ลาตลอดกาล

เนื้อเรื่อง

ผมมีสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตสิ่งๆนั้นคือ..................เธอ

แต่ตอนสิ่งสำคัญของผมได้ไปอยู่ในที่ๆแสนไกล........ไกลมาก..........ไกลเกินเอื้อม

ผมพบกับเธอที่มหาลัย เธอชื่อเบล “ภพ รอเบลด้วย เบลกลับบ้านด้วยคนนะ” เด็กสาวหน้าตาน่ารักคน
หนึ่งเรียกผม “เบลจะกลับกับภพเหรอ เบลไม่รอแฟนเบลหรือไง”  “นี่ภพเบลยังไม่มีแฟนนะ”  

“555ภพล้อเล่นน่าเบล” ผมหัวเราะ “ภพเนี่ย” เบลทำหน้าบูดแล้วหันหน้าหนี  “นี่เบลภพแค่ล้อเล่น
เองน้า” ผมพูดเชิงง้อ “เชอะ”เบลงอนผม “อย่างอนดิน้าๆอย่างอน” “ได้ไม่งอนแต่มีข้อเเม้” “ข้อเเม้อะไรเหรอ” ผมถาม “ภพต้องพาเบลไปเที่ยวทะเลวันอาทิตย์นี้นะ แล้วไปกันแค่ 2 คนด้วย ” เบลพูด

“อะ.......อื้ม ได้ไปสิ” ผมตอบ จากนั้นเบลก็จับมือพาผมเดินกลับบ้าน  

-------------------------------------------------วันอาทิตย์-----------------------------------------------------------

“ภพตื่นเร็วลูก หนูเบลมาหา” เสียงของแม่ดังขึ้นในเช้าวันอาทิตย์ “อืม...........หืม เบลมาเหรอครับ แม่”

ผมรีบลุกขึ้นมาจากเตียง วิ่งลงไปชั้นล่างเห็นเบลนั่งคุยกับแม่อยู “อะ.....เอ่อ.....เบลหวัดดี”  ผมทักเบล

“ภพเนี่ยขนาดวันนี้จะไปเที่ยวยังตื่นสายเลย”  เบลว่าผม “ภพ.....ภพขอโทษ”

“ไม่เป็นไร รีบไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วไปกัน” เบลพูดหน้าตายิ้มแย้ม “อื้อ” ผมตอบจากนั้นผมวิ่ง

ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเมื่อลงมาข้างล่าง “แหมแต่งตัวซะหล่อเชียวนะลูก” แม่แซวผม ผมเขินหน้าแดงจึง
รีบพาเบลเดินออกจากบ้านมานั่งรถ เมื่อขับมาถึงพัทยา ผมหาโรงแรมที่จองห้องไว้ 2 ห้อง

เมื่อเจอผมขับรถเขาไปจอด แล้วพาเบลขึ้นห้อง “ภพเบลไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ” “อื้อ”ผมตอบ

ผมเปิดแอร์นอนดูทีวีอยู่รอเบลเปลี่ยนเสื้ออยู่ที่ห้องข้างๆ “ภพ ไปเดินชายหาดกัน” เบลชวนผม
“ไปสิ ไม่มีอะไรทำอะอยู่ที่ห้อง” ผมตอบ ผมเดินอยู่ที่ชายหาดซักพัก เบลมองผมแล้วผลักผมลงทะเล

“555 ภพเปียกเลย” ผมล้มลงไปในทะเลตัวเปียกผมจึงเอื้อมมือมาจับแขนเบล แล้วดึงเบลล้อลงมาในทะเล  “555 เบลก็เปียก” ผมหัวเราะ “หนอยภพแกล้งเบลเหรอ นี่แน่ะๆ” เบลสาดน้ำทะเลใส่ผม

“เบลแกล้งภพเหรอเดี๋ยวสวยหรอก” ผมวิ่งไล่เบล อนู่นานจนจับได้  “ฮ่ะๆจับได้แล้ว” “ว้าย” เบลร้อง

ผมล้มลงทับเบล เราอยู่ในรัศมีที่ใกล้กันมาก ผมกับเธอหน้าแทบจะประกบกัน ผมลุกขึ้นพร้อมกับพูดว่า
“ขะ....ขอโทษ” แต่เบลดึงเสื้อผมไว้  “ภพ.......ภพคิดไงกับเบลเหรอ” เธอถาม “กะ...ก็เพื่อนไง”

“เหรอ” เธอทำหน้าเศร้าๆ แล้วก็ยิ้มผลักผมกระเด็นออกไปแล้วก็แลบลิ้นใส่ผม
“แบ่รถูกหลอกง่ายจังเลยนะภพ555”  เบลหัวเราะ “เบลแกล้งภพเหรอนี่แน่ะๆ555” เราทั้งสองคนเล่นกัน

อยู่นานมากจนเย็นๆ ผมกับเบลขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า(คนละห้องนะครับ) “อืม...เบลมาช้าจังเลย”

ผมบ่นเบาๆอยู่หน้าห้อง “อะ....เอ่อภพรอเบลนานมั้ย” โห ผมถึงกับอึ้งกิมกี่เชียวล่ะครับเพราะเบลตอนนี้

นี่น่ารักมาก “อะ...อืม” ผมตอบ ผมเดินลงไปที่ร้านอาหารของโรงแรมนั้น เรานั่งคุยกันและกินอาหารไป

ด้วย เมื่อกินเสร็จเราทั้งสองคนก็เดินขึ้นมาที่ห้องมานอน เมื่อถึงห้องเราผมบอกลาเบล
“พรุ่งนี้เจอกันน้า บาย ฝันดีล่ะ” “ภพก็เหมือนกันนะอย่าลืมห่มผ้าล่ะ บาย”

-------------------------------------------------เช้าวันต่อมา--------------------------------------------------------

ผมตื่นขึ้นมา ผมรีบเคาะประตูห้องเบล แต่เบลไม่มาเปิด ผมทุบประตูเรียกเบล “เบลๆอยู่มั้ยเบล”

ผมเคาะอยู่นานมากแต่เบลก็ยังไม่มาเปิดให้ผม ผมจึงตัดสินใจ นำกุญแจสำรองมาไข
เมื่อเปิดเข้าไปในนั้นมีเบลนอนอยู่บนเตียง แต่เธอ.........เธอ..........นอนตัวเย็นชืด หน้าซีด
เสื้อผ้าขาด เธออยู่ในสภาพที่ไม่น่าดู ซึ่งดูเหมือนกับเธอ...........โดน.....โดนข่มขืน

ผมรีบเรียกรถพยาบาล เมื่อรถพยาบาลมาถึงผมก็ไปที่รถและรีบขับตามรถพยาบาลมา
มาถึงโรงพยาบาลผมเดินไปเดินมาหลายรอบ หมอเดินออกมา “หมอ เธออาการเป็นไงบ้างครับ”

“คุณเข้าไปดูเองดีกว่านะครับ” ผมเดินเข้าไปดูอย่างรวดเร็ว ผมเห็นเบลนอนอยู่บนเตียงมีสายระโยง
ระยางผมเดินเข้าไปหาเธอ กุมมือและนั่งอยู่ข้างๆเธอ น้ำตาผมคลอเบ้า “เบล”

“ภะ.....ภพ” เบลลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ “ภพ....ภพ.....ภพ.....ภพ..ภพ” เธอมองผมด้วยสายตาที่เศร้า

และเรียกผมหลายครั้ง “เบล...เบลไม่เป็นอะไรแล้วใช่มั้ย....ใช่มั้ยเบล” ผมนั่งจับมือเธอแน่นมาก

เบลหลับตาลงและลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ “ภพ...เบลชอบภพนะ แล้วภพชอบเบลมั้ย”  เบลพูดโดยที่น้ำตาคลอ

“อะ...อื้อภพ.ภพก็ชอบเบลนะ” “ดะ...ดีใจจังทะ....ที่....ภพก็ชอบเบลเหมือนกัน” เธอยื่นมือมาจับแก้มผม
แล้วหลับตาลง มือที่เธอยื่นมาจับแก้มผมหล่นลงไปอย่างช้าเหมือนกับเป็นภาพสโลว

“มะ.....มะ....ไม่จริง.....ไม่จริงน่า เบล...เบลอย่าพึ่งเป็นอะไรนะ เบล.........เบล.....เบล

ไม่น้าเบล อย่าเพิ่งไป...อย่าเพิ่งจากผมไปไหน อยู่กับผมก่อน  เบลลลลลลลลลลลลลลลลล”
ผมยืนกอดร่างที่ไร้วิญญานของเบล น้ำตาไหลอาบแก้มทั้ง 2 ข้างของผม

ผมรู้ว่าแม้ว่าผมร้องไห้จะเป็นจะตายยังไงเธอก็ไม่ลืมตาขึ้นมามองผม

สายตาที่เคยมองผมด้วย รักและความห่วงใย จะไม่มีอีกแล้ว  

ในขณะนี้ผมจะไม่มีเบลอยู่ในชีวิต

จะไม่มีคนน่ารักอย่างเบลมาอยู่ข้างกายผมอีกแล้ว  จะไม่มีคนเดินกลับบ้านกับผม จะไม่มีคนชวนผมไปเที่ยว จะไม่มีคนหยอกล้อผม

และจะไม่มีคนที่ผมรักมากที่สุด

ลาก่อน...........ลาก่อนนะสุดที่รักของผม...............ลาตลอดกาล