พยาบาลภาค2

เนื้อเรื่อง

วันหนึ่งหลังจากที่เรียนจบและได้งานทำการโทรศัพท์หาใครสักคนก็คงไม่เหลือบ่ากว่าแรง
เสียงใสๆเกือบจะลืมไปแล้วจริงหรือเปล่า\"ว่างหรือเปล่าไปกินข้าวกัน\"หลังจากที่วางหูสถานที่นัดเจอ
ใช่แล้ว!โรงพยาบาล...ผู้คนมากมายมันเป็นวันที่เขารับน้องกัน ร้านข้าวข้างโรงพยาบาลร้านเดิมกับข้าวเหมือนเดิม
แปลกไปมั้งแต่ก้ยังดีที่มีเรื่องพูด  หลังจากนั้นมีโต๊ะหินเป็นเพื่อนนั่งมองดูน้องเขาทำกิจกรรม
ทุกครั้งที่เดินกลับคือการมาดื่มเบียร์ที่มีอยู่มากมายตรงหน้าเรา
2ชม.ผ่านไป บังเอิญเหลือบไปเห็นน้องคนหนึ่งน่ารักดีเลยเออมีวิวให้มองจากมองก็เป็นจอง
พี่หนูจะไปเที่ยวต่อ...ไม่แสดงความคิดเห็น..หันไปที่น้องอีกคนพี่ขอเบอร์นะแล้วการสนทนาก็เริ่มขึ้นในคืนนั้น
คำพูดไพเราะต่างๆที่เคยได้ยินแต่ไม่เคยเบื่อที่จะฟัง\"นอนหลับฝันดีนะคะ\" เรื่องมันน่าจะดีใช่มั๊ยไม่เลย
11.00 โมงเช้าเสียงไม่คุ้นหรือคุ้นแต่ไม่ใสใจ..พี่จอยตอนนี้พี่อยู่ไหน   ถามอะไรมาก้ตอบ คำถามสรุปตกลงเราเป้นใคร
ไม่บอกแล้วหนูจะโทรหานะ  สงสัยไม่โทรมาโทรเองก็ได้......  สุดท้ายก็ไม่รุ้ว่าเป็นใครสิ่งที่รู้อย่างเดียวคือ  เมื่อเราได้รู้จักใคร
สักคนที่เราคิดว่าเขาเป็นคนดีสำหรับเรา เรากับไม่เคยรักษาน้ำใจ  พอเจอคนใหม่เราก็ไม่สานต่อความรู้จัก แต่คำพูดหนึ่งยังก้อง
ดังอยู่ในหู\"พี่จำได้มั๊ยตอนแรกที่เรารู้จักกันพี่เป็นคนบอกเองว่าเราไม่ได้เป้นอะไรกัน\'เพราะฉะนั้นก็ไม่ผิดที่หนูมีสิทธิ์ที่จะเลือกคนอื่น
ถ้ามีใครคนหนึ่งพูดกับคุณด้วยประโยคนี้คุณว่าเขารักเรามั๊ย