sms ก่อเหตุ love

เนื้อเรื่อง

\"ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด\" มือถือยี่ห้อโนเกีย 6610 ของยายเกี๊ยวสาวหมวยเผ่าไชน่าดอลล์ ส่งเสียงเตือนว่ามีเมสเสจเข้ามา ยังดีว่าตอนนี้เป็นช่วงพักนะเนี่ย เทอเลยกดอ่านทันที

            \"เกี๊ยวครับ ผมชื่อจุ๊บนะฮะ จำได้รึป่าว\" ยายเกี๊ยวอ่านพร้อมๆกับทำหน้างงๆใส่ยายแบมเพื้อนซี๊ที่ทำคิ้วขมวดอยู่ข้างๆตามเทอไปด้วย
            \"จำได้สิ มีอะไรหรอ\" ยายเกี๊ยวผู้ซึ่งรู้ตัวว่าเป็นโรคอัลไซเมอร์ตั้งแต่เข้าอนุบาลไหม่ๆจำเป็นต้องแกล้งรับมุขเขียนตอบว่ารุจักไว้ก่อน เพราะไม่อยากไห้อีกฝ่ายต้องเสีย self แต่เทอก้อยังไม่วายมองไปทั่วห้อง เพราะไม่แน่ใจว่าจะเพื่อนผู้ชายจอมแสบในห้องคนไหนอำเล่นรึป่าว เจ้าพวกนี้มันยิ่งชอบแกล้วผู้หญิงอยู่ด้วย

            \"ก้อแค่มาทักทายน่ะคับ เด๋วจะโทรมาตอนเลิกเรียน\" ข้อความตอบกลับมาภายในไม่กี่นาที แสดงให้เห็นว่าอีกฝ่ายก้อเซียนการส่ง sms เหมือนกัน
           \"เกี๊ยว ใครคือจุ๊บอ่ะ หรือว่าแกแอบไปมีกิ๊กแล้วไม่บอกฉัน\" ยายแบมจ้องหน้ายายเกี๊ยงอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ ส่วนยายเกี๊ยวก็มองมือถือของตัวเองเหมือนเป็นวัตถุประหลาดที่พึ่งตกสู่ พื้นโลกเดี๋ยวนี้เอง

          \"คัยก้อไม่รุอ่ะ เค้าถามฉันว่าจำเค้าได้รึป่าวด้วย แต่ฉันว่าในชีวิตนี้ยังไม่เคยรุจักผู้ชายที่ชื่อจุ๊บมาก่นเลย สาบานได้\"
                !!ออด.....ดดด!! เสียงออดคาบเรียนไหม่ดังขึเนมาตัดจังหวะซะก่อน แล้วอาจารย์วิชาบัญชีอันแสนจะตรงต่อเวลาก้อมาปรากฏตัวที่หน้าประตูทันที ทำให้ยานเกี๊ยวกับยายแบมต้องรีบไปนั่งที่อย่างจำใจ
        หลังเลิกเรียน บนรถเมล์คันที่สองสาวขึ้นมาด้วยกัน
     \"เกี๊ยว! แกรอโทรศัพท์จากนายจุ๊บอยู่หรือไงหา! ไหนบอกว่าไม่รุจักไง\" ยายแบมจิกเสียงเข้มๆถามยายเกี๊ยวแบบจี้ใจดำเทอพอดี ก็แหม! แค่นั่งรถมา 3 ป้าย ยายเกี๊ยวหยิบมือถือขึ้นมาดูตั้ง 8 รอบเข้าไปเลยนี่นา
         \"เฮ้ย ป่าวนะ ฉันก้อแค่ดูเวลาต่างหาก นาฬิกาข้อมือของฉันมันไม่ค่อยตรง\" โน่น! อ้างไปข้างๆคูๆ ก็กล้าทำ นึกหรอว่ายายแบมจะโง่เชื่อได้น่ะ
          \"งั้น...ขอยืมมือถือเล่นเกมหน่อยดิ มือถือแบมแบดหมดไปตั้งแต่ตอนกลางวันแล้ว\"

           ยายเกี๊ยวจำใจต้องยื่นมือถือให้เพื่อน เพราะไม่อยากเสียฟอร์มมากกว่านี้ ยายแบมรับมือถือไปเล่นเกมอย่างเมามัน ซึงถึงจะยืนดหนรถเมล์ก้อยังเล่นเกมไปด้วยได้โดยไม่เซเลยซักก้าว ยายเกี๊ยววึ่งคอยหันหลังมามองเทอเป็นพักๆด้วยใจจดใจจ่อก้อกลายเป็นจืดจ๋อย เพราะไม่มีเสียงเรียกดังจากมือถือของเทอเลย

          เช้าวันรุ่งขึ้นที่ห้อง ปวช.3/2
          \"แบม! เมื่อคืนจุ๊บส่งเมสเสจมาหาฉันตั้ง 5-6 ครั้งแน่ะ แกอยากดูมั้ย\" ยายเกี๊ยวหน้าตาสดชื่นเชียวแหละ ตอนที่ยื่นมือถือให้ยายแบมอ่าน sms พวกนั้น
          \"ไม่อยากก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวว่ากำลังทำอะไร แต่อยากก้าวก่ายเรื่องหัวใจว่าคิดถึงผมมั้ยคนดี\"
          \"อย่านอนดึกนะเดี๋ยวจะไม่สบาย นี่ถ้าเป็นไปได้ยังอยากไปห่มผ้าให้เทอ\"
          ยายแบมอ่านไล่ไปทีละข้อความแล้วก้อเบะหน้า ถ้าเทอไม่เสียดายขนมกับชาเขียวคงจะปล่อยเรี่ยราดตรงนี้แล้ว แล้วกับข้อความสุดท้ายที่ได้อ่าน ยายแบมก้อทำตาโตมองยายเกี๊ยวสลับกับมองมือถือ
          \"เย็นวันเสาร์นี้หลังเลิกเรียน เจอกันที่ร้านไอติมไกล้กับโรงเรียนเกี๊ยวนะครับ ผมใส่เสื้อพละสีเขียวอ่อน อย่าลืมล่ะ\"แน่ล่ะ ยายแบมรู้ว่ายายเกี๊ยวต้องไปแน่ๆ

          เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ณ บัดนี้ ได้เวลาที่ยายเกี๊ยวรอมาทั้งอาทิตย์แล้ว ซึ่งเทอก้อบอกไม่ถูกว่าทำไมถึงหวั่นไหวอย่างแรงกับเมสเสจของหนุ่มชื่อจุ๊บตลอดหลายวันมานี้  เทอเข้าไปนั่งในร้านไอติมด้วยใบหน้าที่เนียนผ่องไปด้วยแป้งฝุ่นเนื่อละเอียด ปากมันวาวด้วยลิปกลอสสีชมพูใส ปล่อยผมลงและหวีอย่างบรรจงไม่แตกแถวเลยซักเส้น ส่วนยายแบมที่ร้องบอกอยากจะมารอดูหน้านายจุ๊บใจจะขาด ดันโดนอาจารย์เรียกไปดุเรื่องรายงานที่ทำผิดอยู่ แต่ยายแบมก้อไม่ลืมสั่งมาว่าห้ามไปไหนกันต่อเด้ดขาดเพราะอาจไม่ปลอดภัย และจะตามมาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะสามารถ

        \"จุ๊บใช่ป่ะ\" หนุ่มร่างสูง ผิวเข้ม คิ้วหนา สวมเสื้อพละสีเขียวอ่อนปักชื่อย่อของโรงเรียนพาณิชย์แห่งหนึ่ง เงยหน้าขึ้นตามเสียงเรียกของยายเกี๊ยว สาเหตุที่เทอแน่ใจว่าเปนนายจุ๊บ เพราะเขาเป็นหนุ่มคนเดียวที่ใส่เสื้อสีเขียวคนเดียวในร้านนี้ และเขาหันมามองเทอด้วยสายตาลังเลหลายรอบ
         \"ฮื่อ! เทอเป็นเพื่อนยายเกี๊ยวเหรอ เค้าอยู่ไหนล่ะทำไมยังไม่ออกมาอีก\" นายจุ๊บขมวดคิ้วมองเทอด้วยมาดเก๊กระเบิดระเบ้อ
        \"ก้อฉันนี้แหละที่ชื่อเกี๊ยว คนที่ส่งเมสเสจคุยกับนายไงล่ะ\" เทอเริ่มเหวอเล็กๆเมื่อโดนนายจุ๊บทักแบบนั้น
         \"เฮ่ย! ไม่ใช่แล้ว เกี๊ยวของผมทั้งหน้าตาทั้งทรงผมไม่ใช่อย่างงี้เลย และที่สำคัญเค้าน่ารักแล้วก้อไร้เดียงสา แล้วก้อ...ไม่ดูแกสบี้ด้วย(แก่)อย่างงี้หรอก\" ช่างพูดตรงไม่เกรงใจผู้หญิงจิงๆนะนายจุ๊บเนี่ย
        \"อะไรนะ นายหาว่าฉันแกสบี้หรอ ไม่เปนสุภาพบุรุษเอาซะเลยที่ว่าผู้หญิงแบบนี้อ่ะ เสียแรงแถมยังเสียเงินฟรีที่ส่งเมสเสจคุยด้วยตั้งหลายวัน ไม่นึกว่าตัวจิงจะยียวนกวนส้นเท้าแบบนี้\" เทอสรุปเองเลยว่านายจุ๊บต้องเปนคนอ่อนโยนน่ารักเหมือนพระเอก ดดยตัดสินแค่จาก sms ที่เค้าส่งมาหาเทอเท่านี้เองหรอเนี่ย

       นายจุ๊บไม่สนใจที่ยายเกี๊ยวพูด แต่หยิบมือถือขึ้นมากดเบอร์ของสาวที่ชื่อเกี๊ยวเพื่อเช็คดูอีกที พอเสียงมือถือของยายเกี๊ยวคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าดังขึ้น เขาก้อถึงกับถอนหายใจแล้วก้อทำหน้าอย่างหงุดหงิดสุดประมาณ
       \"ไปเรียกเกี๊ยวมาเลยดีกว่า! ผมขี้เกียจเล่นด้วยแล้ว หรือไม่ก้อเอามือถือนี้ไปคืนเกี๊ยว เด๋วผมจะโทรไปคุยกับเค้าเอง ผมให้เวลา 3 นาที ถ้าขืนเล่นตัวมาก ผมจะไม่รอด้วย\"
        \"โอเค้! ไม่เล่นก้อไม่เล่น รออยู่ตรงนี้นะ เด๋วฉันจะไปตามเกี๊ยวมาไห้\" ยายเกี๊ยวพูดปัดๆไปส่งเดช ด้วยน้ำเสียงที่มีน้ำโหปนอยู่เกินครึ่งลิตร แล้วเทอก้อวิ่งกระหืดกระหอบ ไปที่โรงเรียนโดยไม่หยุดพัก แต่ปรากกว่ายายแบมไม่อยุ่ที่ห้องพักครุซะแล้ว
       \"ฮัลโหล! แบมแกอยู่ไหนอ่ะ\"
       \"แกนั่นแหละอยู่ไหน ฉันอุดส่าห์ออกประตุหลังตามไปที่ร้านไอติม แต่ไม่เห็นแม้แต่เงาหัวของเทอเลย อะไรนะ! ไม่ต้องมาแล้ว ขี้เกียจรอ ไว้คุยกัยพรุ่งนี้และกัน ฉันจะไปขึ้นรถแล้ว\"
       สรุปก้อคือ 2 สาวคลาดกันซะได้ ยายเกี๊ยวก้อเลยไม่ได้ระบายความแค้นให้ยายแบมฟัง เมื่อยายเกี๊ยววางสายจากยายแบม เทอก้อกดอ่านเมสเสจที่เข้ามาช่วงที่เทอกำลังคัยอยู่ มีหลายอันเชียวแหละ
        \"เกี๊ยว ทำไมทำกับผมแบบนี้ ทำไมต้องให่เพื่อนมาแทนด้วย\"
        \"ไม่รักไม่ชอบก่อไม่ว่า แต่อย่าทำเหมือนแนไม่มีค่าได้ไหม ไม่รักไม่ชอบก้อไม่เปนไร แต่อยากไห้รุว่าหมดใจเปนของเทอ\"
       และอีกหลายๆเมสเสจเชิงตัดพ้อของนายจุ๊บ วึ่งยังคงเข้าใจว่าเทอไม่ได้ชื่อเกียวจิงๆ เทอได้แต่โมโหตัวเองว่าอุดส่าห์หลงละเมอเพ้อฝันซะยกไหญ่ว่ามีคนแอบชอบ แต่พอเอาเข้าจิงๆดันผิดตัวเฉยเลย แค่นั้นยังไม่พอ ยังโดนด่าว่าน่าแก่อีก ก่อนที่เทอจะออกจากโรงเรียน เทอก้อไปล้างหน้าล้างตาที่ห้องน้ำให้หายหงุดหงิด
         \"เกี๊ยว! เกี๊ยว!\"มีเสียงดังมาจากหลังยายเกี๊ยว เทอนึกภาวนาในใจว่าขอให้เปนผู้ชายคนอื่น แต่คำภาวนาไม่เปนผลเพราะเปนตาคนเดิมนั่นแหละ
        \"โอ๊ย! อะไรของนายเนี่ย ฉันอยากจะบ้า\" ยายเกี๊ยวพูดขระที่เอาผ้าขนหนูซับหน้าไปด้วย
       \"ขอโทษนะ คือ ผมล้อเกี๊ยวเล่นน่ะ อย่าโกดเลยนะ\" นายจุ๊บทำหน้ายิ้มแหยๆกับเทอ ละลายสภาพขี้เก๊กไปดดยสิ้นเชิง
        \"ล้อเล่นเนี่ยนะ ที่นายหาว่าฉันแกสบี้น่ะ ล้อเล่นหรอ นายคิดว่าผู้หญิงเค้าจะรุสึกยังไงถ้าเจอคัยพูดแบบนี้ด้วยอ่ะ\"
        \"รู้สึก.....รักมั้ง แหะ แหะๆ\" นายจุ๊บทำหน้าทะเล้นใส่ เลยทำให้เทอไม่เครียดเท่านาทีก่อนแล้ว

        แล้วทั้งยายเกี๊ยวกับนายจุ๊บก้อแลกคารมกันจนขึ้นรถไปด้วยกันโดยไม่รุตัว (จิงๆนายจุ๊บรุตัวตลอดแหละ) สุดท้ายนายจุ๊บก้อไปส่งเทอถึงบ้าน และคืนนั้นก้อส่ง sms โต้ตอบกันอีกคนละ 20 กว่าข้อความ ตอนเย็นวันต่อมา นายจุ๊บก้อมารอเกี๊ยวที่หน้าโรงเรียน และก้อไปส่งเทอถึงบ้านอีกตามเคย

          ส่วนยายแบมก้อทำหน้าเซอร์ไพรส์กับความคุ้นเคยที่เกิดขึ้นปุ๊ป ปั๊ปของ 2 คนนี้อยู่แค่วันแรก เพราะที่จิงแล้ว เทอแกล้งเซอร์ไพรส์ให้ดูสมบทบาทไปอย่างนั้นเอง ก้อยายแบมนี่แหละที่เป้นคนเอารูปยายเกียวพร้อมเบอโทรไปไห้นายจุ๊บที่เปนเพื่อนข้างบ้าน (โดยบอกว่าจะเกริ่นบอกยายเกี๊ยวไว้ก่อน แต่กลับลืมสนิท) เมื่อตอนยืมมือถือยายเกี๊ยวมาเล่นเกมบนรถเมล์ ก้อแอบส่งข้อความไปบอกให้นายจุ๊บส่งข้อความมาคุยด้วยตอนกลางคืน

          แล้วชนวนที่เกิดเรื่องยุ่งก้อเพราะเทอเอารุปตอนยายเกี๊ยวเรียนอยู่ปวช.1 ใหม่ๆไปไห้ ทั้งรูปหน้าและทรงผมของยายเกียวถึงได้เปลี่ยนไปมากมายก่ายกอง ยังดีนะที่วันนี้นเทอรีบตามไปที่ร้านไอติม และบอกนายจุ๊บขณะที่ส่งข้อความตัดพ้อยายเกียวอยู่ว่า คนที่เจอเมื่อกีก้อคือยายเกียวนี้นแหละ แค่ผมยาวขึ้นกับแต่งหน้าเข้มไปเท่านั้น \"เฮ้ออออ! เกือบจับคุ่ไม่สำเร็จแล้วมั้ยล่ะ 555+\"


           >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>จบแล้วจ้า<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<