4ปี ไม่ได้อะไรเลย

เนื้อเรื่อง

4  ปีที่ไม่ได้อะไรเลย

มันเป็นเรื่องเมื่อ 4 ปี ที่แล้วครับ ตอนนั้นผมอยู่ ป.6 ผมไปแอบชอบเด็กคนหนึ่ง เธอชื่อ ภา เป็นรุ่นน้องผมครับ  อยู่ ป.5  จริง ๆ  แล้วผมไม่รู้จักกับเธอ พอดีเพื่อนผมคนหนึ่งชื่อ ปิก มันอยู่แถวบ้านเธอและนั่งรถโรงเรียนคันเดียวกัน ทุกเย็นเวลารอรถโรงเรียนผมมักจะเล่นกับมัน เล่นแบบที่ว่าเจ็บทีเดียว ( วิ่งหนีกันใครช้าโดนตบหัว ) ผมมักจะเล่นกับมันทุกวัน ส่วนมาก ผมไม่ค่อยจะโดนตบหรอกครับ ไอปิก มากกว่าครับที่จะโดนตบ มีครั้งหนึ่งผมก็เล่นกับมันปกติแต่วันนั้นมันคงหมดความอดทนมั้งครับ  ผมเล่นกับมันเหมือนเดิม  อยู่ ๆ  มันก็ไปเรียก ภา ครับ ทีแรกผมก็ไม่รู้จักเธอหรอกครับ อยู่ ๆ  ก็วิ่งมา ป้าบ ที่หลังผมเข้าดังจัง ผมไม่รู้จักเธอหรอกครับตอนนั้น ไอปิกมันก็เอาใหญ่ ให้เธอวิ่งไล่ผม ผมก็ไม่รู้ทำไงจะไปตบมันก็ยังไง เลยวิ่งหนีไปเรื่อย ๆ  เป็นแบบนี้แหละครับ ผมเสียเปรียบไอปิกมันอยู่  แต่ผมหากำไรคืนครับ พอวันรุ่งขึ้นผมลงรถโรงเรียนมาก็จัดการมันซะเต็มที่ครับ แล้วผมก็ไปถามมันว่า  ใครว่ะแม้ง  อยู่ ๆ มาวิ่งไล่  มันบอกผมว่า  สมน้ำน่า  ผมก็ตบรางวัลให้มันอีกครับ มันเลยเล่าให้ฟังครับ ว่า เธอคนนั้นชื่อ ภา อยู่แถวบ้านของมัน  ตอนนี้ผมก็ยังไม่คิดอะไรกับเธอหรอกครับ แต่ไปนาน ๆ  ไม่มีคนมาคอยวิ่งไล่ผม  มันก็แปลก ๆ  ไป  มีวันนึงตอนพักกลางวันผมไปซื้อน้ำ  ผมเดินสวนกับเธอ  ผมมองหน้าเธอ  แล้วเธอก็พูดว่า  มองทำมะ  ผมทำหน้างงครับ  แล้วตอบว่า  พอใจ  แล้วก็เดินไป  พอตกเย็นถึงเวลารอรถ  ผมไปแอบมองเธอครับ  เกือบทุกวันที่ผมไม่ได้ไปไล่ตบหัวไอปิก  ผมมานั่งแอบมองเธอ  ไป ๆ  มา ๆ  ผมคิดได้ไงก็ไม่รู้ครับ  คิดว่า  เธอ  น่ารัก  ผมไปถามเพื่อนผมอีกคนชื่อ แพร  เพื่อนผมก็ถามว่าชอบน้องเค้าหรอ  ผมก็ตอบไปว่า  ไม่รู้ดิ  แล้วแพรคิดว่าน่ารักมั้ยอ่ะ  เพื่อนผมก็ตอบมาครับว่า  อืม...ก้อน่ารักอ่ะ  ชอบเค้าอยู่สิ  ผมก็เงียบ ๆ  ครับ  ไม่ได้ตอบไร  พอวันต่อมาผมไปถามไอปิกครับ  ว่า  คนที่เคยวิ่งไล่อ่ะชื่อไร  มันก็ถามว่าต่อว่า  เมิงชอบหรอว่ะ  ผมก็ถามไปอีกว่า  ทำไมว่ะ  มันตอบผมว่า  เปล่า  ผมก็ไปถามอีกครับว่าชื่อไร  มันบอกว่าชื่อ  ภา  ผมเลยรู้ชื่อครับ  เย็นวันนั้นไอปิกมันคงไปบอก  ภา  แหละครับ  ว่า  ผมแอบชอบ  พอผมมารอรถแล้วก็มองหน้าผม  ผมก็มองหน้ากลับแล้วเค้าก็เดินไป  ผมเลยไปถามไอปิกครับ  ว่า  เมิงไปบอกหรอว่ะ  ว่ากรูชอบ  มันบอกว่า  เออ  ไม่ดีหรอ  ผมตบรางวัลให้มันอีกครับ  ไป ๆ  มา ๆ  ผมก็แอบมองไป  ในผมคิดได้แล้วแหละว่าผมคงชอบเธอ  ผมไปเล่าให้เพื่อนสนิดผมฟังครับ  เพื่อนผมมันชื่อ  สมรัฐ  มันไม่มีชื่อเล่น  ผมไม่น่าไปเล่าให้มันฟังเลยครับ  คราวนี้ในห้องผมเลยรู้กันทั้งห้องครับ  ตอนนั้นผมหาเบอร์ของเธอครับ  ผมไม่รู้จะไปขอใครดีถ้าให้ไอปิกไปขอเค้าคงจะให้อ่ะครับ  ผมนึงขึ้นได้ครับว่า  ไอสมรัฐมันมีน้องอยู่  ป.5  ผมจำไม่ได้ว่าอยู่ห้องเดียวกันหรือเปล่า  น้องมันชื่อ  ส้ม  ครับ  กวนตีนมาก  ผมไปถามมัน  ไป ๆ  มา ๆ  ไอส้มมันก็รู้ครับ  ว่าผมแอบชอบ  ภา  ตอนนี้ผมได้เบอร์แล้วครับ  ผมก็ไม่กล้าโทรไป  นานวันเข้าผมก็อยากคุยกับเธอครับ  เลยโทรไปหา  ผมโทรไปครั้งแรกรู้สึกว่าเธอจะเป็นคนรับสายครับ  เค้าก็งงครับว่าใคร  กว่าจะอธิบายรู้เรื่อง  ผมก็คุยไปทั่วไปอ่ะครับ  แล้วผมก็โทรไปหาทุกวันเลยครับ  เป็นอย่างนี้ครับอยู่หลายเดือน  พอผมใกล้จบผมไม่กล้าเอา  Friend  Ship  ไปให้เธอเซ็นต์  ครับ  ผมฝากเพื่อนผมที่ชื่อ  แพร  ไป  เค้าก็รับไปครับ  ในใจผมก็คิดดีใจครับ  พอผมจบ  ป.6  ครับ  ผมก็โทรไปคุยกับเธอครับแทบทุกวัน  แล้วก็หยุดโทรไปช่วงหนึ่ง  ผมเปิดเทอมวันแรกครับ  เธอโทรมาหาผมครับ  ก็คุยกันเรื่องโรงเรียนอ่ะครับ  แล้วตั้งแต่นั้นผมก็โทรทุก ๆ  วัน  แต่สิ่งที่ผมสังเกตครับ  ดูเหมือนว่าเธอไม่ค่อยคุยกับผมผมจะเป็นฝ่ายชวนคุยมากกว่า  ผมก็คุยแต่เรื่องผมอ่ะครับ  ไรสาระครับ  เธอคงจำใจฟังแหละครับ  จนถึงตอนประมาณ  ม.2  ครับ  ผมก็โทรไปหาถามว่าอยู่โรงเรียนไร  เธออยู่โรงเรียนวัดสิงห์ครับ  ไอสมรัฐเพื่อนของผมก็อยู่ที่นั่น  แล้วก็เหมือนเดิมครับไม่ค่อยได้คุยอะไรกัน  ก็ไม่ได้โทรไปพักหนึ่ง  แล้วนาน ๆ  ผมโทรไปครับ  ผมไปถามเธอว่า  มีแฟนหรือยัง  ผมจำไม่ได้ว่าเธอตอบว่าไรแต่ให้ความหมายว่ามีแล้วอ่ะครับ  ผมเลยโทรไปหาเพื่อนผมครับไอสมรัฐครับ  ไปถามเลยครับ  มันรู้ครับแต่มันไม้อยากบอกผม  แฟนอยู่เธอชื่อนัท  หรือไรเนี่ยครับ  แถมเป็นเพื่อนกับไอสมรัฐด้วยครับผมก็ไม่รู้ทำไงครับ  ในใจคิดว่าผมโง่เองอ่ะครับ  เค้าคงไม่สนใจผมหรอกครับ  ผมโทรไปหาเธอครับแล้วถามตรง ๆ  ไปครับว่า  แฟนชื่อนัทหรอ  เค้าก็ตอบว่าใช่ประมาณนี้อ่ะครับ  (  จำไม่ค่อยได้  )  ผมได้รู้มาอ่ะครับว่าคนชื่อนัท  แม้งเรียนเก่งได้ที่ 1 ในชั้น  (  หรือไรเนี่ยแหละครับ  )  ผมก็เริ่มคิดแล้วแหละครับว่าผมคงสู้ไรไม่ได้ผมโงจะตาย  ผมเลยไม่ได้โทรไปอีกนานเลยครับ  แต่ทุกวันที่  18  สิงหา  เป็นวันเกิดเธอครับ  ผมจะฝากของขวัญให้ไอปิกให้เอาไปให้เธอครับ  ผมทำอย่างนี้ตั้งแต่  ตอนผม  ม.1 – ม.3  ครับ  (  ถ้าจำไม่ผิด  )  ประมาณตอนผม ม.3 ครับผมเจอกับเธอด้วยครับ  บังเอิญเรียนพิเศษที่เดียวกันครับ  พอดีเรียนอังกฤษ  Ac’ Cess อ่ะครับ  มันเป็นเรียนแบบ  ม.ต้น  กับ  ม.ปลาย  จะเรียนห้องเดียวกันครับคือถ้า  ม.ต้น  ก็  ม.1 – 3  ทีแรกก็ไม่น่าใจครับว่าใช่หรือเปล่าคือนั้นผมเลยโทรไปถามครับเธอบอกว่าใช่ครับ  แต่ตั้งแต่เรียนมาจนถึงหมดคอร์ส  ไม่เคยคุยกันแม้งแต่คำเดียวครับ  ผมก็โง่ครับไม่กล้าไปทักเค้า  ต่อมาประมาณ  2  เดือนมั้งครับ  เกิดเพี้ยนโทรไปหาครับ  ผมถามเรื่องแฟนเค้าครับ  เค้าบอกผมว่าเลิกแล้ว  เค้าบอกอีกว่าจะเป็นทอม  ผมก็งงครับ  คงจะประชด  ผมก็โทรไปประมาณ  2 – 3  วัน  แล้วก็ไม่ได้โทรไปอีกเลยครับ  จนตอนนี้ผมอยู่  ม.4  ผมก็ไม่ได้โทรไปหาเลยครับ  เมื่อประมาณ  3  วันก่อน  ผมเล่น  MSN  ครับ  คิดถึงเธอครับ  เลยตั้งหัวข้อใน  MSN  ครับ  ว่า  เธอทำให้ผมคิดถึงเธออีกแล้ว  วันต่อมามีคน  Add  มาหาผม  ผมก็ไม่รู้ว่าใคร  ตอนนี้  Add  มาแต่ยังไมได้เล่นครับ  พอประมาณ  3  ทุ่ม  มาแล้วครับเมล์นั้นออนขึ้นมาเฉย  แล้วทักผมด้วยว่า  อ้าว  ดีเบียร์  ผมงงครับ  ใคร  รู้ชื่อผมได้ไงยังไม่เคยคุยกันเลย  ผมเลยถามตอบครับว่า  ใครอ่ะ  เค้าชอบขึ้นมาครับว่า  อ้าว  ภา  ไงลืมแล้วหรอ  ผมงงบวกตกใจครับ  ในใจคิดว่า  เค้า  Add  มาได้ไงและ  Add  มาทำไม  ผมเลยถามต่อเลยครับ  ว่า  รู้เมล์ได้ไง  เค้าตอบว่าเอาเอาเมล์ผมมาจาก  เมล์ของพี่เค้าอ่ะครับ  พอดีผมเคยเล่น  MSN  กับพี่เค้า  แล้วก็ถามต่อว่าคิดไง  Add  มาหา  เค้าตอบผมว่า  Add  ไม่ได้หรอ  ก้ออยาก  Add  อ่ะ  ผมก็ไม่รู้จะตอบไรอ่ะครับ  ก็ตอบไป  ได้ ๆ  แล้วก็ครับผมไปโง่ถามครับว่า  มีแฟนยัง  ทีแรกเค้าก็ไม่ค่อยอยากจะตอบมั้งครับ  ผมเลยพิมพ์ต่อว่า  เอาจริง ๆ  เค้าตอบผมครับว่า  อืม  ผมก็คิดไว้แล้วแหละครับว่าคงจะมีแฟนใหม่ไปแล้ว  แล้วเค้าก็ถามกลับครับว่า  ผมมีแฟนยัง  ผมตอบกลับครับว่า  ไม่  แล้วเค้าก็ถามอีกว่า  ทำไมอ่ะ  ผมตอบกลับไปคำเดียวครับว่า  รอ  แล้วเค้าก็เงียบไปประมาณ  5  นาที  ผมเลยถามไปครับว่า  อยากได้อะไรหรือเปล่า  (  เพราะวันที่  18  วันเกิดครับอีก  2  วันเอง  )  เค้าตอบผมว่า  ไม่  ครับ  บอกอีกว่า  อยากได้คนคุยใน  MSN  ก้อพอแล้ว  (  ผมงงครับว่าเค้าไม่มีเพื่อนคุยหรอ  )  ผมเลยถามไปอีกครับว่าไปดูหนังเรี่อง  Windstruck  ยังเค้าบอกว่ายังครับ  ผมเลยถามว่าวันเสาร์ว่างมั้ย  เค้าตอบกลับครับว่า  ไม่แน่อ่ะ  ทำไมหรอจะเลี้ยงหรอ  ผมตอบครับว่า  อืม  วันเกิดไม่ใช่หรอ  เค้าก็บอกครับว่า  ไม่แน่ต้องดูก่อน  (  มันเหมือนทำให้มีความหวังเลย  )  วันนี้ประมาณทุ่มกว่าผมโทรครับแล้วถามว่าเสาร์นี้ว่างไหม  ผมได้คำตอบกลับมาว่าเหมือนเดิมครับ   คือวันเสาร์ต้องเรียนพิเศษ  ตั้งแต่ 11  โมงถึง  5โมง  เย็น  ผมเลยถามไปอีกครับ  แล้ววันอาทิตย์ละ  ผมได้คำตอบว่า  วันอาทิตย์ไม่ว่างอ่ะงานเยอะ  ในใจผมคิดไว้อยู่แล้วแหละครับ  ว่า  คงจะเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วแหละครับสำหรับผม  ผมก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ  ไม่รู้จะพูดไรด้วยต่างคนต่างเงียบ  ผมเลยบอกไปครับว่า  ไม่มีอะไรละขอโทษที่กวน  ขอให้โชคดีละกัน  เค้าถามผมกลับครับว่า  ทำไมพูดไรแปลก ๆ  ผมเลยตอบกลับ  หรอ  แล้วก็วางโทรศัพท์  มานั่งเศร้าต่อในห้องนอนต่อครับ  ผมเล่น  MSN  ทุกวันครับ  ผมก็เจอเธอเกือบทุกวันผมไม่รู้จะคุยอะไรดี  มีวันนึงเค้ามาเล่าให้ฟังว่า  เบื่อน้องเราอ่ะ  แม้งทำงานอยู่ก็มากวนดึงสายโทรศัพท์  มันทำให้เราร้องไห้มาหลายรอบละแถมพ่อกับแม่เราก็ทำเลาะกันเพราะมันอ่ะ  ในใจผมคิดอยากเห็นหน้าน้องเค้าจัง  ผมก็ตอบกลับไปครับว่า  ใจเย็น ๆ  (  วันนี้เป็นวันที่ผมอารมณ์ดีมากครับที่ตั้งแต่เล่น  MSN  กับเธอมาวันนี้เป็นวันที่แรกที่เธอเล่าเรื่องของเธอให้ผมฟัง  )  พอผ่านไปหลายวันอีก  ผมก็ไปถามเธออีกครับว่าไปดู  Wind  Struck  หรือยัง  (  หนังเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมชอบมากครับ  พอดีผมชอบ  Jeon  Ji – Hyun  )  เค้ากบอกกลับมาว่าไม่ได้ดูเลย  คราวนี้ใจผมก็คิดเหมือนเดิมครับ  อยากชวนไปดูอีกครั้งนึงมันอาจดีขึ้นก็ได้  แล้วผมก็ชวนไปครับ  แต่คราวนี้มันทำให้ผมหวังมากครับเพราะเค้าจะไม่ได้ไปไหน  วันนั้นเป็นวันพฤหัสเค้ายังไม่ให้คำตอบครับ  บอกว่าพรุ่งนี้จะเข้ามาบอกอีกที  พอวันต่อมาผมเลิกเรียน  4.15  วันนี้ผมโดดซ้อมทุกอย่างที่ต้องทำครับกลับมา  4.30  เปิดคอมฯ  ต่อเน็ทครับ  เข้ามาเธอยังไม่เล่นครับผมเล่นไปถึงประมาณ  3  ทุ่ม  แล้วเธอก็เข้ามาครับ  เค้าเข้าไปแล้วทักผม  ดีเบียร์  เหมือนเดิม  แต่ไม่ได้ให้คำตอบครับ  ผมไม่กล้าไปถามเลยเงียบไปประมาณ  20  นาที  แล้วผมก็ถามไปว่า  วันเสาร์  อาทิตย์นี้ไม่ว่างใช่มั้ย  (  ผมคิดในใจอ่ะครับแห้ว  100%  )  แล้วก็จริงครับ  เค้าบอกกลับมาว่า  ไม่ว่าง  ขอโทษนะ  ผมตอบไปสั้น ๆ  ว่า  อืม  แล้วก็ออกจาก  MSN  ไปครับ  ผมไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องออกมา  ประมาณ  5  นาที  ผมก็เข้าไปใหม่  เธอเข้ามาถามผมครับว่า  โกรธหรอ  ขอโทษจริง ๆ  เราไปไม่ได้  แม่เราให้ไปไหว้พระ   ผมได้ฟังแล้วก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป  แล้วก็ออกจาก  MSN  อีกรอบครับ  ในใจผมมันรู้สึงยังไงก็ไม่รู้ครับรู้สึกเหมือน  เกลียดตัวเองที่ทำไรไม่เคยได้ดี  ผมเข้าไปอีกรอบครับ  เหมือนเดิมเลยเธอเข้าไปขอโทษ  แต่คราวนี้ผมไม่ได้ตอบไรไปครับออกเลย  เลิกเล่นคอมฯ  เลยครับ  ขึ้นมาห้องนอนผมนั่งคิดเรื่องของเธอตั้งแต่เจอ  ทำไมผมถึงทำไรไม่ได้ดี  ผมนั่งคิดถึงประมาณตี  2  อ่ะครับถึงหลับได้  เรื่องนี้จริงแล้วคนที่น่าจะขอโทษน่าจะเป็นผมมากกว่า  หวังอะไรเกินตัว  เย็นวันต่อมาเข้ามาเล่น  MSN  ครับโชคดีที่ยังไม่เจอเธอ  พอประมาณ  2  ทุ่มเธอก็เข้ามาแล้วก็ทักผมเหมือนเดิม  ดีเบียร์  ผมไม่ได้พิมพ์ไรกลับไป  แกล้งทำเป็นไม่อยู่แล้วเธอก็พิมพ์มา  ไม่อยู่หรอ  เมื่อวานขอโทษนะ  ที่ไปไม่ได้จริง ๆ  ขอโทษนะ  แล้วก็เงียบ  ผมไม่รู้ทำไงดี   ผมเลยเลิกเล่นไปเลย  แต่ผมไปอ่าน  Topic  ที่ตั้งไว้ครับ  ว่า  อย่าขอหัวใจฉันคืนด้วยการให้ฉันต้องหลั่งน้ำตาอีกเลยเพราะเธอนั้นไม่มีค่าสำหรับฉันแล้ว  ผมมานั่งคิดกับประโยคนี้ทั้งคืนครับ  แล้วตั้งแต่นั้นมาเวลาที่ผมเล่น  MSN  แล้วผมเจอผมจะ  Block  หรือไม่ก็เลิกเล่นเลยครับ  ผมพยายามลืมเธอครับแต่มันก็ลืมไม่ได้  ยิ่งผมคิดถึงเธอเมือไรมันก็ยิ่งทำให้ผมจำได้มากขึ้นทั้งที่ผมไม่มีความหมายสำหรับเค้าเลยก็ว่าได้  แต่ผมก็ลืมไม่ได้ครับยิ่งเวลาที่เจอใน  MSN  แล้วต้องคอยหลบ  มันยิ่งทำให้อึดอัด  ผมตัดใจเวลาที่เจอเธอไม่  Block  ครับ  เวลาที่ผมเจอเธอมันก็เหมือนเดิมครับ  เธอจะเข้ามาทักผมก่อนเสมอ  แต่สิ่งที่มันเปลี่ยนไปคือผมมากกว่า  ผมเงียบไม่ตอบกลับ  ผมไปตั้ง  Topic  ไว้  ว่า  มันอาจจะใช้เวลาเพียงชั่วนาทีที่จะชอบใครสักคน เพียงชั่งโมงที่จะนึกรักใครสักคนแต่มันจะใช้เวลาชั่วชีวตที่จะลืมใครคนนั้น.............  ผมไม่รู้ว่าเธอจะเข้าใจกับประโยคที่ผมตั้งไว้หรือเปล่า  จนถึงตอนนี้  ไม่รู้จะทำยังไงดี  ยิ่งเจอก็ยิ่งลืมยาก  แต่ในใจก็อยากเจอ  ผมสับสนกลับตัวเองมากครับไม่รู้จะทำยังไงดี  สิ่งที่ผมพยายามทำไปหลายอย่างมันไม่อาจจะไม่มีความหมายสำหรับเธอเลย        



Snare_Line