เรื่องเพี้ยนๆ ภาค I - เรื่องเพี้ยนๆ ภาค I นิยาย เรื่องเพี้ยนๆ ภาค I : Dek-D.com - Writer

    เรื่องเพี้ยนๆ ภาค I

    อาณาจักรเพี้ยนๆ มีเรื่องราวสุดเพี้ยนหลายเรื่องเกิดขึ้น เรื่องนี้เป็นแค่จุดเริ่มต้นของความเพี้ยน และ! จะเกิดอะไรขึ้น กับพี่บิ๊กของเรา? ไปดูกัน

    ผู้เข้าชมรวม

    647

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    647

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  หักมุม
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  8 ต.ค. 46 / 11:38 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      ณ อาณาจักรเพี้ยนๆ  ในหมู่บ้านเพี้ยนๆ  เด็กชายเฉยๆกำลังเดินอยู่บนซอยเพี้ยนๆ......
          เด็กชายเฉยๆทำหน้าเฉยๆตลอดเวลา เขาเดินเฉยๆไปบนถนนเฉยๆอย่างเงียบกริบ ไม่มีใครบอกได้ว่าเขากำลังจะไปที่ไหน เพราะเขาทำท่าเฉยๆเหมือนจะเดินเฉยๆไปเรื่อย ไม่มีวันหยุด
          “หลีกไป!” เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังของเด็กชายเฉยๆ ด้วยความที่เขาเป็นคนเฉยๆ จึงไม่หันไปมอง แต่เขาก็รู้ว่าเจ้าของเสียงนั้นคือเด็กชายยุ่งๆ
          “ถอยไปนะ! หลีกไปสิ! มาเล่นกันเถอะ!” เด็กชายยุ่งๆยังคงวิ่งไปวิ่งมาอย่างสนุกสนาน “ดูฉันสิ! เล่นกับฉันสิ! ไม่งั้นก็หลีกไปสิ!”
          เด็กชายเฉยๆทำหน้าเฉยๆพลางตอบไปเฉยๆว่า “อืมม์” แล้วเขาก็ยังคงเดินไปเรื่อยๆ โดยมีเด็กชายยุ่งๆฉวัดเฉวียนอยู่รอบกาย แต่ด้วยความที่เขาเป็นเด็กชายเฉยๆ จึงรู้สึกเฉยๆ
          “ตายแล้ว!” เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง เด็กชายยุ่งๆหันไปมองอย่างรวดเร็ว เขารัวลิ้นเหมือนนกแก้ว
          “สวัสดีนะ! สวัสดีตอบฉันสิ! นายเป็นยังไงบ้าง! ตอบสิว่าสบายดี! นายชื่ออะไรน่ะ! ฉันว่านายต้องไม่ได้ชื่อเด็กชายยุ่งๆ! นายแต่งตัวพิกลจัง! บอกหน่อยสิว่าคิดยังไงกับเสื้อลายสก็อตสีเหลืองตัวนั้น!”
          “ฉันชื่อเด็กชายเห่ยๆ ฉันทนไม่ได้กับพวกเธอจริงๆ นั่นมันกางเกงยีนส์ยี่ห้อใหม่นี่! อี๋!น่ารังเกียจชะมัดยาก นั่นมันของทันสมัยที่แสนจะโอเวอร์ นายดูของฉันสิ” เขาชี้ให้ดูกางเกงสีเขียวลายดอกไม้สีแดง “อย่างนี้สิถึงเห่ยดี ฉันชอบ”
          “เหรอๆ นายคิดอย่างนั้นเหรอ! ฉันไม่คิดว่างั้นนะ! ฉันชอบใส่เสื้อผ้าเนื้อหยาบที่ใส่แล้วคัน! มันทำให้ฉันยุกยิกมากขึ้นล่ะ! นายมาเล่นกับฉันสิ! ถ้าไม่เล่นก็ถอยไป!” เด็กชายยุ่งๆพูดจบก็ตีลังกา5ตลบ แล้วกระโดดไปมาอย่างสนุกสนาน
          “ไม่นะ! นั่นมันเป็นวิธีเล่นที่ทันสมัย! นายดูน่าเอียนจริงๆ” เด็กชายเห่ยๆพูด เขาเอียงตัวไปถามเด็กชายเฉยๆว่า “นายรู้สึกยังไงกับเด็กชายยุ่งๆนี่ล่ะ? ฉันว่าเขาทันสมัยเกินไป”
          “เฉยๆ” เด็กชายเฉยๆตอบเฉยๆ แล้วเดินเฉยๆต่อไป
          “แฮ่!” เด็กชายคนหนึ่งกระโดดออกมาดักหน้าเด็กชายทั้งสอง ขณะที่เด็กชายยุ่งกระโดดกลับมา “แฮ่! ตอนนี้นายคงไม่เฉยๆแล้วสินะ แฮ่! นายคงไม่รู้จักเด็กชายผีๆคนนี้สินะ แฮ่! นายคงกลัวจนตัวสั่นสินะ นายรู้สึกยังไงบ้างล่ะ! แฮ่!”
          “เฉยๆ”
          “เห่ยๆ”
          “ยุ่งน่ะสิ! ยินดีที่ได้รู้จักนะเด็กชายผีๆ! ฉันคือเด็กชายยุ่งๆ! มาเล่นกับฉันเถอะ! ถ้าไม่เล่นก็หลีกไป!” ว่าแล้วเด็กชายยุ่งๆก็เต้นไปรอบๆเด็กชายทั้งสามอย่างยุ่งๆ
          “อี๋! นั่นมันท่าเต้นของจัสติน ทิมเบอร์เลคนี่นา! ฉันทนดูไม่ได้แล้ว! มันทันสมัยจนน่าเอียน” เด็กชายเห่ยๆร้องอย่างไม่พอใจ
          “ตึง! ตึง! ตึง!” เสียงพื้นดังสนั่น เด็กชายเห่ยๆและเด็กชายผีๆหันไปมองด้วยความสนใจ เด็กชายยุ่งๆกระโดดโลดเต้นพลางร้องว่า “แผ่นดินไหว! แผ่นดินไหว!” เด็กชายเฉยๆยังคงทำหน้าเฉยๆ เพราะเขารู้ว่านั่นคือ เด็กชายเยอะๆ
          “พวกนายตัวเล็กจัง” เด็กชายเยอะๆคำราม “พวกนายตัวจ้อยร่อย กะจิดริดจริงๆ”
          “แจ๋ว!” เด็กชายเห่ยๆตาเป็นประกาย “ฉันชอบนายนะ ความอ้วนทำให้นายดูเห่ยล่ะ!”
          “ฉันไม่อยากเห่ยนะ เจ้าตัวจ้อย” เด็กชายเยอะๆคำรามตอบ
          “แต่นายเห่ยดีแล้ว ฉันว่าความเห่ยเป็นอะไรที่เห่ยดี”
          “นายอยากเห่ยงั้นเหรอ! ความเห่ยเป็นสิ่งที่เห่ยนะ! แต่ความยุ่งนี่สิยุ่งดี! ฉันอยากให้นายมาเล่นกับฉันแบบยุ่งๆมากกว่าเห่ยๆนะ!”
          ระหว่างนั้น ก็มีอะไรบางอย่างแทงเด็กชายเฉยๆที่ก้น แต่เขาก็รู้สึกเฉยๆ และหันไปมองอย่างเฉยๆ และพูดเฉยๆว่า “สวัสดี เด็กชายแหลมๆ”
          เด็กชายแหลมๆพูดเสียงแหลมสูงตอบกลับว่า “สวัสดี เด็กชายเฉยๆ” ตามด้วยเสียงกรี๊ดแหลมสูงว่า “ไม่นะ! นั่นเด็กชายเยอะๆนี่!”
          เด็กชายเยอะๆคำรามกลับว่า “นั่นเด็กชายแหลมๆนี่!”
          เด็กชายยุ่งๆตาเป็นประกาย “พวกนายสองคนไม่ถูกกันใช่มั้ยล่ะ! เรามาสู้กันเถอะ!” ว่าแล้ว เขาก็ต่อยเด็กชายทุกคนที่ขวางหน้า เด็กชายเห่ยๆโกรธมาก ที่เด็กชายยุ่งๆทำแว่นตาเห่ยๆของเขาพัง
          “มาเลย!” เด็กชายเห่ยๆตะโกนแบบเห่ยๆ “แล้วจะได้เห็นดีกันว่า จอน ซีน่า ทุ่มเห่ยๆยังๆไงกับอันเดอร์เทคเกอร์”
          ว่าแล้วก็เกิดการตะลุมบอลขึ้น เด็กชายผีๆเชียร์อย่างสนุกสนาน เด็กชายเฉยๆมองดูอย่างเฉยๆ เพราะเขาเห็นเด็กชายกลางๆก้าวฉับๆมา
          “หยุดเดี๋ยวนี้นะ” แล้วทุกคนก็หยุดจริงๆ ยกเว้นเด็กชายเห่ยๆและเด็กชายยุ่งๆ ที่กำลังสาธิตหมัดของ ไลล่า อาลี อยู่
          “พวกนายน่ะ ไม่มีความเป็นธรรมกันเลยรึไง” เด็กชายกลางๆตะโกน แต่ถูกเด็กชายเยอะๆขัดว่า
          “เฮ้! นายดูกะจิดริดจังเลย”
          “ฉันดูกลางๆต่างหากล่ะ” เด็กชายกลางๆบอก “มาทะเลาะกัน...”
          “นายดูตัวจิ๋วจริงๆเลย” เด็กชายเยอะๆขัดอีก
          “หนวกหูนะ! ฉันดูกลางๆต่างหาก” เด็กชายกลางๆเริ่มอารมณ์เสีย “พวกนายทำอะ...”
          “ยิ่งดูตัวก็ยิ่งเล็กล่ะ” เด็กชายเยอะๆกวน ทำให้เด็กชายกลางๆทนไม่ไหว
          “เล็กใช่มั้ย! เล็กนักใช่มั้ย!” ว่าแล้ว เขาก็คว้าเด็กชายแหลมๆขึ้นมา และแทงเข้าไปในตัวเด็กชายเยอะๆ ส่งผลให้ไขมันสีเหลืองๆทะลักออกมา จนเด็กชายเยอะๆถึงแก่ความตาย
          “เย่! เย่! เย่! น่ากลัวดีมาก น่าขนลุกเชียวล่ะ ฮ่าๆๆ” เด็กชายผีๆร้องด้วยความสนุก
          เด็กชายทั้งหมดอึ้งสักพัก
          “สมน้ำหน้า!” เด็กชายแหลมๆพูด แล้วเดินจากไป
          “โถ่! อุตส่าห์หาคนเห่ยๆได้แล้วเชียว” แล้วเด็กชายเห่ยๆก็เดินจากไป
          “ว้า! หมดเวลาสนุกแล้วสิ! หมดเวลาสนุกแล้วสิ! ไปล่ะนะ!” แล้วเขาก็ตีลังกาจากไป
          “เฮ้อ! ในที่สุดก็ยังไม่มีความเป็นกลางในโลกนี้” เด็กชายกลางๆพึมพำแล้วเดินจากไป
          “อืมม์” เด็กชายเฉยๆบอก แล้วเดินเฉยๆจากไป
          “ไปละ เดี๋ยวผีจะออก” แล้วเด็กชายผีๆก็ย่องหลบไป
          
          ไขมันของเด็กชายเยอะๆที่ไม่มีใครสนใจก็ไหลลงคูน้ำไป มันถูกตะใคร่เกาะจนเขียว สักพัก ก็มีหนุ่มหล่อคนหนึ่งขับรถตกคูน้ำนั่น แล้วกลืนพวกมันเข้าไป...

          
                            วันต่อมา หนุ่มคนนั้นก็ป่วยหนัก ต้องนอนโรงพยาบาล ขณะนี้ เขาอาการแย่มาก ถ้าเด็กชายพวกนั้นมาช่วยกันเก็บศพเด็กชายเยอะๆล่ะก็ ... คงไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นแน่ ทั้งนี้เพราะทุกคนเอาแต่ตัวเอง และไม่สนใจว่าคนอื่นจะเป็นยังไง หนุ่มคนนี้จึงต้องเป็นแบบนี้.....



      --------- ------------- ------------ ------------ --------
      ------------ -------------- ------------- ---------- ------------ ---------

                                                                                              เฮ้อ! น่าสงสารพี่บิ๊กD2Bเนอะ!

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×