ความรักนิยามสั้นๆที่เป็นอมตะตลอดกาลสำหรับคนที่ปรารถนารัก 
จะมีสักกี่คนไหมที่จะสมหวังในรักอย่างราบรื่นตลอดไปกับคนที่เราเรียกว่าคนรัก   
จะมีสักกี่คนไหมที่คนรักไม่เคยแลเหลียวใครเลยนอกจากเราตลอดไป
จะมีสักกี่คนไหมที่คนรักบอกความจริงกับเราทุกเรื่องโดยไม่ปิดปังแม้แต่นิดเดียว
จะมีสักกี่คนไหมที่คนรักไม่ทำให้ร้องไห้ทุกเวลาที่อยู่ด้วยกันนอกจากเรื่องดีๆที่เขามอบให้
                  สำหรับฉันหาไม่ได้เลยจากคนที่เรียกว่าเป็นคนที่ดิฉันรัก ความรักแสนทรมานเหมือนค่อยๆกินยาพิษทีละน้อยทุกวัน รักของเค้าคือพอใจที่มีคนคอยสนใจ และ ต้องการเค้า แต่รักของฉันคือมีเค้าแค่คนเดียวเป็นดั่งคนรักและดวงใจคอยดูแลเอาใจใส่ และให้อภัยอยู่เสมอ
ดิฉันคิดว่าการลองให้อภัยคนที่ทำผิดกับสังคมขนาดไม่มีใครยอมรับให้มีชีวิตที่ดีมีการศึกษาที่ดีนั้นไม่มีค่าให้เค้าสำนึกผิดเลยแม้แต่วันเดียว เรื่องที่จะเล่านี้เป็นเรื่องของผู้ชายคนหนึ่งที่ชื่อฟลุ๊ค ผู้ชายเลวๆที่ดีในสายตาฉัน
              21 ตุลาคม 2546
นั่นเป็นวันแรกที่คนอย่างฉันเกิดมาก็เพิ่งรู้ว่าความรักทำให้คนตาบอด
เขาเป็นผู้ชายที่ไม่มีอะไรดีสักอย่างในตัวแต่คนอย่างฉันกลับเห็นอะไรบางอย่างในตัวเค้า ความหวังในการเป็นคนดีของเค้ายังเหลืออยู่ทั้งชีวิตฉันไม่มีอะไรให้หวังอีกแล้ว เค้าเป็นความหวังสุดท้ายของฉัน แสงไฟดวงสุดท้ายของฉัน ฉันยอมทุ่มเททุกอย่างเพื่อเค้าให้เค้าได้มีอนาคตที่ดีเหมือนคนอื่นบ้าง แต่รู้ไหมเค้าตอบแทนฉันได้แสบมาก ฉันพึ่งเข้าใจว่าคนที่ไม่มีที่พึ่งย่อมโดนหลอกเพราะปมด้อยของตัวเอง
        เค้าตอบแทนฉันแสบแค่ไหนอ่านต่อฉบับหน้า
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น