ความทรงจำในกระป๋อง

เนื้อเรื่อง

ตอน  กระป๋อง
เฮ่ย ทำไมเรียว ต้องย้าย ร.ร.ด้วยนะ  นั่นเป็นคำพูดของ  เค โกะ  ยู   เพื่อนสนิทของเรียว  ในมือของเธอมีกระป๋องโค้กที่ไม่เหลือโค้กซักหยด และแล้วเธอก็ได้ขว้างกระป๋องไปที่ถังขยะ  เอ่อ เอ๋  นั้นมันไม่ใช่ถังขยะนะ “( ตายแล้ว )”ดันไปโดนหัวผู้ชายคนนั้น  
“เสียงของหนุ่มคนนั้นได้พุดว่า ” นี่เธอโยนประสาอะไร ไม่มีตาหรอ  ทำให้ฉันเจ็บแต่เช้า
และหนุ่มคนนั้นก็เดินจากไป  แต่ เค โกะ  ก็ไม่ได้ขอโทษ หนุ่มแปลกหน้าคนนั้น  วันรุ่งขึ้น
เธอจะไปหา เรียวที่ ร.ร.  ใหม่ที่เรียวย้ายไป  พอเธอไปถึง  เธอก็ร้องว่า...........................
“โอ๊ย”สกปรกจังทำไมนะ ร.ร   ยู -ได ถึงสกปรกขนาดนี้เนี่ยไม่เคยเห็น ร.ร ไหนสกปรกขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต  k ko – u  “อุทาน ”เธอมาหาเพื่อนสนิทที่โดนย้ายจาก ร.ร.  a-do  ซึ่งเป็น ร.ร. ไฮโซ  ไปอยู่ที่ ร.ร u-dai  และเป็น ร.ร. ที่จะปิดในอีกไม่ช้าเพราะ
การเงินไม่ค่อยจะดี เพื่อนของ  k ko – u คนนี้ชื่อ เรียว ชิโกะ  ซึ่งฐานะทางบ้านไม่
ค่อยดีจึงต้องย้าย ร.ร.พอ k ko – uเจอกับ real – cheko เธอได้พาฉันไปนั่งที่สวน
หย่อมของ ร.ร. และได้เจอ เด็กหนุ่ม ม. ปลาย  2  คนกำลัง นั่งอยู่ที่ม้าหิน real – cheko  
ได้เดินไปหาเขาทั้ง 2 คน  ในความคิดฉันเขาดูเห่อมาก ๆ  พอฉันเดินไปนั่งreal – cheko  
ได้แนะนำผู้ชายคนที่นั่งใกล้ ๆ ฉันก่อน เขาชื่อ  ยูกิ  คิตะ เขาเรียนห้องเดียวกับreal
และเขาฉลาดมาก ๆ แต่ฐานะทางบ้านเขาไม่ดีเท่าไหล่  เขาอยู่หอพักที่ถูกที่สุดใน    tokyo.......ชื่อว่า........... เนซึมิ
และมีเพื่อนสนิทคือคนที่นั่งข้าง ๆ keta เขาชื่อ ทากิ มินามิ, เขามีฐานะร่ำรวยทีเดียว  เขาไม่มีอะไรมากเป็นคนธรรมดา
k ko   ถามฉันว่าทำไมไม่แนะนำฉันหรอ ทุกคนหัวเราะ  keta พูดว่าคนอย่างเธอใครไม่รู้จักก็ keta [หัวเราะ] T_+ “ก็บ้า “ไปแล้วออกจะดังขนาดนี้ ลูกเจ้าของบริษัท  to-ka ที่ขายของbradnameให้กับพวก  “ไฮโซ” ทั้งหลาย
k ko :: -_-  //// o_- /// นะ นะ นาย  เอ่อ /?
Keta ;;  พูดไม่ออกละซิ  ไปแล้วนะ  o_+  ไปกันเห่อะเพื่อน  love +_+
Real :: T_T  แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ บาย Ke..
k ko:: กลับกันดีกว่านะ  
                  จากนั้น k ko ก็กลับถึงบ้าน ตอนที่เธอกินข้าว เธอก็คิดถึงแต่เด็กหนุ่ม ม. ปลาย
ที่ทั้งหล่อและฉลาด (  keta ) ไง  เธอโทรไปหา Real  
k ko ;; เธอคิดในใจว่าจะขอเบอร์  Keta ดีหรือป่าว
Real  ;;  (k ko, k ko , k koooooo)  zzzz
k ko  ::  เอ่อ ฉันอยากจะถามเรื่อง  ?_?  เอ่อเรื่อง คือ  คือเรื่อง
Real :;  เธอมีเรื่องอะไรหรอ  บอกฉัน ได้ไหม  จะถามเรื่องอะไร
k ko  ::   ฉันขอเบอร์ของงงง  Keta  ได้ป่าว T_T
Real :;   ได้เลย  เขาให้เบอร์ฉันตั้งหลายเบอร์  จะเอาเบอร์ไหนละ ???
k ko  ::  Real   เอาเบอร์ไหนก็ได้  ?_?
Real ::  งั้นเอาเบอร์นี้แล้วกัน   069898602  เบอร์นี้เธอได้คุยกับเขาตรง ๆแน่ ๆ
k ko  :: งั้นแค่นี้ก่อนนะเราจะไปนอนแล้วเจอกันตอนเย็นที่ ร.ร. u-dai นะ
              หลังจากนั้นฉันก็นอนและแอบฝันถึงหนุ่มใน ร.ร. u-dai  โอ๊ยเสียงนาฬิกา
ปลุก ดังขึ้น  ฉันไม่เคยกระตือรือร้นขนาดนี้มาก่อน  ฉันรู้สึกว่าวันนี้เป็นวันพิเศษของ
ตัวฉันเองเลย เพราะจะได้เจอเขาคนนั้นอีกแล้ว  ฉันรู้สึกดีใจจนบอกไม่ถูก  ฉันไม่เคยรู้สึก
แบบนี้มาก่อนเลย   นั่นไงคุณแม่ฉันของฉันเองกำลังเรียกให้ฉันไปขึ้นรถโรงเรียน  พอไปถึง
ตอนชั่วโมงที่ 1  ฉันเบื่อมาก ๆ  ๆ และก็มีสิ่งที่ทำให้ฉันดีใจมาก ๆ ๆ ๆ  คือ
เพื่อนของฉันที่ไปพักร้อนที่  ฮาวาย  ได้กลับมาแล้ว โอ๊ยวันนี้เป็นวันที่ฉันมีความสุขที่สุด
ของฉันจริง ๆ ๆ เพื่อนของฉันคนนี้ชื่อว่า  สากุระ อะนะ  เธอเป็นคนที่ปากร้ายแต่ใจดี เธอเป็นคนตลกเธอเป็นเด็กที่ดีของ พ่อ  เธอไม่มีแม่เพราะแม่เธอตายไปเมื่อหลายปีมาแล้ว
เธอโดนตามใจแต่เล็ก ๆ  เพราะเป็นลูกคนเดียวของ พ่อที่รักเธอมาก  นี่ไงเธอเดินเข้ามาในห้องเรียนแล้ว  สวีดีด  สวัดดีแกเราคิดถึงแกมาก ๆ เลย มาคุยกันให้หายคิดถึงหนอ่ยซิ
แก Real ,มันย้าย ร.ร. ไปอยูที่ u-dai   อะ มันมีเพื่อนด้วนนะ อุ๊ยตายลือดูเวลาไป
กี่โมงแล้ว  ฉันนัดมันที่ u-dai ตอน 5 โมงเย็น ไปด้วยกันมั้ยจะได้ไปเจอ เอ่อเอ่อ
ไม่มีอะไร
Sakuri :; ไปดิจะได้ไปเจอยัย Real  ด้วย ไม่ได้เจอมานานแล้ว  คิดถึงแย่
k ko  ;;  งั้นไปเลยนะ
  พอไปถึงแล k ko  ะ Sakuri ก็ได้ไปเจอ Real นั่งอยู่ที่ม้าหิน
กับ keta และ  ta ke
พอฉันเห็น keta ฉันก็อยากเข้าไปคุยกันเขาแต่ก็ไม่กล้า ในระหว่างที่เรานั่งคุยกัน
ให้ตายซิ keta มองฉันและเขาก็พูดกับฉันด้วย
Keta ;;  k ko  ทำไมไม่พูดอะไรเลยหรือพูดไม่ออก
k ko  ;;  ก็ฉันไม่มีอะไรจะพูดนี่  “โธ่ก็เล่นจ้อง Real  ไม่กระพริบตาอย่างนั้น”
Sakuri;;  ta ke  เธอน่าตาลกจังนะ  ทำไมไม่เห็นหล่อเลย
ta ke ;;  ถึงฉันจะไม่หล่อแต่ก็นิสัยดีนะ
ta ke ;;  เธอจะกลับบ้านยังละฉันจะได้กลับด้วย
Sakuri;;  ก็จะกลับแล้วละ  ( งั้นไปกันเลยนะ    ลาก่อนนะพรุ่งนี้เจอกัน )
Real ;; เอ่อ  รอด้วยดิงั้นเรากลับแล้วนะ  บ๊าย
Keta ;;  แล้วเธอกลับไงละ
k ko ;;   ก็ไปรถเมล์อะ
Keta ;;  งั้นเราไปส่งก็กันเป็นผู้หญิงกลับบ้านดึก ๆ ไม่ค่อยดีนะ
k ko ;;  ขอบใจนะ
        โอ๊ยระหว่างอยู่บนรถเมล์     ฉันไม่กล้าที่จะมองเขาเลยมันอึดอัดจังเลย  ตายละ เขามองฉันทำไมเอ่อ  หน้าแดงไปหมดแล้ว  รู้สึกร้อนไปทั้งหน้าเลย  โธ่ ถึงบ้านแล้วหรอ ทำไมมันเร็วจังเลย
k ko ;;  เอ่อพรุ่งนี้เจอกันนะ  บ.บายย
Keta ;;   แล้วจะรอนะ
  เฮ่ย “ แล้วจะรอ  “   คำพูดนี้ทำให้ฉันปลื้มทั้งใจทั้งคืนเลย   ฉันอยากตะโกนว่า  
           ดีใจที่สุดเลย  ตอนเช้าแล้วถึงเวลาไปตามนัดแล้ว  เอ่อกระเป๋าตังค์ฉันหาย
ต้องอยู่กับ  Keta  แน่เลย  อิ อิ  พอเรียนเสร็จเขาคนนั้นเป็นฝ่ายมาหาฉันเขาพูดว่า
Keta ;;  เธอนี่กระเป๋าของเธอชาไหม
k ko ;; ขอบคุณมากนะที่เก็บเอาไว้นะ
                 พอได้กระเป๋าคืนฉันก็ก็  กริ๊ง ๆ ๆ  กริ๊ง  ๆ ๆ   โทรศัพท์ใครกันนะ  จากนั้น
ฉันก็เดินไปรับ  
k ko ;;   สวัสดีคะ ?
Keta ;;  เสียงหวานเลยนะ  จำเราไม่ได้หรอ
k ko ;;   อ๋อ  Keta  มีอะไรหรอ  ถึงโทรมาหาฉัน
Keta ;;  เรามีเรื่องจะพูด ถ้าไม่ได้พูดต้องบ้าตายแน่ ๆ เลย
k ko ;;   มีเรื่องอะไรพูดก็พูดมาดิ  (ต้องบอกชอบเราแน่เลย ฮิอิ )
Keta ;;  เอ่อ ?  เราอยากถามว่า เรียวชอบอะไรเป็นพิเศษป่าว
k ko ;;   เอ่อ  ? _?  เรียวหรอเขาคงชอบตุกตาหมีมั้ง
Keta ;;  งั้นวันเกิดเรียนเธอว่าเราควรซื้ออะไรให้ดีละ  ระหว่าง ตุกตา กับ  ดอกไม้
k ko ;;   เราก็ไม่รู้ซิ  นายมาถามแค่นี้หรอ
Keta ;;  ใช่เราเลือกไม่ถูก
k ko ;;   เอ่อ แค่นี้นะ  เราจะไปนอน บ บาย
Keta ;;  แล้วเราจะบอกชอบเรียน พรุ่งนี้เลย  บาย
        หลังจากคืนนั้น  Keta  ก็โทรมาถามเรื่องของ เรียว  ดูซิถามแต่เรียว
ฉันก็เศร้านิด ๆ  แต่เขาก็ทำให้ฉันร่าเริงบางเวลา    วันพรุ่งนี้เป็นวันเกิดฉัน
ฉันอยากรู้ว่า  เพื่อน ๆ ของฉันจะให้อะไรบ้าง  และฉันหวังว่าเขาคงจะให้ของขวัญ
ฉันเป็นอะไร  ดี  แต่ก็ไม่มีอะไร
Sakuri :;  มีความสุขมาก ๆ  นะ
k ko ;;   ขอบใจนะ
Sakuri :;   อะ   นี่ของขวัญของเธอจะ
k ko ;;   มันเป็นอะไรหรอ
Sakuri :;  ก็เปิดดูซิ
k ko ;;    โอโห   นี่มันสร้อยเพชรนี่ ย่ารักจังเป็นรูป    ดอกสากุระ
Sakuri :;   เราไปเรียนแล้วนะ  เจอกันตอนเย็นที่ ร.ร  ของเรียว
                 พอไปถึงที่ ร.ร.  เธอได้ไปหาเรียว  แต่ภาพที่เธอเห็นที่ให้เธอตกใจสุดขีด
เธอเห็น เรียว  กับ  Keta  กำลังยืนกอดกันและเรียวก็ร้องไห้   ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไร
แต่ฉันสาบานได้เลยว่าฉันจะไม่เจอ  2 คนนี้อีก แล้ว
Sakuri :;   อ่าว  ทำไมแกไม่ไปหาเรียวละ  
k ko ;;   เอ่อเราจะกลับแล้วเราปวดหัวนะช่วยบอก เรียวด้วยนะ
         k ko เดินน้าตาอาบแก้มใส ๆ ของเธอออกไปและพอถึงเวลาอาหารเธอไม่ยอมลงมากินข้าวฉันเอาแต่ร้องไห้    
กริ๊ง ๆๆ  ๆๆ  โทรศัพท์ของ  Keta เมื่อเธอเห็น  เธอกันกดทิ้ง
และปิด โทรศัพท์   หลังจากนั้นก็ ไม่ได้เจอกับ เรียว   และเพื่อนทุก ๆ คน   เพราะฉันจะ
ต้องไปเรียนต่อที่ นิวยอร์ค  และฉันต้องเตรียมตัวไปอยู่หอคนเดียว