จากประสบการณ์จริงหรือเพียงแค่เรื่องเล่าของเด็ก(ตอนที่ 1)

เนื้อเรื่อง

จากประสบการณ์จริงหรือเพียงแค่เรื่องเล่าของเด็ก
                                                                                ตอนที่ 1

       เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน....เป็นเรื่องของเพื่อนคนหนึ่งที่เล่าให้กับตัวเราฟังเกี่ยวกับเพื่อนของเขาเอง    
        หญิง  เด็กอายุ  19 ปี  เรียนอยู่ กสน.  ได้รู้จักกับเด็กที่เรียน คนหนึ่ง อายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับหญิงเลย   และยังอยู่ในห้องเดียวกัน  หญิงและเพื่อนคนนั้นสนิทกันมาก  เขาทั้ง2คน มักจะทำงานรวมกัน ซึ่งยิ่งทำในเขาทั้ง2คนสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ
    แต่ในช่วงฤดูฝนของการเรียนของหญิงและเพื่อนสนิทก็ได้มาถึง    เป็นช่วงก่อนที่หญิงจะปิดเทอม    งานก็เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆทั้ง 2 คนจึงไม่ค่อยมีเวลาที่จะได้คุยการเหมือนเท่าที่ผ่านมา   เพราะหญิงก็ต้องออกไปทำงานข้างนอกเพื่อหารายได้เสริม   จนกระทั้งเพื่อนสนิทของหญิงคนนั้นหายไป  ไม่มาเรียนได้ 2-3วัน  จนหญิงรู้สึกแปลกใจว่าทำไมหญิงถึงไม่ได้มาเรียน  แต่ก็เพียงนึกอยู่ภายในใจว่า  “สงสัยจะไม่สบาย”  จึงตัดสินใจโทรไปหา......แต่กลับไม่มีคนรับสาย    แต่หญิงก็ไม่ได้เอะใจอะไร  เพราะคิดว่า “เขาคงนอนหลับอยู่.....”
     หลายวันต่อไป  เพื่อนสนิทของหญิงคนนั้นก็ยังไม่ได้มาเรียนอีก    หญิงยิ่งรู้เป็นห่วงเขามากขึ้น     จนคืนของวันพฤหัสบดีที่ 12 หญิงได้ลองโทรเป็นหาเขาอีกครั้ง  แต่ก็ยังนึกไปว่า  “ถ้าโทรไปแล้วยังไม่มีคนรับสายอีก  สงสัยจะไปเที่ยวต่างจังหวัดกันทั้งครอบครัว”   และเมื่อหญิงกำลังจะยกโทรขึ้น  เพื่อจะกดเบอร์ของเขา.....เสียงโทรศัพท์มือถือของหญิงก็ได้ดังขึ้น  พอหญิงก้มลงมองที่โทรศัพท์มือถือ....ก็เห็นเบอร์ของคนที่หญิงไม่ได้รู้จักโทรขึ้นมาก   หญิงจึงกดทิ้งสายไป  

      แต่ในคืนนั้นเอง....เสียงโทรศัพท์ของหญิงก็ได้ดังขึ้นอีก เป็นระยะ...  ระยะ... และเบอร์ที่โชว์ขึ้นก็เป็นเบอร์ที่หญิงไม่ได้รู้จักทั้งสิน     จนหญิงทนไม่ไว้   รีบกดปิดเครื่องไป  และเมื่อรุ่งเช้าอีกวันหนึ่งพอหญิงได้กดเปิดเครื่อง  ประมาณ 2-3 นาทีก็มีเสียงจากโทรสับดังขึ้น  แต่มันก็ยังคงเป็นเบอร์โทรของคนที่หญิงไม่รู้จักอีก  หญิงตัดสินใจรับสาย  ปรากฏว่าเป็นเสียงของเขา...หญิงแปลกใจเป็นอย่างมากว่า  “ใช้โทรศัพท์...โทรมา”   แต่ก็ไม่ทันได้ถาม  ด้วยความเป็นห่วงเพื่อน  หญิงจึงรีบถามถึงแค่เรื่องที่ไม่ได้มาเรียน   เขาก็บอกเพียงแค่ว่าครอบครัวให้ไปต่างจังหวัด   และบ่นเรื่องที่หญิงไม่ยอมรับสาย  แต่หญิงก็ต้องรีบว่างสายของเขาไป  เพราะหญิงต้องรีบไปทำงานก่อน

      ในเย็นของวันนั้นหลังจากที่หญิงกลับจากทำงานเสร็จ    นึกได้ว่าทางกลับผ่านบ้านเขาพอดี  เลยลองแวะเข้าหาเขาดู   แต่นี้เป็นครั้งแรกของหญิงที่จะได้เข้าไปในบ้าน  และเมื่อหญิงมาถึงบริเวณหน้าของเขา  ก็เริ่มดึกแล้วเป็นเวลาประมาณ 1ทุ่มกว่าๆ     หญิงเอื่อมมือไปกดกริ่ง  สักประมาณ 2-3 นาที  หญิงก็ได้เห็นหญิงแก่เดินออกมาจากตัวบ้านมาที่ประตู   “มา..หา..ใคร..ละ..จ๊ะ..”  เสียงของหญิงแก่คนนั้น   หญิงจึงบอกกลับไปว่ามาหาเขา  หญิงแก่เชิญหญิงเข้ามาข้างในบ้าน และบอกให้หญิงนั่งลงตรงโชฟา    บรรยากาศในบ้านของเขา    ทำให้หญิงเริ่มรู้สึกถึงอะไรบ้างอย่างที่นอกเหนือกว่าสิ่งที่เห็นอยู่   แต่หญิงก็ไม่ได้คิดมาก  และเมื่อเขากำลังเดินมาหาหญิง  หญิงกลับรู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของเขา   เขาดูเหมือนกับคนที่อดนอน  และขอบตาของเขาดูคล้ำ   แต่ก็ไม่ทันได้ถามไถ่อะไร   เขาก็ชวนให้หญิงมานั่งรับประทานอาหารเมื้อเย็นกันก่อน   แต่ในระหว่างที่นั่งรับประทานอาหาร  หญิงกลับไม่เห็นใครเลย  แม้แต่หญิงแก่ที่ออกไปเปิดประตูให้หญิงเข้า     แต่หญิงก็ไม่ได้สนใจ และก็พูดคุยกับเขาอย่างสนุกสนาม   จนเวลาได้ล่วงเลยไป   ประมาณ  4 ทุ่มครึ่ง   เขาเอ่ยชวนให้หญิงมานอนค้างที่บ้านเขาจะดีกว่า  เพราะเขาเห็นว่ามันดึกแล้ว  และมันอันตราย ถ้าหญิงจะออกไปคนเดียว
    
        ในคืนนั้นหญิงจึงได้นอนค้างที่บ้านของเขา    ในระหว่างที่หญิงขึ้นบันได  เพื่อขึ้นไปที่ห้องนอนเขา    หญิงสังเกตได้ว่าบริเวณชั้น 2 กับ 3 ของบ้านไม่มีคนอยู่ และเหมือนว่าจะถูกปล่อยร้างไว้     พอถึงชั้น 4 ซึ่งเป็นห้องนอนของเขา  และข้างๆจะเป็นห้องพระ     หญิงได้เข้าไปอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า  โดยชุดที่ใส่  หญิงก็ใช้ของเขาก่อน     และเมื่อหญิงและเขา อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย....เขาก็บอกให้หญิงเข้าไปในห้องพระกับเขาก่อนที่จะไปนอน    และได้กำซับกับหญิงให้ไหว้เจ้าที่เจ้าทาง และบอกขอมาอาศัยนอนก่อน   ตัวของหญิงเองก็รู้สึกแปลกใจกับสิ่งเขาบอก  แต่หญิงก็ทำตามสิ่งที่เขาบอก   แต่
แค่ไม่ได้จิงจังมากนัก  และในขณะที่หญิงกำลังไหว้พระอยู่  เมื่อหญิงลองมองไปที่รูปพระตรงโต๊ะบูชา  หญิงได้พบกับเงาคนชายคนหนึ่งที่กำลังยืมจองมองอยู่   หญิงรีบหันไปมองต้นต่อของเงานั้น  แต่ไม่ปรากฏอะไรให้เห็นเลย   อยู่ๆเขาได้พูดกับหญิงว่า “ อย่าไม่สนใจเลย  ไม่มีไรหรอกนะ ”  แม้ว่าหญิงจะรู้สึกแปลกใจนิดๆกับคำพูดของเขา  แต่หญิงไม่ได้ติดใจเรื่องนี้    จนกระทั่งเวลาที่หญิงกับเขาเข้านอน   หญิงก็ยังนอนไม่หลับจึงพยายามหลับตาลง     แต่เมื่อหญิงตาลงหญิงกลับได้ยินเสียงสวิตท์ดัง...เหมือนกับว่ามีคนกำลังกดเปิดปิดสวิตท์ไฟอยู่ตลอดเวลา    แต่เมื่อหญิงลืมตาขึ้นกลับพบว่ายังคงได้ยินเสียงนั้นดังอยู่เรื่อยๆ...เป็นระยะ...แต่ไฟก็ยังคงปิดอยู่   หญิงเริ่มรู้สึกกลัวจึงรีบปลุกเขาให้มาอยู่เป็นเพื่อนกันก่อน  แต่เขากลับพูดพึมพำออกมาว่า “ นอนหลับตาไปเถอะ  เดี๋ยวก็หลับแล้ว   อืม...แล้วนิอย่ามองไปบนตู้ข้างบนที่มีกล่องนะ ”  เมื่อพูดจบเขาก็หลับไปเลย    คราวนี้หญิงเหมือนอยู่ตัวคนเดียวแล้ว  และพยายามทำตามที่เขาบอก  แต่มีสิ่งหนึ่งที่หญิงไม่ได้ทำตามที่เขาบอก    ด้วยความอยากรู้อยากเห็นหญิงได้มองขึ้นไปข้างบนตู้ตรงกล่องตามที่เขาพูด   ทันใดนั้นหญิงก็ต้องตกใจมาก  เพราะสิ่งที่หญิงได้เห็นนั้นเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กใส่กระโปรงสั้น  กำลังจองมองหญิงอยู่  พร้อมกับยิ้มให้เหมือนกำลังอยากที่จะผูกมิตรกับหญิง   ด้วยความตกใจเลยพลอยทำให้หญิงหมดสติไป

        และเมื่อรุ่งเช้าพอหญิงตื่นขึ้น ลืมตาขึ้นมาก็พบกับดวงตาที่กำลังจดจองมองลงมานัยน์ตาของหญิง   หญิงแทบบ้า  และกริ๊ดด้วย
ความตกใจ  จนคนในบ้านต่างพากันขึ้นมาดู   เขารีบวิ่งขึ้นมาหญิงทันที  และพูดว่า “นั้นอะ  น้องเราเองนะ  ไม่ตัวกลัวหรอก”  เมื่อหญิงได้ยินดังนั้นแล้วก็รู้สึกดีขึ้น สติก็เริ่มกลับมา  ทุกคนในครอบครัวเลยบอกให้หญิงลงไปข้างล่างกัน   และในระหว่างที่เดินลงบันได  หญิงก็ได้นึกถึงเรื่องเมื่อคืน  และพยายามคิดว่าตัวฝันไปก็เท่านั้นแหละ   แต่ไม่ทันที่หญิงจะได้คิด  น้องเขาที่กำลังเดินลงบันไดมาพร้อมๆกับหญิงก็หันมาพูดกับหญิงว่า  “ พี่นี่ เก่งจังนะครับ  กล้านอนชั้นบน ” คำพูดของน้องของเขาทำให้หญิงเริ่มรู้สึกตัวว่า สิ่งที่เห็นนั้นเป็นเรื่องจริง  และพอน้องของเขามาพูดกับหญิงก่อนที่จะออกจากบ้านเขาไปว่า “ มีพี่คนเดียวนะเนีย  ที่สามารถนอนบ้านผมแล้วยังหลับได้อีกนะ ”  เพียงประโยคนี้ทำให้หญิงนั้นไม่กล้ากลับไปบ้านเขาอีกเลย
      และพอหญิงถามเขาเกี่ยวกับเรื่องในคืนนั้น   ว่าทำไมเขาถึงกล้านอนหลับ   เขานั้นค่อยๆหันมาพูดว่า  “ เราอะ ชินแล้ว ” พร้อมกับยิ้มเป็นนัยๆ