ตอนที่เราเป็นเด็กเราไม่รู้ว่าความรักหน้าตามันเป็นอย่างไรรู้แต่ว่ามีเงินใช้และได้ใช้ชีวิตเหมือนคนอื่นทั่วไป
คือไม่ถึงกับได้ทุกอย่างแต่ก็ไม่เคยลำบากจนวันหนึ่งพ่อแม่เราไม่ทำมาหากินแล้วเขาให้เหตุผลว่าหมดแรงแล้ว
แต่ความจริงก่อนหน้าที่เข้าจะพูดเราก็ทำงานมาได้หลายปีพอควรจำได้ว่าเด้กเรียนจบแค่ม.3ได้ทำงานตำแหน่ง
เซลล์เพียงเพราะคำพูดของผู้ใหญ่ในบริษัทแล้วความพลิกผันจากวิกฤตIMF การตัดสินใจลาออกจากงานเอาเป็น
ว่าจนถึงปัจจุบันเรียนจบอนุปริญญาก็ไม่สามารถที่จะมีงานทำได้การไม่มีงานทำไม่ใช่เรื่องหนักใจแต่กลายเป็น
ปมปัญหาภายในครอบครัวอย่างรุนแรงการถูกพี่ชายที่มีเงินเดือนมากดูถูกว่าเกาะมันกินถูกญาติที่ไม่เคยมีเงินแต่
กลับมีได้มากเพียงเพราะมีปํญญาเปิดร้านอาหารด่าทออย่างที่คุณก็ไม่เคยให้ตังฉันถ้าฉันไม่ไปทำงานให้แม้กระทั่งคนใกล้ตัวเพื่อนฝูงต่าง
หายไปคงสงสัยแล้วใช่มั๊ยว่าเราต้องเป้นคนเลือกงานขอตอบว่าไม่เอาเป็นว่าตอนนี้จะทำอย่างไรให้ชีวิตอยู่รอดก็พอ
สิ่งที่อยากจะฝากถึง
1.ระลึกอยู่ในใจว่าพ่อแม่เขาอยากช่วยแต่ที่เข้าไม่ช่วยเพราะเราโตแล้ว
2.ระลึกไว้ว่าพี่น้องคือคนที่เกิดเพื่อคอยแย่งกันให้เงินพ่อแม่กับสร้างความภูมใจแล้วเค้าก็ได้ใจครอบครัว
3.ระลึกไว้เสมอว่าญาติที่ให้ของเรานิดหน่อยหรือแสดงความรักต่อเราตอนเด็กพอเราโตเขากลับมาเพื่อทวงสิ่งที่เขาให้เราคืน
4.ระลึกไว้อยู่ในใจว่าความจริงเค้ารักเรามากแต่เหตุผลก็คือถ้าอยู่กับเราเค้าจะลำบาก
5.คนที่ดีกับไม่ดีแยกไม่ได้แต่สังคมชอบตัดสินจากวัตถุที่เขามี
6.จงรักตัวเองให้มากก่อนที่จะรักคนอื่นแต่จงมีน้ำใจกับคนอื่นให้มากกว่าเห็นแก่ตัว
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น