เรื่องของคนชื่อเปิ้ล

เนื้อเรื่อง

เปิ้ลเป็นคนคนหนึ่งอายุราว24ปีทำงานที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งขณะที่กินข้าวกับน้องที่คุยกันทางโทรศัพท์มานาน
เมื่อคุยไปเรื่อยๆก็มีการกล่าวถึงคนหนึ่งก็คือเปิ้ลนั่นเองด้วยความที่เราเป็นคนอยากรู้จักคนเยอะหรืออยากให้คนรู้
จักตัวเองเยอะก็ไม่รู้ครั้งแรกมันมีเรื่องเล่าอยู่ว่าเด็กน้อยเจ้าเลห์ไม่ยอมบอกนามสกุลไอ้เราก็บ้าบอไม่รู้จะอยากรู้
ทำไมวันหนึ่งก็ได้ขึ้นไปยังตึกที่น้องเขาทำงานอยู่ลองนึกภาพโดยส่วนใหญ่แล้วจะมีบอดแนะนำตัวของพยาบาล
ขณะที่สายตาเริ่มไล่ไปเรื่อยๆเด็กฉลาดรู้ทันได้หยิบมือของใครคนหนึ่งมาปิดชื่อตัวเองเอาไว้ด้วยความมือไวเช่นกัน
เราพยายามที่จะดึงมือน้องคนนั้นออกแต่กลายเป็นความตกใจแค่เพียงไม่กี่นาทีเราถูกดึงมาอยู่ที่ทางออกแล้ว
แต่ในใจที่คิดอยู่ก็คือแค่จับมือเฉยๆทำไมต้องตกใจด้วยแล้วจากวันนั้นก็ร่ำร้องขอเบอร์โทรหลังจากที่ได้มาก็โทรหา
ทุกวันเวลาที่เมาเวลาที่มีปัญหาและก็เช่นเดียวกันไม่ว่าจะโทรหาใครระหว่างคนสองคนนี้ต่างก็รับสายทั้งคู่แต่แล้ว
วันหนึ่งเสียงใครคนหนึ่งดังมาตามสาย\"คุยกับใครเดี๋ยวโดน\"เสียงทะเลาะกันแต่ก็เช่นเคยน้ำใจที่ยังพูดประโยคเดิม
เช่นกินข้าวหรือยังในตอนนั้นพูดได้\"แค่นี้นะแล้วพี่จะโทรหาใหม่\"ถูกต้องทีเดียวคือน้องเปิ้ลของเรามีแฟนแล้วแต่ด้วยความจริงใจก็ยังโทร
หาอีกแบบว่าเห็นแก่ตัวอย่างแรงที่แรงคือคนเราแทนที่จะถามว่าสบายดีมั๊ยกินข้าวหรือยังมีตังใช้เปล่าทุกครั้งที่โทรก็ตอนเข้าหลับนอนแล้วเช่น
ตี2 ตี3 มันเมาอีกแล้ว  และวันหนึ่งน้องคงเขานึกได้ว่าจะคุยกับทำไม แล้วเขาก็หายไปเพราะ.....
ขออภัยคะหมายเลขที่ท่านเรียกอยู่ในขณะนี้ไม่สามารถติดต่อได้