อยากรุก้ออ่านดิ - อยากรุก้ออ่านดิ นิยาย อยากรุก้ออ่านดิ : Dek-D.com - Writer

    อยากรุก้ออ่านดิ

    เข้าจัยม่ะว่าผุหยิงมานรักผุชาย แล้วผุชายก้อรักผุหยิง งงๆ ตกลงคือเรื่องก้อแบบคนรักกานอ่าแหล่ะ อ่านดูดิ แล้วจารุเอง

    ผู้เข้าชมรวม

    568

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    568

    ความคิดเห็น


    31

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักดราม่า
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  7 ส.ค. 47 / 21:10 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      ทีกะแอมเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อยู่ม.4  จนขณะนี้แล้วที่แอมและทีอยู่ม.5  เวลา1ปีเต็มที่เขาและเธอเป็นเพื่อนกัน  ก้อคงเป็นเพราะสิ่งแวดล้อม ที่จะทำให้ใครๆมองว่าแอมนั้นเป็นผู้หญิงที่มีท่าทาง กริยาที่ก้าวร้าว ไม่ค่อยเหมือนเด็กผู้หญิงทั่วไปสักเท่าไร คงจะมีแค่ทีที่จะรู้ว่าลึกๆแล้วแอมเป็นคนที่ใจดีและอ่อนโยนเหมือนผู้หยิงคนอื่นๆ  แต่ยังงัยก้อแล้วแต่ทีก้อไม่เคยเห็นความเป็นผู้หญิงที่แท้จริงของแอมซักที 2คนนี้ไม่เคยไปไหนด้วยกัน2ต่อ2 ก้ออย่างว่าแหล่ะ เพราะว่าทีเป็นคนที่ติดเพื่อน  ไปไหนก้อต้องมีเพื่อนไปด้วย  เหตุนี้ก้อคงเป็นเหตุหนึ่งที่ทำให้แอมติดนิสัยห้าวๆมาจากเพื่อนๆของที  “1ปีแล้วนะทีที่เราเป็นเพิ่อนกันหน่ะ ไปกินไรกานหน่อยมั้ย เย็นนี้ เราเลี้ยงเอง”แอมพูดพร้อมเอากระเป๋าตบหลังทีอย่างแรงก่อนที่จะวิ่งหนีทีขึ้นห้องไป  ตั้งแต่ม.4ที่แอมรู้จักกับที ทั้ง2คนได้นั่งไกล้กันตลอด และเข่งกันเรียนมาเสมอแต่เกือบทุกครั้งที่แอมได้คะแนนน้อยกว่าทีทุกครั้ง “ทามมัยทีถึงเรียนเก่งจังเลย แพ้เราบ้างซักทีจะเป็นอะไรมั้ย” แอมพูดพร้อมทำท่าเหมือนนักเลงนิดๆ  แต่ก้อสามารถเรียกเสียงหัวเราะจากทีและเพื่อนๆของทีได้เป็นอย่างดี  ในขณะเดียวกันที่ออฟ หมู  กล้วย เพื่อนๆของทีเดินออกไปถ่ายเอกสาร ก้อเหลือเพียงแค่ทีกะแอมเท่านั้นที่นั่งอยู่ที่ม้าหินใต้ต้นไม้ใหญ่
      >>“บางทีถ้าแอมเหมือนผู้หญิงก้อน่ารักดีนะ” ทีพูดออกมาพร้อมนั่งมองหน้าแอม
      >>”นี่..ทีจะบ้าหรอ ที่เราเป็นมันไม่ใช้ผู้หญิงรึยังงัย”แอมยิ้มนิดๆแล้วเดินออกไปจากม้าหิน
      >>”จิง จิงนะ”ทีตะโกนออกมาอีกครั้ง
      แอมรีบเดินขึ้นมาบนห้องด้วยหน้าตาที่เบิกบาน เมื่อมาถึงที่โต๊ะแอมก้อเหลือบไปเห็นแป้ง ลิปกลอส และที่ปัดแก้มของเพื่อนผู้หญิงในห้องที่นั่งข้างหน้าเธอ แอมหยิบมาดูอย่างสนใจ แต่ก้อมีเสียงแหลมบาดหูเสียงหนึ่งดังขึ้น”แอมสนใจของพวกนี้ด้วหรอ  บุคลิกอย่างแอมหน่ะ อย่าดีกว่ามั้ง” เสียงของแพร เพื่อนร่วมห้องของเธอนั่นเอง”ป่าว!!เราไม่ชอบหรอก เหนียว เหนอะหนะ”แอมตอบด้วยน้ำเสียงขยะแขยง พร้อมเดินเลี่ยงแพรออกไป นั่งที่ของตัวเอง ไกล้ถึงเวลาที่จะเลิกเรียนแล้ว ไกล้ถึงเวลาที่ที่จะนัดทีกินไปข้าวแล้ว
      **ที่ร้านอาหาร**
      “ไอ้ ห่าเอ้ย…เอาของกูไปแดก”เสียงของกล้วยที่กำลังทำเลาะกับหมู “มึงก้อแบ่งให้ไอ้หมูบ้างสิวะ”ออฟสมทบ ในขณะที่แอมและทีกำลังนั่งทานและแอบจ้องหน้ากันเงียบๆ  
          ทุกอย่างยังคงเป็นแบบนี้ทุกๆวัน วันแล้ววันเล่า แอมยังคงห้าวเหมือนเดิม ส่วนทีก้อยังคงมีนิสัยเหมือนเดิมคือขี้เล่นและติดเพื่อน ไม่มีใครเปลี่ยนแปลงจนกระทั่งวันสุดท้ายของเทอม1
      >> “นี่แอม ปิดเทอมไปเที่ยวทะเลกันมั้ย ไอ้หมู ไอ้กล้วย ไอ้ออฟ มันก้อไปนะ” ทีชวนแอมไปเที่ยวทะเล
      >> “ทีไปเหอะ เราไม่อยากไปหน่ะ เบื่อทะเล”
      >> “ไปบ่อยหรอ”
      >> “ป่าวหรอก”
      >> “ถ้าไม่ได้ไปบ่อยแล้วจะเบื่อได้งัยหล่ะ”
      >> “ก้อเราบอกไม่ก้อไม่ เข้าใจรึป่าว” แอมพูดอย่างมีอารมณืฉุนเฉียวเล็กน้อยพร้อมเดินหนีทีออกไป
      เวลาปิดเทอมผ่านไปอย่างเนิ่นนาน เป็นเวลา1เดือนเต็มๆที่ทีและแอมไม่ได้เจอกัน
      **วันเปิดเทอม**
      ทีไม่เห็นแอมนั่งรอทีอยู่ที่ม้าหินอย่างเดิม ทุกคนดูคล้ำขึ้นจากการเล่นน้ำทะเล  แต่สิ่งที่แปลกไปคือแอมไม่อยู่ กลับมีแต่เพื่อนๆของที ก้อคือกล้วย ออฟ และหมู ที่นั่งอยู่ที่ม้าหิน ทีพยายามมองหาแอมแต่ก็ไม่เจอ “แอมหายไปไหน  มันแปลกไป แอมไม่เคยมาสาย เพื่อนของเค้าหายไปไหนนะ แต่วันนี้รถอาจจะติด นั่งรอก่อนดีกว่า” นี่คือสิ่งที่ทีกำลังคิดอยู่ในใจพร้อมกับนั่งรอแอมด้วยใจที่จดจ่อ
      **ห้องเรียน**
      จะเข้าเรียนแล้ว แอมก้อยังไม่มาเรียนสักที  ต้องมีอะไรแน่ๆเลย แอมไม่เคยเป็นแบบนี้
      >> “ขอโทดนะที  พอดีวันนี้เราออกจากบ้านช้าไปหน่อย” เสียงเล็กๆของผู้หญิงคนนึงดังมาจากข้างหลัง
      ทีตกใจและรีบหันไปมอง แต่สิ่งที่ทีเห็นมันทำให้ทีนั้น ตกใจเป็นอยากมาก - - แอมเปลี่ยนไป เธอเหมือนผู้หญิงธรรมดาที่น่ารักคนนึง เธอรวบผมจนเรียบร้อย ทาแป้ง แต่งหน้าอ่อนๆ พร้อมทั้งการแต่งตัวของเธอเปลี่ยนไป เสื้อผ้าแลดูเรียบร้อย กระเป๋าเปลี่ยนใบใหม่เป็นแบบถือ แอมดูน่ารักผิดไปเป็นคนละคน ต่อไปนี้คงไม่มีแอมที่เป็นคนห้าวๆอีกต่อไป
      >> “ทำไมแอมถึงแต่งตัวแบบนี้หล่ะ”ทีถามด้วยความประหลาดใจ
      >> “ทามมัยหรอที  มานแปลกหรอ เด๋วเราไปแต่งใหม่ในห้องน้ำก้อได้นะ”
      >> “ป่าวหรอก น่ารักดี แอมเป็นแบบนี้แหล่ะ  ดีแล้ว”
      >> “หรอ…”แอมอมยิ้ม แต่การอมยิ้มของแอมในครั้งนี้แสดงให้รู้ได้ว่าแอมกำลังอาย ซึ่งทีเองก้อไม่เคยเห็นแอมเป็นแบบนี้มาก่อน
      แอมดูสวยผิดตาจากทุกๆคน และดูแปลกไปในสายตาของผู้ชายในโรงเรียน มีคนหลายๆคนมาจีบแอม แต่แอมก้อไม่เคยตกลงเป็นแฟนกับใครสักคน แอมทำกิจกรรมหลายๆอย่างให้โรงเรียน  ตอนนี้แอมกลายเป็นดาวโรงเรียนไปแล้ว เธอเปลี่ยนแปลงตนเองได้ภายในเวลาแค่1เดือนครึ่ง ทุกสิ่งเปลี่ยนไป แต่มีสิ่งหนึ่งที่ยังไม่เปลี่ยนระหว่างความเป็นเพื่อนของแอมกะที
      >> “ไกล้สอบแล้ว..แอมมีติวเตอร์รึยัง” ทีถามด้วยความเป็นห่วง
      >> “ยังหรอก ทามมัยหรอ สนจัยจะเป็นติวเตอร์อย่างงั้นล่ะซิ”
      >> “จะว่าอย่างงั้นก้อได้”
      >> “แหม.. ก้อทุกที ทีก้อติวให้เรา แล้วคราวนี้เราจะพลาดได้งัยหล่ะ”แอมตอบอย่างเป็นกันเอง
      ทีเริ่มติวข้อสอบให้แอมทุกวัน จนหลายๆคน ก้อเริ่มคิดว่าทีกะแอมเป็นแฟนกัน  ทั้งทีใจของทั้ง2คนปฏิเสธความเป็นแฟนกันอย่างสิ้นเชิง
      **วันสอบ**
      >> “แอมท่องได้รึยัง ที่เราให้ไปหน่ะ” ทีถามแอมอย่างเป็นห่วง
      >> “ได้แล้ว  ขอบใจมากนะที สอบคราวนี้ไม่พลาดแน่ๆ”
      การปิดเทอมได้มาถึง  แอมชวนทีไปทานข้าวที่ร้านเดิม แต่ว่าคราวนี้ทีไม่พาเพื่อนๆไปด้วย มันแปลกกว่าครั้งก่อนๆ ที่ปกติ ต้องมีที กล้วย ออฟ หมู และแอม ไปด้วยกันเสมอ  วันนี้แอมสั่งเค้กวานิลลา แต่ทีสั่งน้ำเปล่า  แล้วทั้งสองคนก้อนั่งคุยกัน  “วันนี้แอมทำข้อสอบได้รึป่าว??” ทีถามแอมอย่างเป็นห่วง “ก้อได้แหล่ะ แต่ก้อคงได้คะแนนไม่ดีเท่าทีหรอกน่า” แอมตอบพร้อมกับยิ้มหวานให้ที ทีไม่เคยเห้นแอมยิ้มแบบนี้ที่ไหนเลย มันเป็นรอยยิ้มที่น่ารักมากๆ ทั้ง2คนยังนั่งคุยกันอยู่ในร้านเป็นเวลานานมาก เค้กวานิลลาในจานก้อไม่ได้ลดลงไปจากเดิมมากสักเท่าไร
      >> “ดึกแล้วนะที กลับบ้านเถอะ”
      >> “คับ กลับก้อกลับ ทีไปส่งแอมนะ”
      >> “ส่งเราแค่ปากซอยนะที”
      >> “ก้อได้จ้ะ”
      แอมกะทีนั่งรถเมล์มาเรื่อยๆ จนถึงปากซอยบ้านแอม ทีลงรถมาพร้อมแอมเพื่อที่จะมาบอกลา “คืนนี้แอมรีบนอนนะ”ทีบอกแอมก่อนไป แอมไม่พูดอะไร นอกจากโบกมือลาที
      **เช้าวันต่อมา**
      >> “หวัดดีค่ะ ขอสายทีค่ะ”
      >> “พูดอยู่ นี่แอมหรอ”
      >> “อือ นี่ทีว่างรึป่าว”
      >> “ว่างดิ จาชวนไปไหนหรอ”
      >> “เดินเล่น ไปมั้ย”
      >> “ไปดิ มีหรอ แอมชวนแล้วทีจะไม่ไป”
      >> “จ้าๆ งั้นเจอกันนะ”

      **ที่สวนสาธารณะ**
      ทีกำลังยืนหันหลังอยู่ แอมเดินเข้าไปหาทีพร้อมดอกลิลลี่ช่อเล็กๆ โดยคิดว่าจะเซอร์ไพรส์ที  แต่แล้ว ก้อมีผู้หญิงคนนึงเดินถือน้ำมาให้ที “ที… กินน้ำก่อน”เสียงของก้อย รุ่นน้องม.4 คนนึง ดูท่าทางว่าทีกับก้อยจะสนิทกันมาก ทีโอบกอดก้อยอย่างคนที่รักกันทำ ก้อยป้อนน้ำที ทั้ง2คนดูรักกันและเหมาะสมกันมาก ต่างกับเธอ เธอที่ไม่เคยทำอะไรเพื่อคนที่เธอรัก ไม่เคยทำอะไรให้เค้ามีความสุข ระหว่างเราคงเป็นได้แค่เพื่อนใช่มั้ย ทีคงไม่ได้คิดรักเรา เหมือนที่เรารักที แอมยืนร้องให้อยู่ห่างๆจากทีและก้อย เธอยืนมองทีด้วยความรู้สึกที่เสียดายโอกาส 2ปีกับโอกาสของเธอที่จะบอกที  ว่าเธอรักทีมากแค่ไหน ทีคือคนคนเดียวที่อยู่ในใจของแอม ทีทำให้ชีวิตแอมเปลี่ยนไป แอมพร้อมและยอมที่จะเปลี่ยนทุกอย่างเพื่อที แต่มันช้าไปใช้มั้ย 2ปีที่แอมรอคอยต้องมาหมดลงในวันนี้ วันที่แอมรู้แล้วว่าทีไม่ได้รักแอม

      ทีเริ่มกังวลว่าทำไมแอมยังไม่มา ทีเริ่มมองหาแอมและเห็นผู้หญิงคนนึงวิ่งร้องไห้ออกไป ทีรู้ทันทีว่าคนคนนั้นต้องเป็นแอม ทีรีบวิ่งตามจนทันและกระชากมือแอม
      >> “แอมเป็นอะไร ใครทำอะไรแอม”
      แอมหันมามองหน้าที พร้อมกับกอดทีไว้แน่น
      >> “แอมมีอะไรอยากจะบอก บอกให้ทีได้ฟัง อย่างน้อย แค่ขอให้ทีรู้”
      >>…
      >> “แอมรักทีนะ……………………”
      ทีพูดอะไรไม่ถูก ตอนนี้ทีกำลังสับสน ในขณะที่เค้ากำลังเป็นแฟนกับก้อย คนที่เค้าแอบรักและพยายามตัดใจ ได้มาบอกรักเค้า
      >> “แอมไม่ต้องการให้ทีมารักแอม เพียงแอมอยากบอกให้ทีรับรู้ ทีคือทุกอย่าง ทีทำให้แอมเปลี่ยนไป ทีทำให้แอมรู้จักความรัก  แอมขอบคุณนะ ที่ทีคอยดีกับแอมมาตลอด  ต่อไปนี้แอมจะไม่กวนทีอีกแล้ว แอมคงบอกทีช้าไป แอมพยายามหาโอกาสมาตลอด มันคงช้าไป ช้าไปจิงๆ………………………..”
      แอมปล่อยมืออกจากตัวของที แอมตัวสั่น พร้อมเอามือปาดน้ำตาที่เต็มแก้ม เธอเดินหันหลังจากไป ทีกำลังเดินกลับมาหาก้อยที่เดิม แต่เท้าของเค้ากลับไปสะดุดสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ดอกลิลลี่ของแอมนั่นเอง มีกระดาษสอดไว้ ทีรีบดึงออกมาอ่าน ข้างในกระดาษเขียนว่า
      >> “นานแล้วนะระหว่างความเป็นเพื่อนของเรา มันคงไม่สายไปนะ ที่แอมอยากบอกทีว่า แอมแอบรักทีมานานแล้วแล้วทีหล่ะ??”
      ทีวิ่งตามไปตามทางเดิมที่แอมเดินไป เจอแล้ว!!! แอมกำลังเดินร้องไห้อยู่เช่นเดิม ทีเข้าไปกอดแอมอย่างไม่รอช้า แอมตกใจมาก “ทีก้อรักแอมมากเหมือนกันนะ แอมรู้มั้ย ทีพยายามตัดใจจากแอมหลายครั้งแล้ว แต่…” “อย่าเลย…ในเมื่อทีพร้อมที่จะมีคนใหม่ แอมก้อคงไม่ใช่แล้ว แอม…เอ่อ…จ…จะตัดใจจากทีแล้ว จากนี้ เราคงไม่ต้องเจอกันอีก แอมรักทีนะ เมื่อทีมีความสุข แอมก้อทีความสุข เราอย่าเจอกันอีกเลย”แอมปล่อยมือทีออก พร้อมกับยิ้มให้น้ำตาเธอไหลหยดลงบนมือของที  เธอหันหลังเรียกรถแท๊กซี่ แล้วขึ้นรถไปโดยไม่เหลียวมามองที ทีวิ่งตามรถมาได้เพียงแค่นิดเดียว รถแล่นออกไปเร็วเกินกว่าทีจะวิ่งตามได้
      …………………………………………………….
      จากนั้น เมื่อไหร่ที่ทีโทรไปที่บ้านของแอมก้อจะไม่มีการตอบรับใดๆทั้งสิ้น ไปหาแอมที่บ้าน พ่อแอมก้อบอกทีว่าแอมไปอยู่หอ  แต่ก้อไม่รู้ว่าที่ไหน รู้แต่ว่าแอมสบายดี  แอมลาออกจากโรงเรียนเดิม และไม่ส่งข่าวมาให้ทีเห็นอีกเลย แอมจากทีไปแล้วจิงๆ
      >> “เทอหายไปจากชีวิตของผม ผมรู้ใจตัวเองช้าเกินไป มันสายไปแล้ว เธอพร้อมที่จะตัดใจไปจากผมแล้ว เพราะความที่ผมเปลี่ยนใจ เพราะความที่ผม…ไม่กล้าบอกไปว่ารักเธอ




               ++++++++++++++ยิ่งเทอเปงเหมืองเพื่อนซาหนิด ยิ่งม่ะมีสิดจาบอกไป ว่ารักเทอ++++++++++++++++++

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×