เช้านี้ ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดอย่างที่สุด ทำไมน่ะหรือ
ก็แม่น้องตัวดีที่นอนห้องเดียวกันกับฉันน่ะสิ อยู่ดีๆแม่คุณก็แหกปากร้องขึ้นมาซะยังงั้น เล่นเอาฉันที่เพิ่งนอนได้ไม่ถึง 4 ชั่วโมงตื่นขึ้นมาและนอนไม่หลับอีกเลย
    ยัยแสบที่ทำให้ฉันตื่นขึ้นมาเนี่ย ชื่อเน่ เป็นน้องแท้ๆของฉันเอง
แต่เชื่อไหมเราอายุห่างกันตั้ง 10 ปีแน่ะ
    สำหรับคนอื่นๆ ที่ได้เห็นเน่แล้วล่ะก็ ต้องชมเปาะทุกคนเลยล่ะ
ก็เน่เรียนเก่ง สวย พูดเก่ง
    แต่สำหรับฉัน ฉันเกลียดยัยนี่เข้าไส้เลยทีเดียว แม้ว่าจะเป็นน้องของฉันก็ตามเหอะ
    ถ้าถามว่าทำไม
ฉันก็คงตอบตามที่ฉันรู้สึก
ก็ฉํนรำคาญนี่นา อะไรก็ไม่รู้ มายุ่งวุ่นวายกับฉันจัง
    ถ้าฉันบอกว่าจะนอน คุณเธอก็จะวิ่งอ้าวขึ้นเตียงทันที
ถ้าฉันบอกว่าจะอ่านหนังสือ เธอก็จะวิ่งไปหยิบหนังสือเล่มโปรดของฉันมาอ่าน
อย่างหน้าตาเฉย พอฉันบอกว่าฉันจะอ่าน เธอก็จะบอกว่าเธอเห็นและหยิบก่อน ต้องได้สิทธิอ่านก่อน ครั้งแรกฉันยอมเธอ (b)แต่เชื่อไหม
มันเป็นอย่างนี้ถึง 26 ครั้ง!!!!!(b)
    ฉันกับเน่เกิดวันและเดือนเดียวกัน แต่ห่างกัน 10 ปี
ตอนนี้ ฉันอายุ 14 ปี และแน่นอนว่ายัยเน่จะต้องอายุ 4 ปี
    ในวันเกิดของฉันและเธอ เธอได้ตุ๊กตาหมี ฉันได้ตุ๊กตาบาร์บี้
เธอเกิดอะไรไม่รู้ เธอบอกว่าอยากได้ของฉัน ทั้งๆที่เธอก็พูดมาตลอด
ว่าอยาดได้ตุ๊กตาหมีในวันเกิด
    เธอไปร้องไห้เอากับพ่อที่ค่อนข้างจะเข้าข้างเธอมาตลอด
เธอบอกพ่อว่า ของๆฉันน่ารักกว่า อยากจะได้
แล้วยังไงนะหรือ ฉันก็ต้องให้น่ะสิ ก็ทุกคนเอาแต่บอกว่า
ฉันเป็นพี่ต้องเสียสละให้น้อง แล้วทำไมฉันต้องเสียสละให้เธอทุกเรื่องเลยล่ะ
    เธอเกลียดอะไรรู้ไหม เธอเกลียดลูกโป่งวิทยาศาสตร์
ฉันชอบซื้อมาแกล้งเธอ แต่ฉันก็ต้องถูกตีทุกครั้ง ด้วยข้อหาว่า ฉันแกล้งน้อง
   
                แต่ละวันของฉันก็ยังดำเนินต่อไป ด้วยการรบรากับเจ้าน้องบ้านี่ตลอด
จนวันหนึ่งเธอเดินเข้ามา และถามฉันว่า
   
                ทำไมพี่นา ไม่เคยถูกใจเน่ซักอย่าง เธอถามแบบนี้พร้อมกับน้ำตาที่
ไหลออกมา
    ฉันอึ้งไปสักครู่ ก่อนที่จะถามเธอกลับว่า รู้ได้ยังไงว่าพี่ไม่ชอบเน่
เชื่อไหมเธอตอบกลับมาว่าอะไร
    ก็เน่เห็นนี่น่า เวลาเน่อยากอยู่กับพี่นา พี่นาก็ไล่เน่ให้ไปไกลๆอยู่เรื่อย
เวลาเน่อยากได้ของแบบเดียวกับพี่นา พี่นาก็เปลี่ยนไปใช้ของอื่นอยู่เรื่อย
พี่นาต้องไม่ชอบเน่แน่ๆเลย
    แล้วยัยเน่ก็ร้องไห้โฮ
คุณเชื่อไหม แค่ยัยเน่พูดแค่นี้ ฉันเข้าใจทุกอย่างที่ยัยเน่ทำเลยล่ะ
    แล้วน้ำใสๆหยดหนึ่ง ก็ค่อยๆร่วงลงมาจากตาฉัน
.
เน่จ๊ะ
      ตอนนี้เน่คงใช้คอมเป็นแล้วสินะ พี่ก็ได้แต่หวังว่าเน่จะเข้ามาอ่านบทความอันนี้ 
บทความที่พี่ตั้งใจเขียนขึ้นมาเพื่อเรา 2 คน
มันอาจไม่สำคัญเท่าไหร่ แต่สำหรับพี่ มันเป็นสิ่งที่สำคัญมากนะจ๊ะเน่
                รัก
                                                          พี่นา
วันนี้คุณทำความเข้าใจกับน้องคุณหรือยัง
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น