>>ฉันเกลียด..ผู้ชาย!!!<<

เนื้อเรื่อง

“ฉันเกลียดผู้ชาย”
   เห็นชื่อเรื่องแล้วผู้ชายหลายคนคงทำหน้าแขยง...กลัวว่าจะมาด่าอะไรแสบๆอีก..เลยอยากบอกว่า..เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับผู้ชายทั่วๆไป...มันเกี่ยวกับผู้ชายคนเดียว...แค่ ‘คนเดียว’เท่านั้น......
ก่อนอื่น..อยากบอกเพื่อนที่รักของเราทุกคน...(ซึ่งคงจะรู้ว่าผู้ชายที่เราหมายถึงเป็นใคร)
ว่า...เราไม่อาย..ที่นำเรื่องนี้มาลง..เธอจะคิดว่าเราไม่มียางอายก็ได้...เพราะเหตุผลคือเราด้านแล้ว...เฮ้ย!!!..ไม่ใช่!!!..ที่จริงคือเพราะเราไม่รู้จะอายไปทำไมตะหาก...เพื่อนๆเราทุกคนมันก็รู้กันทั้งห้องแล้ว...ไม่ว่าจะเพื่อนเก่ารึเพื่อนใหม่(ที่รู้ไม่มาก)...เราจะปฏิเสธก็ไม่ได้...ก็มันยังงั้นจริงๆ...ก็เลยไม่รู้จะบ่ายเบี่ยงไปทำไม...สรุปคือเราไม่แคร์อ่ะ...ว่าใครมันจะรู้สึกยังไง...รึเห็นเราเป็นตัวอะไร..
  เอาละ...เราพล่ามมาเยอะแล้ว..เราจะเข้าเรื่องล่ะ..คือ..เราเชื่อนะว่าทุกคนเคยมีรักแรกหรือบางคนอาจจะยังไม่มี...แต่...เรากำลังจะพูดถึงรักแรกของเรา.. = ^_^ = ซึ่งมันเริ่มต้นดีแต่ไม่รู้จะจบแบบ Happy Ending...รึเปล่า
  เราขึ้นป.6มาด้วยความรู้สึกไม่อยาก..เพราะตระหนักได้ว่าปีนี้เป็นปีสุดท้ายที่เรากับเพื่อนจะได้อยู่ด้วยกัน...แล้ว..เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัด..แม่บังคับให้เราเรียนพิเศษในวันเสาร์..ทั้งๆที่เมื่อก่อนเคยบอกแต่ว่า “ไม่ต้องหรอกลูก...เหนื่อยเปล่าๆ…”เฮ้อ...
  เราจำใจมาเรียนพิเศษสัปดาห์แรกด้วยความรู้สึกโหวงเหวง..ก็มันไม่อยากเรียนน่ะ...เรายืนบิดไปบิดมาหน้าห้องพักครู...แล้วก็ไปเจอเข้ากับเพื่อนคนหนึ่งที่เพิ่งรู้จักกัน..ตอนนั้น..เราดีใจที่ได้เพื่อนแต่ไม่เคยคิดเลยว่าภายหลังความรู้สึกมันจะเปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่น...เรารีบเข้าไปทักเขา... “เรียนพิเศษวันเสาร์ด้วยเหรอ...เออ..รู้มั้ยว่าเค้าเรียนกันที่ไหน..เราเพิ่งมาเรียนเลยไม่รู้..”พอเราพูดจบ..เขาก็ยิ้มให้เราแล้วก็ตอบว่า “ชั้น 2น่ะ..แต่ต้องรอเคารพธงชาติก่อน”เราพยักหน้าหงึกหงัก แล้วก็ยืนรอเวลาขึ้นไปเรียน...
เก้าโมงตรง..
เราเดินขึ้นห้องเรียน...มองซ้ายมองขวาก็ยังไม่เจอเพื่อนผู้หญิงซักคน...ความที่เพิ่งขึ้นป.6ใหม่ๆเลยยังรู้สึกว่าตัวเองเป็นเด็กอยู่..เราตัดสินใจนั่งข้างเขาโดยไม่รู้สึกอะไร...
วันจันทร์...
...เรามาถึงโรงเรียน...เมื่อเจอหน้ากัน..เขาก็เอ่ยปากถามว่า “ทำไมไม่ทำผมแบบเมื่อวันเสาร์มาล่ะ” เรางงนิดๆ.. “เราจะทำมาได้ไง โรงเรียนไม่ให้ทำผมแบบอื่นนอกจากถักเปียไม่ใช่เหรอ..” เราตอบ...ยังงงอยู่ดี... “ทำไมล่ะ..” “เปล่า..”เขาตอบยิ้มๆ “มันน่ารักดี..”
เรารู้สึกแปลกๆ..ก็ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนชมว่าเราน่ารัก..ไม่รู้ว่านายนี่ตาถั่วรึเปล่า..แต่เราก็แอบดีใจเล็กๆ....
วิชาคอมฯ
อาจารย์สอนวิธีขออีเมล์..เราไม่ค่อยรู้เรื่องเลยไปถามเขาซึ่งเก่งคอมฯพอสมควร..เขาก็ตอบเรา...ตอนนั้นเราก็ยังไม่รู้สึกอะไร...จนกระทั่งเราแลกเมล์กัน..เขาบอกว่าส่งอีการ์ดมาให้เรา...เรายังเปิดเมล์ไม่เป็นเลยขอร้องให้เค้าบอกว่าเป็นยังไง... “ก็เป็นรูปผีอ่ะนะ..”
เราได้ยินอย่างงั้นนั้นก็ร้องว่า “อี๋..น่าเกลียด..แล้วไงต่ออ่ะ” “ก็พอเปิดผีมันจะเดินออกมา..       แหวกอก..แล้วบอกว่า ‘ฉันไม่ได้มาแต่ตัวนะ..ฉันเอาใจมาฝากด้วย’ ”พอเขาพูดจบ...เราก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ...รึว่า..เฮ้ย!!!ไม่ใช่หรอก
+++++++++++++++++++++++++
เช้าวันหนึ่ง...
เราก้าวเท้าเข้ามาในโรงเรียนได้เพียงก้าวเดียว..เพื่อนๆก็ตรงเข้ามาล้อเรา... “แหมป่าน...ชอบ..(ฟามลับ)....เหรอ?”… เราหน้าแดง “ใครบอกเธอ..” เราถามเสียงเบา.. “ก็เจ้าตัวเค้าคนบอกเองน่ะสิ..” หา!?!...จิงง่ะ????...และจากนั้นมาเราก็ตกเป็นจุดสนใจให้เพื่อนๆแซวไปชั่วขณะ..เพราะความปากพล่อยของคนที่เป็นรักแรก..ฮึ่ย!!!..เราโกรธแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง...
  สองเทอมผ่านไปไวเหมือนโกหก (ขี้เกียจพิมพ์ง่ะ)
วันปิดภาค...เพื่อนๆหลายคนพากันกอดคอร้องไห้...เรายังน้ำตาเล็ดด้วยนิดหน่อย..
พอถึงเวลาต้องกลับบ้าน เราก็เห็นเขาเดินไปกับเพื่อน..ตอนนั้นน่ะเพื่อนเลิกแซวเราไปนานละ... “ยุ!!!!” เราตะโกนด่าชื่อแม่เขา..แล้ววิ่งหนี..อิอิ..สะใจ..แกล้งผู้ชายนี่มันสนุกดีนะ....โดยเฉพาะกับผู้ชายปากพล่อย เรานะทั้งหมั่นไส้แล้วก็ทั้ง...
++++++++++++++++++++++++
เปิดเทอม ม.1 (คนเขียนขี้เกียจค่ะ ขออภัย)
มีความเปลี่ยนแปลงหลายอย่างเกี่ยวกับตัวเรา..ผมที่เคยยาวก็ถูกหั่นซะสั้นติดติ่งหู...เราถอนหายใจพลางยกมือขึ้นลูบผมเบาๆ...แล้วก็เหลือบไปเห็นเขา...เราไม่แปลกใจเพราะใครๆจบป.6 ก็มาเรียนที่นี่กันทั้งนั้น...แล้วเขาก็เห็นเรา... “แหมทำแสบจังนะ...ที่ส่งเมล์ไปน่ะ..เค้าส่งกลับไปด่าแสบกว่าแกอีก..” อ้อ...เรานึกได้ว่าเคยส่งเมล์ด่าไป...นานตั้งชาติแล้ว...อยากจะรู้นักว่าส่งมาจริงรึเปล่า...บอกว่าส่งเป็นสิบรอบ...ไม่เคยเจอสักกะรอบ..
อย่างนี้ไม่เรียกแตหลอก็ไม่รู้จะเรียกอะไร...
เย็นนั้น
เราลับบ้านไปเช็คเมล์ อินบ็อกซ์ของเราว่างเปล่า..เราเดือดปุดๆ... แก...ไอ้เลว...โกหก ปลิ้นปล้อน...กะล่อน..ตอ แห ล...ฮึ่ม!!!
หลังจากนั้น ธาตุแท้ของหมอนั่นก็เริ่มเผย..ความจริงเรารู้มาตั้งนานแล้วว่ามันเป็นคนเจ้าชู้...แต่นี่มัน..โว้ย!!!เกินไปแล้ว!!...มันจีบผู้หญิงไม่เลือก...จีบแต่ห้องเราด้วยสิ..ประมาณซักเจ็ดคนได้มั้ง...คิดดู...พกฮาร์ทบีทมาเป็นถุง...แจกดะ...โปรยเสน่ห์ไปทั่ว..เพื่อนเราคนนึงมาบอกว่ามัน(โปรดสังเกตสรรพนามที่เปลี่ยนไป)พูดว่า... “หัวใจเค้ามีสี่ห้อง..ไว้สำหรับผู้หญิงห้องละสองคน” โห คิดว่าหล่อนักรึไงไอ้เปรต  ไม่น่าหลวมตัวไปชอบมันเลย.. ไอ้อหิวาต์นี่...
เราเจอหน้ามันทีไรหมั่นไส้ทุกที แต่เรามีวิธี...เรายกเท้าขึ้นยันมันจนหน้าคะมำ แล้วก็ตะโกน “ยุ!!!” แล้ววิ่งหนีไป...ก่อนที่มันจะทันตอบโต้..มันดันรู้ชื่อแม่เราเหมือนกัน...แต่โชคดีที่เราได้เปรียบ...เรารู้ชื่อทั้งโคตรมันเลยแหละ...จำมาจากไอ้พวกสัปดนที่ด่ามันน่ะ “ฟลุคฟ้าประพาสยุ!!!”เราด่ารัวติดๆกัน...ก่อนจะใส่เกียร์สี่เท้าสุนัข...
ต่อไปนี้คือบทสาปแช่งผู้ชาย โกหก ปลิ้นปล้อน กะล่อน ตอแ ห ล...
แด่ผู้ชายที่ไม่รู้จักพอ..
ขอให้ไม่ว่าจะทำอะไรก็ประสบแต่ความชิบหายๆๆๆๆๆๆ
ตื่นเช้ามาขอให้สะลึมสะลือจนเดินสะดุดหน้าคะมำ...อาบน้ำก็ให้ลื่นล้มหัวแตก....แปรงฟัน..ยาสีฟันก็หมด..กินข้าว ข้าวก็ติดคอ ก่อนไปโรงเรียนก็โดนแม่เตะ ไปถึงโรงเรียนก็เดินตกท่อ..เจอเพื่อน เพื่อนก็ตบหัว เจอแฟน แฟนบอกเลิก เจอ ‘จารย์ ‘จารย์ หักคะแนน
โดนลูกบอลอัดหัว...หมากัดเป้าขาดหวิดสูญพันธุ์...ฯลฯ…ตามแต่จำนวนครั้งที่เคยตอ     แ ห ล...ถ้ายังไม่อยากตาย ห่ า ....จงเลิกเจ้าชู้..ทางแก้ไขที่ดีที่สุดมีแค่นี้..ขอให้โชคดี เหอๆๆ