Diary สีน้ำเงิน [^Blue Diary^]

เนื้อเรื่อง

มิตรภาพของคำว่าเพื่อนที่จางหายไป \'แล้วเธอคนนั้นจะได้คืนมั๊ย\' คำถามที่อยู่ในใจเธอตลอดมา....

     \"ครื้น//ครื้น\"....\"ฟ้า!!!ปิดหน้าต่างเร็วลูก เดี๋ยวฝนก้ได้สาดเข้ามาในบ้านหรอก\" เสียงที่คุ้นเคยลอยข้ามหูฟ้ามา เพื่อบอกให้ทำอะไรบางอย่าง
     \"ค่า...แม่\" ฟ้าตอบกลับด้วยเสียงอันเศร้าหม่อง
     วันนี้ท้องฟ้าชั่งดูโดดเดี่ยวเหลือเกิน มองไปทางไหนก้เต็มไปด้วยเมฆที่หมองหม่น...ฝนที่ตกลงมาพร่ำๆ เหมือนจะคอยนั่งอยู่เป็นเพื่อนกับความโศรกเศร้าเสียใจ...ที่ฟ้ามีอยู่ในตอนนี้
     \"นี้เราทำอะไรลงไปเนี๊ย\" ฟ้านั่งบ่นกับตัวเองด้วยคำพูดคำนี้มาตั้งแต่ 3 ชั่วโมงที่แล้ว
     เมื่อวันก่อนทุกอย่างยังคนเป็นปกติเหมือนเดิมทุกอย่างจนกระทั่งพี่บอลรุ่นพี่ม.5ได้มาบอกกับฟ้าว่า...\"ฟ้า...ฟ้าคบกับพี่จะได้มั๊ย\"
     ฟ้าไม่ใช่เด็กผู้หญิงที่น่ารักอะไรมากมายแค่พอใช่ได้ มีหนุ่มมาจีบบ้าง แต่ก้อย่างนั้นเหอะฟ้าก้ตอบตกลง
อย่างคงจะดีขึ้นสินะที่ความฝันของเด็กผู้หญิงคนนึงได้เป็นจริง เมื่อคนที่ตนเองรักมาบอกรักกับตนเอง แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้นน่ะสิ...ในเมื่อคนที่เค้ารักและกำลังจะเป็นแฟนด้วย...กับเป็นแฟนเก่าของเพื่อนรักที่ตัวเองแคร์หนักแคร์หนา และเพื่อนรักคนนั้นก้กำลังเศร้าโศรกเสียใจกับการที่เค้าได้สูญเสียสิ่งที่ตัวเองรักที่สุดไป
     \"ว้า...ตีหนึ่งแล้วหรอเนี๊ย\" ฟ้ามองดูนาฬิกา แล้วก้บ่นให้กับตัวเอง \"เข้านอนดีกว่าเรา เพื่ออะไรทุกอย่างมันจะดีขึ้นไปกว่านี้\"
     \"กริ่ง..กริ่ง\" เสียนาฬิกาปลุกดังขึ้น ฟ้าลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความง่วงเงีย เมื่อคืนเกือบทั้งคืนฟ้าแทบจะไม่ได้นอนเลยเพราะเสียงดังของเมฆฝนที่ระบายความโกรธมากับฟ้าเหมือนกับว่าฟ้าเป็นคนผิดซะทุกอย่าง...อะไรอะไรก้ไม่ดีอย่างที่คิดเลยเพราะว่าเมฆฝนนั้นแหละถึงทำให้ฟ้าไปโรงเรียนสาย
     \"เห่ย...ในที่สุดก้ถึงสักที่ ทำงัยดีเนี๊ยถูกทำโทษแน่เลย\" ฟ้าพูดด้วยเสียงหอบแหบ แล้ววิ่งต่อไปที่ห้องเรียน
     สิ่งแรกที่ฟ้าได้รับเมื่อก้าวแรกที่ฟ้าก้าวไปให้ห้องคือสายตาที่เพื่อนทั้งห้องส่งให้ แต่มันไม่ใช่แค่เพียงสายตาที่ทุกคนมองเพราะว่าคนคนนึงมาสายหรอก แต่มันกับเป็นสายตาที่ทุกคนมองด้วยความเกลียดฉัง
     \"อ้าว..มัวแต่ยืนเม่ออยู่ทำไมละ ยัยฟ้า รีบรีบไปนั่งที่เร็วสิ มาสายแล้วยังไม่รีบอีก\" เสียงของอาจารย์ประจำห้องตะโกนขึ้น ตามมาด้วยเสียงหัวเราะจากเพื่อนในห้องทุกคน...แต่ดูเหมือนกับว่าจะยกเว้นเนยเพื่อนรักของฟ้าที่คบกันมากว่าสิบปี
     ฟ้าเดินไปที่ที่นั่งประจำตัวของตัวเอง มองดูเพื่อนรักของตัวเองที่ครั้งหนึ่งเคยรักกันมากคอยช่วยเหลือแบ่งปันกันทุกอย่าง แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกแล้ว
     \"กริ่ง..กริ่ง\" เสียงกระดิ่งพักกลางวันดังขึ้น \"นี่มันผ่านมาครึ่งวันแล้วหรอเนี๊ย\" ฟ้าคิด ฟ้ามองไปข้างหน้าห้อง ตอนนี้ครูประจำห้องได้ออกไปแล้ว \"งั้นเราก้ไปกินข้าวดีกว่า หิวจะแย่อยู่แล้ว\" ฟ้าคิดพร้อมกับเตรียมจะลุกขึ้น
     \"//ปั่ง//\" มีเสียงทุบดังขึ้นมาจากข้างหน้าฟ้า \"เดี๋ยวก่อนยัยฟ้า เธอจะรีบไปไหน\" เสียงของแพรวาเพื่อนห้องตัวแสบนี้เอง ในตอนนี้ฟ้างงมากว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ก้ยังสู้หน้ามองหน้าเพื่อนตัวแสบ \"ยังจะมามองหน้าฉันอีกน่ะนางตัวดี ชอบแย่งแฟนชาวบ้านแล้วยังมาอวดดีอีก\" ตอนนี้ทุกคนในห้องหันมามองที่ฟ้ากันหมดแล้ว ฟ้ารู้แล้วว่าทุกคนรู้หมดแล้ว ฟ้าหันไปมองรอบข้างเนยได้ออกไปแล้ว ฟ้าหันกลับมามองเพื่อนตัวดี \"ฉันไปแย่งแฟนใครตั้งแต่ตอนไหนกัน\"...เกิดความเงียบในห้องขึ้นทุกคนในห้องรู้ดีว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น ไม่เคยมีใครขึ้นเสียงกับยัยแพรวาตัวขี้โมโหจอมเอาแต่ใจมาก่อน สรุปครึ่งของพักกลางวันที่ฟ้าเสียไปคือการทะเลาะกับยัยแพรวา เพราะฟ้ายังคงยีนยันว่าไม่ได้แย่งแฟนชาวบ้านเค้า
     ฟ้าเดินลงมาที่โรงอาหารเพื่อนหาอะไรกิน \"ฟ้า..ฟ้า\" เสียงเรียกดังมาจากข้างหลัง พี่บอลนั้นเอง ฟ้าหันไปพร้อมกับลอยยิ้มที่ขึ้นมาบนใบหน้าพอดี \"ต่อให้คนทั้งโลกเกลียดฟ้าแค่มีพี่บอลคนเดียวที่รักฟ้าก้พอ\" ฟ้าคิดในใจ \"เป็นยังงัยบ้างฟ้าสบายดีหรือเปล่า ทำไมหน้าซีดๆล่ะ\"เสียงที่ถามฟ้าด้วยความห่วงใย
     \"ไม่มีอะไรหรอกค่ะว่าแต่พี่บอลมีอะไรหรือค่ะ\" ฟ้าถามกลับเพื่อนเปลี่ยนเรื่องทันที
     \"คือ..ไม่มีอะไรมากหรอกพี่จะถามว่าเสาร์นี้ว่างเปล่าพี่จะชวนไปดูหนังอ่ะ\" หลังจากที่พี่บอลพูดคำนี้เสร็จฟ้าก้ตอบตกลงด้วยความดีใจทันที
     ทันใดนั้น ฟ้าก้หันไปเห็นสายตาที่คุ้นเคยที่กำลังมองมาที่ฟ้าอยู่ ฟ้าเลยขอตัวจากพี่บอลมาก่อน ฟ้าเดินไปที่ เสาข้างห้องเก็บของหลังโรงอาหาร
     \"มีอะไร..มาแอบดูฉันกับพี่บอลทำไม\" ฟ้าถามด้วยความหยิ่งยโส แต่หารู้ไม่ว่าภายใต้เสียงในคือความดีใจที่แฝงอยู่เพราะนี้ได้เป็นครั้งแรกในหลายๆวัน
     \"ก้ไม่มีอะไรหรอก\" ตอบด้วยเสียงท้าทายของเนย \"แค่จะมาเตือนเฉยๆว่า...ว่า...ระวังตัวไว้ให้ดีดีน่ะพี่บอลเค้าไม่ได้รักเธอจริง เธอถูกเค้าหลอกแล้วล่ะ\" ฟ้ามองเพื่อนรักด้วยความโมโห \"เธอจะมายุให้ฉันเลิกกับพี่เค้าก้บอกมาเหอะ...พี่เค้าไม่ได้รักเธอแล้วล่ะ เธอเลิกตอแยพี่เค้าสักทีเทอะ เธอมันไม่สำคัญอะไรอีกแล้ว\" ฟ้าพูดพร้อมกับน้ำตาที่กำลังจะไหลเออลงมา ฟ้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเพื่อนครั้งหนึ่งที่เคยรักกัน จะมาพูดกับเค้าอย่างนี้
     เนยมองหน้าเพื่อนตัวเองด้วยสายตาอันเวธนา พร้อมตอบกลับว่า \"ฉันไม่สนใจแล้วล่ะ เพราะยังงัย...เค้าก้ไม่เคยรักฉันอยู่แล้ว\" แล้วเนยก้จากไป
     ฟ้ามองตามหลังเพื่อนด้วยความโมโห ทำไมน่ะ ฟ้าคิด เนยถึงไม่ยอมยอมรับสักที
    
Blue Diary
     ทั้งวันนั้นทุกอย่างมันแย่ลงไปหมด เพื่อนในห้องทุกคนทำตัวไม่ดีกับฟ้าไปหมด ตอนนี้ฟ้ากลายเป็นคนที่ไม่มีเพื่อนแล้ว มีแต่ความเงียบเหงาเดียวดายที่อยู่ข้างๆในใจฟ้าตลอด แต่ก้ยังดีน่ะที่มีพี่บอล ฟ้าเขียนลงในสมุปเล่มขนาดปานกลางนีน้ำเงิน ที่ผู้ให้ฟ้าคือเพื่อนที่ครั้งหนึ่งเคยรักกันมากมาย
     ฟ้าแค่อยากจะให้เพื่อนเข้าใจฟ้า ฟ้าแค่อยากให้เนยให้อภัยฟ้า แต่ทำไมเนยถึงไม่ฟังฟ้า ทำไมทุกคนถึงต้องโทษฟ้า คำถามมากมายเหล่านี้ได้บันทึกอยู่ในไดอารี่เล่มนี้ ทุกว้น เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่ฟ้าเหลืออยู่ในตอนนี้
    
     ในที่สุดวันเสาร์ก้มาถึง ฟ้าคิดว่ามันเป็นวันที่ดีที่สุดเท่าทีฟ้าเคยเจอมาในตอนนี้หลังจากที่ฟ้าทะเลาะกับเนย พี่บอลพาฟ้าไปดูหนัง ทานข้าวกลางวัน แล้วก้เดินเที่ยวที่สวนสาธารณะกัน
     \"วันนี้ท้องฟ้าสวยจังเลยน่ะค่ะพี่บอล\" ฟ้าถามขึ้นเพื่อแทรกบรรยากาศที่เงียบเหลือเกินข้างรินน้ำนี้
     \"อืมๆ\" พี่บอลตอบขึ้นด้วยเสียงเซ็ง
     ฟ้าเลยขอตัวไปซื้อน้ำก่อนแล้วปล่อยให้พี่บอลนั่งอยู่คนเดียว...พี่บอลจะชอบเราจริงหรือเปล่าน่ะ ฟ้าคิด วันนี้พี่บอลดูเซ็งๆยังงัยก้ไม่รุ หรือเป็นเพราะเรา ฟ้าเริ่มคิดถึงคำพูดที่เนยเคยพูด \"เห่ยยย...คงไม่หรอก\" ฟ้าพูดกับตัวเอง แล้วก้วิ่งกลับไปหาพี่บอล
     \"ตึ้ง\" เสียงกระป๋องที่กระทบกับพื้นดังขึ้น ภาพที่ฟ้าเห็นอยู่ตอนนี้คือ พี่บอลกำลังจีบสาวคนหนึ่งอยู่ เธอสวย เซ็กซี่ แล้วก้ดูดีกว่าฟ้าเป็นไหน ตอนนี้ฟ้ารู้แล้วว่าฟ้าควรจะเชื่อใครระหว่างคนที่ตัวเองรักกับเพื่อนที่ตัวเองรักแล้วแคร์มากที่สุด
     จากวันนั้นฟ้าก้ขอเลิกกับพี่บอล ทุกอย่างในชีวิตของฟ้าแย่ในสถานะการที่ว่าแย่มากๆ ฟ้าไม่มีเพื่อนเพราะเพื่อนทุกคนคิดว่าฟ้าเป็นตัวน่ารังเกลียดมาก สิ่งเดียวที่ฟ้าเหลืออยู่ในตอนนี้คือ ไดอารี่เล่มเล็กเล่มหนึ่งที่คอยรับฟังฟ้าทุกอย่างแล้วก้ไม่เคยบ่นเลย
     ตั้งแต่นั้นมาฟ้าก้ถูกเพื่อนๆในห้องแกล้งตลอด ฟ้าพยายามอดทน แต่ก้ไม่รุว่าจะอีกนานแค่ไหน ฟ้าแค่อยากได้ความเป็นเพื่อนที่เคยมีกลับมา แค่อยากให้คนคนนึงในตอนนี้ ให้อภัยฟ้า อยู่เป็นเพื่อนฟ้า แล้วให้กำลังใจฟ้าต่อไป แต่ตอนนี้มันไม่มีอีกแล้ว เพราะว่าฟ้าได้หักหลังคนที่รักและแคร์มากที่สุดไปแล้ว
     ตอนนี้ฟ้าแทบมองหน้าเนยไม่ติดเลย ยิ่งตอนที่ถูกเพื่อนแกล้ง ในด้านของเนย เค้าได้หายโกรธเพื่อนตัวเองมานานแล้ว แล้วพยายามช่วยเพื่อนตัวเองมาเสมอเพียงแค่ช่วยไม่ถึงเท่านั้นเอง เพราะดูเหมือนทุกคนก้จะไม่ฟังเนยเหมือนกัน ความรู้สึกของเนยในตอนนี้คืออยากได้เพื่อนรักของตัวเองกลับมา
     วันนี้ก้เช่นกันฟ้าถูกแกล้งอย่างเช่นเคย แต่ดูเหมือนว่าจะหนักกว่าทุกๆวัน เพราะเพื่อนแกล้งมาทำดีกับฟ้า แล้วหลอกให้ฟ้าไปหลังโรงเรียน พลักฟ้าลงตรงน้ำโคลน และก้ด่าว่าฟ้าเหมือนกับว่าฟ้าไม่มีจิตใจ สิ่งเดี๋ยวที่ฟ้าคิดในตอนนี้คือไม่กล้าเจอหน้าใครอีกแล้ว
     \"หยุดน่ะ..หยุดเดี๋ยวนี้\" เสียงตะโกนให้หยุด ซึ่งฟังดูก้รู้แล้วว่าโมโห ฟ้าเงยหน้าขึ้นมองข้างหน้า เนยนั้นเอง
     เสียงเพื่อนๆทุกคนประทวงกันใหญ่
     \"เนย...เนยยังปกป้องมันอีกหรอ มันหักหลังเนยน่ะ มันแย่งแฟนเนยน่ะ\" เสียงแพรวาพูดขึ้นยังไม่ทันจบ
     \"พอได้แล้ว ไม่ต้องพูดอะไรทั้งสิ้น\" เนยบอกทุกคน \"เราจะบอกทุกคนให้รู้ไว้น่ะว่าฟ้าคือเพื่อนของเรา ทุกคนไม่ต้องทำอะไรแล้ว ฟ้าไม่ผิด แต่มันผิดที่พี่บอลตั้งหากมาหลอกฟ้า หลอกล่วงฟ้า ถ้าจะโทษก้ต้องโทษทีพี่บอล
     \"มันเป็นอย่างนี้นี่เอง\" เสียงแพรวาตอบขึ้น ในตอนนี้ทุกคนไดขอโทษขอพายฟ้ากันใหญ่ ฟ้าก้งงอยู่เหมือนกัน แต่ก้รับคำขอโทษ
     เนยเดินลงมาที่ฟ้า มองหน้าฟ้า \"ฟ้าเราขอโทษน่ะ ที่เราอยู่ปกป้องฟ้าไม่ได้ เราขอโทษน่ะ ที่เราทำให้ฟ้าต้องเป็นอย่างนี้\"
     ในตอนนี้น้ำตาของฟ้าได้ไหลลงมาแล้ว พร้อมกับคำพูดที่พูดว่า \"เราก้ขอโทษเหมือนกันเนย ขอโทษที่ไม่เชื่อใจเนย เราขอโทษที่เห็นอื่นสำคัญกว่า เนยให้อภัยเราน่ะ
     เนยพยักหน้าแล้วก้กอดฟ้า ตอนนี้เพื่อนทุกคนน้ำตาไหลออกมาแล้ว ฟ้าคิดว่าฟ้ามีความสุขมากที่สุดแล้วในตอนนี้ เพราะคนที่ฟ้ารักแล้วต้องการมากที่สุดอยู่ต้องนี้แล้ว...เพื่อนรักของฟ้านั้นเองง
     \"ไปทุกคน...ไปจักการเจ้าพี่บอลกัน เอาให้น่วมเลย\" แพรวาพูดพลางเช็ดน้ำตา
     \"โอเคได้เลย ไป\" ทุกคนตอบรับเสียงขลาน

Blue Diary
     แล้วชีวิตฟ้าก้กลับมามีความสุขเหมือนเดิมเพื่อนในห้องทำดีกับฟ้ามาขึ้น ฟ้าไม่ใช่คนโดดเดี่ยวเดียวดายอีกแล้ว หลังจากวันนั้นเท่าที่ฟ้ารู้ พวกแพรวา ไปลุมพี่บอลถึงห้อง แล้วเสียงดังมาทำให้ทุกคนเกือบทั้งโรงเรียนรู้ว่าพี่บอลเป็นยังงัย ทำให้พี่บอลไม่กล้ามาเจอหน้าใครอีกแล้ว
     ส่วนฟ้าก้ขอรักษาความเป็นเพื่อนยังงี้ต่อไปให้นานเท่านอน

     ตอนนี้ฟ้ารู้แล้วว่าใครคือเพื่อนรักคนสำคัญที่สุด แล้วก้ต้องทำยังงัยเพื่อรักษามันให้ดูที่สุด แล้วคุณล่ะ คุณรู้หรือยังว่าใครคือเพื่อนรักคนสำคัญของคุณ แล้วคุณจะรักษาเค้าไปได้ดีนานแค่ไหน:)