สายเกินไป....

เนื้อเรื่อง

*ขอใช้นามสมมตินะคะ*
ตั้งแต่ที่เราได้รู้จักกัน  ฉันไม่เคยที่จะไม่อยากเจอหน้าเธอ               แต่ทำไมเธอถึงทำตัวไกลห่าง
ทั้งที่เธอเคยบอกรักเคยบอกเป็นห่วงฉันมาก  แต่มาวันนี้มันคงเป็นได้แค่ความทรงจำใช้ไหม
มันคงเป็นควมทรงจำที่ไม่สามารถกลับมาได้
          
                                                        ฉันขอให้เธอออกไปจากความทรงจำฉันได้ไหมได้ไหม........................ฉันไม่อยากจะเจ็บต่อไปอีกแล้ว.......

    ข้อความสุดท้ายที่ผมได้เห็นและผมเห็นพร้อมกับการจากไปของแนนอย่างที่ไม่มีวันได้กลับมาอีก

                                       หลังจากที่ผมได้อ่านข้อความที่ทำให้ผมรู้สึกผิดอย่างที่สุด

   แนน           ผมขอโทษ          ผมขอโทษที่ผมไม่เข้าใจแนน              
แนนคือผู้หญิงที่ผมแอบชอบเขา          แต่ผมก็ไม่สามารถจะรักเขาได้เพราะคำว่าฐานะ  ฐานะเราชั่งแตกต่างกัน
ผมรู้ว่าแนนรักผมและผมก็รู้ว่าแนนสามารถรู้ได้ว่าผมก็รักแนน   แต่ผมทำไม่ได้   ทำไม่ได้ที่ผมจะบอกรักแนน  อย่างที่บอกเพราะฐานะ
ผมผิดเองที่ผมบอกไปว่าผมเกลียดคุณ   รำคาญคุณ  แต่เพราะผมกลัวว่าคุณจะไปห่างจากผม  
เนื่องจากพ่อกับแม่ของคุณเรียกผมไปคุย  เขาบอกว่าถ้าผมไม่เลิกยุ่งกับคุณ  พ่อกับแม่ของคุณจะพาคุณไปอยู่ต่างประเทศ
ผมรู้ว่าผมทำให้คุณเจ็บมาก             แต่ผมไม่รู้จะทำอย่างไง               ผมอยากบอกขอโทษ
                       แต่คงสายไปแล้ว           แนนได้ผูกคอตายในห้องแนนแล้ว      
   ผมรู้ว่ามันคงสายไปสำหรับคำว่ารักที่ผมจะมอบให้คุณ    ผมรู้เสมอ ว่ามันสายไป    ตอนนี่ผมคงทำอะไรไม่ได้แล้ว
                       ตอนนี่ผมคงทำได้แต่เฝ้ารอ  รอวันที่คุณจะกลับมา           ทั้งที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้                
                          แต่ตอนนี่ผมคงไม่ต้องรออีกต่อไปเพราะผมได้ไปหาคุณแล้ว
                  


ผมได้เดินข้ามถนนแต่เพราะผมยังคงเศร้าเรื่องแนนทำให้ผมเดินช้าๆอย่างไม่ระวังรถ        ทำให้ผมถูกรถชน
ลูก.............ลูกแม่ ไม่น่าเลยไม่น่าเลย     ลูกแม่             นี่เป็นเสียงสุดท้ายที่ได้ยินมันคือเสียงของแม่ผม              
แต่ตอนนี่ผมดีใจมากที่ได้ไปหาแนนแล้ว
แนนผมมาหาคุณแล้ว
___________________________________________________________จบคะ____________________________________________________
มีอะไรติชมกันมาได้นะคะ