แค่เธอก็พอแล้ว - แค่เธอก็พอแล้ว นิยาย แค่เธอก็พอแล้ว : Dek-D.com - Writer

    แค่เธอก็พอแล้ว

    ทอม-ดี้ ตามเคยนะคับ ไม่มีไรมากลองอ่านดูละกัน

    ผู้เข้าชมรวม

    479

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    479

    ความคิดเห็น


    6

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  31 ส.ค. 47 / 20:02 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      ผมเงยหน้ามองขึ้นท้องฟ้า........................
      เห็นก้อนเมฆเป็นรูปต่างๆ....  
      เห็นนกบินไปจนลับตา....
      ที่เดิมที่เก่าตรงนี้............เธอยังมองฉันอยู่หรือเปล่า
      นานแล้วนะ........ที่ผมไม่ได้มานั่งแบบนี้
      ซึ้งในวันนี้.....ผมได้กลับมาที่นี่อีกครั้ง
      ผมมาเพื่อที่จะมาหาเธอ........เธอคนนั้น
      คนที่ผมรัก....รักมาก.......รักมากที่สุด
      ถึงแม้ว่าเธอจะให้ผมได้แค่คำว่า \"เพื่อน\"
      ซึ่งผมก็เสียใจอยู่ข้างใน แต่ผมจำไว้เสมอ  \"รักไม่ใช่การครอบครอง\"


      ........................................หลับให้สบายนะ    ไม่ต้องเป็นห่วงเรา........\"เพื่อนรัก\"..................
      \" จิ....ถ้าอ้อมตาย  จิจะยอมตายไปกับอ้อมไหม\"  เด็กผู้หญิงตัวเล็กคนนึง ที่มีชื่อว่าอ้อม  ถามเพื่อนเธอ
      \" ยอมสิ  จิเป็นเพื่อนกับอ้อมนะ  เพื่ออ้อม  จิยอมได้หมดเลยหล่ะ\"  เด็กผู้หญิงอีกคนนึงตอบเธอ  
      \" อืม......จิ..อ้อมหิวข้าวแล้วอ่ะ\"  อ้อมพูดกับจิ
      \"ป่ะ เดี๋ยวจิจะพาอ้อมไปกินข้าวที่บ้านจินะ   แม่จิอ่ะ  ทำกับข้าวอร่อยมากเลยหล่ะ \"  จิพูดพร้อมกับจูงมืออ้อมไป.......
      ทั้งคู่เดินไปเรื่อยๆตามชาดหาดที่ทั้งสองเคยเล่นกันเป็นประจำ.....จนไปเจอสิ่งๆหนึ่งทั้งคู่ก็หยุด
      \"จิๆ...ดูนั่นดิ  หินก้อนนั้นสวยจังเลย\"  อ้อมพูดพร้อมกับเขย่ามือจิไว้  
      \"อืม.....ก็สวยดีหนิ..แต่ไปกันเถอะ  อ้อมหิวข้าวไม่ใช่เหรอ\" จิพูดแล้วก็จูงมืออ้อมเดินต่อไป......อ้อมไม่ยอมไปกับจิ  แต่วิ่งไปหาหินก้อนนั้นแทน
      \" อ้าวอ้อม!!  \"   จิอุทาน  ก่อนที่จะวิ่งตามอ้อมไปยังหินก้อนนั้น
      \"จิ...ดูสิ  อ้อมชอบหินก้อมนี้มากเลยอ่ะ.......มันส่องประกายเหมือนไข่มุกเรยอ่ะ.....    อ้อมชอบอ่ะ......\"  อ้อมพูดพร้อมกับลูบหินก้อนนั้นอย่างนิ่มนวล  
      \"  ไปเหอะน่า..............จิรู้สึกหิวข้าวแทนอ้อมแล้วนะ!!\"  จิพูด น้ำเสียงของจิเริ่มบ่งบอกว่าโมโหแล้ว  
      \"อืม.....ไปก็ได้  แต่จิต้องพาอ้อมมาดูหินนี้อีกนะ หลังจากกินข้าวแล้วอ่ะ\"  เธอพูดกับจิ
      แล้วทั้งคู่ก็จูงมือกันกลับบ้านไปกินข้าว....ซึ่งทั้งคู่อยู่บ้านจนลืมหินก้อนนั้นไปเลย....................

      *********************************    10ปี  ผ่านไป   ********************************
      \"อ้อม...กลับบ้านกันเถอะ\"  จิพูดกับอ้อมเหมือนเดิมอย่างนี้ทุกวัน  แต่ทั้งสองคนไม่เหมือนเดิมแต่ก่อน  ซึ่งจินั้นก็เปลี่ยนไป........จิรูปร่างสูงใหญ่ เพราะเค้าชอบเล่นบาส  และเค้าก็เป็นนักกีฬาโรงเรียน  ซึ่งทำให้เค้าป๊อบมากในกลุ่มสาวๆ    ส่วนอ้อม......สาวน่ารักๆ  ขาว  หน้าใส      และก็เป็นเรื่องไม่แปลกที่จะมีหนุ่มๆมาจีบอ้อม  แต่ก็ต้องเข็ดกันไป ด้วยฝีมือของจิ  ....สาวน้อยที่มีความมาดแมน(แถมเท่กว่าผู้ชายบางคนด้วย)  จึงไม่มีใครที่จะสามารถไปแตะต้องอ้อมได้เรย........  
      \"อ้อม..........กลับบ้านกันเถอะ\"  จิยังคงเรียกอ้อมอยู่  แต่รู้สึกว่าอ้อมจะทำเป็นไม่สนใจ
      \"อ้อม!  กลับบ้านไดแล้ว!!!\"  จิพูดอีกรอบพร้อมทั้งเอามือไปสะกิดไหล่อ้อม.........
      \"...นี่จิ  เลิกยุ่งกับชีวิตอ้อมสักทีได้ไหม  อ้อมรำคาญน่ะ   เข้าใจไหม   ไปไหนก็ไปเลยไป  รำคาญหูรำคาญตาน่ะ\"  อ้อมต่อว่าจิ  ด้วยสีหน้าไม่พอใจ   ซึ่งจิได้แต่ยืนอึ่งอยู่กับคำพูดของอ้อม.....  จิยื่นมือไปจับมืออ้อม.......................  อ้อมก็สะบัดมือหนี    
      \"อ้อม...อ้อมเป็นอะไรไปอ่ะ..........\"  จิถามทั้งๆที่ตัวเองยังอึ้งอยู่กับคำพูดของอ้อมเมื่อตะกี้นี้
      \"บอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่ง  ไปได้แล้วไป.......\" อ้อมพูดก่อนที่จะหันหลังกับไปคุยกับเพื่อนของเธออย่างไม่ใยดี

      จิต้องเดินกลับบ้านคนเดียว......ท่ามกลางฝนที่ตก....จิร้องไห้ไปตามทาง....  จิเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมาย
      และแล้วก็มาหยุดอยู่กับสิ่งๆหนึ่ง.....\"ก้อนหินก้อนนั้น\"
      หนึ่งเดินไปใกล้มันเรื่อยๆ  สีมันยังสวยงามระยับตาเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
      จินั่งลงข้างๆหินก้อนนั้น......
      \" ทำไมนะทำไม....เราผิดตรงไหนที่เราห่วงเค้า\"  จิพูดทั้งน้ำตา
      \" สิบกว่าปีมันไม่มีค่าอะไรเลยใช่ไหม\"  จิยังพูดต่อไป
      \" เธอไม่เคยรู้หรอกว่าเราคิดยังไงกับเธอ\" จิพูด  จิยิ่งพูดน้ำตาของจิก็ยิ่งไหลมากขึ้น  ฝนก็ยิ่งตกหนักขึ้นเรื่อยๆ
      \"เรารักอ้อม!!............อ้อมเข้าใจไหม   เรารักอ้อม....\"   จิตะโกนดังสุดเสียงเท่าที่จะทำได้  น้ำตาของจิก็ยังไหลก็มาไม่หยุด  เหมือนสายฝนที่พัดโหมกระหน่ำอยู่................
      จิร้องไห้อยู่อย่างนั้น......จนรุ่งเช้า......

      \"หนูอ้อมๆ  เห็นจิบ้างไหมลูก  ตั้งแต่เมื่อวานมันยังไม่กลับบ้านเลยลูก   ลูกเห็นมันบ้างไหม\"  แม่ของจิถามอ้อม...
      อ้อมนึกถึงคำพูดที่อ้อมพูดกับจิเมื่อวาน     อ้อมไม่รู้ว่าสิ่งที่พูดไปมันทำให้จิเจ็บแค่ไหน  อ้อมจึงไม่ได้สนใจ
      \".....ไม่เห็นค่ะ \"  อ้อมตอบแม่ของจิ
      \"แล้วจิไม่ได้บอกลูกไว้เหรอ\"  แม่จิถามต่อ
      \"ปะ...เปล่าหนิคะ   เมื่อวานไม่ได้เจอกันเลยค่ะ......เดี๋ยวหนูไปก่อนนะคะ  สวัสดีค่ะ\"  อ้อมตอบแม่ของจิ  ก่อนที่จะรีบวิ่งขึ้นรถที่เพื่อนเธอขับมารับไป


      \"...................\"  จิตื่นขึ้นมาท่ามกลางคนที่มายืนมุงกันมากมาย
      \"อะไรกันเนี่ย\"  จิคิดในใจ   ก่อนที่เค้าจะนึกได้ว่าเค้าร้องไห้ จนเหนื่อยแล้วก็เผลอหลับไปเรย...   เค้ารีบวิ่งกลับบ้าน  เพราะกลัวแม่เป็นห่วง
      \"อ้าว....จิ!!  ลูกแม่  ไปไหนมาลูก\"  แม่จิวิ่งเข้าไปกอดจิด้วยความเป็นห่วง
      \"แม่แล้วอ้อมหล่ะ  อ้อมไปไหนเหรอแม่\"  จิถามหาอ้อม  ทั้งๆที่คำพูดของอ้อมทุกคำยังตอกย้ำจิอยู่เสมอ
      \" หนูอ้อมเค้าออกไปข้างนอกกับแฟนเค้ามั้งลูก  เห็นเค้าเอารถมารับกันด้วย\"  แม่จิตอบ สีหน้าเรียบ
      \"แฟน........\"จิพูดเบาๆ ก่อนที่จะวิ่งไปหยิบถุงๆหนึ่งข้างบนห้องของจิ  แล้วก็วิ่งออกจาบ้านไป
      \"จิ!!  ไปไหนลูก\"  แม่จิเรียกจิ  ที่วิ่งออกจากบ้านไป  แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบกลับมา

      จิวิ่งไปเรื่อยๆ แล้วก็เลี้ยวเข้าบ้านหลังเล็กๆ น่ารักๆ  หลังหนึ่ง  สักพัก  จิก็ออกมา  พร้อมกับรถมอเตอร์ไซค์คันโปรด  แล้วเค้าก็ขับตามทางไป

      จิพยายามขับรถตามหาอ้อม........จิไปทุกที่   ที่อ้อมเคยไปกับจิ  จิขับรถหาอ้อมจนทั่ว......ตั้งแต่ บ่าย  จนตอนนี้จะสี่ทุ่มแล้ว   จิยังไม่เห็นวี่แววของอ้อมเลยแม้แต่น้อย...............
      จนจิขับไปทางๆหนึ่ง  ที่จิไม่เคยไปมาก่อนเลย  เพราะจิขับจนหลงทางมา   จิขับรถไปเรื่อยๆ  ก็มาเจอกระท่อมหลังหนึ่ง  จิเหนื่อยมาก  จึงอยากจะพัก   จิจอดรถอยู่ข้างหน้ากระท่อม  ก่อนที่จะเดินเข้าไปเคาะประตู   ก๊อกๆๆ  ................ไม่มีเสียงใดๆ
      ก๊อกๆๆ............   จิเคาะอีกรอบ  
      จิทนไม่ไหวจึงพังประตูเข้าไป   ซึ่งภาพที่จิเจอคือ.................................

      \"อ้อม.....\" จิพูดกับตัวเองเบาๆ    เพราะภาพที่จะเห็นคือ  ผู้หญิงที่น่ารักในสายตาของจิ  นางฟ้าที่สุดแสนจะขี้อ้อน  กับรอยยิ้มที่น่ารักของจิ  กลับกลายมาอยู่ในสภาพ  เสื้อผ้าขาดๆ   เหมือนกับเธอโดนรุมทำอะไรสักอย่าง  ซึ่งจิเห็นอย่างนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปหาร่างของอ้อมที่อยู่ตรงมุมห้อง
      จิอุ้มอ้อมแล้วรีบวิ่งไปที่รถ   จิขับรถไปตามทางเรื่อยๆจนเจอทางออก  แล้วรีบขับไปส่งโรงพยาบาล  


      จิรออยู่หน้าห้องไอซียูเป็นเวลานานหลายชั่วโมง  จนตอนนี้เวลาจะตี2   จิได้แต่เดินไปเดินมาหน้าห้อง  จนคุณหมอเดินออกมา
      \"คุณหมอคับ...เค้าเป็นอย่างไรบ้างคับ\"  จิรีบวิ่งไปหาคุณหมอแล้วถามทันที
      \"เอ่อ.....คุณทำใจดีๆไว้นะคับ.........ร่างกายของเค้าบอบช้ำมาก...ซึ่งดีนะครับที่คุณไปเจอเธอก่อน  ไม่อย่างนั้นเธอคงจะไม่รอดมาถึงตอนนี้  ซึ่งเธอยังไม่พ้นขีดอันตรายนะคับ....คือว่า..........ถ้าเราถอดหลอดออกซิเจนเมื่อไหร่  เธอก็ต้องไปนะคับ.....\"  คุณหมอบอกกับจิ  ทำให้จิช็อคไปเรย......
      \" ล.....ละ...แล้วตอนนี้ผมเข้าไปเยี่ยมเธอได้ไหมคับ\"   จิถามคุณหมอด้วยความอ้ำๆอึ้งๆ
      \"เชิญเถอะคับ...\" คุณหมอบอกกับจิ  ก่อนที่จะเดินจากไป
      จิเดินเข้าไปในห้อง....ซึ่งภาพที่เห็นทำเอาจิน้ำตาร่วงทันที  เตียงนั้นมีสายระโยงระยางเต็มไปหมด.............
      \"อ้อม...............จิมาหาอ้อมนะ\"  จิกระซิบข้างหูอ้อมเบาๆ  พร้อมกับกุมมืออ้อมไว้
      \"อ้อม.........\"   จิพูดชื่ออ้อมอีกครั้ง  เสียงของจิสั่นเครือ..น้ำตาของจิหยดลงบนมืออ้อม........
      \" อ้อมจำได้ไหม.......วันนั้นที่เราไปเล่นด้วยกัน.....แล้วอ้อมก็เจอก้อนหินก้อนนั้น...อ้อมบอกว่ามัน..............ส....สวย..ม........มาก\"  จิเริ่มเล่าเรื่องย้อยกลับไปเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว.........แต่จิคงเล่าต่อไปไม่ได้  เพราะน้ำตาของจิมันไม่หยุดไหล.....จิกุมมืออ้อมไว้แน่น......จิค่อยๆเลื่อนมือไปจับผมอ้อมที่บังหน้าตาอันน่ารักของเธอ ไปเหน็บหู......
      \" จะ...จิรู้ว่าอ้อมชอบมันนะ  จิได้ทำของขวัญมาให้อ้อมด้วยนะ...ดะ..ดูสิ.....มันทำมาจากหินก้อนนั้น.......จิทำเองเลยนะ\"  จิพูดทั้งน้ำตา.....จิพรรณณาไป........ร้องไห้ไป........แล้วจิก็หยิบสร้อยนั้นขึ้นมา....มันเป็นสร้อยมุขที่สวยงามมาก   ทำมาจากมุขแท้  ที่จิพยายามเก็บเงินมาตลอดสิบกว่าปีเพื่อซื้อมัน  แล้วจี้ก็ทำมาจาก ห้อนหินก้อนนั้น  จิพยายามผ่าหินเป็นสองส่วน  แล้วก็เลือกเอาเนื้อข้างในของหินที่สวยที่สุดมาทำ เป็นจี้รูปหัวใจ  สีเรืองแสงวาววับ สวยงาม แล้วจิยังแกะสลักไว้ด้วยว่า  \"รัก\"       จิค่อยๆบรรจงใส่สร้อยให้อ้อมช้าๆ.............ขณะที่จิกำลังใส่สร้อยให้อ้อมอยู่...นิ้วมือของอ้อมก็ขยับ...จิดีใจมาก   สักพัก อ้อมก็ลืมตาขึ้นแววตาของเธอดูอ่อนเพลียมาก....เมื่อเธอมองเห็นจิ...น้ำตาของเธอก็เริ่มเอ่อล้นดวงตา       จิดีใจจนพูดไม่ถูก......  จิรีบเช็ดน้ำตาของตัวเองออก  
      \" อ้อม.....อ้อมฟื้นแล้ว\" จิพูดด้วยรอยยิ้มที่ดีใจมาที่สุดในชีวิต  แต่.....อ้อมกลับร้องไห้
      จิเห็นว่าอ้อมร้องไห้จองดน้มตัวลงไปกอดอ้อมไว้ด้วยความรัก.......แล้วน้ำตาของจิก็ไหลอีกครั้ง แต่จิพยายามกลั้นมันไว้  ไม่ให้มันไหล  เพราะจิกลัวอ้อมกังวลใจ
      \"อ้อม....อย่าร้องไห้สิ...จิไม่เคยเห็นอ้อมร้องไห้เรยนะ...อย่างร้องไห้สิ..ไม่น่ารักเรยนะ\"  จิกระซิบข้างหูอ้อม....ทั้งๆที่จิเองก็เสียใจมาก
      \"จะ...จะ.....จิ...\"  อ้อมเรียกชื่อจิ เบาๆ  ด้วยแรงที่เธอเหลืออันน้อยนิด
      \"อ้อม....เห็นสร้อยที่อยู่ในมือจิไหม....จิทำมันมากับมือเลยนะ...........จิทำให้เพื่อนที่น่ารักของจิคนนี้คนเดียวเลยนะ...ส....สะ...สวยไหม..ดูสิ\"  จิพยายามฝืนทำเป็นร่าเริง  
      \"เดี๋ยวจิจะใส่ให้นะ\"   แล้วจิก็ใส่ให้อ้อม...อ้อมยิ้มทั้งน้ำตา...ซึ่งจิดีใจที่เห็นอ้อมยิ้ม
      \"จ...จะ......จิ....อ้อม....ขอโทษ\"  อ้อมพูดกับจิ
      \"อ้อม.....จำเอาไว้นะ..จิไม่เคยโกรธอ้อมหรอกนะ.......เพราะ........จิ...รัก..อ้อม\"จิพูดด้วยรอยยิ้ม...แต่พอพูดสามคำหลั่งนี้  น้ำตาที่จิกลั้นไว้ก็เอ่อล้นดวงตา  จนไหลก็มาอาบแก้มจิอีกครั้ง    
      \"จิรู้ว่าอ้อมให้จิได้แค่คำว่าเพื่อน.........เพราะเราไปกันไม่ได้  จิเป็นทอม  ส่วนอ้อมเป็นผู้หญิง...อ้อมไม่มีทางจะมาชอบจิหรอก\" จิพูด
      \"จิ....อ้อม...รัก..จิง เหมือนกัน...แต่มันสายไปแล้ว....อ้อม...........ละ...ลา....ก.......\"   นี่เป็นคำพูดสุดท้าย ก่อนที่เธอจะจากจิไปด้วยความเงียบสงบ.......
      \" อ้อม......อ้อม!!   อ้อม..........อ้อมอย่าทิ้งจิสิอ้อม....อ้อม!!\"  จิกอดร่างอันไร้วิญญาณของอ้อมไว้  เค้าร้องไห้คร่ำครวญหาคนรักของเค้า....ที่ชื่อว่าอ้อม.ที่เค้ารักมาก มากที่สุด   ซึ่งเค้าก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้.....แต่เค้า...รัก.......เธอ

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×