ตกลงนายจะเอางัยกับฉันกันแน่...

เนื้อเรื่อง

เช้าวันใหม่ แห่งการเปิดเรียน ในโรงเรียนใหม่ มีแต่อะรัยที่ใหม่ๆ
\"เชน\" สาวน้อยน่าใส นักเรียนชั้น ม.1 เดินเข้ามาในโรงเรียนแห่งใหม่อย่างตื่นเต้น เพราะยังไม่รู้จักคัยเลย
เธอเข้ามาเรียนที่นี้ เพราะ เข้ามาตามพี่สาวของเธอ ซึ่งก้อแฝงด้วยความเต็มจัยนิดๆ
เชน เดินเข้ามาในโรงเรียนเวลา 6.00น. ถึงขณะนี้ 6.30 น. เธอก้อยังเดินอ้อมโีรงเรียนไม่หยุด เชนค่อยๆเดินมาทางห้องๆหนึ่งซึ่งมีไมโครโฟน
และแผ่นกระดาษว่างอยู่ที่โต๊ะเล็กๆ (ห้องประชาสัมพันธ์)

เชนเดินเข้าไปแล้วพูดว่า \"ห้อง 1/12 ไปทางไหนค่ะ\"
\"อ๋อ...เดินขึ้นบันไดไปชั้น3 ห้องทางขวาสุดก็ถึงแล้วค่ะ\"
\"ขอบคุณค่ะ..\"
เฮ้ิอ...เกือบหลงทางแล้วมั้ยเรา
เชนบ่นพึมพำกับตัวเอง พลางก้าวเท้าวิ่งขึ้นบันไดไปอย่างรวดเร็ว

เชนรีบวิ่งเข้าห้องแบบไม่รอช้า อาจารย์เช็คชื่อพอดี
\"พนัดดา.....เอ๊ะ พนัดดา เธออยุ่หรือป่าว\"
\"อยุ่ค่ะอาจารย์\"เชนตอบรับ
ทันพอดี.....ถือว่าเปนโชคไปนะเรา
\"นี้เธอ..เธอชื่ออะรัยหรอ\" สาวน้อยคนหนึ่งกับชายอีกสองคนเดินเข้ามาทักทายอย่างเป็นมิตร
\"อ่า..เชนอ่ะแล้วพวกเธอหล่ะ\"
\"เติ้ลจ๊ะ\" \"แม็คครับ \"  \"ออฟครับ\" ทั้งสามแนะนำตัวอย่างเต็มใจ
ตั้งแต่วันนั้น พวกเรา สี่ คนก็เปนเพื่อนกันมาตลอด เราได้ตั้งแก็งค์ชื่อว่า\"ชีเมะโจไต๋\" เพราะในแก็งค์มีแต่คนกลัวหนอนยกเว้น ออฟคนเดียว
เรา มักจะไปหาหนอนที่ต้นเล็บมือนาง มาแกล้งกันทุกวัน ทุกวันนี้เรามีความสุขมาก จนวันที่เค้าคนนั้น ได้เดินเข้ามาในชีวิต......ของเชน
  \"บอล\" หนุ่มหน้าตาหวาน ดูท่าทางเจ้าชู้อยุ่ ม.1/2 ได้เข้ามายุ่งวุ่นวายในชีวิตของพวกเรา จนทุกอย่างดูสับสนไปหมด

ครั้งแรกที่เจอ บอล ก็เปนครั้งที่บอลแสดงกิริยาเจ้าชู้ให้แก็งค์ของเชนได้ดู  
ในตอนนั้นเรายังไม่รู้จักกันดี หรือจะเรียกว่าไม่รุ้จักกันเลยก็ได้
บอลเดินเข้า โอบไหล่เชน ทำกับว่าเปนเจ้าของเชน  
เชนตกใจมาก จนทำอะรัยไม่ถูก  เพราะไม่เคยรู้จักกันมาก่อนแล้วจู่ๆก้อเข้ามาโอบไหล่  เชนรีบวิ่งเข้าไปในห้องเรียนอย่างอายๆ
บอลไม่รอช้า  รีบวิ่งตามเข้ามา ในห้องเรียนที่เงียบและไม่มีคัย
บอลพูดกับเชนว่า \" รักนะถึงต้องทำแบบนี้\" แล้วก้อค่อยๆโน้มตัวลงมาที่เชน
เชนไม่รุ้จะทำอย่างรัย จึงร้องโวยวายให้เพื่อนๆมาช่วย \" เติ้ล..แม็ค..ออฟ..ช่วยเราด้วยใครก้อได้ช่วยด้วย\"
ในขณะนั้นเอง ออฟก้อได้เดินขึ้นมาบนห้องเรียนเพราะลืมแฟ้มงาน
     พอออฟเห็นภาพนั้น ออฟไม่รอช้า ออฟวิ่งเข้าไปผลักบอลจนล้มไถล  แล้วพุดใส่หน้าบอลว่า\" เชน แฟนเราอย่ามายุ่งกับเชนอีก ไม่งั้นนายตายแน่\" ออฟพูดพร้อมกับกอดเชนด้วยความโกรธ
บอลเหนยังงันก็เดินออกไปอย่างโกรธแค้นเช่นกัน
\"เชนไม่เปนรัยแล้วช่ายมั้ย\"ออฟถามด้วยความเปนห่วง
\"อืม  เชนขอบใจออฟมากนะ ที่ถึงกับโกหกนายนั้น ว่าเราเปนแฟนกันเพื่อช่วยเชน\" เชนตอบ
\"ไม่เปนรัยหรอก...เชน..ถ้าเราชอบเชนจริงๆหล่ะ\"
\"อะรัยนะ เมื่อกี่ออฟ ว่ารัยนะ\"
\"อ่อ..ป่าวหรอก ออฟพูดลอยๆไปอ่ะ\"
\"อืม เราว่าเรากลับบ้านดีกว่า เย็นมากแระ บาย\"เชนพูดกับออฟ ก่อนที่จะเดินจากไปปล่อยให้ออฟ นั่งเหมอลอยอยุ่คนเดียว

                   เช้าวันใหม่
เชนเดินมาโรงเรียนเหมือนทุกวัน  แต่วันนี้
บอล ไอ้ขวางโลก  มายืนรอเราอยุ่หน้าประตูโรงเรียน
เชนหยุดเดินซักครู่หนึ่ง \"เอาว่ะ\" เชนถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่จะตัดสินใจเดินเ้ข้าโรงเรียนไป  
แต่มันไม่แค่นั้น บอลก้อยังคงเดินตามเชนมาติดๆ เชนหันไปหาบอลแล้วพุดว่า
\"นายจะเอางัยกะเรากันแน่อ่ะ\"
\"ก้อไม่เอางัยอ่ะ\"
เชนถอนหายใจอีกครั้ง แล้วเดินต่อไปเรื่อยๆ
    ถึงห้องเรียนซักที หมดเวรหมดกรรม
แต่เจ้ากรรมเอ้ย ยังไม่ยอมให้หมดแค่นั้น บอลก้อยังเดินตามมาเสมอ
บอลทำแบบนี้ทุกวัน ทุกวัน  และทุกวัน
                   ผ่านไป3สัปดาห์
เชนก็เริ่มมีจัยให้กับบอลมากขึ้น  เริ่มไปกินข้าวด้วยกัน  คุยกันดีๆซึ่งเปนที่ไม่พอใจของออฟและแม็คเปนอย่างมาก  
เพียงแค่นั้นแระ
บอลก้อเปลี่ยนไป จากเดิมที่เคยไปด้วยกัน ก้อตีตัวออกห่าง

เชนรู้สึกได้ว่า บอลเริ่มมีคนอื่น บอลไม่สนใจเชนแล้ว บอลเริ่มสนิทกับเติ้ลซึ่งเปนเพื่อนรักของเชนเอง

ในตอนนั้นเชนรู้สึกเจ็บใจมาก    มันเปนอะรัยที่เจ็บปวด ไม่สามารถจะทนได้

เติ้ลก้อเิริ่มมีทีท่าจะชอบบอลเหมือนกัน แต่เติ้ลคงกลัวเชนโกด เลยไม่กล้าแสดงกิริยาสนิทกับบอลให้เชนเหน

เชนเริ่มอึดอัดใจ และเกิดมีคำถามในใจขึ้นมา \" ตกลงบอลจะเอางัยกับเรากันแน่?\"

เชนสุดที่จะทน เย็นวันนี้เชนได้นัดบอล และ เติ้ล มาที่ ร้านไอศครีม แห่งหนึ่งและได้กล่าวคำที่ชี้ขาดความสัมพันธ์ระหว่างบอลและเชน
\"ทางนี้จ๊ะ...\"เสียงเชนเรียกเติ้ลและบอลมานั่งที่โต๊ะริมหน้าต่างที่เชนได้จองเอาไว้แล้ว
\"เชน มีรัยหรอ\" เติ้ลถามเชนอย่าง งงๆ
ส่วนบอลก็นั่งเฉยๆ เหมือนจะรู้ว่า เชนจะพูดอะรัย
\"เอาหล่ะ  เราจะไม่อ้อมค้อมและนะ  บอล \"
\"หืม? อะรัยหรอ\"
\"นายจะเอายังงัยกับเราอ่ะ นายสนุกนักหรอ ที่มาหลอกให้รักแล้วก้อไปอ่ะ เราไม่โทดนายหรอกนะ แต่เราจะโทดตัวเองตะหากที่เราโง่เอง
ที่ไปชอบคนอย่างนายอ่ะ  ตกลงเราเปนแค่เพื่อนกันนะ  เติ้ลก้อไม่ต้องเกรงใจเราหรอกถ้าจะคบกับบอลอ่ะ ยังงัยๆเชนกับบอลก้อไม่ได้เปนรัยกันแล้ว เชิญตามสบาย ทั้งสองคน \"

เชนพูดเหมือนกัดฟันพูด พลางเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย  ฝนเริ่มตกลงมา แรงขึ้นๆๆ แต่ไม่ได้ทำให้คำพูดที่เชนพูดเมื่อกี้หายไปจากใจของคนที่ได้รับฟัง
\"เชน..\" เติ้ลพูดเหมือนจะอธิบาย แต่สายไปซะแล้ว
เชนวิ่งออกไปจากร้านไอศครีม อย่างโศกเศร้า พายุฝนก้อยังคงกระหน่ำลงมาไม่หยุด
ตัวของเชน เปียกโชกไปด้วยน้ำฝน เชนไม่หยุดแค่นั้น เชนวิ่งออกไปกลางถนน
โดยตั้งใจ  
เติ้ลและบอลตกใจมาก  รีบวิ่งออกมาห้ามเชน\"เชนอย่านะ\" เติ้ลห้ามเชน
\"เติ้ลอย่ามายุ่งกับเชนเลย  เชนไม่อยากให้เติ้ลอึดอัดที่ต้องคอยกลัวว่าเชนจะโกดเติ้ล  เชนรุ้นะ เติ้ลชอบบอลช่ายมั้ย\"
\"ช่าย.. แต่..\"
\"ไม่ต้องแต่หรอกเติ้ลเชนเปิดทางให้เติ้ลแล้วนะ เติ้ลเดินไปตามทางที่เชนให้เถอะ\"

  ในขณะนั้น รถกระบะคันใหญ่กำลังแล่นเข้ามาทางเชน
บอลทนอยุ่เฉยๆไม่ได้จึงช่วยปลอบเชนด้วย
\"เชน บอลรักเชนนะ บอลไม่ได้รักเติ้ล เติ้ลเปนแค่เพื่อน เชนอย่าทำแบบนี้นะ\"
เชนอึ้งไปในคำพูดของบอล
\"จริงหรอ\"
\"จริงสิ แล้วจะรักเชนตลอดไปด้วย\"
เชนรีบปาดน้ำตาแล้ววิ่งเข้ามาโอบกอดบอล  แต่ โชคชะตาไม่เข้าข้างซะเลย
    ตูม!!!!
ร่างของเชน กระเด็ดออกจากถนน ไปตกอยุ่ที่ข้างหน้าของบอล  บอลคุกเข่าลงแล้วค่อยๆโอบกอดร่างไร้วิญญาณของเชน
\"เชน..บอลขอโทดนะ\"
\"เติ้ลก้อขอโทด เชนด้วยนะ เติ้ลมันเปนเพื่อนที่ไม่ดีเลย\"
          เช้าวันรุ่งขึ้น
ทุกๆคนในโรงเรียนก้อได้รุ้ข่าวการจากไปของเชน ก้อโศกเศร้ายิ่งนัก
ออฟและแม็คก้อพยายาม ไม่โทดบอล เพราะคิดว่า มันคงไม่มีประโยชน์อะรัยที่จะโทดกันเอง

                       ทุกๆอย่างมันสับสนวุ่นวายมาก แต่มันก้อจบลงด้วยดี แม้ว่าจะต้องสูญเสียชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งไป
ออฟก็ได้เปนแฟนกับโบว์   แม็คก้อได้แฟนเปนชาวต่างชาติเพราะแม็คได้ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ  
ส่วนบอล กับเติ้ล ก้อเปนแฟนกัน พวกเค้าคงมีความสุขมาก  
                          ในที่สุดเรื่องวุ่นๆก้อจบ      ไม่มีคัยต้องเจ็บปวดอีกแล้ว  เพราะพวกเราได้รับบทเรียนอย่างสาสม
ซึ่งก้อจะไม่ทำให้มันเกิดขึ้นอีก.....เปนรอบที่ 2