เรื่องผี

เนื้อเรื่อง

หวัดดีฮะ ผมเป็นน.ร.ในโรงเรียนหนึ่ง
  วันนั้น ผมกลับจากเรียนพิเศษมากับพี่ ไปที่คอนโดของพี่ ตอนนั้นเป็นเวลา 2 ทุ่มกว่าๆแล้ว มันมืดมากเพราะเป็นฤดูหนาว แถวนั้นไม่ค่อยมีคน มีแต่ยามเฝ้าอยู่ ผมและพี่เดินไปที่ลิฟต์มันวังเวงมากครับ พอผมขึ้นไปถึงห้องชั้นที่ 15 ผมก็นึกขึ้นได้ว่าลืมหนังสือ ไว้ที่รถ ผมจึงลงไปเอาคนเดียว ตรงหน้าลิฟต์มียามเฝ้า ผมดีใจมากเมื่อเห็นว่ามีชายคนหนึ่งก็ลงลิฟต์ไปกับผมด้วย แต่พอตอนผมไปเอาของเสร็จกำลังจะขึ้นลิฟต์ ไม่มีคนนี้ละคับ ตอนนั้นมันวังเวงด้วย ผมจึงทำใจกล้าขึ้นลิฟต์ไปคนเดียว ในลิฟท์นั้นเป็นลิฟท์ที่ขัดมันเงามากมันสะท้อนเห็นด้านหลังได้ผมยอมรับแม่บ้านมากเลยคับที่ขัดได้เก่งขนาดนี้ แต่ตรงประตูลิฟต์เป็นโลหะไม่สะท้อน ผมกำลังจะกดปุ่มลิฟต์ที่ชั้น 15 ผมรู้สึกวาบๆที่หลังเหมือนมีใครคนหนึ่งกำลังจ้องผมอยู่ ผมเหลือบไปดูที่ปุ่มกด มันเงาคับ มันสะท้อนให้เห็นเด็กคนหนึ่ง ตัวซีดขาว ไว้ผมหน้าม้า มีรอยยิ้มแปลกๆ กำลังจ้องมองผมอยู่  ผมตกใจคับผมแน่ใจว่าไม่มีใครขึ้นมากับผมด้วย ผมไม่กล้าหันหลังไปมอง ผมจึงเหลือบไปที่ปุ่มกด จ๊าก !!! เด็กคนนั้นไม่มีแขนกับตัวท่อนล่างคับ ไม่คิดไม่ฝันเลยฮะว่าผมจะมาเจอตอนนี้ ผมจึงหลับตาปี๋ ผมนึกถึงบทสวดบท แต่นึกไม่ออก ผมจึงภาวนาในใจว่า \"ไปที่ชอบที่ชอบเถอะ อย่ามาเบียดเบียนซึ่งกันกันเลย\"ผมรู้สึกว่าทำไมเวลามันช่างนานเหลือเกิน เด็กคนนั้นก็ยังจ้องผมอยู่ผมไม่กล้าหันไปมอง เมื่อนั้นประตูลิฟท์ก็เปิดออก ผมดีใจมากเมื่อเห็นยาม ที่นี้ละผมจึงกล้าหันไปมอง  จ๊าก !!! ผมเห็น !!! ผมเห็น !!! เด็กคนนั้นยังอยู่ ผมหน้าแดงเลยคับ  มีตัวอักษรสีแดงบนเสื้อด้วยมันอ่านได้ว่า \"พลับ\"  น้องพลับ  น้องพลับของพี่ เฮ้ยนึกว่าผีหลอกซะแล้ว (โปสเตอร์รูปน้อยพลับฮับ)

       หึหึหึหึ    

      เป็นไงฮะ