ตอนที่เราเป็นเด็กเราไม่เคยจำได้ว่ามีใครเป็นห่วงเรา
ตอนนี้เราโตเป็นผู้ใหญ่และเราก็กำลังจะแก่กลับมีคนมากมายมาเป็นห่วงอนาคตของเรามากมายทั้งที่เขาเหล่านั้นไม่แม้แต่จะหยิบยื่น
วันหนึ่งเด็กผู้หญิงคนหนึ่งแค่เราช่วยให้เข้ารู้สึกว่าชีวตเขาจะดีขึ้น\"พี่จอยถ้าพี่ไปเปิดร้านที่ไหนเอาไก่ไปอยู่ด้วยนะ\"
แล้วเรื่องเล่ามากมายก็หลั่งไหลออกมา พี่เชื่อมั๊ยไก่จำไม่ได้ว่าพ่อแม่เขาเคยรักไก่หรือเปล่า เขามีแต่ขอเงินเขาไม่เคยถามว่าลำบากมั๊ย
มีอยู่ครั้งหนึ่งไก่ไปบ้านญาติแล้วยายเขาเอามะละกอให้ลูกหนึ่งแต่ญาติเขากับด่าว่าเอาให้มันทำไมพี่เชื่อมัยไก่เดินน้ำตาไหลออกมาเลย
แล้วก็คิดว่าทำไมพ่อแม่เราถึงจนเราลำบากพ่อแม่ก้ไม่สนใจชีวิตเหมือนอยู่ตัวคนเดียวไม่มีญาติพี่น้อง
บ้างที่เรามัวแต่นึกว่าเรามีญาติพี่น้องมากมายเราเรียกร้องแต่คนที่เขาไม่มีใครเขากับอยู่ได้และอยู่ได้ดีกว่าเรา
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น