หกโมงเย็นของ วัน พุธ ที่ 25 สิงหาคม 2547 เด็กหญิงดรีม อายุ 12 ปี กำลังนั่งเล่นอินเตอร์เน็ตอยู่อย่างสนุกสนาน เธอเข้าเว็บโน้น เว็บนี้ เว็บนี่ เว็บนั่น เข้าเว็บที่เธออยากจะเข้า(ส่วนใหญ่ก็เรื่องเกี่ยวกับแฮร์รี่นั่นแหละ) ระหว่างที่เธอกำลังอ่านข้อมูลอย่างสบายใจ(เกี่ยวกะแฮร์รี่) พ่อของเธอก็เดินมาบอกว่า
\"เดี๋ยวพอเครื่องหยุดปั่นแล้ว เอาน้ำออกให้ด้วยนะ\"
    เด็กหญิงดรีม ได้แต่พนักหน้า ใบหน้าของเธอดูเบื่อหน่ายยิ่งนัก แต่เธอก็เล่นอินเตอร์เน็ตต่ออย่างสนุกสนาน จนลืมเรื่องที่พ่อบอกไว้
5 นาทีผ่านไป 10 นาทีผ่านไป และ...15 นาทีผ่านไป เด็กหญิงดรีมก็ยังไม่ได้เดินไปแตะเครื่องซักผ้า อันที่จริง ไม่มีอยู่ในหัวสมองเลยดีกว่า
\"ดรีม!!!! ทำไมไร้ความรับผิดชอบหยั่งงี้ งั้นซักเสื้อผ้าเองเลยละกัน\"พ่อของเด็กหญิงดรีมโกรธมากกกก
  เด็กหญิงดรีมตกใจมาก เธอได้แต่อ้าปากค้าง.....
เธอจึงต้องซักผ้าต่อให้เสร็จด้วยความไม่เต็มใจ
เมื่อซักผ้าเสร็จ เธอก็ไปตากผ้า ด้วยอารมณ์โกรธและไม่พอใจอย่างมาก เมื่อตากผ้าเกือบจะเสร็จ สายตาเธอพลันมองเห็นเสื้อผ้าที่เธอตากไว้ มันดูเป็นระเบีบย เธอไม่คิดว่าตัวเองจะสามารถทำได้ สิ่งที่เธอเห็น ทำให้เธอรู้สึกว่า \"ตัวเองก็สามารถทำได้\"
+++แม้มันจะเป็นความภูมิใจเพียงเสี้ยววินาที แต่เธอก็ยังรู้สึกดี ที่ได้ทำลงไป
  /////แล้วคุณล่ะ เคยภูมิใจกับเรื่องเหล่านี้มั้ย/////
------****++++////ขอบคุณที่อ่านค่ะ....Bumbim
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น