เรื่องมันเศร้า

เนื้อเรื่อง

อยากจะบอก

วันนี้เราก็เล่นเพิร์ชตามปกติ มีคนนึ่งเข้ามาทักเรา เราก็คุยถามชื่อเหมือนกับทุกๆคนที่เข้ามาทัก
คุยกันไปเรื่อยๆจึงรู้ว่าเป็นเพื่อนของน้องชายเรานี่เอง  เราก็ไปหาน้องเราบ่อยที่ห้องเรียน แต่เราไม่เคยเห็นหน้าเค้าคนนี้มาก่อน เย็นวันต่อมาเราไปหาน้องที่บ้าน เค้าคนนี้ก็มาเล่นดนตรีที่บ้านน้องเรา น้องเราชี้ให้ดู เค้าคนนี้ทำท่าทางอาย ซึ่งเป็นท่าทางที่ดูแล้วประทับใจเรามากๆ  พอกลับบ้านมาเราก็เล่นเพิร์ชเจอกันอีก เราถามเค้าว่ามีแฟนรึยัง เค้าบอกไม่มี เราขอเค้าเป็นแฟน ซึ่งก็ไม่คิดว่ามันจะง่ายอะไรขนาดนี้  เรา 2 คนตกลงเป็นแฟนกัน  เค้าไปส่งเราที่เรียนพิเศษทุกวัน ไปดูหนังกันบ้าง คุยกันบ้าง และก็โทรคุยกันทุกวัน เรามีความสุขมากที่สุดที่ได้คบกับเค้าคนนี้  แต่วันนึงที่โรงเรียน เรานั่งอยู่กับเพื่อนๆ เค้าเดินมากับเพื่อนผู้หญิง ดูท่าทางสนิทกันมาก เดินผ่านเราไป
เค้าไม่เห็นเรา ตอนแรกก็ไม่รู้สึกอะไรก็คิดว่าไม่มีอะไรหรอก อีกซักพักเค้าเดินกลับมา มีส่งไอติมให้กันกิน เราจะเรียกแต่ไม่เรียกเพราะอยากรู้ว่าจะทำอะไรอีก เพื่อนๆของเราพูดกันใหญ่ว่าทำแบบนี้ได้ไง เราเดินออกมาห่างจากเพื่อน เพราะน้ำตาอยู่ดีๆมันก็ไหลออกมา เรากลัวเพื่อนเห็น  เราโทรไปหาเค้าถามว่าเมื่อกี้เดินไปกับใคร เค้ามาหาเรา เราไม่เข้าใจตัวเองจริงๆว่าทำไมโกรธเค้าไม่ลง จนมาถึงปัจจุบันเราก็ยังคบกันอยู่  เราคิดว่าความรักครั้งนี้มันเกิดขึ้นเร็วมาก มากจริง ซึ่งเราอธิบายไม่ถูกว่าทำไมเรารู้สึกแบบนี้  เรารักเค้ามาก เค้าเป็นคนหน้าตาดี มีคนชอบเยอะ สิ่งที่เรากลัวที่สุดคือความผิดหวัง เพราะเราเคยเจ็บมา เราไม่อยากรู้สึกแบบนั้นอีกมันทรมานมาก ความรู้สึกตอนนี้ เรารักเค้าคนเดียว อยากอยู่ใกล้ๆ อยากให้เค้าแคร์เราเหมือนที่เราแคร์เค้า  ....
         สิ่งที่อยากจะบอกให้เค้าคนนี้รู้ก็คือ เรารักนายมากๆนะ รักมากที่สุด แค่ลองคิดว่าเราเลิกกัน น้ำตามันก็ไหลออกมาอย่างไม่มีเหตุผล ไม่รู้ทำไมจริงๆ อยากให้เค้ารักเราคนเดียวตลอดไป ไม่รู้พอเป็นไปได้ไหม
แต่สำหรับเรา เราให้เค้าได้ทุกอย่างถ้าเค้าต้องการ  เค้าเด็กกว่าเรา เวลาคบกับใครคงจะไม่คิดไปไกลเท่าไร
แต่เราคบกับใครแล้วก็จากคบกับคนนั้นคนเดียว ไม่อยากหาใหม่แล้ว ...........เข้าใจมั๊ยคะ T_T

“พี่นิ้งรักโต้มากที่สุดนะคะ”