นกกระจิบนกกระจาบกับกาส่งข่าว

เนื้อเรื่อง

นกกระจิบนกกระจาบกับกาส่งข่าว

ในโลกของการเหินเวหาของเจ้านกสองปีกนานาพันธุ์  คงเป็นเพียงอดีตเท่านั้น ที่  นกกระจิบ  กับ  
นกกระจาบ  เคยเป็นมิตรสนิทกัน  อาจเป็นเพราะเจ้านกกาส่งข่าวตัวนี้ก็ได้

ในเช้าวันใหม่

“เฮ้! เจ้ากา  เช้ามืดนี้ มีข่าวอะไรบ้าง”   นกกระจาบตัวหนึ่งตะโกนถามเจ้ากาจากต้นไม้ใหญ่  ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัย  และที่ชุมนุมของฝูงนกกระจาบทั้งหมด  แล้วเจ้ากาก็บินโฉบลงมาเกาะที่ต้นไม้
“วันนี้  จราจรท้องฟ้าปลอดโปร่งดี  บินได้ฉิว”   เจ้าการายงานสภาพจราจร
“มีข่าวแค่นี้เหรอ?  เจ้ากา”   นกกระจาบอีกตัวหนึ่งถามขึ้น
“เปล่า  มีข่าวอีกแน่นอน - - - ฉันเห็นพวกฝูงนกกระจิบเกาะอยู่บนสายไฟ  คุยกันจนหนวกหู”  
เจ้ากาตอบคำถาม  พร้อมขยายความด้วยคำนินทา
“หวังว่าฝูงนกกระจิบพวกนั้นคงไม่นินทาพวกเราอย่างที่เธอมารายงานทุกๆวันอีกนะ - - - ฉันน่ะเกลียดจริงๆ”    นกกระจาบอีกตัวโพล่งขึ้นมา
“ช่าย!  ใช่! - - -  พวกนกกระจิบว่าพวกเธออีกแล้ว  พวกนั้นมันคุยกันว่า  ฝูงนกกระจาบชอบถ่ายเรี่ยราดไม่เป็นที่  สร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่นอยู่บ่อยๆ”    เจ้าการีบเล่าเรื่องที่บิดเบือน  มีทั้งความจริงและเท็จ  
“อีกแล้ว! --- พวกมันนั่นแหละที่ถ่ายเรี่ยราด  แถมยังส่งเสียงน่าเกลียดๆคุยกันจนหนวกหู”   นกกระจาบตัวหนึ่งหมดความอดกลั้น
“ใช่! พวกมันนั่นแหละที่ถ่ายเลอะเทอะ ทุเรศจริงๆ”    เจ้ากายิ่งนินทาจนไฟแลบ  
“ฉันก็เห็นด้วย  มาว่าเราได้ไง”  “น่าเกลี๊ยดน่าเกลียด...”  “พูดอย่างนี้ได้ไง ไม่ดูตัวเองบ้าง”            “คอยดูแล้วกันพวกไร้มารยาท” ฯลฯ  - - - -   เสียงเจี๊ยวจ๊าวที่ฝูงนกกระจาบส่งเสียงจ้อแจ้ ดูวุ่นวายที่สุดในเช้านี้  แล้วเจ้ากาก็ได้บินจากไป  ตรงดิ่งไปรายงานข่าวที่อื่น

และตอนนี้ก็ถึงคิวฝูงนกระจิบ

“เริ่มจาก จราจรท้องฟ้า   ก็โล่งดี  ทางสะดวกไร้หมอก บินได้สบาย - - - แล้วก็เรื่องของพวกนกกระจาบ --- อยากรู้กันไหม”     เจ้าการายงานข่าวจราจรท้องฟ้า แล้วก็เปลี่ยนทิศมาที่เรื่องนกกระจาบ  
“อยากรู้สิ! ---- เธอไปหาพวกนั้นมาแล้วหรอ”   นกกระจิบตัวหนึ่งพูดขึ้นมา
“ก็ใช่ --- แต่ตอนที่ฝูงนกกระจาบเริ่มนินทาพวกเธอ ฉันก็ไม่กล้าแสดงความคิดเห็นแล้ว  เพราะยังไงฉันก็คิดว่า พวกเธอไม่ได้เป็นอย่างงั้นสักหน่อย”    ในขณะที่เจ้ากาจะเริ่มนินทายุยงผู้อื่น  มันไม่มีทางรู้ได้หรอก ว่ามีนกกระจาบตัวหนึ่งบินผ่านมาได้ยินพอดี
“ฉันก็แค่เข้าไปรายงานข่าวเท่านั้น  แล้วพวกมันก็พูดว่าพวกเธอ”      เจ้ากากล่าวเท็จเช่นเคย เหมือนทุกๆวัน
“พวกมัน ฝอยว่าอะไรบ้าง  ฮะ!”    นกกระจิบอีกตัวเริ่มรู้สึกเดือดๆเคืองๆ
“มันบอกว่าพวกเธอ ถ่ายเรี่ยราด  เหม็นสุดๆ แล้วก็ส่งเสียงจนแสบแก้วหูชาวบ้าน”    ตอนนี้ปากของมันเป็นกรรไกรไปซะแล้ว  และมันก็ยังไม่รู้อยู่ดี ว่ามันทำให้นกกระจาบตัวนั้นรู้สึกร้อนหูขึ้นมาทันที  ทนฟังต่อไปไม่ไหวต้องบินไปแถลงความจริงโดยเร็ว

เมื่อผ่านพ้นวันนี้ไปได้อย่างวุ่นวาย  ทั้งนกกระจิบ และ นกกระจาบ ก็คงรู้ความจริงกันถ้วนหน้าเสียที   รับรอง พรุ่งนี้เจ้ากาส่งข่าวพล่อยๆ คงไม่เหลือ

แล้วเช้าวันต่อมาก็มาถึง

เป็นกิจวัตรเช่นเดิม  ที่เจ้ากาส่งข่าวจะบินไปรายงานความเคลื่อนไหวต่างๆ   ให้พวกนกกระจาบฟังเป็นที่แรก
“จราจรท้องฟ้า  มีเมฆมาก.....มะ.ไม่..ม่าย!..ย......”    แต่ก่อนที่เจ้ากาจะเปิดปากพูดคำต่อไป  ก็โดนฝูงนกกระจาบรุมจิกเสียจนสาหัส  เช่นเดียวกับที่มันจะโดนรุมจิกอีกรอบจากฝูงนกกระจิบเช่นกันอย่างแน่นอน

ในที่สุด  เจ้ากาส่งข่าว ก็สิ้นชีวิต เพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว   ส่วนฝูงนกกระจิบกับฝูงนกกระจาบก็เป็นมิตรสนิทกันเช่นเคย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  การนินทา ยุยง ผู้อื่น สร้างความเดือดร้อนให้แก่ตนเองและคนรอบข้าง  
ตรงกับสำนวน คำสอนในสุภาษิตพระร่วงที่ว่า    “อย่านินทาผู้อื่น”     มิฉะนั้นจะให้ผลร้ายต่างๆนานา
ดังเช่นเจ้ากาส่งข่าวในเรื่องนี้