เพื่อนคนหนึ่งคบกันมาตั้งแต่อยู่อนุบาลมันให้คำจำกัดความตัวเราว่า\"เองหนะไม่ใช่คนแปลกแต่แปลกคน\"
มันเริ่มมาจากวันหนึ่งการค้าขายที่ทำอยู่เริ่มอยู่ไม่ได้ง่ายๆคือเจ๊งว่างั๊นเถอะสมองที่ไม่ค่อยจะฉลาดแต่ยังใช้
งานได้การเดินทางคนสองคนจุดหมายคือแหล่งขายของตอนกลางคืนเกือบถึงที่ต้องการจะไปแต่พระเจ้า
เฮ้ยลงตรงนี้เถอะ!คนแม่งเยอะดี .....แล้วเรื่องราวก็เกิดขึ้นเหมือนนิยายน้ำเน่าแต่มันคือเรื่องจริง
เดินมาตั้งไกลกูเมื่อยวะ..สายตามองไปร้านขายเครื่องดื่มผสมร้านหนึ้งมีเก้าอี้วางอยู่หน้าร้าน
พี่ขอนั่งหน่อยได้เปล่าเพื่อนมันเมือย  แบบว่าขอบอกว่าเพื่อนเป็นคนหน้าดีมากๆ ชายเจ้าของไม่หล่อแต่แต่งตัวสะอาด
เริ่มมีเพื่อนของชายเจ้าของร้านทยอยกันมา รุมต้องใช้คำนี้เบอร์โทร..แล้วคืนนั้นก็ผ่านพ้นไป
บุกเดียวเมือจำเป็นต้องหาเงินเพื่อความอยู่รอด  ร้านเดิมแต่คืนนี้ชายวัยรุ่นประมาณ7-8คน  ไม่มีคำบรรยาย
เด็กผู้หญิงคนหนึ่งคือหัวข้อสนทนา ...ชายทุกคนที่อยู่ในที่นั้นต่างได้นอนกับเด็กคนนี้ไปแล้วและนี่คือต้องวันถัดมาจะเพิ่ม
จำนวนคน...ไม่คิดจะลุกหนีจนที่สุดจึงรู้ความจริงว่าเด็กคนนี้เต็มใจและสมยอมเอง....หลังจากวันนั้นจนถึงวันนี้เรากลาย
เป็นเพื่อนกันกับคนกลุ่มนี้มา2ปี ส่วนเพื่อนก็กลายเป็นแฟนกับชายเจ้าของร้านจนถึงทุกวันนี้
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น