Sakura Village

เนื้อเรื่อง

ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่งแถบฮอกไกโด ซึ่งเป็นหมู่บ้านเล็กๆ ที่ไม่มีใครรู้จัก อันมีชื่อพื้นๆ ว่า หมู่บ้านซากุระ  หมู่บ้านแห่งนี้มองไปทางไหนก็มีแต่ต้นซากุระเต็มไปหมด ช่างเป็นบรรยากาศที่แสนจะโรแมนติกซะจริงๆ ในหมู่บ้านมีร้านขายของชำอยู่เพียงแห่งเดียวเท่านั้น  แต่ที่แห่งนี้ก็เป็นจุดเริ่มต้นความรักของคนสองคนนั่นคือ “ สาวน้อยคานิจัง ” และหนุ่มหล่อนามว่า  “ มุอิตะคุง ”  ทั้งสองเจอกันครั้งแรก เมื่อวันที่ 27 เดือน 5 ตอนนั้น คานิจังออกไปซื้อหัวผักกาด ส่วนมุอิตะคุง ก็จะซื้อเหมือนกัน คานิจังเห็น มุอิตะคุงครั้งแรกก็รู้สึกว่า คนนี้แหละ ใช่เลย ! แต่รู้สึกว่าชายหนุ่มไม่มีใจให้ตนเลย  
    คานิจัง  เป็นผู้หญิงที่หน้าตาพื้นๆ ใส่แว่นหนาเตอะ ผมฟู หน้าเรียวเหมือนไข่เป็ด ดูรวมๆแล้วเป็นคนไม่สวยเอาซะเลย  แต่มุอิตะคุงนี่สิ เป็นชายหนุ่มที่หน้าตาดี  ตาชั้นเดียว  ผิวขาวราวกะหิมะ จมูกโด่งเป็นสัน  ปากเรียวได้รูป สรุปแล้วคือ  เขาเป็นคนที่หล่อมากจริงๆ ทั้งสองคนกำลังเรียนอยู่ชั้นม.ปลาย  แต่คนละโรงเรียน  คานิจังสังเกตเห็นมุอิตะคุง มาที่ร้านขายของชำทุกๆวันศุกร์ หล่อนจึงออกจากบ้านทุกๆวันศุกร์ เพื่อไปซื้อของเป็นประจำ แต่ที่สำคัญไปกว่านั้น จะได้เจอมุอิตะคุงด้วย  คานิจังมักจะแอบมองมุอิตะคุง ตอนซื้อของอยู่เสมอ  จนเขารู้สึกว่า  คานิจังแอบมอง และเขาก็รู้สึกแปลกๆทุกครั้ง ซึ่งมันเหมือนเป็นความรู้สึกดีๆอย่างประหลาด  ในที่สุด มุอิตะคุงก็ตัดสินใจเดินเข้าไปถาม คานิจัง เขาเองรู้สึกว่าทำไมถูกชะตากะผู้หญิงหน้าตาธรรมดาคนนี้เหลือเกิน  ก็ใช่น่ะสิ...ฟ้าลิขิตเธอสองคนมาให้คู่กันนี่นา...........
    “ ทำไมเธอต้องแอบมองฉันด้วย..บอกมานะ ”    มุอิตะคุงทำสีหน้าจริงจัง
    “ ฉะ....ฉันขอโทษนะ ” คานิจังตอบเสียงสั่น  
“ เธอชื่ออะไร ” มุอิตะถามต่อ  
“ ฉันชื่อ นาคะกาวา คานิ บ้านฉันอยู่ท้ายหมู่บ้าน  เธอชื่อ ฮิโรซาชิ มุอิตะใช่มั้ย ”
“ ใช่ เก่งเหมือนกันนี่นา  ว่าแต่ท่าทางเธอคงเรียนเก่งน่าดูนะ ” คานิจังเริ่มยิ้ม
“ ช่วยติวภาษาอังกฤษให้หน่อยสิ พอดีฉันตกมา 2 รอบละ นะๆๆ ” คานิจังเห็นแววตาที่ออดอ้อน ก็ถึงกับหวั่นไหวตาม พลางคิดในใจว่า ทำไมสวรรค์ถึงใจดีอย่างนี้นะ และแล้วเธอก็ไม่สามารถปฏิเสธเขาได้  
“ โอเค! ฉันจะช่วยเธอ งั้นเจอกันวันเสาร์ที่ใต้ต้นซากุระที่อยู่ริมแม่น้ำท้ายหมู่บ้านนะ หวังว่าเธอคงไปถูก อ้อ ฉันจะเตรียมแซนด์วิชให้นะมุอิตะคุงเอาเสื่อมาด้วยล่ะ ”
มุอิตะคุงพยักหน้า  แล้วทั้งสองก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
เช้าวันรุ่งขึ้น  คานิจัง ตื่นแต่เช้าด้วยหัวใจที่สดใสเป็นพิเศษ  รีบอาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน เตรียมแซนด์วิชแสนอร่อย เตรียมหนังสือที่จะติวให้มุอิตะคุง แล้วรีบปั่นจักรยานไปที่ต้นซากุระต้นเดียวที่อยู่ริมแม่น้ำท้ายหมู่บ้าน  พอไปถึงปรากฏว่า มุอิตะคุง มารออยู่แล้ว ทั้งสองกล่าวทักทายกัน และเริ่มการติวหนังสือพร้อมกับสานต่อความรู้สึกดีๆที่มีให้กัน  นานวันเข้า....จากความรู้สึกที่เพื่อนมีต่อเพื่อน  กลับกลายเป็นความรักระหว่างหนุ่มสาว  ท่ามกลางดอกซากุระที่บานสะพรั่ง พร้อมที่จะต้อนรับคู่รักคู่ใหม่ กับความรักที่สดใสซาบซึ้ง  มุอิตะคุงจากเด็กหัวขี้เลื่อย ก็กลับกลายเป็น นักเรียนที่มีผลการเรียนระดับต้นๆในชั้น  ใช่สิ..ก็เขามีติวเตอร์ที่แสนน่ารัก ( หมายถึง นิสัยอ่ะน่ารัก ) และพร้อมที่จะอยู่เคียงข้างเขาเสมอไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น  หลังจากจบ ม.ปลาย คานิจัง และมุอิตะคุงสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่เดียวกันดังที่ทั้งสองคนตั้งใจไว้  และวางแผนไว้ว่าทั้งคู่จะแต่งงานกันทันทีที่เรียนจบ จะมีครอบครัวเล็กๆ อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขท่ามกลางความงามของ ซากุระ ที่พร้อมจะเป็นพยานแห่งความรักให้แก่ คานิจัง และมุอิตะคุง
“ คานิจัง  ขออะไรอย่างหนึ่งสิ ” มุอิตะคุงทำเสียงหวาน
“ อะไรจ๊ะ ” คานิจังทำสีหน้างง เล็กน้อย
“ ตั้งแต่เราคบกันมา ฉันยังไม่เคยเห็นเธอถอดแว่นเลยนะ ถอดแว่นให้ดูหน่อยจิ นะๆๆ ” มุอิตะคุงทำอ้อนเหมือนลูกแมว
“ อืมม์....ก็ได้ ไหนๆก็คบกันมาตั้งนานละ ” คานิจังพูดพลางถอดแว่นออกช้า เผยให้เห็นแววตากลมโต เป็นประกายสวยงาม ที่ถูกซ่อนไว้ภายใต้กรอบแว่นหนาเตอะ  
“ ตาของเธอสวยจัง ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยเห็นใครมีดวงตาที่สวยเท่าเธอเลยล่ะ....สวยจริงๆที่รักของฉัน”  มุอิตะคุงพูดด้วยสีหน้าและแววตาที่จริงใจ พร้อมกับกอดคานิจังไว้แนบอกที่อบอุ่นคุกรุ่นไปด้วยไอของความรัก  คานิจังเขินจนหน้าแดง ทำอะไรไม่ถูก พลางนึกในใจว่า
++++ตอนนี้ฉันมั่นใจแล้วล่ะ...ว่าเขาคนนี้แหละที่จะคอยปกป้องฉันตลอดไป++++