กี้เป็นเด็กสาววัย 15 เทอชอบการเล่นอินเตอร์เน็ตเป้นอย่างมาก
เทอมักจะชอบอ่านเรื่องเร้นลับและเรื่องระทึกขวัญของเว็บๆนึงอยู่เป็นประจำ
ขณะที่เทอนั่งอ่านเรื่องระทึกขวัญอยู่นั้น เทอได้ยินเสียงของบางสิ่งดังมาจากทางด้านหลังของเทอ
ซึ่งขณะนั้นเทออยู่ที่ชั้นล่างของบ้านเพียงคนเดียว แล้วมันจะเป้นเสียงของอะไรได้หละ เทอคิด แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจไรมากนัก
นั่งอ่านต่อไปซักพัก เทอก็ได้ยินเสียงอีก คราวนี้ดัง ปั๊ง.....ปั๊ง.....ปั๊ง...
เสียงอะไรว๊ะ  คนยิ่งกลัวๆอยู่ เทอคิด
แล้วเทอก็นั่งเล่นอินเตอร์เน็ตต่อไปโดยยังไม่สนใจเสียงนั้นเท่าไหร่
เฮ้อ หกทุ่มแร้ว อ่านอีก5เรื่องก็พอแล้ว เริ่มง่วงแล้วอะ  เทอคิด
แล้วเทอก้ได้ยินเสียงนั้นอีก ปั๊ง...ปั๊ง...ปั๊ง....ปั๊ง... คราวนี้เทอตัดสินใจลุกไปดู
เทอเดินอ้อมออกมาทางประตูหลังห้อง แระต้องผ่านส่วนของบ้านที่กำลังต่อเติมอยู่ เทอกลั้นใจเดินต่อไป
เมื่อมาถึงต้นตอของเสียง เทอก็รู้สึกโล่งใจมาก
เมื่อได้เห็นหมาสีตำของเทอนั่งเอาเท้าหลังเกาหัวอยู่ กระทบประตูจึงเกิดเสียง
เทอจึงกลับมานั่งเล่นอินเตอร์เน็ตต่ออย่างสบายใจ
เวลาล่วงเลยไปอีกครึ่งชม.เทอจึงเลิกเล่น และไปอาบน้ำ
เมื่ออาบน้ำเสร็จเทอก็เดินไปที่ห้องนอน เทอล้มตัวลงนอนและเปิดทีวีดูก่อนจะหลับไป
เทอนอนไปได้ซักพักหลับๆตื่นๆ  และลุกขึ้นมาเพราะรู้สึกปวดปัสสวะเป็นอย่างมาก
ตอนนั้นเป็นเวลาตีสาม เทอควานหากุญแจในความมืด
เทอเดินลงมาตามบันไดที่อยู่ด้านนอกแต่ติดกับตัวบ้านเลย
เทอต้องไขห้องๆนึงก่อนที่จะถึงห้องน้ำซึ่งอยู่ในตัวบ้านชั้นล่าง
ห้องๆนั้นอยู่ติดกับบันไดเลย และทางหลังบ้านจะมีสวนมะพร้าวและสวนกล้วยอยู่ด้วย
ยิ่งทำให้เทอรู้สึกกลัวมากขึ้น และขณะที่เทอกำลังไขกุญแจอยู่นั้น
เทอได้ยินเสียง ฮืดดดด....ฮืดดดด
และตอนนั้นเทอก็ยังไขประตูไม่ออก ข้างหลังก็ป่า ปวดฉี่ก็ปวด ประตูก้ไขไม่ออก แล้วก็ยังเสียงอะไรอีก
ทำไงดีว๊ะกรู เอาไงดีหละ เทอไม่กล้าแม้แต่จะหันหน้าออกจากลูกบิดประตู เพราะเทอกลัวจะเห็นสิ่งที่ไม่อยากเห็น
เทอพยายามข่มใจไม่ให้กลัว และไขกุญแจอีกครั้ง คราวนี้ไขสำเร็จ
เทอแทบไม่รอดึงลูกกุญแจออกจากประตู เทอรีบวิ่งไปที่ห้องๆนั้นและตรงไปยังห้องน้ำ
เมื่อทำธุระเสร้จ เทอก็เริ่มนึกว่า จะทำไงดีว๊ะ ต้องผ่านตรงนั้นอีกแล้ว
เทอกลั้นใจรีบกดลูกบิด แล้วผลักประตูอย่างแรงแล้ววิ่งขึ้นบันไดไป
เมื่อถึงห้องของเทอ เทอก็รู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก เทอตั้งใจจะนอนต่อ แต่ทว่า
เทอได้ยินเสียงเหมือนมีใครอยู่ที่ห้องข้างล่าง จึงเกิดอาการกลัวจนนอนไม่ได้
คราวนี้เทอเลยเปิดทีวีทิ้งไว้ และตั้งเวลาปิด 30 นาที ด้วยอาการที่เย็นและเพลียมากเทอจึงหลับไป
ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ 9.38 น.แล้ว เทอจึงลุกไปเข้าห้องน้ำ แล้วมานั่งเล่นเน็ตต่อ
แล้วเทอก็มานั่งเขียนเรื่องนี้เมื่อเวลา 16.56 น. แล้วนำมาลงให้ท่านผู้อ่านได้อ่านกัน
เป็นไงบ้างคะ งานเขียนเรื่องแรก
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น