รักแรกแจกซ้ำ

เนื้อเรื่อง

รักแรกแจกซ้ำ
    ความรักครั้งแรกปิ๊งของฉันนะเหรอ  ก็คงจะเกิดขึ้นประมาณตอนเข้ามัธยมใหม่ ๆ ล่ะมั่ง  ตอนแรกก้อไม่คิดหรอกนะว่านี้จะเรียกว่า  ‘ ความรัก ‘  ที่คนอื่นเค้าพูดกัน   แต่ฉันว่าจากอาการแล้วมันคงจะใช่
พี่คนนี้เค้าเป็นใครฉันก้อไม่รู้จักมากนักหรอก  แต่เจอกันที่โรงเรียนบ่อย ๆ  ก้อเลยเกิดความรู้สึกแปลก ๆ ทุกครั้งที่เจอ  ตอนแรกก้อแค่คุ้น ๆ หน้า  แต่หลัง ๆ เอ๊ะ !  ชักยังงัยฉันทำไมอยากจะเจอหน้าพี่เค้าทุกวัน  อยากรู้จักด้วยจัง  เป็นสุภาพบุรุษมาก ๆ  
แล้ววันที่หัวใจของฉันเต้นไม่เป็นจังหวะก้อเกิดขึ้น   ก้อจะไม่ให้เป็นอย่างนั้นได้ยังงัยล่ะ  อยู่ดี ๆ พี่เค้าก้อเกิดเข้ามาหาฉัน   เดินเข้ามายืนอยู่ข้าง ๆ แล้วก้อยังพูดกับฉันอีกว่า
“  สวัสดีคับน้อง  ซ้อมกีฬาอยู่เหรอคับ  ให้พี่สอนให้ไหมคับ   กีฬานี้พี่ถนัดมากเลยนะ  ”  ฉันแทบจะไม่เชื่อหูตัวเองว่าพี่เค้ามาพูดกับฉัน  จะสอนฉันเล่นกีฬาอีกด้วย  ความรู้สึกตอนนั้นน่ะเหรอ  เหมือนว่าตัวเองจะลอยยังงัยไม่รู้อ่ะ
หลังจากนั้นฉันกับพี่เค้าเราก้อสนิทกันมากขึ้นเรื่อย ๆ   มีเรื่องอะไรเราก้อจะพูดคุยให้กันฟังเป็นประจำ   จนฉันเริ่มมานึกว่านี้คือความรู้สึกของคำว่า  ‘  ความรัก  ’  รึป่าว  ฉันคิดเรื่องอยู่นาน…จนวันนึงฉันตัดสินใจว่าจะบอกเรื่องความรู้สึกของฉันที่มีต่อพี่เค้าให้พี่เค้าได้รู้   แต่ว่าฉันก้อต้องเก็บมันเอาไว้  เพราะว่าวันนั้นฉันเห็นพี่เค้าเดินไปกับผู้หญิงคนนึง  ซึ่งฉันไม่รู้จักมาก่อนว่าเป็นใคร  ดูท่าทางจะสนิทสนมกันมาก  ฉันถึงกับอึ้งที่เห็นภาพ ๆ นี้  พี่เค้าไม่เคยบอกกับฉันเลยเรื่องผู้หญิงคนนี้  แต่พอฉันถามพี่เค้าเรื่องที่ฉันเห็น  ฉันกลับได้คำตอบมาว่า
“  เค้าเป็นแฟนพี่เองแหล่ะ  เรารู้จักกันได้ไม่นานเท่าไรหรอก  ขอโทษด้วยนะที่พี่ไม่ได้เล่าให้ฟัง  พี่นึกว่าเราไม่สนใจซะอีก   เดี๋ยวพี่ต้องไปก่อนนะ  พอดีนัดกันไว้ว่าจะไปทานข้าวด้วยกัน เค้าจะรอนานอ่ะ  บายนะ  ”  แล้วพี่เค้าก้อรีบวิ่งจากไปโดยไม่หันกลับมามองฉันที่ยืนอยู่ตรงนี้เลย  ความรู้สึกของฉันตอนนั้นน่ะเหรอ   มันเหมือนถูกก้อนหินก้อนใหญ่ ๆ  ทับไว้ตรงที่กลางหน้าอกของฉัน  ทุก ๆ ครั้งที่ฉันนึกถึงคำพูดที่พี่เค้าพูดไว้ว่า  ‘ นึกว่าเราไม่สนใจ ’  ทีไรมันมีความรู้สึกจุกอยู่ตรงที่อกของฉัน  แล้วน้ำนัยต์ตามันก้อไหลออกมาเสมอ
แล้วหลังจากนั้นพี่เค้าก้อค่อย ๆ ตีตัวออกห่างจากฉันเรื่อย ๆ  แม้แต่กีฬาที่พี่เค้าว่าจะช่วยสอนให้พี่เค้าก้อไม่ค่อยมาอีกเลย  ถึงแม้ว่าจะอยู่ในโรงเรียนเดียวกันแต่ก้อมีแค่นาน ๆ ครั้งเท่านั้นที่จะเจอหน้ากัน  
วันปัจฉิมวันสุดท้ายที่พี่เค้าจะมาโรงเรียนนี้  ฉันตัดสินใจแล้วว่ายังงัยฉันจะบอกความรู้สึกของฉันที่มีต่อพี่เค้าให้พี่เค้าได้รับรู้เอาไว้ถึงแม้ว่าพี่เค้าจะมีใครคนนั้นแล้วก้อตาม   ฉันนั่งรอพี่เค้าตั้งแต่ 9 โมงเช้า  จนถึงบ่าย 3 โมงกว่า ๆ  แต่ฉันก้อต้องเก็บมันเอาไว้อีกเป็นรอบที่ 2 เพราะเพื่อนพี่เค้าบอกว่าพี่เค้ากลับไปตั้งนานแล้วไปกับแฟนเค้า
ฉันกลับมาถึงบ้านด้วยความเหนื่อยผสมกับความเศร้าที่อยู่ในใจฉัน  ฉันนั่งมองดูรูปของฉันกับพี่เค้าที่แขวนอยู่ข้าง ๆ หน้าต่าง  มันทำให้ฉันมองออกไปนอกหน้าต่าง บรรยากาศภายนอกมันดูหม่นหมองยิ่งทำให้ฉันรู้สึกเศร้าใจเข้าไปใหญ่จนฉันกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ต้องปล่อยให้มันไหลออกมาสัมผัสกับผิวหน้าที่หมองเศร้าของฉัน  ฉันเศร้าอยู่อย่างนี้มานานจนกระทั่งเปิดภาคเรียนใหม่
ฉันไม่เข้าใจว่านี้คือความรู้สึกผิดหวังจาก ‘ ความรัก ’ รึป่าว    มีคนเคยบอกว่า   “ ถ้าคนที่เรารักจากเราไปแล้วเรารู้สึกเหน็บหนาว นั้นหมายความว่าคนที่จากเราไปคือ ‘ เพื่อน ’ของเรา  แต่ถ้าคนที่เรารักจากเราไปแล้วเรารู้สึกร้อนรน  ปวดร้าว  นั้นหมายความว่าคนที่จากเราไปคือ  ‘  คนที่รัก ’ ของเรา ”     จากประโยคนี้ทำให้ฉันมั่นใจว่านี้คือความรู้สึกของ  “  ความรัก  “  ซึ่งมันก้อเป็นรักครั้งแรกของฉันซะด้วยสิ