เรื่องนี้ไม่เคยลืม

เนื้อเรื่อง

เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนผมอยู่ป.5นะครับเรื่องมีอยู่ว่า

เฮยเช้าแล้วตื่นไปอาบน้ำไป( โดมพูด โดมคือเจ้าของเรื่องนี้นะ )
พวกเราทุกคนก็ไปอาบน้ำที่น้ำตกกัน น้ำเย็นมากพออาบเสร็จพวกเราก็ไปทำกับข้าวกัน
ทำรัยกินดีละ( โต้งพูด )
ทอดไข่กับยำปลากระป๋องนะ ( โดมพูด )
อืมก็ดีเดียวหมู่ข้างๆเราทำเสร็จค่อยไปขอมันกินบ้าง (รอนพูด)
เฮยเสร็จยังหิวแล้วนะ (พงศ์พูด)
หิวก็ช่วยกันทำบ้างสิ(โดมพูด)
เออเดียวช่วย (พงศ์พูด)
ตอนเช้าวันนั้นเราก็กินข้าวกันอย่างอร่อยโดมมีโดมเป็นพ่อครัวหัวป่าเลยเชียว        
      เข้าเรื่องการผจญภัยแล้วนะ          
พวกเราทุกคนก็ได้ผจญภัยกันครบทุกด่าแล้วยกเว้นการข้ามน้ำผมกลัวมาก
พอถึงเวลาการข้ามน้ำทุกคนก็ข้ามกันไปหมดแล้ว
เฮยโดมโดนลงไปสิผเด็กต่างร.ร.พูด)
เออเดียวโดนพอพูดจบมันถีบผมลงมาเลย
มันไม่รู้หรอกว่าผมว่ายน้ำไม่เป็นมันถีบเต็มแรงมาก
พอผมลงไปน้ำตรงที่ริมๆก็แค่คอผมแต่กลางๆมิดหัวเลย
ผม้เดินลงไปเด้กที่ไหนก็ไม่รู้ขี้คอผมบอกว่าช่วยด้วย
ผมก็บอกว่า
เฮยเราว่ายน้ำไปเป็น(โดมพูด)
อาวนึกว่าเป็น(เด็กต่างร.ร.พูด)
อยู่สักพักเพื่อนมันเห็นว่าผมว่ายน้ำไม่เป็นและกำลังจ่มน้ำอยู่เลยมันก็ลงมาช่วย
โดมเป็นรัยเปล่าฌแพนพูด)
ผมก็บอกว่าช่วยด้วย(โดมพูด)
แล้วรองเท้าผมก็ลอยไปตรงกลางผมก็เดินไปเอารองเท้า
แล้วก็จมอีก
ผมก็คว้าแขนใครก็ไม่รู้พอเอาหัวขึ้นจากน้ำได้
อาวเพื่อนผมมันก็ช้วยผมจนขึ้นจากน้ำและรอดจากการตายในครั้งนี้ได้


ผมขอขอบคุณเขามากและถ้าเขาได้อ่านผมอยากบอกว่าตอนนี้ผมว่ายน้ำเป็นแล้วเหตุการ์ณครั้งนั้นผมจะไม่มีวันลืมมันเลยและจะจำเขาชั้วชีววิตเลยครับขอบคุณนะ