3 minutes of being a lone

เนื้อเรื่อง

บางทีมันก็แปลก  ทั้งๆที่มีคนอยู่เต็มห้อง  ฉันกลับรู้สึกเหงาจับใจ  ทั้งๆที่มีเสียงต่างๆดังอื้ออึง  ฉันกลับเหมือนไม่ได้ยินอะไร  คนหลายๆคนพยายามที่จะมาเข้าใจและพยายามที่จะเข้าถึงฉัน  แต่ไม่เป็นผล  ความเป็นส่วนตัวดันพวกเขาออกไปจากตัวฉันและฉันไม่คิดจะรับรู้สิ่งใด
การเข้าสังคม  บางครั้งมันก็เป็นเพียงการเสแสร้ง  คนที่เข้าสังคมเก่งก็เป็นเพียงคนที่ใช้อารมณ์ความรู้สึกซื้อหน้ากากมาใส่  หน้ากากที่ปกปิดความชั่วร้าย  บ่อยครั้งที่ฉันเองก็ใส่หน้ากาก  ละทิ้งอารมณ์ความเป็นมนุษย์ทิ้งไป  เพื่อจะอยู่รอดในโลกที่เน่าเฟะ  โลกของการโกหกหลอกลวง  มิติลวงตาไม่รู้จบ
กว่าคนเหล่านั้นจะรู้สึกตัว  หน้ากากของความอัปลักษณ์ก็กลืนไปกับใบหน้าของคุณ  ไม่สามารถที่จะถอดมันอีก เมื่อนั้น...เมื่อหัวใจคุณร่ำร้องอย่างคิดถึง  เมื่อจิตใจคุณโหยหาความเป็นมนุษย์  คุณก็จะเจ็บปวดหัวใจจนแทบจะแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ
ใช่ว่าฉันจะต้องการการดูแลเอาใจใส่อะไรมากมาย  ฉันขอแค่หันมามอง  รับรู้สักนิดว่าฉันอยู่ตรงนี้  ฉันซึ่งดูเหมือนไม่มีค่ากำลังรอคอยเวลาที่จะโผล่พ้นน้ำ...แต่คงไม่มีวันนั้น  เมื่อผืนน้ำเต็มไปด้วยใบบัวที่ใหญ่โต  และสวะที่ลอบเป็นแพ  ตัวฉันนี้จะไปอยู่ตรงไหนของแม่น้ำที่ยากจะหยั่งถึง
ครั้งหนึ่ง  ฉันเองก็เคยที่จะรักที่จะมีชีวิตอยู่  ฉันเคยรักที่จะอยู่ร่วมกับมนุษย์  บนโลกที่มีสิ่งมากมายให้ค้นหา  แต่กลไกของชีวิตเกิดขัดข้องและฟันเฟืองของโชคชะตากลับพลิกผันไปในทิศทางตรงข้าม  เมื่อก้าวๆหนึ่งของฉันสะดุดเอาความจอมปลอม  สะดุดเปลือกหุ้มที่เผยให้ฉันเห็นความจริง  เห็นเล่ห์เหลี่ยม
ฉันรู้สึกเกลียด...เกลียดทุกคน  เกลียดเส้นผมที่อยู่บนหนังหัว  เกลียดกระทั่งลมหายใจของฉันเอง  อยากจะหยุดหายใจ  อยากจะตายจากโลกนี้  เพื่อค้นหาโลกหน้าที่ดีกว่า
ถึงโลกหน้าจะเลวร้าย  แต่ฉันก็อยากจะรีเซ็ท...
รีเซ็ท...ตัวเอง
ดีลีท...ทุกไฟล์ที่มี
ขอมีเพียงตัวฉันที่ว่างเปล่า...ล่องลอยต่อไป  
ปลดปล่อยหัวใจ  จิตวิญญาณ...
ให้มันหมดไปเถอะนะความรู้สึกโศกเศร้า...
ให้มันหมดไปเสียทีความรู้สึกเดียวดาย...
อย่าให้เหลือเลยความวิตกและความระทมทุกข์...
ขอเกิดใหม่ในโลกที่เต็มไปด้วยความเอาใจใส่  ห่อหุ้มด้วยบรรยากาศของความห่วงใย  
ฉันอยาก...จะถูกผูกพันไว้ด้วยสายใยแห่งรัก