ปาฏิหาริย์รัก......

เนื้อเรื่อง

ปาฏิหาริย์แห่งรัก ..........


“ได้โปรด มองหน้าผมแล้วหายใจอีกครั้ง” เสียงของ ชายหนุ่ม ผู้กุมมือหญิงสาว ภายในห้องสีสะอาดตาของผู้ป่วย ลิวคีเมีย สเตจ 4
       “ฉัน……หายใจไม่ออก…..ฉันกำลัง….จะตายใช่ไหม”
      “อย่าพูดอย่างนั้น ฟังผมน่ะ แม้ว่าคุณจะไม่สามารถ มองเห็นมันหรือจับต้องมัน แต่มันอยู่ทุกหนทุกแห่งมันจะอยู่กับคุณทุกที่ที่คุณไป ถ้าไม่มีมันนกจะบินไม่ได้ มนุษย์เรา จะไม่รู้จักสองพี่น้อง ออร์วิล และวิลเบอร์ ไรท์ เราจะไม่รู้ว่า จะทำ ยังไง เทียนของเค้กวันเกิดจะดับ คุณจะไม่มีทางเห็น ว่าวที่ว่ายเวียนอยู่บนอากาศ ร่มชูชีพจะไม่สามารถกางได้ เครื่องดูดฝุ่น จะไม่ถือกำเนิด ต้นไม้ดอกไม้ที่คุณชื่นชอบ จะไม่ สามารถมีชีวิตอยู่ได้ หรือแม้แต่ผมก็อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มี มัน ….”        น้ำเสียงที่อ่อนนุ่มและมั่นคงของชายหนุ่ม ชวนให้หญิงสาว ผิวขาวซีดที่นอนพาดยาวบนเตียง ปรากฏรอยยิ้มหน่อยๆ ที่มุมปาก                                 
“ฉันรู้แล้ว….ว่าฉันตกหลงรักคุณเพราะอะไร” น้ำเสียงที่อ่อนแรงนั่นชวนให้ชายหนุ่มประหวั่นพรั่นใจกับอาการของเธอ
        “...”
       “อีกอย่าง ถ้าไม่มีมันผมจะไม่ได้เห็นผมยาวๆ ของคุณ กระจาย เมื่อมันชโลมผ่านตัวคุณ ดังนั้นได้โปรดหายใจ อย่า ทอดทิ้งมันและทอดทิ้งผมได้โปรด”หญิงสาวพยักหน้าหงึกๆ   พร้อมกับรอยยิ้ม
        “เล่าเรื่องที่คุณชอบ…ให้ฉันฟังบ้างซิค่ะ”มือที่เบาบาง กับนิ้วที่เรียวงามลูบไล้ใบหน้าของชายหนุ่มอย่างอ่อนโยน
       “เออ…..ช่วยกุมมือผมไว้หน่อยได้ไหม ผมจะได้รู้สึก ร่วมกับคุณ….เอาหล่ะ ผมจะเล่าแล้วน่ะชายหนุ่มผู้หนึ่งเค้า เป็นคนหล่อเหลาหน้าตาดีอยู่คนเดียวโดดเดี่ยวขาดความรัก   ความเชื่อใจ และไม่สนใจ ในเรื่องความรักเค้าเป็นคนสบายๆ  ดำเนินชีวิตตามปกติ แต่แล้วเค้าก็พบกับหญิงสาวผู้หนึ่ง เธอ สวยและงดงาม เธอเปี่ยมด้วยความห่วงใย เธอเข้ามาเปลี่ยน แปลงชีวิตเค้า ชายผู้นั้นตกหลุมรักเธอ แต่เขามีความลับต่อ เธอ ทันทีที่เค้าบอกรักเธอ เขาและเธอทะเลาะกันบ่อยครั้ง เรื่องของความลับที่ชายหนุ่มมี ไม่ใช่เค้าไม่อยาก บอกเธอ เพียงแต่ ความลับนั้นอาจจะทำให้ทั้งคู่ต้องทรมาน สิ่งเดียว ที่ชายหนุ่มต้องการคือความเชื่อใจจากเธอ และเขาก็ได้ไป และสิ่งที่เค้าต้องการอีกเพียงบางสิ่งจากเธอ แต่เค้าไม่สามารถมีได้ คือการให้เธอมีชีวิตอยู่ ชายหนุ่มรักหญิงสาวสุดหัวใจ โรคร้ายกำลังจะพรากเค้าและเธอ  ชายหนุ่มทรมาน กับสิ่งที่ เข้ามาครั้งใหม่ แต่ก็ไม่ต่างจากหญิงสาวตัวเล็กๆ ที่ทรมาน กับโรคร้ายเพียงลำพัง  ‘ผมไม่ต้องการสันติภาพและความรัก ของท่านพระเจ้า ผมต้องการให้เธอมีชีวิตอยู่ตลอดไป เดินทางร่วมกับผม แต่ท่านกำลังพรากเธอไปจากผม ผมเกลียดท่านพระเจ้า ผมเกลียดแม้ว่าท่านจะมีตัวตนจริง’  ชายหนุ่มผู้นั้นรู้ดีว่า ไม่มีทางที่จะฉุดรั้งเธอไว้ได้เขาอ้อน   วอนอีกครั้ง เพื่อขอปาฏิหาริย์ ชายหนุ่มขอตายแทนเธอยอม แลกชีวิตเพื่อคนที่เขารัก ให้เธอมีชีวิตอยู่ แต่สิ่งเดียวที่พยุง ชายหนุ่มไว้ไม่ให้ล้ม คือสิ่งที่เธอ เอื้อนเอ่ย
        “ ฉันรักคุณมากขึ้นทุกวันน่ะ วันนี้ก็มากกว่าเมื่อวานอีก แต่รู้ไหมว่ามันจะน้อยกว่าวันพรุ่งนี้” น้ำเสียงของเธอนั้น
คล้องจองราวกับเสียงบรรเลงประสานของ กู่เจิ้งและขลุ่ย ไม้ไผ่จีน......” เสียงที่สั่นเครือนั้นหยุดชะงักลง รสสัมผัส จากฝ่ามือ ของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มตื่นตัว
        “คุณทรมานมากไหมค่ะ...”  ดวงตาที่เรียวงามนั้น       ถูกล้อมรอบด้วยสีคล้ำใบหน้าผอมซูบ โหนกแก้มที่สูงขึ้น กว่าเมื่อก่อน ทำให้หญิงสาวดูแก่ขึ้น
       “เปล่า...ใจผมกำลังยิ้ม”
       “อีกไม่กี่วินาทีถ้าฉันตายคุณจะบอกความลับของชาย คนนั้นให้ฉันฟัง ได้หรือเปล่าคะ”น้ำเสียงที่กระท่อนกระแท่น  นั้นพยายามควบคุมจังหวะ
       “ชายผู้นั้น ทรมานจากการเห็นคนรักกำลังจะตาย”
       “แค่เธอก็ยังไม่ตาย ใช่หรือเปล่าคะ”
       “ใช่ เธอยังไม่ตาย”
      “งั้น คุณจะบอกความลับของชายผู้นั้น...  ได้หรือเปล่าคะ บอกเสียก่อนทีผุ้หญิงคนนั้นกำลังจะตาย...” น้ำเสียงที่สั่น
เครือกับส่วนเกินที่ถูกขับออกมาจากดวงตา น้ำใสๆ ไหลริน อาบใบหน้างามอย่างได้รูป บรรยากาศรอบข้างเริ่มครอบงำ ความเงียบระหว่างชายหญิงทั้งสอง หยดน้ำตาของชายหนุ่ม ไหลเมื่อสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิที่ลดต่ำลงของหญิงสาว มือที่เกาะกุมเขา ผ่อนคลายออกอย่างช้าๆ คล้ายกับประวิงเวลา ไม่มีเสียงใดๆ      เอ่ยออกมาจากริมฝีปากที่แห้งผาก ของหญิงสาวดวงหน้าปิดสนิทคล้ายกับนอนหลับคราบน้ำตา ยังคงอยู่เสียงสายลมพลิ้วกระทบเข้ากับโสตประสาท ของชายหนุ่ม อย่างกลั่นแกล้งที่หญิงสาวที่เขารักได้ตายจากเขาไป
      “อย่าห่วงเลย...ผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณ จะคอยปกป้อง คุณท่ามกลางความมืดมิดที่กำลังเผชิญ”  ชายหนุ่มหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน ซบหน้าลงบนฝ่ามือที่เย็นเฉียบ บรรจงจูบริมฝีปากที่เหยียบเย็นก่อนซุกหน้าลงบนกาย ที่เขารักเสียงแว่วเหมือนมาจากทีไกลแสนไกลกระทบเข้ากับโสตประสาทอีกครั้งของชายหนุ่มเป็นถ้อยคำสนทนา
      “คุณจะไม่ตาย”
      “ทำไม่ล่ะ”หญิงสาวถามด้วยเสียงอินโรยใบหน้า อ่อนล้า
      “เพราะว่า....ผมต้องการคุณ”
      “แล้วทำไมคุณไม่บอกฉันก่อน...ตั้งแต่แรก”บทสนทนา ที่ชายหนุ่มเคยพูดกับหญิงสาววนเวียนอยู่ในหัวของเขา ให้คอยคิดถึงเธอ  “อีกไม่กี่วินาทีถ้าฉันตายคุณจะบอก ความลับของชายคนนั้น ให้ฉันฟัง ได้หรือเปล่าคะ .... งั้นคุณจะบอกความลับ ของชายผู้นั้น...ได้หรือเปล่าคะ บอกเสียก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นกำลังจะตาย...” ชายหนุ่ม ครุ่นคิดก่อนปรากฏรอยยิ้มบางๆ
รับรู้....ก็คือ ผมตายแล้ว ตายตั้งแต่ที่ผมบอกว่ารักคุณ ผมตายในขณะที่ตกหลุมรักคุณ ผมผิดนัดคุณ ครั้งนั้นคุณจำ ได้ไหม เพราะผมโดนรถชน ตายโดยที่คุณไม่รู้ ก่อนที่ผมจะ กลับมาอีกครั้ง เพื่อบอกรักคุณ ที่นี่คุณได้ยินหรือเปล่าครับ ความลับที่คุณต้องทรมานเมื่อรู้ความจริง” ชายหนุ่มเงยหน้า ขึ้นมองร่างของหญิงสาวที่ซีดจางลงไปเรื่อยๆก่อนบรรจง จูบหน้าผากของหญิงสาวอีกครั้งด้วยความรักสุดลมหายใจ ร่างของ ชายหนุ่มเริ่มจาง หมอกอ่อนๆ ปกคลุมร่างที่ไร้ น้ำหนัก ชายหนุ่มผู้มีรักแท้หายไป ปาฏิหาริย์แห่งรัก ถือ กำเนิด
         หญิงสาวผู้เผชิญกับโรคร้าย ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ น้ำตาไหลริน สัมผัสแก้มงามที่เริ่มมีสีสันจากเม็ดเลือด หญิงสาว ลูบไล้ฝ่ามือตนเองอย่างหวั่นไหว พร้อมกับลูบ หน้าผากอย่างหาคำอธิบายไม่ได้
        “ฉันเสียใจ....ที่อยากจะฟังความลับจากคุณ แต่ไม่ว่า จะเป็นอย่างไร ฉันก็ยังรักคุณมากขึ้นกว่าทุกๆ วันที่ผ่านมา ....  ชีวิตของฉันจะเบ่งบานเพื่อชีวิตใหม่ที่คุณมอบให้  คุณจะเป็นเหมือนอากาศ  ที่อยู่รอบตัวฉันทุกหนทุกแห่ง เข้าออกในกายฉัน..........”



                                                   จบบริบูรณ์ ............(*-*)