รักเป็นพิษ

เนื้อเรื่อง

......เอมิตราเป็นคนใหม่แล้ว..จากหญิงสาวที่เคยอ่อนแอตอนนี้เธอเข้มแข็งมากกว่าเดิม  จากคนพูดน้อยไม่ชอบสังคมเธอกลายเป็นสาวสังคมตัวยง  เอมิตราชอบงานสังสรรค์เป็นที่สุด เพราะที่นี้ทำให้เธอได้เข้าใจถึงสัจธรรมในโลกนี้หลายๆอย่างว่า  มนุษย์มักสวมหน้ากากเข้าหากันและความจริงใจไม่มีในโลก ! ภายในงานเลี้ยงที่หรูหราหนุ่มๆในงานหลายคนเฝ้ามองเธอตาไม่กระพริบ ความสวยของเธอดึงดูดให้ชายหนุ่มเหล่านั้นมองดูเธออย่างไม่รู้จักเบื่อ  ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาทำความรู้จักกับเธอ  เหมือนเดิม เธอคิดผู้ชายก็เหมือนกันทุกคนหญิงสาวที่สวยงามย่อมเป็นที่ต้องตาต้องใจผู้ชายเสมอนั่นเป็นสิ่งที่ผู้ชายชอบและปรารถนาเพียงแค่ร่างกายของพวกเธอเท่านั้น เอมิตราปลีกตัวออกจากผู้ชายที่น่าเบื่อเหล่านั้น พลันก็มีเสียงหนึ่งที่เธอคุ้นเคยทักเธอขึ้น  \" อุ๋ย  อุ๋ยใช่ไหม ไม่เจอกันนานจำเธอแทบไม่ได้ \"    \" โฉม  สบายดีเหรอ \"   แน่นอนสิเธอต้องสบายดีอยู่แล้วในเมื่อเธอก็มักได้ในสิ่งที่เธอต้องการเสมอ แม้แต่ผู้ชายของฉัน ! \" สบายดี อ้อนี่ศตวรรษ แฟนฉัน \"   \" ยินดีที่ได้รู้จักครับ \"   \" เช่นกันค่ะ \"  เอมิตราทักทายพร้อมยื่นมือให้จับตามธรรมเนียมฝรั่ง โฉมรตียังคงอวดอ้างสรรพคุณของแฟนใหม่เธอต่อไปอย่างไม่รู้จบ แต่สิ่งที่เอมิตราสนใจมากกว่าสิ่งที่โฉมรตีพูดก็คือผู้ชายที่อยู่เบื้องหน้าเธอ ศตวรรษ  เอมิตราคอยส่งยิ้มหวานให้เขาเป็นระยะ แต่ดูเหมือนเขาแค่ยิ้มทักทายกลับตามมารยาทเท่านั้น   หลังจากงานเลี้ยงจบลงทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับสิ่งที่ยังคงลุกโชนอยู่ในใจของเอมิตรา คือความแค้นที่รอการชำระมานาน เธอตั้งใจแน่วแน่ที่จะแย่งชิงคนรักของโฉมรตีมาให้ได้เหมือนที่เพื่อนรักของเธอคนนี้เคยทำกับเธอ  
.......ในอดีตเอมิตรา และโฉมรตีเป็นเพื่อนที่รักกันมาก ถึงแม้ว่าทั้งสองจะมีนิสัยที่แตกต่างกันมากก็ตาม โฉมรตีมักเป็นที่สนใจของคนอื่นอยู่เสมอเธอมักได้รับสิ่งที่ดีที่สุดโดยที่ไม่ต้องไข่วคว้ามากมาย ในขณะที่เอมิตรากลับต้องไขว่คว้ามาเลือดตาแทบกระเด็นกว่าจะได้สิ่งๆหนึ่ง แต่เธอก็ไม่เคยน้อยใจในโชคชะตาหรืออิจฉาเพื่อนรักสักนิด  \" ผมชอบที่อุ๋ยเป็นอย่างนี้ เวลาที่ผมอยู่ใกล้ๆอุ๋ยมันทำให้ผมรู้สึกสบายใจมากขึ้น \"  นี่เป็นสิ่งเดียวที่เธอภาคภูมิใจ เขาเป็นคนรักที่เธอทั้งรักทั้งไว้ใจ เขาดีกับเธอเสมอและมักคอยให้กำลังใจอยู่ข้างในยามที่เธอต้องการ     \" อุ๋ย..อุ๋ยไม่ได้ด้อยกว่าคนอื่นเลยนะ อุ๋ยเป็นคนแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว คนอื่นๆเขาเสแสร้งเข้าหากันแต่อุ๋ยมีความจริงใจและไม่เสแสร้ง  นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ผมเลือกที่จะรักอุ๋ย \"   คำพูดนี้ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองมีค่ามากขึ้น   \" แฟนเธอนี่เป็นคนดีจริงๆนะ  ฉันอยากมีแฟนแบบนี้บ้างจัง \"
เป็นครั้งแรกที่เอมิตรารู้สึกว่าเธอมีในสิ่งที่โฉมรตีไม่มี  แต่ทว่าโฉมรตีกลับทำในสิ่งที่เธอพูด  โฉมรตีได้แย่งสิ่งที่เธอภูมิใจมากที่สุดไป  \" มันช่วยไม่ได้นะอุ๋ย ที่เราสองคนรักกัน เราไม่กล้าบอกความจริงกับเธอเพราะเราไม่อยากให้เธอต้องเจ็บปวด  เธอรู้ไหมว่าเราฉันต้องทรมานใจแค่ใหนที่ต้องเห็นคนที่ตัวเองรักอยู่กับผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนสนิทของเราเอง \"  เธอพูดเหมือนมันเป็นความผิดของเอมิตราที่เข้ามาขวางทางรักของพวกเขา ทั้งๆที่คำพูดเหล่านี้น่าจะเป็นคำพูดที่ออกมาจากปากของเอมิตรามากกว่า   \" ผมขอโทษ แต่ผมรักโฉม \"   เอมิตราเจ็บปวดจากการกระทำของพวกเขา จากคนที่เธอรักทั้งสองคนเขาทำให้เธอรู้สึกแย่ที่สุดและโง่ที่สุดเช่นกัน คนที่เคยให้คำปลอบโยนและทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองมีค่า แต่สิ่งที่เขาทำมันแย่ยิ่งกว่าถูกคนอื่นๆดูถูกเหยีดหยาม  เพื่อนที่เธอรักกลับตลบหลังเธอโดยที่ไม่รู้สึกผิดสักนิด  เธอกลายเป็นคนที่แย่งคนรักของคนอื่นในขณะที่ความจริงเธอเป็นผู้ที่ถูกกระทำเสียเองนั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ เอมิตราเปลี่ยนไป...
.........การแก้แค้นมาถึงแล้วเธอคิด  มันถึงเวลาแล้วที่จะทำให้โฉมรตีเพื่อนรักของเธอได้รู้ซึ้งถึงการถูกแย่งของรักบ้างว่ามันเป็นอย่างไร   \" ไม่ทราบว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ \"    \" อ๋อ สงสัยรถคงเสียน่ะค่ะ ฉันไม่แน่ใจว่ามันเป็นอะไร ตอนนี้ต้องรีบไปธุระเสียด้วย \"     \" อ้าวนี่คุณที่เป็นเพื่อนกับโฉมใช่ไหมครับ \"   \"  เอ๊ะ..คุณศตวรรษใช่ไหมค่ะ \"   \" ใช่ครับ..เออ แล้วรีบไปหรือเปล่าครับ ถ้ายังไงผมให้ยืมรถไปก่อนก็ได้ \"     \" อย่าดีกว่าค่ะฉันเกรงใจ \"   \" ไม่เป็นไรครับคุณเป็นเพื่อนของโฉม ก็เหมือนเพื่อนของผมอยู่แล้ว ผมไม่กลัวว่าคุณจะขโมยรถผมหรอก \"   \" แหม  ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ เอาเป็นว่าคุณไปส่งฉันก็พอค่ะ \"  เรื่องที่ทั้งสองมาเจอกันไม่ใช่เรื่องบังเอิญเลยแต่มันเป็นแผนการที่เอมิตราวางไว้เป็นอย่างดี  วันนี้เขาดูเป็นมิตรกว่าเมื่อวานดูเขาไม่ต้องคอยเกร็งหน้า หรือคอยระแวดระวังสายตาของคนอื่น ทว่าเขาดูเป็นธรรมชาติมากที่สุดนั่นทำให้การสนทนาระหว่างเอมิตรากับเขาราบรื่นขึ้น  \" ผมไม่ชอบงานเลี้ยง \"   นั่นเป็นเหตุผลที่ออกมาจากปากของเขา   \" มันดูเสแสร้ง \"   ความรู้สึกนี้เธอรู้ได้ดีเพราะเธอก็รู้สึกเช่นนั้นเหมือนกัน บางครั้งเธอก็คิดว่าเหตุใดที่เธอต้องทนปั้นหน้าเข้าสังคมเพื่อทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบ  เพียงเพราะต้องการเปลี่ยนแปลงตัวเอง  เอมิตราเห็นข้อดีของศตวรรษหลายอย่างแต่นั่นไม่ได้ทำให้เธอล้มเลิกความคิดที่จะแก้แค้น หลังจากเหตุการณ์นั้นทั้งสองนัดเจอกันอีกหลายครั้ง ในขณะที่โฉมรตีไม่รู้ความสัมพันธ์ของทั้งสองดำเนินไปในฐานะเพื่อน  ถึงแม้ว่าเอมิตราจะรู้สึกดีๆกับเขามากเท่าไหร่ แต่ก็ต้องคอยยับยั้งใจไม่ให้เผลอใจไปรักเขาเข้า  เขาเป็นคนดีเธอคิด คนที่ซื่อสัตย์ต่อความรักอย่างเขาคงไม่ปล่อยให้มีผู้หญิงอื่นเข้ามาคั่นกลางระหว่างเขาและโฉมรตีได้  หากว่าเขาไม่ได้มีปัญหากับเธออยู่  ความชอบที่แตกต่างกัน รวมทั้งแนวคิดหลายๆอย่างที่เข้ากันไม่ได้ แต่เขาก็ยังรักเธอ  หากแต่บางที่โฉมรตีไม่เคยที่จะเข้าใจความรู้สึกของคนอื่นเธอยังคงเอาแต่ใจตัวเอง เหมือนอย่างที่เธอเคยเป็น นั่นคือปัจจัยสำคัญที่ทำให้ทั้งสองต้องเหินห่างกัน และเป็นโอกาสที่เอมิตราจะเข้าแทรก  ทั้งสองมีอะไรที่เหมือนๆกัน เอมิตรายอมรับว่าเขาทำให้เธอยอมเผยตัวตนที่แท้จริงออกมา  \" ทำไมคุณไม่ทำตัวอย่างนี้เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นๆ ผมว่าคุณเป็นแบบนี้ดูเป็นธรรมชาติกว่านะ \"    \" แต่คนอื่นๆ เขาไม่คิดแบบคุณน่ะสิค่ะ เป็นการยากเลยเกินที่จะมีคนที่มองเราอย่างที่เราเป็น \"   ทั้งสองส่งสายตาให้กันอย่างเข้าใจ ก่อนที่ความสัมพันธ์ของทั้งสองจะดำเนินไปมากกว่าคำว่าเพื่อน ! เมื่อความสัมพันธ์ระหว่างเอมิตราและศตวรรษดำเนินมาถึงขั้นนี้แล้ว เธอรู้ดีว่านี่เป็นชัยชนะของเธออย่างแท้จริง  ผู้ชายอย่างเขามีความรับผิดชอบพอที่จะไม่ทอดทิ้งเธอได้ง่ายๆ  เขามีความรักที่แท้จริงเหมือนที่เขาเคยมีให้โฉมรตีแต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว    \" ผมไปพูดกับโฉมแล้วและหวังว่าโฉมคงเข้าใจ โฉมคงไม่เจ็บปวดสักเท่าไหร่เพราะเขาคงมีคนๆนั้คอยอยู่ข้างๆเธออยู่แล้ว \"   เอมิตรารู้สึกหึงนิดๆที่เขาพูดอย่างนี้ เธอพอจะดูรู้ว่าเขายังคงมีเยื่อใยกับเธออยู่  เอมิตราโอบกอดศตวรรษไว้เธอออดอ้อนเขาราวกับเด็กๆ  \" วรรษค่ะ สัญญานะว่าเราจะอยูด้วยกันตลอดไป ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น \"   \" จ๊ะ ผมไม่มีวันทิ้งคุณหรอก คุณไม่ต้องห่วงเรื่องผมกับโฉม มันเป็นอดีตไปแล้ว โฉมเขาก็คงมีคนอื่น ผมแค่เป็นห่วงและหวังว่าเขาจะเจอคนที่ดี \"  เอมิตรารู้สึกอิ่มเอมใจกับความรักที่เขามีให้เธอ  ในขณะที่รู้สึกกังวลว่าความสุขนั้จะเลือนหายไปง่ายดาย
..........และวันที่เธอรอคอยก็มาถึงเมื่อ โฉมรตีมาหาเธอถึงบ้าน \" สบายดีไหม อุ๋ย \"  นี่เป็นคำทักทายที่เพื่อนรักเพื่อนแค้นของเธอกล่าวออกมา  \" ก็ดี  แต่ดูเธอไม่ค่อยสบายเท่าไหร่เลยนะ \"     \" ขอบใจที่เป็นห่วง เธอคงสบายมากซินะดูเธอมีความสุข วรรษเขาคงดูแลเธอดีเหมือนที่เขาทำกับฉัน \"    \" เหรอ แต่ฉันไม่เห็นว่ามันจะสำคัญเท่าไหร่ว่าวรรษเขาจะดูแลใครดีกว่าใคร ยังไงตอนนี้เขาก็อยู่กับฉันอยู่แล้ว \"    \" นี่เธอไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอเธอดูสภาพฉันซิ  ที่ฉันเป็นแบบนี้เพราะพวกเธอรู้ไหม \"   โฉมรตีที่เคยงดงามบัดนี้ไม่ต่างอะไรกับซากศพที่เดินได้  รูปร่างที่ซูบเซียว ขอบตาหมองคล้ำ บวมเป่งทั้งสองข้าง บ่งบอกให้รู้ว่าเธอทุกข์ทรมานกับการสูญเสียศตวรรษไปมากแค่ใหน   \" เธอต้องผ่านมันไปได้โฉมเหมือนอย่างที่ฉันเคยผ่านมันไปแล้ว  ตอนนั้นฉันไม่เหลือใครสักคน ทั้งเพื่อนทั้งคนรัก แต่ฉันก็ยังอยู่มาได้  รู้ไหมเพราะอะไรเพราะเธอไง เพราะเธอและผู้ชายคนนั้น ยังไงซะก็ต้องขอบคุณเธอล่ะนะที่ทำให้ฉันมีวันนี้วันที่เธอต้องพ่ายแพ้ฉันอย่างย่อยยับ \"  เอมิตราหัวเราะอย่างสะใจเสียงหัวเราะที่เหี้ยมโหดนั้น เสียดแทงหัวใจของโฉมรตียิ่งนัก  \" นี่เธอยังไม่ลืมเรื่องนั้นเหรอ \"    \" ลืมเหรอ ฉันจะลืมคนที่หักหลังฉันได้ยังไงล่ะ ความเจ็บปวดเหล่านั้นมันไม่ง่ายเลยที่ฉันจะลืมได้ แต่ฉันก็แปลมันให้กลายเป็นความแค้นเพื่อรอวันที่จะสนองต่อเธอไงล่ะ  ทีนี้รู้หรือยังว่าการสูญเสียของรักมันเป็นยังไง \"     \" อุ๋ย \"  โฉมรตีเริ่มร้องไห้  \" เธอต้องการเพียงแค่จะแก้แค้นฉัน ถ้าเธอไม่ต้องการเขาเธอเห็นเขาเป็นแค่เครื่องมือที่ใช้แก้แค้นฉัน เธอได้โปรดคืนเขาให้ฉันเถอะนะ ฉันขาดเขาไม่ได้จริงๆ  ฉันรักเขาเหลือเกิน รักอย่างที่ไม่เคยรักใคร คืนเขาให้ฉันเถอะนะ \"   เสียงคร่ำครวญบองเธอไม่ได้ทำให้เอมิตราใจอ่อนลงซักนิดเธอกลับยิ่งรู้สึกสะใจที่ได้เห็นโฉมรตีผู้เย่อหยิ่งต้องคุกเข่าอ้อนวอนต่อเธออย่างนี้  \" เธอกลับไปเถอะไม่มีประโยชน์ \"   เอมิตราขับไฉมรตีไปอย่างไม่ใยดี สักครู่หนึ่งเสียงประตูดังขึ้นอีกครั้ง เอมิตราคิดว่าโฉมรตีคงไม่ยอมเลิกราง่ายๆเธอเปิดประตูอย่างหงุดหงิด  ศตวรรษ ! ผู้มาเยือนที่เธอคาดไม่ถึง เอมิตราอึ้งอยู่ชั่วครู่ จากสีหน้าของเขาเธอรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น  \" วรรษค่ะ เออ..กลับมาเร็วจัง หิวไหมค่ะ \"    \" จริงอย่างที่โฉมว่าไหม \"    \" คือเรื่องนี้ อุ๋ย อธิบายได้นะค่ะ คือ.. \"      \" ผมแค่อยากรู้ว่าจริงหรือเปล่า \"  น้ำเสียงที่จริงจังของศตวรรษน่ากล้วอย่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน  เอมิตรารู้สึกเหมือนเจอทางตั้นตอนนี้น้ำตาเอ่อท้นรอบดวงตาของเธอแล้ว   \" จริงค่ะ \"    \" ขอบคุณที่คุณพูดความจริงกับผมอย่างน้อยก็แค่ตอนนี้  ขอบคุณมาก \"    \" นั่นคุณจะไปใหน \"   \"  ถ้าเครื่องมือของคุณจะหายไปจากชีวิตคุณ  คุณคงไม่รู้สึกอะไรไม่ใช่เหรอ \"    สิ่งสุดท้ายที่เธอเห็นมีเพียงแผ่นหลังกว้างๆของเขาที่เดินจากเธอไปอย่างไม่หวนกลับมา  ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ  เธอคิดเธอได้ในสิ่งที่เธอต้องการแล้ว ไม่จำเป็นที่เธอต้องเสียใจ จริงอย่างที่เขาพูดเขาไม่จำเป็นสำหรับเธอแล้ว แต่ทำไมน้ำในตาของเธอถึงเอ่อล้นออกมามากมายขนาดนี้ นี่หรือคือสิ่งที่เธอหวัง นี่หรือคือสิ่งที่เธอต้องการ นี่หรือคือผลตอบแทนที่ได้จากการแก้แค้น........