เพียงแค่ในกล่องความทรงจำ

เนื้อเรื่อง

เสียงเพลงอันคุ้นหูดังแว่วมาแต่ไกล บทเพลงเดิมๆ แต่เพราะอะไรความรู้สึกมันถึงต่างไปจากเดิม
“เฮ้อ” เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่มาจากสายดาว หญิงสาววัยยี่สิบปี
สมองของเธอในตอนนี้เต็มไปด้วยความฝัน และ ความทรงจำในวันวาน
“ทำไมต้องเป็นเพลงนี้ด้วยน้า ฮิตอะไรกันนักกันหนา” เธอบ่นกับตัวเอง
สายดาวหันมองไปยังนอกหน้าต่าง ท่ามกลางทุ่งกว้าง ที่เต็มไปด้วยต้นลั่นทม เด็กน้อยชายหญิงเดินจูงมือกัน มันทำให้เธอเหม่อลอย
“สายดาวๆ น้องอยู่ไหน” เด็กชายวัยประมาณ 13- 14 ปี วิ่งตามหาสายดาว
“ดาวอยู่นี่” ดาวกำลังมองดอกลั่นทมอยู่โดยไม่ละสายตา
“มันสวยมากเลยใช่ไหม สวยมากเลยใช่มั้ย” สายดาวพึมพำ
“เออ...คงงั้นมั้ง...แต่ว่ายายดาว ถึงเวลาเรียนแล้ว ไปเรียนได้แล้วละ
“ติ้งต็องนายายดาว ไปเรียนได้แล้ว”  บอลเอ่ย
“โถ่พี่บอลไม่โรแมนติกเล้ย” สายดาวสวนขึ้นมา
แต่สายดาวก็เดินตามพี่บอลซึ่งแท้จริงแล้วคือเพื่อนของเธอ เข้าไปในห้องเรียน

“เอาละนักเรียนวันนี้จะมีนักร้องขาเก่าเจ้าประจำออกมาโหยหวยหวน เฮ้ยไม่ใช่ ร้องเพลง ให้พวกเราฟังเช่นเคย และถือเป็นการฝึกซั้อมไปในตัวเพราะพรุ่งนี้เขาต้องไปประกวดร้องเพลง” อาจารย์สาธยาย
“เอาละบอลออกมาได้แล้วละ เพื่อนๆเขารอฟังเธออยู่นะ”
บอลยกก้นขึ้นจากเก้าอี้ พร้อมกับเสียงแห่งความน่ารำคาญที่ตามมาโดยในทันที
“พี่บอลสู้ๆ พี่บอลสู้ๆ...” เสียงตะโกนดังมาจากสายดาวอย่างออกนอกหน้า
“ยายดาว...” เสียงเอ็ดจากเพื่อนๆและและบอล
“เอาละเริ่มร้องได้แล้วละบอล” อ.บอกบอล
บอลจับไมค์ให้กระชับและ...
เสียงเพลงประโยคสุดท้ายจากบอลจบลง และตามมาด้วยเสียงปรบมืออันกึกก้องจากเพื่อนร่วมห้องและออกจะดังเอามากๆจากสายดาว
การเรียนยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง
“กริ้งๆๆ” เสียงออดบ่งบอกว่าเวลาของชั่วโมงภาษาไทยได้หมดลงแล้ว
“เอาละนักเรียนวันนี้พอแค่นี้นะ สวัสดีจะ”  อาจารย์กล่าวอำลาและเดินออกจากห้องไป
“ยายดาวเอาถุงนี่ไปซะ”  บอลส่งให้สายดาวด้วยความเคอะเขิน
“อะไรเหรอพี่บอล” สายดาวถามด้วยความสงสัย
“ลองเปิดดูซิ พี่ไปแล้วนะ” ว่าแล้วบอลก็เดินจากไปในทันที
สายดาวลองเปิดถุงนั้นด้วยความระมัดระวัง ภายในถุงนั้นเต็มไปด้วยดอกลั่นทมสีขาวสวยเต็มไปหมด  พร้อมกับโน็ตใบหนึ่ง
“เห็นอยากได้ พี่ก็เลยไปเด็ดมาให้”  
สายดาวอ่านจบพร้อมกับความซาบซึ้งในน้ำใจของพี่บอล มุมปากของเธอปรากฏร่องรอยแห่งความดีใจอย่างเห็นได้ชัด
“ไหนบอกว่าติ้งต็อง”เด็กสาวพึมพำ
ในเย็นวันนั้น หลังกลับมาบ้านด้วยความเร่งรีบ สายดาวรีบเอาดอกลั่นทมไปลอยน้ำในอ่างล้างหน้า เธอจ้องมองความสวยงามของมันโดยไม่ละสายตา
“ป่านนี้พี่บอลเป็นไงบ้างนะ” เธอพึมพำ
แสงดาวจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างที่เต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งเวลาใกล้พลบค่ำ
“ขอให้พี่บอลชนะการประกวดในวันพรุ่งนี้และได้เป็นนักร้องสมใจนะคะ” เธอพูดกับท้องฟ้า…

เช้าวันใหม่เริ่มขึ้น ดอกลั่นทมแสนสวยในอ่างล้างหน้า ใบเริ่มเหี่ยวขึ้นเรื่อยๆ
บรรยากาศในโรงเรียนวันนี้ดูคึกคักผิดปรกติ คงเป็นเพราะวันนี้มีการแข่งขันขับร้องเพลงในโรงเรียน
หลังจากการเรียนผ่านพ้นไปอย่างปรกติในช่วงเช้า การแข่งขันร้องเพลงในช่วงบ่ายก็เริ่มต้นขึ้น
การแข่งขันดำเนินไปเรื่อยๆจนในที่สุดก็ถึงคิวของบอล
“พี่บอลสู้ๆ พี่บอลสู้ๆ” เสียงเดิมอันคุ้นเคยดังมาจากแถวๆที่ๆสายดาวอยู่
ด้วยความอับอายอย่างยิ่งของบอลที่ก้าวขึ้นบันไดไปบนเวทีพร้อมๆกับเสียงตะโกนกึกก้องของแสงดาวและเพื่อนๆ
“สู้เขานะคะบอล”  เสียงให้กำลังใจจากปาล์มสาวน้อยหน้าใสรุ่นราวคราวเดียวกับบอลให้กำลังใจ
“ผมจะพยายามเพื่อปาล์มอย่างเต็มที่ครับ”บอลยิ้มอย่างมีความหมายแก่ปาล์ม?
โดยไม่หันมามองสายดาวเลยบอลขึ้นไปร้องเพลง
เสียงเพลงจากบอลเริ่มขึ้น ตลอดการร้องเพลงบอลจ้องมองปาล์มตลอด ไม่แม้แต่ชำเลืองมาหาสายดาว
หลังจากบอลร้องเพลงจบด้วยเสียงปรบมืออันกึกก้อง โดยเฉพาะจากสายดาวและปาล์ม บอลรีบเดินดิ่งมาทางที่สายดาวยืนอยู่ แต่แล้วเมื่อเดินมาใกล้มากขึ้น บอลกลับเดินไปหาปาล์มที่ยืนอยู่ใกล้ๆ
สายดาวเริ่มซึมลง เธอรีบเดินไปทางหลังโรงเรียนที่ๆมีต้นลั่นทมอยู่ เธอยืนสะอึกสะอื้นจ้องมองดอกลั่นทมที่ดอกเริ่มเหี่ยวเฉา
ในความฝันของแสงดาวคืนนี้คงจะเต็มไปด้วยความเศร้าเพราะเรื่องพี่ชายของเธอ...

เช้าอีกวันท้องฟ้าแจ่มใส แต่ลั่นทมและจิตใจของแสงดาวยังเหี่ยวเฉาเพราะเรื่องเมื่อวาน
“ยายดาวๆ พี่มีเพลงที่แต่งมาร้องให้เธอฟัง” บอลเอ่ยด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
“เหรอคะพี่บอล ไหนร้องให้ดาวฟังหน่อยสิคะ” เธอพยายามจะทำเสียงให้สดใสมากที่สุด
บอลเริ่มร้องเพลงที่แต่งขึ้นให้สายดาวฟัง
ทำไมนะฟังเพลงนี้แล้วอุ่นใจพิลึก สายดาวคิด
“จบแล้ว เป็นไงเพราะมั้ย” บอลถาม
“สุดยอดเลยคะ” สายดาวตอบ
“นั้นพี่ไปก่อนนะ พี่นัดปาล์มไว้” บอลพูดด้วยท่าทีที่มั่นใจมากขึ้น
สายดาวเริ่มออกวิ่งไปทางหลังโรงเรียนอีกครั้ง ดอกลั่นทมในตอนนี้เหี่ยวเฉาจบเกือบจะร่วงหลุดออกมาจากลำต้นแล้ว
ที่แท้พี่เขาใช้เราเพื่อเทสเสียงเพื่อจะได้ไปร้องให้ปาล์มฟังเหรอนี่ สายดาวคิด

อีกวันหนึ่งกับเช้าที่สดใส ดอกลั่นทมในอ่างเหี่ยวเฉาจบเริ่มส่งกลิ่มเหม็นแล้ว
“สายดาว หลังเลิกเรียนไปเจอพี่ที่หลังโรงเรียน แถวๆต้นลั่นทมหน่อยนะ” บอลพูดด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีนัก
ในการเรียนของทั้งสองทั้งวันไม่พูดกันเลย
“กริ้ง” สัญญาณบอกว่าหมดคาบเรียนวิชาสุดท้ายของวัน
สายดาวและบอลรีบพุ่งตรงไปยังหลังโรงเรียน แต่ทั้งสองกลับเดินไปคนละทางกัน
“แสงดาว” บอลพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด อย่างที่สายดาวไม่เคยเห็นมาก่อน
“อะไรเหรอคะพี่บอล” สายดาวสงสัย
“หยุดเรียกฉันว่าพี่ได้แล้ว ฉันไม่มีน้องอย่างเธอ และฉันก็ไม่ได้เป็นที่ของใคร เธอนะทำให้ปาล์มเขาคิดมาก จนเขาไม่ยอมเป็นแฟนกับฉัน เราห่างกันดีกว่า เราเป็นได้แค่เพื่อนกัน” บอลพูดจบ แล้วก็เดินจากไป ไม่หันมามองแสงดาวอีกเลย
ท่ามกลางดอกลั่นทมที่ร่วงหล่น น้ำตาของสายดาวไหลออกมา ใจของเธอตอนนี้คงเหมือนกับดอกลั่นทมที่ร่วงหล่น ท่ามกลางความสวยงามของมัน ซักวันมันก็เหี่ยวเฉาและร่วงหล่น เหมือนความรักของเธอที่มีให้บอล
ตั้งแต่วันนั้นแสงดาวและบอลไม่ได้พูดจากันอีกเลย จนวันที่จบม.3 หลังจากนั้นไม่นานแสงดาวก็ได้รู้ว่า บอลได้เป็นนักร้องของค่ายยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง

สายดาวเธอเป็นอะไร เห็นเหม่อมองลั่นทมอยู่นานแล้ว”
“เออ...คือ...ไม่มีอะไรหรอกฟ้า แค่คิดอะไรนิดหน่อย”
“เสียงเพลงแว่วมาแต่ไกล” ไม่ว่าวันใด จะจากกันไกลแค่ไหน ฉันก็ยังรักเธอ”
เนื้อร้องที่คุ้นๆหู ทำนองที่เคยฟัง นักร้องคนเดียวที่เคยเห็น แต่ความรู้สึกมันต่างกันอย่างสิ้นเชิง

“บอล”  เสียงร่ำพึงจากสายดาว