คำว่ารัก

เนื้อเรื่อง

ปลากับนัทเป็นแฟนกันมา3ปีวันหนึ่งนัทมาขอเลิกกับปลา \"ปลานัทว่าเราไปกันไม่ได้แล้วละเราเลิกกันดีกว่า\"นี้เป็นคำพูดสุดท้ายที่นัทพูดกับปลาจากนั้นนัทกับปลาก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย

ตั้งแต่ที่นัทบอกเลิกกับปลามาไม่มีใครได้เห็นรอยยิ้มอันเปี่ยมไปด้วยความสุขของปลาอีกเลย
บิ๊กเพื่อนชายที่สนิทกับปลาเข้ามาคุยกับปลาโดยแกล้งทำเป็นกวนๆ \"นี้ยัยบ็องซ์\"ตบหัวปลา
ปลา\"โอ้ยย!!!\"ไอ้บ้าบิ๊กจะมากวนไรอีกเนี่ยะ อารมณ์เสียนะโวยย(ทำหน้าดุ)  เอานึกว่าพูดไม่ได้ซะอีก555++บิ๊กพูดด้วยเสียงอันกวน
บ้าฉันไม่ได้เป็นใบ้นิยะ ปลาพูดด้วยความรำคาญ นี้อาทิตย์หน้าเค้าจะไปเข้าค่ายที่ทะเลกันไปรึเปล่า บิ๊กถามปลาด้วยความหวังว่าปลาจะไป ไม่ไปได้ไงละก็เป็นกิจกรรมของร.ร.ต้องไปสิ ปลาบอกบิ๊ก เย้เย้ บิ๊กดีใจสุดๆ

อาทิตย์ต่อมาน.ร.ม.6ก็ไปเข้าค่ายที่ทะเลกัน

**********มาถึงทะเลแล้ว*******************

มีใครเห็นปลามั้ง บิ๊กเดินตามหาปลาเพราะตั้งแต่มาถึงทะเลบิ๊กยังไม่เห็นปลาเลย

บิ๊กก็เดินไปเรื่อยๆ  แล้วก็เห็นมีคนกำลังจะโดดนํ้า เอ้ยยนั้นปลานิบิ๊กรีบวิ่งไปห้ามปลาไว้ นี้ปลาเธอคิดจะทำไรของเธอเนี่ยะ บิ๊กโมโห้สุดๆ
ฉันฉันไม่อยากจะมีชีวิตต่อไปแล้ว ปลาร้องไห้โฮ ไม่มีใครรักฉันหรอก

ทำมั้ยจะไม่มีใครรักเธอปลายังมีคนรักเธออีกตั้งเยอะนะปลาอย่างน้อยก็มีใครคนหนึ่งเค้ารักเธอสุดหัวใจ บิ๊กบอกปลา
ใครเค้าจะมีรักฉันขนาดนั้น ปลาร้องไห้ต่อ ก็เออ..บิ๊กพูดอํ้าๆอึ้งๆ แต่พอบิ๊กก้มลงก็เห็นปลานอนหลับไปแล้วบิ๊กลูบหัวปลาอย่างทะนุทะถนอมแล้วบิ๊กก็อุ้มปลาไปนอนที่ห้องของปลา

เมื่อปลาตื่นแล้วก็เห็นบิ๊กนอนเฝ้าอยู่ข้างๆ บิ๊ก บิ๊ก ไอ้บิ๊ก(ตะโกน)ตื่นได้แล้วนะ เอาปลาร้องซะเสียงดัง...โอ้ยย(บิดขี้เกลียด)
แล้วนี้นายทำมั้ยไม่ไปที่ห้องของนายละ ปลาถามบิ๊ก เออก็ฉันกลัวเธอจะคิดสั้นอีกนะสิเออเธอไม่เป็นไรแล้วฉันไปนะ(บิ๊กก็เดินกลับไปที่ห้อง)
เอารีบไปเชียวไอ้บ้านี้จะไปก็ไปจะมาก็มา

สักพัก

ปลาอยากออกไปสูดอาการบริสุทธิ์ข้างนอกเลยออกไปเดินเล่นที่ทรายหาดแต่แล้วก็เห็นนัทกับแพรวเดินจู่จี่กันอยู่ปลาเลยหันหลังกลับที่ห้องพัก โอ้ยยเราจะหนี้สองคนนั้นไม่ได้เลยรึไงนะบ้าจิงๆ ปลาโมโห้

ก๊อก ก๊อก  

นี้ยัยบ็องซ์เปิดประตูหน่อยสิ(คงรู้นะคะว่าเสียงใคร55++ยัยบ็องซ์นี้ก็คงรู้เลยใช่มั้ยคะ)
โอ้ยย!!!!!นี้มีไรอีกเนี่ยะ(เปิดประตู) \" ก็จะชวนไปเดินเล่นไงละมาทะเลทั้งทีนะไปเดินเล่นที่ทรายหาดหน่อยเถอะ\"บิ๊กทำท่าอ้อนปลา
ก็ได้ๆ(ปลาคิดในใจยอมความขี้อ้อนของนายจิงๆนะนายบิ๊ก)
แล้วบิ๊กกับปลาก็ไปเดินเล่นที่ทรายหาดด้วยกัน ระหว่างที่เดินนั้นปลากับบิ๊กไม่ได้คุยกันเลย แต่การเดินเล่นที่ทรายหาดกับบิ๊กครั้งนี้ทำให้ปลารู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

     หลายวันผ่านไปค่ายไปทะเลก็จบลงทั้งหมดก็แยกย้ายกันกลับบ้านเช่นเดียวกับปลาเธอก็กลับมาถึงบ้านแล้ว
  
  \"ก็อก ก็อก\"

   \"นายบิ๊กลืมของรึไงนะ\"ปลานึกว่าบิ๊กเลยเดินไปเปิดประตูแต่แล้วก็ไม่ใช่คนคนนั้นคือนัท\"เอานัทมาหาปลามีอะไรเหรอ\"ปลาถามนัท
\"เราอยากคืนดีกับปลานะ...เรารู้ว่าปลายังรักเราอยู่\"นัททำท่าอ้อนขอความรักจากปลา\"นัท!(ในใจ..ปลารู้สึกงงมากๆที่นัทมาขอคืนดีด้วย)ทำมั้ยนัทถึงมาคืนดีกับเราละแล้วยัยแพรวละนัทเอาเค้าไปไว้ไหนกัน\"ครั้งนี้ปลาเริ่มใจแข็งแล้ว  \"เรากับเค้าไม่มีไรกันแล้วจิงๆนะปลา\"นัทอ้อนปลาอีกครั้ง \"นัทเราอยากให้นัทเข้าใจนะว่าเรื่องของเราสองคนมันจบลงตั้งแต่ครั้งที่นัทมาบอกเลิกกับเราแล้วตั้งแต่นั้นมาเราทำใจได้แล้วเราไม่อยากเสียใจอีกนัทกลับไปเถอะนะเราเป็นเพื่อนกันก็ได้\"
    
      นัทไม่ฟ้งอะไรเลยรีบขับรถไปที่บ้านของบิ๊กปลาเห็นท่าจะไม่ดีเลยขับรถตามนัทไป

\"ไอ้นัทมึงมีไรวะ\"บิ๊กเห็นท่าจะไม่ดีเหมือนนัทจะมาหาเรื่อง \"มึงทำให้ปลาไม่ยอมคืนดีกับกูมึงต้องเจออย่างนี้\"นัทต่อยหน้าบิ๊กไปเต็มๆ
\"นัทหยุดซะทีเถอะ\"ปลารีบเข้ามาห้ามนัท นัทก็หยุดปลาเลยพูดต่อ \"นัทคนที่ปลาเคยรักไม่เคยเป็นแบบนี้เลยไม่เคยมาหาเรื่องคนอื่นไม่เคย
ทำตัวอันทพาลแบบนี้ ถ้าเกิดนัทยังทำตัวแบบนี้นะอย่างหวังว่าเราสองคนจะได้คืนดีกันเลยแม้แต่ความเป็นเพื่อนปลาก็ไม่ให้นัท\" เมื่อพูดจบปลาก็เข้าไปประคองบิ๊กแล้วก็พาไปทำแผลข้างในบ้าน นัทเมื่อได้ยินปลาพูดแบบนี้ก็อึ้งแล้วก็ขับรถกลับไปด้วยความโกรธบิ๊กมากๆ

\"โอ้ยย!!!!เจ็บ\"บิ๊กอุทาน \"ขอโทษนะบิ๊กเรามือหนักไปหน่อยอะ\"ทำแผลต่อ

สักพัก
  \"เอาเสร็จซะที\"เอาผ้าปิดแผลปิดให้บิ๊ก \"ขอบใจปลามากนะที่ทำแผลให้เรา\"บิ๊กขอบใจปลาจากใจจิง \"ไม่เป้นไรหรอกเราก็ต้องขอโทษบิ๊กเหมือนกันที่นัทมาหาเรื่องบิ๊กอย่างนั้นนะ\"ปลาก็รู้สึกผิดเหมือนกัน \"เออเดี่ยวเราต้องกลับบ้านก่อนนะคํ่าแล้ว\"ปลาพึ่งนึกได้ว่าคํ่ามากแล้ว
\"เดี่ยวเราไปส่งหน้าบ้านนะปลา\"บิ๊กก็เดินไปส่งปลาที่หน้าบ้านแต่แล้วรถของปลาก็เสีย  ไม่รู้ว่าเป็นอะไร \"เอา!รถเสียซะแล้วทำไงดีเนี่ยะ\"ปลาเริ่มทำหน้าบูดๆ \"รถเสียเหรอปลาทำไงดีละ...เออเรามีน้าอะเค้าซ่อมรถเก่งนะเดี่ยวเราเอาไปให้น้าเราซ่อมให้ละกันนะปลา\"บิ๊กเสนอขึ้น
\"อืมแล้ววันนี้เราจะกลับบ้านยังไงดีละเนี่ยะ\"ปลานึกได้ว่าต้องรีบกลับบ้าน \"ไม่เป้นไรหรอกปลาเดี่ยวเราไปส่งเรามีรถอยู่นะ\"บิ๊กบอกปลา
\"อืมๆขอบใจนะบิ๊ก\"เมื่อคุยเสร็จแล้วปลาก็ไปขึ้นรถ

ที่หน้าบ้านของปลา
\"ขอบใจนะบิ๊กที่มาส่ง\"ปลาลงมาจากรถแล้วก็ขอบใจบิ๊ก \"อืมแต่ว่าแทนคำขอบใจเป้นไปทานไอติมแล้วก็ดูหนังกับเรานะ\"บิ๊กอ้อนปลาอีกแล้ว(คับแทน) \"เอาๆก็ได้งั้นพรุ่งนี้แล้วกันเออนายต้องเลี้ยงเราด้วยถ้าอยากให้เราไป\"แกล้งๆบิ๊ก  \"OK คับ\"(บิ๊กรู้สึกดีใจมากๆ)เมื่อคุยกับปลาเสร็จแล้วบิ๊กก็กลับบ้าน
       สักพักปลานึกได้ว่าลืมของไว้ที่บ้านของบิ๊กเลยจะโทรให้บิ๊กเอามาให้หน่อย

> กรี๊งๆ...กรี๊งๆ  เสียงโทรศัพท์มือถือของบิ๊กดังขึ้น
> “สวัสดีค่ะ” เสียงผู้หญิงมีอายุคนหนึ่งรับสาย
> “เอ่อ...สวัสดีค่ะ  ใช่โทรศัพท์บิ๊กรึเปล่าคะ”  ปลาถามอย่างสุภาพ
> “ใช่จ้ะ”
> “ขอสายบิ๊กหน่อยค่ะ”
> “เอ่อ...บิ๊ฏเค้าคงมาพูดไม่ได้หรอกจ้ะ...บิ๊กถูกรถชนน่ะ  ตอนนี้อยู่ห้องไอซียู”
> ผู้หญิงคนที่รับสายพูดด้วยเสียงเศร้าๆปนสะอึกสะอื้น
> “รถชน”  ปลาอุทานกับตัวเอง
> ปลานิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง   แล้วรีบไปโรงพยาบาลทันที
> “หนูมาเยี่ยมบิ๊กค่ะ”  ปลาพูดกับคุณพ่อคุณแม่ของบิ๊ก
> “เข้าไปสิ  บิ๊กเค้าคงอยู่ได้อีกไม่เท่าไหร่ ”
> คุณพ่อของบิ๊กพูดด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย
> “แม่ว่าบิ๊กเค้าคงอยากเจอหนูมากๆเลย   หมอบอกว่า
> ถ้าเป็นรายอื่นๆป่านนี้คงไปสวรรค์แล้วล่ะ  บิ๊กรอหนูอยู่นะจ๊ะ
> รีบเข้าไปเยี่ยมสิจ๊ะ” คุณแม่ของบิ๊กพูดขึ้นทั้งน้ำตา
> “บิ๊ก...ปลามาเยี่ยมบิ๊กแล้วนะ...บิ๊กตื่นขึ้นมาคุยกับปลาสิ”  ปลาเรียกบิ๊กเบาๆ
> “บิ๊ก...ลืมตาสิ...นี่ปลานะ”  ปลาพยายามเรียกอีก
> บิ๊กค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ  ดวงตาของบิ๊กดูอ่อนเพลียมาก
> ทั้งตัวมีแต่สายระโยงระยางติดเต็มไปหมด  
>
> “ปลาหรอ...??” บิ๊กถามขึ้นเบาๆ
>
> “อื้ม  ปลามาเยี่ยมบิ๊ก  บิ๊กรีบๆหายนะ  จะได้ไปดูหนังกันไง
> บิ๊กสัญญาว่าจะเลี้ยงปลานะ จะเบี้ยวปลาหรอ?  แล้วยังมีไอติมอีก
> เรายังไม่ได้ไปกินด้วยกันเลยน๊า  ห้ามเบี้ยวด้วย” ปลาฝืนทำเป็นร่าเริง
>
> “ปลา...บิ๊กคงรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับปลาไม่ได้แล้วล่ะ...บิ๊กขอโทษนะ”
> บิ๊กพูดขึ้นช้าๆอย่างจริงจังแล้วกุมมือปลาไว้แน่น
>
> ปลาไม่ได้พูดอะไรต่อ  แต่น้ำตาเริ่มเอ่อล้นดวงตา  แล้วไหลออกมาอย่างช้าๆ
>
> “ปลาร้องไห้ทำไม  อย่าร้องไห้สิ  บิ๊กไม่อยากเห็นปลาร้องไห้นะ  สัญญานะว่า
> จะไม่ร้องไห้อีก”  
> ปลายิ้มให้บิ๊ก  พร้อมกับปาดหยดน้ำตาที่แก้มทิ้ง
>
> “ต่อไปจะไม่มีใครคอยเช็ดน้ำตาให้ปลาแล้วนะ  เพราะฉะนั้นอย่าร้องไห้ล่ะ
> ปลาต้องดูแลตัวเองดีดีนะ  บิ๊กมาช่วยดูแลไม่ได้แล้วนะ  รู้มั๊ย”
> บิ๊กยิ้มให้ปลาแล้วเอามือลูบหัวเธออย่างอ่อนโยน
> ปลาเริ่มน้ำตาไหลอีกครั้ง
> บิ๊กค่อยๆบรรจงเช็ดน้ำตาให้ปลา  ด้วยแรงเฮือกสุดท้ายที่พอจะมีอยู่
>
> “ต่อไป  บิ๊กก็คงไปอยู่บนฟ้าแล้วล่ะ  บิ๊กจะคอยดูปลาอยู่ไกลๆนะ
> จะไม่ให้ใครมารังแกปลาได้หรอก  บิ๊กจะคอยปกป้องปลาเอง”
>
> “บิ๊ก...”  ปลาร้องไห้อย่างหยุดไม่ได้
>
> “อย่าร้องสิ  สัญญากับเราแล้วไง”  บิ๊กปลอบ
>
> “บิ๊กดีใจนะที่ได้เกิดมาเป็นเพื่อนกับปลา  ถ้าชาติหน้ามีจริง
> บิ๊กก็อยากเกิดมาเป็นเพื่อนปลาอีกนะ”
>
> “บิ๊ก...บิ๊กคงต้องบอกปลาว่า  ลาก่อน  จนกว่าเราจะได้พบกันอีก
> บิ๊กจะรอปลาอยู่บนโน้นนะ  ใช้ชีวิตให้มีความสุขล่ะ  ใช้ชีวิตแทนบิ๊กด้วยนะ  
> บิ๊กอยากให้ปลารู้ไว้เสมอว่าบิ๊กจะเป็นกำลังใจให้ปลาตลอดไป”
>
> “แค่ได้รู้จักปลา  ชาตินี้บิ๊กก็มีความสุขแล้วล่ะ  แต่บิ๊กจะมีความสุขมากกว่านี้
> ถ้าเห็นปลามีความสุขด้วยนะ  เพราะฉะนั้น  ถึงไม่มีบิ๊ก  ปลาก็ต้องเข้มแข็งไว้นะ
> แล้วซักวันนึง  เราคงได้พบกันอีก...”
>
> “บิ๊ก...รักปลานะ...รัก...มาตลอด...และ...จะรัก...ตลอดไป....”
> บิ๊กพูดก่อนจะแน่นิ่งไป
>
> “บิ๊ก!!!”  ปลาพูดขึ้นเสียงดังพร้อมกับเขย่าตัวบิ๊ก
>
> “บิ๊กตื่นขึ้นมาก่อนสิ  บิ๊ก  อย่าทิ้งปลาไปแบบนี้...บิ๊ก...”
> ปลาน้ำตาไหลอาบแก้มอย่างหยุดไม่อยู่
>
> “ปลารักบิ๊ก  ปลารักบิ๊กได้ยินมั๊ย…บิ๊ก ..ตื่นขึ้นมาฟังสิ
> ปลายังไม่ได้บอกบิ๊กเลยนะ” ปลากอดร่างที่ปราศจากลมหายใจของบิ๊กเอาไว้แล้วร้องไห้
>
> “ลืมตาสิแพท…บิ๊ก!!!!!!”  ปลาร้องไห้ไม่หยุด  ราวกับว่า
> คนบนฟ้าได้พรากสิ่งที่สำคัญที่สุดไปจากเธอ...
>
>
> หลังจากวันนั้น ปลามักจะมองขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วยิ้มเสมอ
> เผื่อว่าบิ๊กจะมองเธออยู่จากบนนั้น
>
> “บิ๊ก  ปลาเรียนจบแล้วนะ  เห็นมั๊ย  ได้เกรดดีด้วยล่ะ”
> ปลาพูดขึ้นพร้อมกับเงยหน้ามองท้องฟ้า
> ราวกับว่าบิ๊กที่อยู่บนฟากฟ้าก็กำลังมองเธออยู่เช่นกัน...
>
>     “ถึงบิ๊กกับปลาจะอยู่กันคนละโลก  แต่ระยะห่างของเราสองคนมันไม่ไกลหรอก
> มันจะเชื่อมต่อกันด้วยหัวใจของเราสองคน  ตลอดไป..”
>
> “บิ๊กจะอยู่ในใจปลาเสมอ...และจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป...”
>
> “หลับให้สบายนะบิ๊ก”
>
> ถ้าคุณรักใคร  อย่าลังเลที่จะบอกเค้า  แต่จงรีบบอก
> ก่อนที่จะไม่มีเค้าคนนั้นให้บอกอีกต่อไป...