ซางาระ ยูกะ เป็นนักกีฬาบาสเก็ตบอลของรร. อายุก็16แล้ว แฟนก็ไม่มีซักทีค่ะ เพราะไม่อยากมีด้วยแหละ แต่ว่า...
โดนผู้ชายคนนึงตามจีบอยู่ เขาเรียนห้องเดียวกับฉัน และเขาก็เรียนดีซะด้วย แต่ขี้เล่นไปหน่อย เราก็สนิทกันนะคะ แต่ชะตาไม่ลิขิตให้เราคู่กัน
\"ยูกะจัง วันนี้ไปทานข้าวกลางวันกับผมนะ ได้มะๆ\" เสียงของเด็กหนุ่มตัวสูง หน้าตาดี ผมสีน้ำตาลทองอ่อนๆ วิ่งตรงเข้ามาหา ยูกะ
ตุบ! ด้วยความลื่นและซุ่มซ่ามของเขา ทำให้ยูกะล้มลง แต่ทว่า เด็กหนุ่มคนนั้นอุ้มเธอไว้และคนเจ็บคือเขานั่นเอง
\"ยูกะจัง เป็นอะไรหรือเปล่า\" เขาถามแล้วมองหน้ายูกะ
\"จะเป็นอะไรได้ไง ก็นายรับฉันไว้นี่นา\" ยูกะพูดเสียงดัง
\"อืม ก็ดีแล้วละ ว่าแต่ว่า ยูกะจังน่าจะลดน้ำหนักบ้างนะ หนักจังเลย\" เขาพูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ
\"งั้นเหรอ....หนอยกล้าว่าชั้นอ้วนเหรอ อย่างน้อยก็ผอมกว่านายละกันน่า\" ยูกะพูดจบแล้วขยี้หัวของเด็กหนุ่มคนนั้นเล่น
\"แล้ววันนี้จะไปทานข้าวกับฉันได้ไหมล่ะ ยังไม่ตอบเลยนะยูกะจัง\" เขาลุกขึ้นแล้วถาม
\"ไม่ได้ๆ วันนี้กลางวันฉันมีซ้อม แล้วฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรกับนายซักหน่อย เรียวตะ\" ยูกะพูดจบแล้ววิ่งไปที่โรงยิมเพื่อซ้อมบาส
-
-
-
-
\"นี่ยูกะ เรียวตะคุงเขาก็เนื้อหอมเหมือนกันนะ แล้วเขาก็ชอบเธอไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่คบกับเขาดูละ ระวังสุนัขจะคาบไปรับประทานซะก่อน\" เสียงของเด็กสาวผมยาวประบ่าซึ่งเป็นเพื่อนของยูกะพูดขึ้น
\"เอาน่าๆ ฉันไม่คบกับใครง่ายๆหรอก\" ยูกะตอบแล้วรวบผมที่ยาวสลวยของเธอขึ้นแล้วมัด
-
-
-
-
\"ยูกะจัง ผมขอกลับบ้านด้วยนะ\" เรียวตะวิ่งเข้ามาหายูกะแล้วเดินมาพร้อมๆกับเธอ
\"เมื่อไหร่เธอจะเลิกตื๊อฉันซะทีนะ ผู้หญิงชอบเธอก็มีตั้งเยอะแยะ\" ยูกะสะบัดหน้าหนี ผมของเธอก็ปลิวตามลมไปทิศทางเดียวกัน
\"ก็ผมไม่ได้ชอบพวกเธอนี่นา ผมชอบคุณนะ ยูกะ\" เรียวตะพูดจบแล้วจ้องเข้าไปในดวงตาของยูกะ
\"...นาย...มาจ้องตาฉันทำไมอ่ะ ฉันไม่ได้ชอบนายนี่นา แล้วฉันก็ไม่คบใครง่ายๆหรอก\" ยูกะหยุดยืนอยู่ที่สนามบาสใกล้ๆ แล้ววิ่งเข้าไปเล่น เรียวตะนั่งมองเธอด้วยสายตาเอ็นดูราวกับชายคนนึงต้องการปกป้องหญิงสาวอันเป็นที่รักของเขา
-
-
-
-
ยูกะเล่นบาสเสร็จเรียบร้อยกำลังจะกลับบ้านก็เห็นเขานั่งมองเธอยู่ \"อ้าว นาย ยังไม่กลับไปอีกล่ะ\" เธอพูดขึ้น
\"ก็ผมเป็นห่วงนี่นา\" เรียวตะพูดแล้วยืนขึ้นถือกระเป๋าของยูกะ
\"นาย เอากระเป๋าฉันคืนมานะ\" ยูกะเปลี่ยนเรื่องพร้อมทั้งยื่นมือไปรับกระเป๋าคืน
\"ไม่ให้ ผมจะไปส่งที่บ้าน\" เรียวตะเดินหนียูกะ และตรงไปยังทางที่จะไปบ้านของเธอ
\"ก็ได้ๆ\" ยูกะพูดแล้ววิ่งตามเขาไป
ชีวิตของยูกะเป็นแบบนี้เรื่อยมา เธอไม่ได้นึกเลยว่าเขาจะจากเธอไปในเวลาอันใกล้นี้เอง เรียวตะอยากใช้เวลาที่เหลืออยุ่ของเขาใกล้กับอยู่กะมากที่สุด แต่เขาก็ยังปิดบังเรื่องนั้นและเก็บเป็นความลับต่อไป จนกระทั่ง.....วันที่ยูกะจะไปแข่งบาสเก็ตบอลหญิง เรียวตะก็ยังตามไปเชียร์เธอถึงที่ ขณะนี้ ยูกะเริ่มมีใจให้กับเรียวตะ ย้อนกลับไปเมื่อหลายวันก่อน
-
-
-
-
\"อ้าว...เรียวตะไม่ได้มารร.อีกแล้วเหรอ\" ยูกะเดินมาถามหัวหน้าห้อง
\"อืม เห็นว่าไม่สบาย อยู่โรงพยาบาลน่ะ\" หัวหน้าห้องตอบแล้วเขาก็ลุกออกไปทำงานต่อ
\"เป็นอะไรไปยูกะ\" เพื่อนของเธอ(ที่ผมประบ่าน่ะค่ะ)เดินเข้ามาถามเพราะเห็นว่ายูกะหน้าซีดลง
\"อ๋อ ไม่เป็นไรจ้ะ\" ยูกะตอบและพยายามทำหน้าให้ดีขึ้นเพื่อปิดบังความไม่สบายใจที่ซ่อนอยู่ภายในใจของเธออย่างลับๆ
\"อีกไม่กี่วันเธอจะต้องไปแข่งบาสแล้วนี่นา ร่าเริงไว้หน่อยสิจ๊ะ\" เธอพูดแล้วตบบ่าของยูกะ
\"จ้ะ\" ยูกะฝืนยิ้มรับ โดยที่เพื่อนของเธอก็รู้อยู่ตลอดเวลาว่ายูกะเป็นอะไร ไม่สบายใจเรื่องอะไร และเธอยังรู้อีกว่า เรียวตะเป็นอะไร และยูกะก็รักเรียวตะเข้าแล้ว
-
-
-
-
วันแข่ง........
ในครึ่งแรกยูกะทำไม่ได้ดีเท่าที่ควร
\"ยูกะ เป็นอะไรไป\" โค้ชถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
\"ไม่เป็นไรค่ะ ขอตัวแปบนะคะ\" ยูกะพูดจบแล้ววิ่งออกไป
\"ยูกะ เป็นอะไรไปน่ะ อย่างเศร้าสิ ผมมาเชียร์แล้วนะ\" เด็กหนุ่มคนนึงเดินตามยูกะไปแล้วพูดขึ้น
\"เรียวตะ....\" ยูกะสะดุ้งแล้วหันไป แต่เขาไม่ใช่เรียวตะ เขาคือเพื่อนจากรร.เก่าของเธอที่เธอติดต่อด้วยอยู่และสัญญาว่าจะมาเชียร์
\"อ้าว หวัดดีจ้ะ\" ยูกะเช็ดน้ำตาแล้วยิ้มทักทาย
\"เดี๋ยวก็แข่งครึ่งหลังแล้ว ไปเถอะ\" เพื่อนเก่าของเธอดึงมือเธอกลับสนาม
\"ก็ได้ๆ\" ยูกะเดินกลับสนามแข่งพร้อมกับเขา
ครึ่งหลัง........
ยูกะก็ยังคงทำไม่ได้ดี เหลือเวลาอีก10นาทีจะหมดเวลาในครึ่งหลัง และรร.ของเธอก็ทำคะแนนตามอยู่ที่ 45-63
\"ยูกะจัง อย่ายอมแพ้นะ ผมมาเชียร์แล้ว\" เด็กหนุ่มคนหนึ่งตะโกนเชียร์ยูกะ เธอหันไปแล้วยิ้มให้กับเขา เพราะนั่นคือ เรียวตะ คนที่เธอรัก
หมดเวลาในการแข่งขัน รร.ของเธอชนะไปอย่างน่าประทับใจที่คะแนน 97-75
\"เรียวตะ\" ยูกะวิ่งไปหาเรียวตะเมื่อจบการแข่งขัน
\"เธอทำได้ดีมากนะ ยูกะจังของผมเก่งที่สุดเลย\" เรียวตะยิ้มให้
\"ฉันเป็นห่วงนายแทบแย่ เป็นอะไรทำไมไม่บอกกันบ้างเลย\" ยูกะกอดเรียวตะแน่นมากและน้ำตาเริ่มไหลรินอาบแก้มของเธอ ใบหน้าอันอ่อนโยนของเธอ เมื่อเรียวตะถูกเธอกอด เรียวก็กอดเธอแล้วพูดว่า..\"ยูกะจัง ผมรักคุณ จะคบกับผม ได้ไหม\"
\"เรียวตะ ฉัน...ก็รักเธอ\" ยูกะพูดทั้งน้ำตา
\"ผมดีใจที่สุดเลย ยูกะจังเลิกร้องไห้นะ เดี๋ยวไม่สวยนะ\" เรียวตะยิ้มแล้วพูด
\"อืม ปิดเทอมเราไปเที่ยวด้วยกันนะ\" ยูกะเช็ดน้ำตาแล้วนั่งลงคุยกับเรียวตะ
\"จิงเหรอ ผมจะไปแน่นอน\" เรียวตะยิ้มกว้างรับคำชวนของเธอ
-
-
-
-
เมือง n
\"เราพักที่นี่แหละ\" เรียวตะพูดแล้วเดินนำเข้าไป
\"จิงเหรอ ทำไมหรูจังล่ะ\" ยูกะและเพื่อนๆของเธอพูดขึ้นพร้อมกัน
\"บ้านของผมเอง พอดีคุณพ่อซื้อไว้แล้วไม่ได้ทำอะไร\" เรียวตะหันมายิ้ม
\"โหย ใหญ่จังเลย\" เพื่อนสาวของยูกะพูดขึ้น
\"อยู่แล้ว เลือกห้องกันตามสบายเลยนะ ^^ \"
\"ไปทะเลกันไหม บานหลังนี้ติดทะเลนะ\" เรียวตะออกปากชวนทุกคน
\"ไปสิ\" ทุกคนตอบรับเป็นเสียงเดียวกัน
กลางคืนของวันนั้น
\"ยูกะ ผมมีเรื่องจะคุยด้วย\" เรียวตะพูด
\"ได้สิ\"
\"ยูกะ ถ้าต่อไปผมต้องจากไปไกล ยูกะสัญญาได้ไหมว่าจะไม่ลืมผม ถ้าเป็นไปได้ผมอยากหยุดเวลานี้ไว้ เวลาที่เราสองคนได้อยู่ด้วยกันตอนนี้\"
\"ฉันสัญญานะเรียวตะ ต่อจากนี้ฉันจะไม่ลืมเธอ\"
ไม่มีเสียงอื่นไหนนอกจากเสียงหายใจของทั้งสองคน
ทั้งคู่อยู่ด้วยกันจนเช้า และหลายวันต่อมา ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ยูกะกลับโดยมีเรียวตะไปส่งถึงบ้าน ส่วนคนอื่นส่งแค่ในเมือง
ปิดเทอมคราวนี้ทุกคนสนุกกันมาก แต่เมื่อเปิดเทอมไปก็พบกับข่าวร้ายที่ยูกะรู้ไว้ก่อนหน้าแล้ว นั่นก็คือ เรียวตะเสียชีวิต เพื่อนๆในห้องไม่มีใครทราบว่าเรียวตะเป็นอะไร มีเพียงยูกะและเพื่อนของเธอเท่านั้น พิธีศพของเรียวตะถูกจัดขึ้นในไม่กี่วันหลังจากนั้นมา
ทุกคนเสียใจกันมาก ส่วนยูกะนั่งร้องไห้อยู่กับเพื่อนของเธอ พวกเขาไม่นึกเลยว่าเรียวตะจะจากไปเร็วถึงเพียงนี้
\"เรียวตะ ทำไมถึงจากฉันไปเร็วขนาดนี้ แล้วต่อไปฉันอยู่ยังไง...แต่เอาเถอะ ไม่ว่าจะเป็นยังไงฉันจะไม่ลืมเธอ ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอตลอดไป ในโลกที่ไม่มีเธอ ฉันไม่สามารถอยู่ได้หรอกนะ\" ยูกะรำพึงกับตัวเอง เมื่อทุกๆคนกลับบ้านกันหมดแล้ว ยูกะจุดธูปนั่งคุยกับเรียวตะอยู่คนเดียว
\"นี่ เรียวตะ เดี๋ยวฉันก็จะได้อยู่กับเธอตลอดไปแล้วล่ะนะ ดีใจไหมล่ะ\"
\"ฉันให้สัญญากับเธอแล้วว่าจะไม่มีทางลืมเธอ ฉันจะทำตามคำสัญญานั้นนะ\"
....ไม่มีเสียงอื่นใดนอกจากเสียงแมลงที่ออกหากินยามกลางคืนและเสียงน้ำไหลจากด้านหลังของวัด ท้องฟ้าสีดำแต่มีประกายของดาวระยิบระยับ แต่ที่เด่นที่สุดคือดาว2ดวงที่อยู่ใกล้ๆกันเปล่งประกายระยิบแสงมากกว่าดวงอื่นๆ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น