เสี่ยงครั้งสุดท้าย

เนื้อเรื่อง อัปเดต 15 ส.ค. 46 / 19:29

ใกล้เที่ยง.... ในหมู่บ้านหรูหราแถบชานเมือง แลสงแดดแรงกล้าทำให้ผู้คนหลบอยู่แต่ในบ้าน  จึงไม่มีใครสนใจเด็กวัยรุ่นสองคนที่ขี่มอเตอร์ไซค์วนเวียนอยู่ตั้งแต่เช้า
    เด็กหนุ่มคนขี่ลดความเร็วลงเมื่อผ่านบ้านหลังใหญ่ๆบางครั้งทั้งสองก็จอดรถเพื่อนปรึกษาอะไรกับบางอย่าง  แล้วมองไปที่บ้านหลังใหญ่ด้วยสายตาแปลกๆก่อนที่จะขี่ไปดูบ้านหลังอื่นภายในละแวกเดียวกัน
    เด็กหนุ่มผู้มีท่าทางไม่น่าไว้ใจคือคินและแอร์  นักศึกษามหาวิทยาลัยเปิด  ที่มีเรื่องร้อนเงินอยู่เป็นนิจ
    “เฮ้ย! คิน หยุดรถก่อน  ดูบ้านทรงไทยหลังโน้มสิ” แอร์ร้องลั่นพร้อมกับตบหลังเพื่อนเสียงดังป๊าป!
    “หลังไหนอีกล่ะ  ก็เราตกลงกันแล้วว่าจะไปหลังสีขาวหัวโค้งไม่ใช่เหรอแล้วขอโทษ! คราวหลังบอกเฉยๆก็ได้ไม่ต้องตบ  มือหนักอย่างกับเท้าควายอย่างนี้จะไปทำงานเบาๆเงียบๆได้ยังไง” คินบ่นอุบแต่ก็ไม่ได้หันมองบ้านทรงไทยตามที่แอร์แนะ
    “บ้านหลังนี้น่ะเหรอ เออ น่าสนใจดีว่ะ  หลังใหญ่น่าดู  ท่าทางจะเป็นบ้านไม้สักทั้งหลังคงจะรวยไม่น้อยเลยล่ะ   แบบนี้ล่ะสเป็กเลยเอาก็เอาวะ  ลองเสี่ยงดูอีกที”
    คินกลับรถแล้วขี่ตรงไปยังบ้านหลังทรงไทยหลังงาม
    “ใจเย็นน่ะเพื่อน  จะเข้าไปทั้งๆที่แดดเปรี้ยงๆอย่างเนี้ยเนี่ยนะ  ไหนบอกจะมาดูลาดลาวเฉยๆไง”แอร์ห้าม
    “ฉันรู้นะว่าแกไม่อยากมา  ไม่เป็นไรถ้าใจไม่ถึงพอก็รออยู่ข้างนอกก็ได้   แล้วกลางวันแสกๆแบบนี้แหละดี  ไม่มีใครคิดหรอกว่า  นั่น ! เป็นป่ะ  มีคนแก้กำลังเก็บมะม่าวงหน้าบ้านคนเดียว”
    แอร์มองหน้าคิดและพบแววตาที่มุ่งมั่นของอีกฝ่าย
    “เอาล่ะ  แนยอมแพ้  ถึงแกจะแย่ในสายตาคนอื่นยังไง  แกก็ยังเป็นคนดีในสายตาฉันเสมอ  ไม่ว่าแกจะผิดพลาดอีกสักกี่ครั้ง  ฉันพร้อมจะอยู่เคียงข้างแก..แต่ฉันขอได้ไหม  ให้บ้านหลังนี้เป็นหลังสุดท้ายเถอะนะ  เราเลิกอาชีพนี้เถอะ”
    คินอึ้ง
    “เอางั้นเหรอ..ได้  สุดท้ายก็สุดท้ายเราจะเสี่ยงกับบ้านหลังนี้เป็นครั้งสุดท้ายฉันรู้  ยังไงเราก็ไม่ใช่มืออาชีพ” คินพูดและยื่นมือไปจักแอร์แทนคำสัญญา
    เด็กหนุ่มจอดมอเตอร์ไซด์ไว้ในที่ลับตาคน  ก่อนจะผละไปพร้อมอุปกรณ์ทำมาหากิน  แล้วเดินรี่ไปที่บ้านทรงไทยหลังงาม
    คินไม่พูดพล่ามทำเพลง  เขาบิดกุญแจ
    กริ๊ก
    “ไม่ได้ล๊อกว่ะ  ทางสะดวก”
    คินกับแอร์ตรงดิ่งไปหาหญิงชราที่อยู่ในสวน
    สมนิ่งสงัด  นกหยุดร้อง  คินกับแอร์เข้าไปใกล้หญิงชราเรื่อยๆ จนเหลือเพียงก้าวเดียว  คินหันมามองแอร์  หยักหน้าส่งสัญญาณว่าตนจะลงมือเอง
    เด็กหนุ่มยกมือขึ้น
    “สวัสดีครับคุณป้า ซื้อประกันมั้ยครับ  อนาคตเป็นเรื่องไม่แน่นอนนะครับ”