++[[[นี่แหละ..ความประทับใจที่สุดของฉัน]]]++

เนื้อเรื่อง

ประทับใจที่สุดต้องเรื่องนี้            เชียร์ทุกทีรู้ทุกครั้งแข่งวันไหน
ปลื้มที่สุดต้องมานิตย์  น้อยเวชไง            เชียร์สุดใจคนเดียวตลอดกาล
ฟุตบอลไทยเป็นอะไรที่ฉันปลื้ม                        จะไม่ลืมรอชมความสนุกสนาน
ประทับใจจึงต้องติดตามผลงาน            ช่วยกันสานฝันบอลไทยให้เป็นจริง

มันคงไม่ผิดที่จะมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งรักฟุตบอลไทยได้มากขนาดนี้  เด็กผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน  เขาก็คือดิฉันเอง  จนปัจจุบันก็ยังไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าทำไมดิฉันรักฟุตบอลไทยได้มากขนาดนี้  ดิฉันรู้สึกดีใจและภาคภูมิใจมากที่ได้เกิดมาเป็นคนไทย  เกิดในประเทศที่มีนักฟุตบอลทีมชาติไทยที่ชื่อว่า “มานิตย์  น้อยเวช”

สำหรับเรื่องของฟุตบอลไทย  ดิฉันมีความประทับใจมากมาย  “มานิตย์  น้อยเวช” หรือ
พี่กั๊ก  คือนักเตะทีมชาติไทยที่ดิฉันชื่นชอบ  ชื่นชอบมากจนบางคนบอกว่าบ้าเกินไปแล้ว  แต่ความบ้าที่หลายๆคนว่าให้ดิฉันนั้นมันก็คือความประทับใจที่สุดของดิฉันนั่นเอง  ดิฉันอาจจะไม่เคยเจอตัวจริงของพี่กั๊ก  ไม่เคยใกล้ชิดสนิทสนมกัน  แต่ดิฉันก้อรู้สึกประทับใจในตัวของพี่กั๊ก  ความประทับใจที่ดิฉันมีต่อพี่กั๊กไม่สามารถบรรยายได้หมดเพราะมันมีมากมายเหลือเกิน  ซึ่งความรู้สึกนี้จะมีเพียงดิฉันเท่านั้นที่จะรับรู้ถึงมันว่าดิฉันประทับใจในตัวของเขามากแค่ไหน  ดิฉันชื่นชอบพี่กั๊กมากๆ ในครั้งแรกที่ได้เห็น ดิฉันก็รู้สึกชอบทันที เพราะเขาเล่นบอลเก่งมาก ในช่วงนี้ฝีเท้าในการเล่นบอลของเขาอาจจะตกลงไป  แต่เขาก็ยังเป็นคนเก่งของดิฉันเหมือนเดิม  ดิฉันคิดว่าเขาเป็นนักเตะกองหน้าที่มีพรสวรรค์ในการยิงประตูคนหนึ่งเลยทีเดียว

ดิฉันรักฟุตบอลไทยมาก  รักมากจนแทบบ้าคลั่ง  หยดน้ำตาของดิฉันไม่ได้มีเพียงแค่ครั้งเดียวที่หลั่งไหลออกมาเพื่อทีมชาติไทย  ในบางครั้งมันก็เป็นน้ำตาแห่งความปลื้มปิติ  ดิฉันมักดีใจเสมอที่ได้ดูฟุตบอลไทย  ถึงแม้ดิฉันจะแค่เพียงได้ชมอยู่ที่บ้านเท่านั้น  ขอแค่ได้ดูฟุตบอลไทยดิฉันก็ดีใจแล้ว แม้ว่าในนัดนั้นฮีโร่ของดิฉันจะไม่ได้ลงเล่นก็ตาม  มีน้ำตาแห่งความปลื้มปิติ  ก็ต้องมีน้ำตาแห่งความโศกศัลย์  ในเกือบทุกครั้งที่ดิฉันร้องไห้กับการดูฟุตบอลไทย  ดิฉันไม่ได้ร้องไห้เพราะเสียใจในความพ่ายแพ้ของทีมชาติไทย  แต่ดิฉันทนไม่ได้ ที่เมื่อใดที่ทีมชาติไทยแพ้  จะมีผู้คนมากหน้าหลายตามาว่าให้กับฟุตบอลไทย  ทั้งๆที่พวกนักเตะเขาก็ทำดีที่สุดแล้ว  และที่สำคัญ ผู้คนที่ว่าให้กับนักฟุตบอลไทยก็ไม่ใช่ใครที่ไหน  พวกเขาก็คือ “คนไทย” ด้วยกันนี่เอง

น้อยคนที่จะเชียร์และให้กำลังใจฟุตบอลทีมชาติไทย  ดิฉันก็เป็นหนึ่งในส่วนน้อยนั้น  เพราะดิฉันรักฟุตบอลไทย  และไม่ว่าฟุตบอลไทยจะชนะ หรือแพ้แบบย่อยยับแค่ไหน  ดิฉันก็ยังมีความรู้สึกเหมือนเดิม  ดิชั้นเกิดมาเป็นคนไทย  จะไปเชียร์ทีมชาติอื่นได้อย่างไร  ที่กล่าวมาเป็นแค่เพียงเศษเสี้ยวของความประทับใจที่ดิชั้นมีต่อฟุตบอลไทย  และสิ่งที่ดิฉันมักจะพูดกับเพื่อนๆเสมอ คือ “เชียร์มานิตย์ตลอดไป..เชียร์ฟุตบอลไทยตลอดกาล\"