เรื่อง วัยรุ่น วัยมัน (โดย ไม่คิดอะไร)

เนื้อเรื่อง

วันหนึ่งขณะที่ ดี้ ฝัน และอัยน์ กำลังคุยกัน (อย่างเมามัน) กันอยู่ใต้ต้นไม้ เท็ม และ ปอนด์ ก็เขามาคุยกับพวกเขา
เท็ม – นี่พวกเธอคืนนี้ไปเที่ยวเธคกันม้า
ปอนด์ – อืมไปปล่อยอารมณ์ ไปมั๊ยจ๊ะฝัน
ฝัน – ไม่ไปหรอกเราไม่ชอบสถานที่แบบนั้นหรอก เสียงดัง น่ารำคาญจะตาย
เท็ม – เอ่อ แล้วอัยน์ล่ะไปป่ะ
อัยน์ – เราขอบายอ่านะ ไม่อยากไป
ดี้ – แต่เราไปน่ะ แล้วไปวันไหนอ่ะ
ฝัน +  อัยน์ – เฮ้ย ดี้
ดี้ – เอ่อน่า
เท็ม – อืมงั้นคืนนี้เจอกัน  ฉันไปรับเธอน่ะ เอ่อ ที่บ้านนะ
ปอนด์ – แล้วสองคนนี้แน่นะ ว่าจะไม่ไป
ฝัน +  อัยน์ – แน่ใจดิ ไมหรอ
ปอนด์ – ปล่าว แล้วจะเสียใจถ้าไม่ไป
ฝัน +  อัยน์ – ถ้าฉันจะเสียใจมันก็เรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับแก
เท็ม – อืม งั้น ฉันสองคนไปก่อนน่ะ
ปอนด์ – บายจ๊ะ สาวๆ
เมื่อ ฝันและอัยน์เห็นพวกเท็มเดินไปเธอหันไปพูดกับดี้
อัยน์ – นี่ ดี้ฉันว่าแกอย่าไปเที่ยวกับพวกนั้นเลยว่ะ
ดี้ –  ไมอะ ถ้าฉันจะไป ใครก็ห้ามฉันไม่ได้หรอกเฟ้ย
ฝัน – งั้น ก็ระวังตัวล่ะกัน ถ้าพวกนั้นเขาให้เธอลองกินของแปลกๆ เธอห้ามกินเชียวน่ะ
ดี้ – เออ ฉันจะระวังตัว / เอ่อน่า ฉันจะระวังตัวฉันสัญญา
เธอรีบสัญญากับเพื่อนทั้งสอง เพราะทั้งสองมองหน้าเธออย่างไม่เชื่อใจ
กลางคืนในเธค
ปอนด์ – ไงสนุกมั้ยดี้
ดี้ – หนุกมากเรย
เท็ม – นี่ ฉันมีอะไรให้เธอลองจะเอามั้ย
ดี้ – อะไรหรอ
ปอนด์ – นี่ ลองดูดิ แล้วเธอจะรู้สึก สบาย
ดี้ – แน่ใจน่ะ / อ่ะ ลองดูก็ได้
หลังจากคืนนั้น (ผ่านไปหลายคืนมาก) อัยน์ และ ฝันก็มานั่งคุยกันถึงเรื่องของดี้
ฝัน – นี่ ยัยอัยน์เธอว่ามั้ยว่าดี้ดูเปลี่ยนไปน่ะ
อัยน์ – อืม ฉันก็ว่างั้นแหละ เห็นมีคนมาบอกฉันนะว่าดี้ไปเที่ยวกับ สองคนนั้นบ่อยมากเลย
ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่นั้นดี้ก็เดินมาหาทั้งสองคน และพวกเขาก็สังเกตุดูดี้ท่าทางอิดโรยมาก
อัยน์ – เฮ้ย ดี้ แกไปทำไรมา ไมดูอิดโรยจังว่ะ
ฝัน – เอ่อ ! ใช่ แกไปทำไรมาว่ะ
ดี้ – คือ พวกแกช่วยฉันได้ไหมฉันคิดไม่ออกแล้วว่าจะทำไง
อัยน์  – แกเป็นไรอ่ะ ถ้าพวกฉันช่วยได้ก็จะ ช่วย
ดี้ – คือ ฉันติดยา
ฝัน +  อัยน์ – เฮ้ย / แกติดยาอะไรว่ะ
ดี้ – ยาอี
ฝัน – ฉันเตือนแกแล้วน่ะ ไมไม่ฟังกันบ้างว่ะ
อัยน์ – พอเหอะ  
ฝัน – พอทียังงี้ก็มาขอโทษ แล้วเวลาทำ ทำไมไม่คิดว่ะ
อัยน์ – พอเหอะ ฝัน แค่นี้มันก็ เฮิร์ท เต็มที่แล้ว
ดี้ – คือฉันขอโทษ พวกแกช่วยฉันน่ะ ฉันไม่รู้ว่าจะทำไงแล้วอ่ะ
อัยน์ – เอางี้ ฉันคิดออกแล้ว
ฝัน – เอางี้ เอาไงหล่ะ
อัยน์ – ก็ฉันจะพาเธอไปรักษาดิ
ดี้ – ที่ไหนว่ะ
อัยน์ – ถ้ำกระบอกไง
ฝัน – เอาไง ไปป่ะ
ดี้ – ฉันเอาไงก็ได้ / ไปก็ไป
ฝัน – คราวหน้าถ้าฉันเตือนอะไรก็ฟังบ้างน่ะ
ดี้ – (ทำหน้าสำนึกผิด) อืม
แล้วทั้งสามก็พากันไปยังถ้ำกระบอกเพื่อไปรักษาอาการติดยาของดี้ พร้อมกับเสียงบ่นของฝันตลอดทาง
[ ความคิดของดี้:รำคาญเสียงฝันมาก / ฉันก้อว่างั้นแหละ (อันนี้ของ อัยน์) ]