กำแพง

เนื้อเรื่อง

กำแพง

    กำแพง  คือ  สิ่งที่มีลักษณะบ่งบอก  และแบ่งกั้นขอบเขต  เป็นสิ่งที่ทำให้ไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่อีกฟาก  และไม่สามารถข้ามไปได้
    เชื่อว่านี่เป็นสิ่งที่ทุกคนมองเห็นกันแต่อะไรล่ะคือสิ่งที่คนส่วนใหญ่มองข้ามไป ?
    วันนั้น…ผมเข้าไปเดินเล่นในซอยที่ถูกใช้เป็นที่จอดรถแถวบ้าน  ซอยนี้เป็นซอยตันลึกประมาณ 100 เมตร  พื้นเป็นปูนเทต่อๆกันเป็นแผ่นๆไปจนจรดท้ายซอยซึ่งเป็นที่ดินรกร้างติดคลองแสนแสบ  ด้านซ้ายเป็นกำแพงอิฐบล็อกที่ก่อเป็นแนวยาว สูงประมาณ 180 เซนติเมตร  ข้ามแนวนั้นไปจะเป็นที่ดินว่างเปล่าที่มีไม้ใหญ่ขึ้นหลายต้น ซึ่งหนึ่งในจำนวนนั้นก็อยู่ชิดติดกำแพงมาก  มากเสียจนเบียดมันให้ปริร้าวมานานหลายปี
    ขณะที่ผมเข้าไปเดินเล่นในวันนั้น  ปรากฏว่าแถบหนึ่งของมันได้พังลงมาเรียบร้อยแล้ว  ดูเผินๆสิ่งที่เกิดขึ้นอาจไม่น่าแปลกอะไร  แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนได้พบสิ่งใหม่ที่อยู่ใกล้กับเราเพียงแค่ปลายจมูก
    อิสระ !!!
    วินาทีนั้น  ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นอิสระ  หลุดสลัดออกจากสิ่งร้อยรัดที่พันธนาการความคิด  และสติปัญญาของผมเอาไว้จนหมดสิ้น  ผมมองเห็นสิ่งแปลกใหม่ที่ความจริงกลับเป็นสิ่งเก่าซึ่งดำรงอยู่มานานเนาแต่เราไม่เคยเห็นเอง
    ผืนดินตรงหน้า  เป็นรอยต่อที่ผมไม่เคยเห็น  ฟากหนึ่งของมันเป็นพื้นปูน  และแนวที่เคยเป็นกำแพงซึ่งเกิดจากการกระทำของมนุษย์  แต่อีกฟากหนึ่งกลับเป็นพื้นดินว่างเปล่าที่รกไปด้วยหญ้า  ทว่า  มันก็ยังคงเป็นแผ่นดินแผ่นเดียวกันที่ปราศจากสิ่งปิดกั้นซึ่งเคยสมมุติว่ามันเป็นคนละแผ่นดิน  และเป็นที่ของใครๆขณะนั้นผมรู้สึกว่าผมมีสิทธิที่จะเข้าไป  และสามารถที่จะกระทำสิ่งใดๆก็ได้ที่ผมเห็นควร  แต่แน่นอนที่ว่าบ้านเมืองยังมีกฎหมาย  ผมยังเคารพในสมมุติที่เป็นประโยชน์นี้  ดังนั้น วันนั้นผมจึงไม่ได้เข้าไป  แต่ก็ได้ความคิดกลับมา…
    แผ่นดินนั้นเป็นผืนเดียวกันเสมอ  คนเราทุกคนก็เช่นกัน  ไม่ว่าจะดีจะเลว จะมั่งมี หรือยากจน  คนละชาติ  คนละศาสนา  คนละอุดมการณ์  หรือมีข้อขัดแย้งรุนแรงใดๆต่อกัน  จุดสุดท้ายที่ไม่มีใครปฎิเสธได้ก็คงเป็นความจริงที่ว่า เราทุกคนเป็นผู้ร่วมเผ่าพันธุ์เดียวกัน
                ใครไม่ใช่คนยกมือขึ้น !  :-)
                หากอยากทำลายก็ทำลายเถอะครับ กำแพงน่ะ  เชื่อแน่ว่ามันจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น

        “  กำแพงดินอิฐ          ปิดกั้น
            บ่งบอกมึงมัน         นี่ข้า
            แก่งแย่งแข่งดี         ว่าด่า
            ลืมไปว่าหล้า           ผืนเดียว ”