ถ้าไม่มีการเริ่มต้น คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

เนื้อเรื่อง

ถ้าไม่การเริ่มต้น...คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

                  คนเราัมักจะกลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิดและมักจะคิดอยู่เสอมว่าถ้าก้าวเดินไปข้างหน้าก็กลัวที่จะเจอกับอุปสัก ความผิดหวังและความเสียใจ ทั้งๆที่เราเองยังไม่ได้ก้าวเดิน  มั่วแต่คิดว่าต้องมีสักวันที่จะก้าวเดินไปแต่แล้วทุกๆวันก็ได้แต่ยืนพร้ำเพ้ออยู่อย่างนั้น โดยที่ไม่คิดจะก้าวเดินไปข้างหน้่าจริงๆ ได้แต่เพ้อได้แต่ฝันว่าต้องมีราชรสมาเกย  แล้วคนเรามั่วแต่คิดกันอย่างนี้และมันได้ทำให้ทุกๆอย่างสายเกินไป แล้วตัวเราก็จะมานั่งเสียดายว่าทำไมตอนนั้นเราไม่ทำอย่างโน้นเราไม่ทำอย่างนี้ และถ้าย้อนเวลวกลับไปได้ก็จะเดินไปข้างหน้าไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น
                  ก็เหมือนกับการที่เราจะเดินไปหาคนที่เรารัก  เราก็ยังมั่วแต่คิดว่าคนที่เขาชอบเราก็ต้องเดินมาหาเราเสอมและตัวเราก็ไม่คิดจะเดินไปหาเขา  จู่ๆวันหนึ่งเขามายืนอยู่ตรงหน้าเราบอกว่าให้เราเดินไปหาเขา  แต่เราก็ไม่ยอมเดินไปเพราะคิดว่าเขาเป็นฝ่ายมาชอบเราก่อนก็ต้องเดินมาหาเราซิ ในใจของเราเองก็อยากที่จะเปิดเผยว่าเราก็ชอบเธอเหมือนนะแต่ก็กลัวที่จะเสียศักดิ์ศรี เสียฟอรม์ เสียหน้า แค่ 3 คำนี้มันทำให้เราไม่กล้าก้าวที่จะเดินไปได้แต่ยืนอยู่อย่างนั้นจนกระทั้งเขาคนนั้นได้หันหลังกลับแล้วเดินจากไป
                  ความรู้สึกหนึ่งที่ได้เกิดขึ้นนั้นคืดความเสียใจที่วันนั้นๆไม่ได้ก้าวเดินไปเพราะมั่วแต่กลัว  ในใจก็ได้แต่ภาวนาว่าขอให้เขาคนนั้นเดินกลับมาอีกครั้งแล้วขอสัญญาว่าจะเป็นฝ่ายเดินเข้าไปหาโดยที่ไม่กลัวอะไรแล้วทั้งนั้น  แต่ก็รอแล้วรอเล่าเขาคนนั้นก็ไม่เดินกลับมา จนตัวเราเองต้องมานั่งเสียใจว่าทำไมนะตอนนั้นเรามั่วแต่คิดมากไม่ยอมเดินไปหาเขาดั่งที่ใจเราต้องการจนอะไรๆมันได้สายเกินไป  
                  และมันทำให้รู้สึกว่าการที่เราไม่ได้ทำอะไรเลยสักอย่าง มันทำให้เราต้องเสียคนที่เรารักมากที่สุด เพราะแค่คำว่า \" ไม่กล้า \"