คำขอโทษของฉัน เธอจะให้อภัยได้มั้ย

เนื้อเรื่อง

เรื่องนี้เราปรับปรุงใหม่ค่ะ อ่านด้วยนะคะ    
  
     คนกำลังเรียกฉัน  ฉันจำเสียงนั้นได้ อาร์มกำลังเรียกฉัน
\"เอ๋ ตื่นเร็ว\"
\"ใครหน่ะ\"
\"ตื่นเร็วเอ๋\"
     อาร์มกำลังเขย่าแขนฉัน แต่ก็ต้องลืมตาขึ้นมา ฉันยังอยู่ในห้องเรียน
\"อ่าว อาร์มเองเหรอ เอ๋ง่วงนะ\"
\"ตื่นได้แล้ววววเอ๋จ๋า ทุกคนกลับกันหมดแล้วนะ\"
\"กี่โมงแล้วอาร์ม\"
\"4โมงจะครึ่งแล้ว กลับกันเถอะ\"
\"โอเคค่ะ ตื่นก็ได้\"
     ฉันกับอาร์มเป็นแฟนกันมา2ปีแล้ว และเพื่อนก็รู้ว่าเรารักกันมาก เรากำลังเดินกลับบ้านกัน
\"อาร์ม กรุ่งนี้จะไปไหนเหรอ\"
\"จะไปช่วยคุณพ่อที่ร้านดอกไม้หน่ะเอ๋\"
\"เอ๋ไปช่วยมั้ย\"
\"เอาสิ พรุ่งนี้มาช่วยก็ดีนะ\"
     บ้านของอาร์มขายดอกไม้ คุณพ่ออาร์มทำร้านใกล้ๆโรงเรียน ส่วนคุณแม่อาร์มเสียชีวิตแล้ว
\"อาร์ม ส่งเอ๋ตรงนี้ก็ได้นะ เดี๋ยวเอ๋เดินไปเอง\"
\"ไม่ได้ อาร์มต้องส่งให้ถึงบ้านสิ\"
\"ก็ได้จ้า\"
     อาร์มเองก็ยังหึงฉันอยู่ดีล่ะน้า และอาร์มก็มาส่งฉันถึงที่บ้านจนได้
\"อย่าลืมโทรมานะเอ๋ อาร์มจะคอย\"
\"บ๊ายบายอาร์ม พรุ่งนี้เจอกันนะ\"
     ฉันโบกมือให้อาร์มก่อนเค้าเดินจากไป จนเวลาทุ่มครึ่ง ฉันหยิบโทรศัพท์จะโทรหาอาร์ม
\"ฮัลโหล อาร์มคับ\"
\"ดีจ้าอาร์ม เอ๋นะ\"
\"อ่าว เอ๋เองเหรอ ว่าไง พรุ่งนี้จะไปไหนกันดี\"
\"อ่าว ก็อาร์มเปนคนบอกเอ๋เองนี่ว่าจะไปช่วยพ่อ\"
\"ก็ใช่ด้วย ตอนบ่ายเราไปดูหนังกันมั้ย\"
\"เอาสิ เอ๋ว่างแน่นอนจ๊ะ\"
\"เดี๋ยวอาร์มจะพาไปเองนะ\"
     ฉันกับอาร์มนั่งคุยกันถึงเรื่องอื่นๆ นินทาเพื่อนเล่นๆมั้ง จนต้องเข้านอน
     แล้วเช้าวันใหม่ก็มาเยือน...
\"เอ๋ๆ ตื่นยังๆ\"
\"ตื่นแล้ว\"
     ฉันไปเปิดประตู อาร์มพาฉันไปยังร้านคุณพ่อไม่ไกลมาก
\"สวัสดีค่ะคุณพ่อ\"
\"อ่าว เอ๋เองเหรอลูก ว่าไง คุณพ่อคุณแม่ยังไม่กลับมาเหรอ เดี๋ยวมากินข้าวเที่ยงด้วยกันนะ\"
\"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเอ๋จะไปดูหนังกับอาร์ม\"
     พ่อกับแม่ของฉันไปทำงานที่ต่างประเทศ ปล่อยให้อยู่กับพี่เลี้ยงที่รู้ใจ2คนในบ้านหลังใหญ่
\"พ่อครับ เดี๋ยวผมจะไปช่วยตรงนั้นนะครับ\"
\"เอ๋จะไปรดน้ำให้เองค่ะ\"
\"ขอบใจลูกทั้งสองนะ\"
     พ่อของอาร์มเป็นมิตรดี และท่านก็ไม่ได้กีดกันเราเลย
\"ลูกอาร์ม คงไม่มีอะไรให้ช่วยแล้วล่ะ ลูกไปกับลูกเอ๋เถอะ\"
\"ผมไปนะครับพ่อ\"
     เราทั้งสองไปยังโรงหนัง เมื่อเข้าไปดูหนังด้วยกันแล้วฉันใจเต้นจริงๆ หนังไปไม่ทันครึ่งเรื่อง อาร์มเริ่มง่วงซะด้วย เมื่อคืนเราคุยกันดึกน่ะสิ
\"อาร์ม ตื่นมาดูหนังต่อ เปลืองตังค์นะ\"
     ฉันกระซิบข้างๆหูอาร์ม เมื่อเขาหันหน้าขึ้นมา หน้าของฉันใกล้กับเขามาก ฉันรีบหันไปยังอีกด้านพอหนังจบเสร็จ เราก็จะไปเที่ยวแถวตลาด เพื่อซื้อกระเพาะปลามาให้คุณพ่อ ร้านนี้เป็นร้านเจ้าเก่า คุณพ่อของอาร์มชอบพาเรามากินตอนเจอกันใหม่ๆ
\"กระเพาะปลาที่นึงครับ\"
\"ขอเลือดเยอะๆด้วยค่ะ\"
     เรารู้ว่าคุณพ่อของอาร์มชอบกินกระเพาะปลาใส่เลือดเยอะๆ เราจึงรู้ใจกันมาก
\"อาร์ม เดี๋ยวอาร์มรอกระเพาะปลานะ เดี๋ยวเอ๋จะไปซื้อของอีกฝาก\"
\"ระวังรถนะ\"
\"อืม เอ๋จะรีบไปนะ\"
     ฉันกำลังเดินไปอีกฝากของถนน แล้วเมื่อได้ยินเสียงคนตะโกนมาจากข้างหลัง
\"เอ๋ ระวัง!!!!!!!!\"
     สายไปแล้ว ร่างของฉันถูกรถชน กระแทกไปอีกไกล รถคันนั้นหยุดทันที แล้วคนขับรีบวิ่งหนี ฉันรู้สึกเจ็บไปทั้งร่างกาย ได้ยินเสียงอาร์มอยู่ไกลๆ คนมุงดูกันเยอะแยะ แล้วฉันก็หมดสติไป จนกระทั่งลืมตาขึ้นมา มีใครเรียกชื่อฉัน เขากำลังปลุกฉันให้ตื่นเหมือนตอนวันก่อน เขาเขย่าแขนฉัน ฉันลืมตาเฮือกสุดท้ายและยิ้มให้กับอาร์ม เขาร้องไห้ อยากจะกอดปลอบเขาไว้ แต่รู้ว่ามันทำไม่ได้แล้ว ฉันขยับร่างกายไม่ได้ มีเพียงสติเท่านั้นที่คิดถึงเรื่องวันก่อนๆที่เรามีความสุขด้วยกัน และภาพเมื่อวันก่อนก็ผุดขึ้นมาในหัวของฉัน ฉันกำลังจะตาย ฉันต้องพูด....
\"ขอโทษนะอาร์ม เอ๋ขอโทษ เอ๋ต้องไปแล้วนะ ลาก่อน\"
     ฉันหลับตาลง เสียงอาร์มร้องไห้ข้างๆกายฉันแทบใจจะขาด ฉันเองก็ผิดที่ต้องทิ้งอาร์มไป ลาก่อนนะอาร์ม ขอให้อยู่อย่างมีความสุข เอ๋ต้องไปแล้ว เอ๋ขอโทษนะ เอ๋ขอโทษ ลาก่อน
\"เอ๋ อย่าทิ้งอารม์!!!\"
     สายไปแล้ว คำพูดของชายคนนี้ไม่ได้ทำให้เธอได้ยิน เธอจากไปแล้ว ไม่มีวันกลับ
    
     หลังจากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับเอ๋ งานศพของเธอถูกจัดขึ้น เวลาผ่านไป ทุกสิ่งเป้นเหมือนเดิม มีเพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่ยังคงอยู่ หัวใจของอารม์ อารม์ไม่เคยคิดจะรักคนอื่นอีกแล้ว ไม่มีใครแทนเอ๋ได้ อารม์สาบานตนว่าจะอยู่เพียงคนเดียว จนวันตาย และจะไปพบกับเธอคนนั้น บนสวรรค์ด้วยกัน ความรักไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงได้ แม้ความตายจะพรากจาก
..............................................................................................................................................................................................................................................
ขอบคุณที่อ่านค่ะ( เรื่องนี้เราแต่ง แก้ไขอีกทีค่ะ คนที่เคยอ่านอย่าเพ่งตกจัยว่าเราเอามาลอกนะ เราแค่เปลี่ยนนามปากกาสมัครใหม่เท่านั้นค่ะ จัยเยนๆ) ให้คะแนนด้วยนะคะ แล้วโพสวิจานเราด้วย เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราแต่งคิดว่ามันดี ให้คะแนนด้วย ขอบคุนที่อ่านค่ะ
***นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความรักคือควมแน่นอน ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงได้แม้ความตายจะพรากจาก***