ในยามที่เราเฝ้ารอใครสักคน

เนื้อเรื่อง

ฉันทำชีวิตในแบบที่ฉันเป็น
ฉันอยากให้คนอื่นเห็นถึงคุณค่า
แต่ก็มีบางครั้งบางเวลา
ร่ำร้องหาใครสักคนชี้หนทาง
     และวันนี้ฉันได้พบคนๆหนึ่ง
ที่เปรียบซึ่งดวงตะวันส่องสว่าง
สาดแสงส่องหน้าต่างใจที่อ้างว้าง
ชี้หนทางให้ฉันนั้นก้าวไป
     อยากมีเธอคนนี้อยู่เคียงข้าง
เดินร่วมทางก้าวไปสู่ฟ้าสดใส
แต่รู้สึกลึกๆให้ตรึกใจ
ว่าเมื่อไหร่เธอจะมาบอกสักที
     เพียงแค่เธอก้าวมาอย่างช้าๆ
ก้าวเข้ามาบอกว่ารักฉันสิ
บอกความรักความห่วงใยที่เธอมี
ฉันคนนี้จะยินดีตอบรักเธอ

(ขออภัยครับ  ที่จริงจะส่งในหมวดกลอน แต่ดันเลือกผิด
นี่เป็นตอนต่อจากเรื่อง \" ยามที่เรารู้สึกดีๆกับใครสักคน \"
อยู่ในหมวดกลอน ยังไงก็ลองเข้าไปอ่านดูนะครับ ขอบคุณครับ )