ci&ch

เนื้อเรื่อง

ในบางครั้ง...ของคนเรา

ฉันเป็นเด็กผู้หญิงคนนึง ที่เล่นเน็ตเป็นประจำ มันคงไม่ใช่เรื่องแปลกหลอก
สำหรับวัยรุ่น หลายครั้งหลายหน ที่การเล่นเน็ตของฉัน
ทำให้ฉันต้องเสียเวลา ทั้งเรื่องเรียน เรื่องครอบครัว
เรื่องเพื่อนในโรงเรียน กิจกรรมต่างๆ เฮ้อหลายเรื่อง
ฉันอาจจะเรียกได้ว่าเป็นคนที่ติดเน็ตคนนึงนะ
คงไม่ใช่ว่าขาดไม่ได้หลอก บางครั้งก็ต้องห้ามตัวเองบ้าง
แต่บางครั้งฉันก็แอบแม่เล่น(หลายๆคนคงเคยทำแหละมั้ง)
แต่ก็ไม่มีใครรู้ คงมีแต่ฉันและเค้าคนนั้น คนเดียวกันที่ทำให้ฉัน
ชอบมาปรากฏตัวในนี้บ่อยๆ เค้าคือมิตรภาพที่แสนดี
ที่ฉันไม่คิดว่าจะได้มาเจอในที่แห่งนี้ ที่ๆรู้สึกจะมีแค่คำว่า\'หลอกลวง\'
ไม่ผิดนะ ที่ใครหลายคนจะบอกว่าการแชท เป็นการกระทำที่ไร้สาระ
ฉันยังว่าจริงเลย บางคนไม่ได้ประโยชน์ยังหาเรื่องใส่ตัวอีก
ก่อนที่ฉันจะเล่นอย่างจริงจัง(ก่อนที่จะติดเน็ตที่บ้าน)
ฉันคิดไว้ว่าจะไม่เชื่อใจใครหลอก จะไม่เล่าอะไรหลอก
ประมาณเนี้ย แต่ใครจะเชื่อมั๊ย ถึงแม้ฉันคิดอย่างนั้นแต่ฉันก็ไม่เคยโกหก
ว่าฉันเป็นใคร อะไร แบบว่าหลอกกันไปหลอกกันมาอ่ะ
ไม่จริงใจเลย ฉันนะไม่บอกเรื่องของฉันหลอกนะ
ยิ่งเรื่องส่วนตัวอ่ะ ไม่มีทาง เบอร์โทรศัพท์ ที่อยู่ยิ่งไม่มีวัน
ฉันใช้การเล่นเน็ตแทนการระบายอารมณ์ ความเครียด
อะไรที่ไม่สบายใจน่ะ เอาออกมาให้หมดมากกว่า
เล่า เรื่องที่เราไม่สามารถที่จะบอกให้ใครฟังได้
เล่า สิ่งที่คนใกล้ตัวไม่เคยสนใจ เล่าเรื่องที่ฉันคิดว่า
มันอัดอั้นตันใจมานานแสนนาน เล่าข้อเสียของตัวเองบ่อยๆ
ฟังดูแล้วเหมือนกับว่าฉันหลอกใช้พวกเค้า
ให้เป็นที่ระบายอารมณ์ของตัวเองเลยนะ
แต่ฉันรู้สึกดีมากที่ได้ปล่อยอะไรออกมาบ้าง
(ความจริงชีวิตของฉันมันก็ไม่มีปัญหาอะไรมากนักหลอก ฉันคิดไปเองแหละ)
ฉันเล่นเน็ตเกือบทุกวัน ในช่วงปิดเทอม(ม.3จะขึ้นเทอม2น่ะ)
แล้วฉันก็ได้มารู้จักกับคนๆนึง ในห้องแชทตอนปลายเดือนตุลาคม
ฉันสะดุดตาตรงชื่อที่เค้าใช้นั่นแหละนะ มันเป็นตัวละคร
ในเรื่อง Harry Pottrแล้วฉันก็ไปทักเค้า
อาจจะแปลกสักหน่อยในการทำความรู้จักของฉันนะ
คือเจอคนครั้งแรกมักจะด่าก่อนเลย ฉันหลอกด่าเค้าแหละ
เค้าอาจไม่รู้ตัว ว่ามันเป็นคำที่ฉันเอาไว้ด่า
แต่ก็นะแล้วเราก็คุยติดๆกันหลายวัน
จนมาเป็นอาทิตย์ เอ๊ะ นี่มันนานจนเป็นสถิติใหม่เลยนะ
จนมา 3 อาทิตย์ ที่โรงเรียนฉันก็เปิดเทอมแล้วหล่ะ
ไปๆมาๆก็ผ่านไป แล้วก็ 2 เดือน
ฉันรู้สึกว่ามันเป็นความผูกพันนะ ที่เราได้คุยกันบ่อยขนาดนี้
ความจริงฉันก็ไม่บอกอะไรเค้ามากหลอก..
แต่ต่อมา เวลาที่ผ่านมา ทำให้ฉันไว้ใจ….3 เดือนผ่านไปแล้ว
เราก็ยังติดต่อกัน..ภายใต้อำนาจความเข้าใจ
ความไว้วางใจในฐานะเพื่อน ที่ไม่เคยหวังอะไรตอบแทน
จากนั้น เราก็เริ่มติดต่อกันทางจดหมาย
เราบอกที่อยู่กันทาE-mail แล้วเราก็ติดต่อกันมาเรื่อยๆ
จนเวลาผ่านไป4เดือน เราเจอกันยากขึ้น
คงเป็นเพราะต่างคนต่างต้องเรียนสินะ
แล้วก็คงใกล้จะสอบ มันก็ยากน่าดู ที่จะได้มาเจอกัน
ทางหน้าจอคอมพิวเตอร์ เหมือนเดิม
คงเจอกันยากไปมั้ง เราเลยเริ่มติดต่อกันอีกทาง
ฉันว่ามันคงจะไม่เร็วเกินไปที่เราจะติดต่อกันทางโทรศัพท์
เพราะว่าฉันก็รู้จักและติดต่อกันมานานแล้ว..ฉันเลยโทรหาเค้า
แล้วค่าโทรศัพท์ที่บ้านฉันก็ขึ้นพรวดพราดเลยโดนแม่บ่นไปพักใหญ่เข็ดอ่ะ
(โทรทางไกลระยอง-กำแพงเพชร)เลยเลิกโทรสักพัก
มาคิดๆดูแล้วนะบางทีเพื่อนที่โรงเรียนฉัน
อาจเรียกได้ว่าเข้าใจฉันน้อยกว่าเค้าซะอีก
เพราะฉันเล่าเรื่องที่ไม่สบายใจ ให้เค้าฟังทุกอย่าง
เค้าไม่เคยว่าเลยเวลาที่ฉันต้องการระบายอะไรออกมา
หรือว่าไม่กล้าบอกมาตรงๆก็ได้มั้ง
จนตอนนี้เวลาผ่านมาก็นานแล้วนี่เป็นต้นเดือนกรกฎาคม
โห..นี่มัน 9เดือนกว่าๆแล้วนะเนี่ย นานเหลือเกิน
ทั้งๆที่ไม่น่าเป็นไปได้ ไม่น่าเชื่อจริงๆ ที่เรา……..
จะเป็นเพื่อนกันได้นานขนาดนี้ แต่เราก็รักษาสัญญาเอาไว้แหละ
ฉันรักเค้ามากเลย  ^_^ เพื่อนอย่างเค้า….เพื่อนที่ดีอย่างเค้า
ฉันไม่เคยคิดว่าจะหาได้ที่ไหน คนที่ไม่เคยจะหนีฉัน
ในวันที่ฉันต้องการใครสักคน แล้วเค้าก็เหมือนจะรู้เลยนะ
ว่าตอนไหนที่ฉันต้องการ ไม่รู้สินะ
กับเวลาที่ผ่านมา9เดือนนี้ ว่าเรามีความรักให้กันมากแค่ไหน
เค้าอาจไม่คิดว่าฉันเป็นเพื่อนที่ดีมากนักหลอก
แต่ก็นะ การที่ฉันคิดว่าเค้าเป็นเพื่อนสนิทของฉัน
มันอาจไม่ได้หมายความว่าฉันก็เป็นเพื่อนสนิทของเค้าเหมือนกันนี่นา
ฉันยังอยากให้เค้าเป็นเพื่อนที่ดีของฉันอย่างนี้ต่อไป
อย่างที่เราเคยสัญญากันไว้ตอนนั้น ฉันว่าฉันจำได้นะ
วันขึ้นปีใหม่ เราคุยกันตั้งแต่เที่ยงคืน ถึงตี2ครึ่ง
วันนั้นก็เป็นวันที่ฉันระบายอารมณ์ออกมาอีกแหละ
เรื่องเพื่อนๆน่ะ แล้วก็ไม่มีอะไรมาก
ฉันขอบคุณเค้า แล้วเค้าก็ส่งเพลงมาให้
……..เธอจะอยู่กับฉันตลอดไปไม่ว่าอีกนานแสนนาน….
นานเท่าไรไม่ลืมเลือน ความทรงจำ จะย้ำและช่วยเตือน
เราต่างผูกพันด้วยรัก…….ตลอดไป T_T
ฉันแทบร้องไห้ แล้วเราก็คุยกันถึงเรื่องอนาคต
ว่าเราจะเป็นเพื่อนกันนานแค่ไหน

แชมป์คือเพื่อนที่เค้าห่วงมากนะรู้มั๊ย says:
ขอบคุณสำหรับเพลงนะ
Happy New Year says:
อืม..
Happy New Year says:
รู้สึกว่าตัวเองมีค้าขึ้นเยอะ
แชมป์คือเพื่อนที่เค้าห่วงมากนะรู้มั๊ย says:
แชมป์จะอยู่กับซินตลอดไป
แชมป์คือเพื่อนที่เค้าห่วงมากนะรู้มั๊ย says:
จนกว่า
แชมป์คือเพื่อนที่เค้าห่วงมากนะรู้มั๊ย says:
วันที่เรา
Happy New Year says:
ใครว่า
แชมป์คือเพื่อนที่เค้าห่วงมากนะรู้มั๊ย says:
ไม่ๆๆๆๆๆ
แชมป์คือเพื่อนที่เค้าห่วงมากนะรู้มั๊ย says:
จะไม่มีวันนั้นนะ
Happy New Year says:
เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
แชมป์คือเพื่อนที่เค้าห่วงมากนะรู้มั๊ย says:
เรา
แชมป์คือเพื่อนที่เค้าห่วงมากนะรู้มั๊ย says:
จะอยู่ด้วยกัน
Happy New Year says:
เรา
แชมป์คือเพื่อนที่เค้าห่วงมากนะรู้มั๊ย says:
ตลอดไป
Happy New Year says:
ตลอดไป
แชมป์คือเพื่อนที่เค้าห่วงมากนะรู้มั๊ย says:
สัญญา
Happy New Year says:
สัญญา
แชมป์คือเพื่อนที่เค้าห่วงมากนะรู้มั๊ย says:
ทุกอย่างคืนนี้เราถือว่าเป็นของขวัญวันปีใหม่ที่นายให้เรานะ
Happy New Year says:
เราบ่อน้ำตาตื้นนะขอบอก เหอะๆๆ
แชมป์คือเพื่อนที่เค้าห่วงมากนะรู้มั๊ย says:
ไม่คิดเลยนะ
แชมป์คือเพื่อนที่เค้าห่วงมากนะรู้มั๊ย says:
ว่าเรา
แชมป์คือเพื่อนที่เค้าห่วงมากนะรู้มั๊ย says:
จะรักกันได้ขนาดนี้
Happy New Year says:
มันเป็นของขวัญปีใหม่ชิ้นแรกในชีวิต
Happy New Year says:
และเป็นชิ้นที่ดีที่สุด

แล้วฉันก็ยิ้ม ..หัวเราะ..จนแทบร้องไห้
ไม่รู้ว่าเค้ารู้สึกเหมือนกันมั๊ย แต่ความรู้สึกของฉันตอนนั้นนะ
เหมือนกับว่าฉันได้เจอเพื่อน ได้เจอคนที่ตามหามานานแสนนาน
เค้ามาอยู่เสมอเมื่อฉันต้องการ ไม่เคยว่า
ไม่เคยที่จะไม่ให้กำลังใจ เค้าอาจไม่มีเวลาให้ฉันเท่าไหร่
แต่ถ้าหากว่าฉันกำลังไม่สบาย(แล้วเค้ามองออก)
เค้าก็จะคอยอยู่ข้างๆฉันตลอดเวลา
ถึงเราไม่เคยได้เจอหน้ากันเลย แต่ฉันรู้สึกว่า
ผูกพันมากกว่าที่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน
บางคนอาจคิดว่าฉันเพ้อไป เพราะการที่เราแชทแล้วเจอเพื่อนแท้
คงเป็นเรื่องยากที่หลายคนไม่เคยเจอ
แต่ฉันก็ดีใจหล่ะที่ได้รู้จักคนอย่างเค้า
ไม่รู้ว่าจะบรรยายว่าอะไร มันเป็นความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อน
เพื่อนที่ไม่หวังอะไรตอบแทนเลย
เพียงต้องการให้อีกฝ่ายได้มีความสุข
และลืมเรื่องทุกข์ๆไป เค้าทำให้ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนะ
แต่ที่เค้าทำฉันก็ไม่รู้ว่าเค้าคิดอย่างนั้นรึเปล่า
แต่ที่ฉันรู้ ฉันพยายามทำให้เค้ามีความสุข
บางครั้งที่ฉันต้องเล่าเรื่องที่ไม่ดี
อาจทำให้เค้าต้องเป็นห่วงหรือเครียดตามไปด้วย
ฉันก็ไม่อยากเล่าให้เค้าฟังหลอก แต่ดูเหมือนว่าฉันไม่เคยทำได้
เค้าพยายามทำให้ฉันรู้สึกว่าเค้าต้องการรับรู้ปัญหา
และช่วยแก้ไขเท่าที่เพื่อนคนนึงจะช่วยได้
และฉันก็ทำอย่างนั้นกับเค้าเช่นกัน
เค้าอาจเรียกได้เลยนะว่าเป็นชายในฝัน
ไม่ใช่ว่าฉันคบกับเค้าเพราะว่าต้องการเป็นแฟนกันนะ
แต่คบกันด้วยความจริงใจ บริสุทธิใจ
และหวังดีเป็นอยากอยู่เป็นเพื่อนกัน หลายครั้งที่ฉันคิดถึงเค้า
อย่างตอนนี้ก็เหมือนกัน...ฉันต่อเน็ตไม่ติดหล่ะ
เลยไม่ได้แชทกัน..เราไม่ได้แชทกันนานแล้วหล่ะ
2 อาทิตย์ได้ แต่ฉันก็โทรหาเค้า…เป็นบางครั้ง
แต่เราก็อยู่ไกลกันขนาดนั้น..ไกลกันจังเลย
แต่ฉันว่าเวลา กับระยะทาง มันไม่มีทางมาขวาง
ความเป็นเพื่อนที่เรามีให้กันได้หลอก และฉัน….
ก็จะหวังต่อไปว่า..เราจะทำตามสัญญาที่ให้กัน
มีครั้งนึง ที่ฉันบอกเค้า ว่าถ้าหากเราเจอกัน.
ฉันจะกอดเค้าสักครั้งนึง  “ขอกอดหน่อยนะ”
...คงไม่น่าเกลียดมั้ง…..แต่ก็เถอะ กว่าจะได้เจอกัน
ฉันว่ามันคงอีกนานเลย แต่ถ้าหากมีโอกาสเมื่อไหร่
ฉันจะไปเจอเค้าให้ได้ ถึงจะอีกนานก็เถอะ
อาจเป็นตอนที่เราเรียนมหาลัย ไม่สนหลอก
แต่ฉันคิดไว้ว่า ฉันจะต้องเจอเค้าให้ได้
ฉันกลัว ว่าฉันอาจจะตายไปก่อน
ใครก็ไม่รู้นี่ใช่มั๊ยว่าเราจะตายไปเมื่อไหร่
ฉันคิดอยู่ทุกวันเลยนะ ว่าถ้าหากฉันตายไป
ฉันจะเสียดายแค่ไหน ฉันอาจจะไม่ได้ทำอะไรที่อยากทำ
บอกสิ่งที่อยากบอก ให้กับคนที่ฉันรัก
และฉันก็กลัว..กลัวว่าถ้าหากว่าฉันไม่ไดอยู่บนโลกใบนี้แล้ว
เค้าจะรู้มั๊ยว่าฉันได้หายไปแล้ว และต่อไปจะไม่มีฉันอีกแล้ว
อาจจะออกบ้าๆนะที่ฉันพล่ามมาเนี่ย แต่หวังว่า
ถ้าหากฉันไม่มีโอกาสได้บอกเค้า
ว่าฉันรักเค้ามากแค่ไหน เค้าคงจะได้อ่านข้อความพวกนี้นะ
พอฉันมองกลับกัน ถ้าหากว่าเค้าอาจไม่ได้อยู่กับฉัน
อย่างที่เป็นอยู่ ถ้าหากอยู่ๆเค้าหายไปล่ะ
ฉันจะทำยังไง กลัวจริงๆเลย
ฉันอยากจะรักษาช่วงเวลานี้ ไว้ให้นานที่สุด
และจะเก็บรักษามิตรภาพที่มีอย่างทุกวันนี้ให้นานที่สุด
เท่าที่เพื่อนคนนึงจะทนุถนอมความรู้สึกนี้ได้
เท่าที่ผู้หญิงคนนึงจะรอชายในฝันที่ทำให้เค้าได้มีความสุข
ที่ทำให้คนๆนี้ได้คลายเหงา…คลายความทุกข์ออกไป
ที่ทำให้ci&chอยู่ข้างๆกันอย่างนี้…ตลอดไป(สัญญา)

ให้กับเพื่อนรัก