ชีวิตในกล่อง
--------------------------------------
สิ่งมีชีวิตที่อยู่ภายใต้ กล่องแห่งนามธรรมและรูปธรรมอันน่าอึดอัดและยากแก่การขยับเขยื้อน
สิ่งมีชีวิตที่เอ่ยมาจะเป็นสัตว์โลกชนิดใดไม่ได้นอกจาก มนุษย์ (เป็นการยากที่จะโต้เถียงได้ว่า
มีสัตว์โลกชนิดอื่นที่มีการตีกรอบให้กับตนเองได้) ชีวิตในกรอบแคบๆที่เต็มไปด้วยเขม่าควันของ
สังคมเมืองอันน่าหวาดหวั่นที่แฝงไปด้วยการหาผลประโยชน์ทุกกระเบียดนิ้ว หากผู้ใดพยายาม
ที่จะปีนออกจากกรอบหรือกล่องแล้ว จะถูกค้อนด้วยสายตาจากคนรอบข้างเชิงตำหนิให้รีบปีนกลับ
ลงมาอยู่ในกรอบตามเดิม น้อยคนนักที่ปีนออกจากกรอบได้สำเร็จ สำเร็จในที่นี้หมายถึงมีชื่อเสียง
ผู้คนยอมรับเชิดหน้าชูตา (จากผู้อยู่ในกล่อง) ในฐานะ คลื่นลูกใหม่ ผู้บุกเบิก ฯลฯ ตามแต่ผู้อยู่ใน
กล่องจะสรรหามากล่าวให้สอดคล้องกับวาระและโอกาศปัจจุบัน จากการกล่าวข้างต้นคือชีวิตในกล่อง
ของรูปแบบที่เป็นนามธรรม ส่วนกล่องอีกรูปแบบหนึ่งนั้นคือ กล่องในรูปแบบรูปธรรม หลายชีวิตใน
เมืองไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่าสิ่งที่ยืน ที่นั่ง ที่หลับ ที่นอน ที่กระโดด ส่วนใหญ่ไม่ใช่กล่องแห่งรูปธรรม
ไม่ว่าจะเป็นห้องเรียน ห้องทำงาน ห้องน้ำ ห้องนั่งเล่น หรือแม้กระทั่ง ห้องไอซียู ก็ล้วนแล้วแต่มีรูปลักษณะ
เป็นสี่เหลี่ยม หายากนะครับที่ห้องจะมีรูปแบบเป็นทรงกลม (ถ้าไม่ใช่ห้องในจินตนาการ) เหตุผลส่วนหนึ่ง
ที่เป็นเช่นนี้นั้น เพราะมนุษย์ยังยึดติดกับกรอบเดิมๆ หากวันใดวันหนึ่ง ห้องรูปทรงสามเหลี่ยมเป็นที่นิยม
กันในชนหมู่มาก ก็จะได้เห็นสถาปัตยกรรมรูปทรงสามเหลี่ยมกันหนาตา ทั้งห้องน้ำ ตึกสูงลิ่ว หรือรถยนตร์
อันนี้น่าคิดมากคับ รถยนตร์รูปทรงสามเหลี่ยมคงแปลกตาดีพิลึก มนุษย์ยังคงเดินวนในกล่องเดิมๆที่ไม่
มีประตูทางออกแต่ก็มีอีกหลายคนที่มีกรอบของคนอื่นอยู่ด้วยยิ่งทำให้ลำบากเข้าไปใหญ่ในการใช้ชีวิต
จะทำอย่างไรที่ให้ถูกต้องตามกรอบของสังคม กรอบของคนอื่น กรอบของเจ้านาย ยากนะครับกับการใช้
ชีวิตในกรอบกล่องแบบนั้น เด็กหลายๆคนในปัจจุบันนี้ถูกผู้ใหญ่สร้างกรอบให้ที่ละนิดที่ละนิด จนในที่สุด
ก็ไม่สามารถออกได้ เป็นการมัดมือชกที่น่าเศร้าอย่างยิ่ง แต่ก็ใช่ว่าการมีกรอบกล่องให้ชีวิตนั้นไม่ดี มันก็
ต้องมีครับ คือ ชีวิตมีแบบแผน(ตามที่ผู้ใหญ่บอกมา) อาจจะขาดซึ่งอิสรภาพทางความคิดไปเสียหน่อย
เพราะถูกสั่งให้ทำตามที่เคย หลายคนตอนเป็นเด็กๆมักมีจินตนาการพอโตขึ้นสิ่งนั้นอาจเลือนหายไปอย่าง
หน้าตาเฉย สิ่งที่งอกเงยมาแทน คือ กรอบแห่งชีวิตในโลกแห่งความเป็นจริงอันหมองหม่นปนความเศร้า
ชีวิตที่เดินอยู่ภายใต้กล่องในเนื้อที่จำกัดสุดทางก็ชนกำแพงและไม่มีประตูทางออก สิ่งเดียวที่ทำได้
ในการที่จะออกไปจากกรอบกล่องแคบๆใบนี้คือการปีนอย่างรอบคอบและระมัดระวัง (สายตาผู้อื่น)
เมื่อใดที่คุณปีนออกมาได้สำเร็จ เมื่อนั่นก็เท่ากับว่า คุณได้เป็นอิสระจากกรอบกล่องอย่างแท้จริง
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น