เทอร์

เนื้อเรื่อง

ณ โรงเรียนแห่งหนึ่งแถวชานเมือง  ผมชื่อ ปอคับเป็นคนอารามณ์ดีที่สำคัญที่สุดดำมาก  วันนั้นเป็วันเปิดเทอมวันแรกในชีวิตมัธยม วันนั้นผมสพายกระติกน้ำมาโรงเรียนเลยโดนรุ่นพี่ม.ปลายล้อแต่ไม่เป็นไรเพราะผมไม่ได้อายคนเดียวเพราะยังมีเด็กหญิงอีกคนเธอเป็นคนขาวหน้าที่เดียวทีเดียว แก้มใสๆของเธอทำให้สายตาของรุ่นพี่หลายคนมองเธอ  ด้วยความที่ผมอยากหาพวกเลยรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปถามชิอเธอ”เธอชื่อไรอ่ะ”คำถาม ฮ้วนๆของเด็กชายอ้วนดำดังขึ้น”ชื่อเมย์”คำตอบแบบอายๆของเด็กหญิงหน้าอมชมพู่ดังขึ้น  หลังจากหตุการณืวันนั้นผมสนิทกับเธอมาตลอดจำได้ว่าตอนม.1เธอโดนอาจาย์ดุเรื่องเธอใช้หวีสับ สำหรับผมหรอมันไร้สาระมากเลยที่เดียวเลย ต่อจากนั้นอีกไม่นานผมก้ได้ข่าวว่าเทอร์คบกับเด็กห้องทับสิบสามชื่อคิด ผมยังคบกับเธอแบบเพื่อนมาเรื่อยๆจนเธอเลิกกับคิดเธอเลิกกับคิดครั้งแรกเธอดูไม่สบายใจเลยผมเป็นห่วงเธอมาก และแล้วเธอก้อกลับไปคบกับคิดอีกครั้ง  แต่อย่างว่าแหละอะไรที่มันไม่ช่มันก้อคริอไม่ใช่เพราะเธอกับไปคบได้ม่นานเอก้อเลิกความสัมพันธ์แบบเพื่อนของเรายังดำเนินต่อไปจนขณะนี้ม.3แล้วเธอตัดสินใจคบกับเพื่อนผมชื่อ เก่ง มีครั้งนึงไปเที่ยวดรีมเวลดิ์กัน ขากลับเมย์นั่งที่เดียวกับผมแทนี่จะไปนั้งที่เยวกับเก่ง(อันที่จริงวันทั้งวันเทอร์ไม่ค่อยได้ยุ่งกับเก่งเลย)ด้วยความที่เมย์เพียมากเธอนอนซบไหล่ผม ถึงแม้จะบอกว่าเป็นเพื่อนกันก้อเถอะแต่สัญชาติญาณผู้ชายจะไม่ให้คิดก้อแปลกอยู่แก้อไม่เป็นไรแค่คิดคงไม่เสียหายหรอก  เป็นอย่างที่คิดไว้รุ่งเช้าขึ้นมารู้ข่าวว่าเก่งไม่ชอบเรื่องเมื่อวาน จนผมทะเลาะกับเก่งและในที่สุดเมย์ก็เลิกกับเก่งแต่ผมยังไม่พูดกับเก่งเลย แต่อย่างว่าแหละเพื่อนยังไงก้อครือเพื่อนในที่สุดผมก้อคุยับเก่งเหมือนเดิม ตอนนี้ม.4แล้วคืนนั้นผมโทรหาเมย์ปกติ คืนนั้นเมย์มีอาการแปลกๆเหมือนมีอะไรอยากจะบอก เธอบอกว่าเธอแอบชอบคนใกล้ตัวแรกๆเธอก้อไม่บอกแต่ผมตื้อเธอจนเธอบอก”เราชอบ…”หัวใจผมเต้นแรง”ชอบ…”แรงขึ้น”….”แรงมาก”แมน”ในใจนึก”โถ่  กูไม่หน้าเลย”หลังจากวันนั้นเรามีไปกินวันเกิดเพื่อนกับเมย์รวบรวมความกล้าโทรไปหาแมน ตอนที่เมย์บอกรักแมนในใจนึก”ไม่ ไม่ ไม่”แต่เมย์คุยจบเมย์เดินออกมาจากตู้ด้วยสีหน้าดูไม่ดีเลยคงไม่ต้องถามแล้วว่าอะไรเกิดขึ้นเธอมานั้งกินต่อเธอกิน spy เยอะมากผมได้แต่จับไหล่ปลอบเธอ นึกว่าเหตุการณ์คืนนั้นจะทำให้เมย์เลิกบ้าแมนแต่ผมคิดผิดเมย์กลับรักแมนขึ้นทุกวันจนใครจะเชื่อว่าตอนนี้ม.6แล้วใครจะเชื่อว่าเมย์ยังไม่เลิกชอบแมนเลยเธอไม่เคยคบกับใครเลยด้วยซ้ำชีวิตม.6ก้อไม่มีอะไรมากนอกจากอ่านหนังสือสุดท้ายเมย์กับผมก้อเอนติดกันทั้งคู่แต่อยู่กันคนละคณะส่วนแมนเอนไม่ติดแต่ยังดีเพราะบ้านรวย แมนเลยไปเรียนต่อต่างประเทศ ชีวิตในมหาลัยก้อสนุกดีมีอะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไป รับน้องก้อสนุกดีเราสองคนยังคบกันเหมือนเดิมแน่นอนว่ายังคุยทุกคืนเรานัดกันว่าหลังเลิกเรียนเราจะมาเจอกันที่ใต้ต้นชมพู่พันธ์ทิพย์ในมหาลัยวันนั้นผมไปสายเพราะโดดไปหา เก่ง เอ เริ่ม มีกินเหล้ากันนิดหน่อย ผมมาสายในที่สุด เธองอนผมนดหน่อยแต่สุดท้ายต้องยอมให้แก่กล้วยกวนของโปรดของเธอที่ผมซื้อมา(จิงๆ จิ๊กมาจากบ้านไอ้เก่ง)เธอมานั่งกับผมที่เดิมเธอเอามือมาจับหัวผมถามว่า”เป็นอะไร ตัวร้อนไม่สบายป่าว”ป่าว”คำตอบฮ้วนๆผมซึ่งเมานิดหน่อยทำเอาเธอทำหน้าตูมๆอีกแล้ว แต่แล้วเธอก้อทำหน้าเหมือนนึกอะไรออก อย่างที่คิดไว้เธอพร่ามเรื่องแมนตามเคย ผมฟังได้ไม่นานผมตะคอกใส่เธอชุดใหญ่เธอก้มหน้าเงียบน้ำใสๆไหลผ่านใบหน้าขาวๆของเธอ แล้วเธอก้อวิ่งหนีผมไปวันรุ่งขึ้นผมกะว่าจะไปขอโทษเทอร์เลยเดินไปที่คณะเธอก่อนเพื่อนเธอบอกว่าเมย์ไม่มาผมรู้สึกกระวนกระวายใจมากเลยขับรถไปหาเทอร์ที่บ้านแม่เทอร์บอกว่าเมย์ได้กลับบ้านตั้งแต่เมือคืนแล้วผมรู้สึกไม่ดีเลย ผมไม่รีรอเลยรีบขับรถไปหาเธอในที่ที่เราเคยไปด้วยกันแต่ไม่เจอจนนี้ค่ำแล้วผมแวะไปกินก๋ยวเตี๋ยวแถวๆสนามหลวงตอนกินอยู่ผมมองห็นผู้หญิงนั้งก้มหน้าอย่ฝังตรงข้าม ด้วยความที่ผมสายตาสั้นผมเลยต้องเดินไปดูใกล้ๆเธอเงยหน้าใช่แล้วเมย์ เธอยิ้มและทำถ้าจะวิ่ง ขณะเดียวกันรถตู้วิ่งมาอย่างขาดสติพุ่งเข้าชนเทอร์ ร่างขาวๆของเทอร์ลงไปกองกับพื้น ผมร้องอย่างสุดเสียงว่า”เมย์”ผมวิ่งเข้าไปประคองเทอร์ขึ้นมาอยากเอาเทอร์ไปส่งโรงพยาบาลแต่รู้ดีว่ายังไงเทอร์ก้อไม่รอดแน่ๆทันใดนั้นประโยคนึงก้องขึ้นมาในหูของผมผมไม่รีรอที่จะพูดมันออกไปว่า”เมย์…เมย์…อย่าเป็นอะไรนะ””ปอรักเมย์นะ”ผมพูดมันออกไปแล้วความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ตลอดมา เธอยิ้มให้ผมแล้วส่งจมสีชูมพู่มาให้แล้วยิ้มทั้งน้ำตาสุดท้ายเธฮก้อจากผมไป หลังจากวันนั้นผมอาจม เทอร์มาอ่านในจมมีเนื้อความว่า
ถึงปอ
วันนี้เมย์ได้คุยกับแมนด้วยเมย์โทรไปหาแมนก้อคุยกันนานนะแมนบอกว่าแมนมีแฟนใหม่แล้ว  ที่สำคัญวันนี้เมย์ขอโทษนะขอโทษจริงๆปอยกโทษใหเมย์นะ
                                    เมย์
ไม่เท่านั้นผมเจอไดอาร์รี่ของเธอ สมัยมัธยเราเคยสัญญาว่าจะเขียนด้วยแน่นอนว่าผมทำไม่สำเร็จ แค่อ่านหน้แรกผมก้อร้องไห้จนรู้สึว่าหยุดไม่ได้เพราะทุกหน้ากลังจากนั้นเทอร์เขียนถึงผมทุกวัน วันนี้เทอร์คนที่คอยพร่ามเรื่องแมนให้ฟังทุกคืน เทอร์คนที่รู้ใจผมไปซะทุกเรื่อง เทอร์คนที่เป็นทุกอย่างของผมวันนี้เทอร์ได้จากผมไปแล้ว…