จินตนาการถักทอความฝัน       
คิดรังสรรค์เทพนิยายที่สดใส
หนึ่งผีเสื้อถลาร่อนบินไป           
หฤทัยจมในห้วงคิดคะนึง
มังกรทองผงาดขึ้นสู่ฟากฟ้า       
ลักขณาแย้มยิ้มน่าคิดถึง
มนตราแห่งฝันสวยนั้นฉุดดึง       
ให้ตราตรึงในโลกแห่งความสวยงาม
กษณะนั้นฝันเริ่มเลือนหาย           
มอดมลายคงไว้เพียงขวากหนาม
คงไว้เพียงภาพหม่นเศร้าแสนทราม   
จิตใจปรามมิให้น้ำตาไหลริน
ในห้วงฝันเราถักทอไรก็ได้           
ความสวยใสโศภินทองทรัพย์สิน
เสกสรรค์ให้มีภักษาได้ดื่มกิน       
หากเมื่อฝันนั้นสิ้นแทบขาดใจ
ความเป็นจริงเราทำไรได้เล่า       
ได้แต่เฝ้าเพ้อพกถึงเวทย์ไสย
ในชีวีของทุกผู้ล้วนก้าวไป           
เดินอยู่ในวงเวียนแห่งเวลา
ก็แค่เด็กเล็กเล็กแค่คนหนึ่ง           
เด็กที่โหยหาถึงแดนงามหนา
ขอทีเถิดอยากกลับสู่ฝันอีกครา       
แม้รู้ว่ามายาภาพต้องหายไป
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น