ดีได...เจิมส์คร้าบ..

เนื้อเรื่อง

ดีๆๆๆๆๆ....คือไดเก่ามานเปิดไม่ด้ายอ่ะนะ...แบบว่าคอมเปนไรมั่ยรุ เลยมาเขียนในนี้แทน


แนะนำตัวก่อน...คือที่ใช้นามปากกานี้ก้อเพราะ มานเป็นชื่อจีนเราเอง
เราอายุ13 นะ...แต่ก้อกำลังจาครบ14 ในไม่กี่วันนี้...((3สิงหา)) แบบว่าไม่มีรายทำอ่านะ
เลยมาเขียนไดเล่นๆ......ก้อม่ายรุจาอัพได้บ่อยป่าวอ่ะ วันนี้ก้อยังไม่ได้ทำไรเลย

จาเล่าเรื่องดีกว่า.....ไหนๆก้อใกล้วันแม่แล้วอ่ะ ก้อเลยอยากเขียนไรเกี่ยวกะแม่ และลูกหน่อย...
เรื่องนี้บางคนอาจจะเคยได้ยินแล้วนะ แต่ถ้าไคไม่เคยก้ออ่านๆกันหน่อยละกาน....

คือเรื่องมานมีอยู่ว่า...
    
      มีครอบครัวๆนึง อยู่กัน4คน คือ แม่ และลูกชายอีก3คน...ครอบครัวนี้เป็นครอบครัวที่อบอุ่น ผู้เป็นแม่คอยเลี้ยงดูลูกๆทั้ง3
มาตลอดด้วยความรัก ความเข้าใจ....ตั้งแต่วันที่ผู้เป็นพ่อเสียชีวิต
   อยู่มาวันหนึ่ง....เมื่อลูกๆโตกันหมดแล้ว แม่ได้ล้มป่วยลง
        ฝ่ายลูกชายคนโตเป็นหมอที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ จึงเรียกประชุมหมอที่มีฝีมือในด้านต่างๆ เพื่อวินิจฉัยโรค
และหาทางรักษาแม่ของเขา
       ลูกชายคนกลางเป็นนักธุรกิจที่มีชื่อเสียง รำรวย จึงรับผิดชอบทางด้านค่ารักษาและการเงิน
  แต่ลูกชายคนเล็กเพิ่งเรียนจบ ยังหางานทำไม่ได้ จึงไม่สามารถช่วยอะไรได้...นอกจากเป็นกำลังใจให้แม่เท่านั้น
  วันหนึ่ง ลูกชายคนโตเรียกน้องทั้ง2มาพบ และบอกเรื่องอาการของแม่  พี่คนโตบอกว่า แม่ต้องผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจอย่างเร็วที่สุด
แต่ทางโรงพยาบาลไม่สามารถหาหัวใจมาเปลี่ยนให้ได้...เลยอยากจะบอกให้น้องๆทำใจ....น้องๆทั้ง2เสียใจมาก
แล้วน้องคนเล็กก็ลุกขึ้นแล้วเดินขึ้นห้องไป.....

วันต่อมา พวกลูกๆนัดกันเพื่อจะไปเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาล พี่ชายทั้ง2นั่งรอน้องคนเล็กอยู่ข้างล่าง แต่น้องคนเล็กก็ยังไม่ลงมา
พี่ๆจึงขึ้นไปตามที่ห้อง....และได้เห็นว่าน้องคนเล็กนอนนิ่งอยู่กับพื้น ในมือถือปืนอยู่และเลือดอาบนองทั่วพื้นไปหมด

พี่ชายทั้ง2ตกใจมาก พวกเขาวิ่งเข้าไปหาน้องชายคนเล็ก กอดร่างที่ไร้วิญญาณของเขาไว้และร้องไห้ นําจาแทบเป็นสายเลือด
     บนเตียง.......มีซองจดหมายสีขาววางอยู่ พี่ชายคนโตและพี่ชายคนกลางจึงหยิบซองนั้นขึ้นมาเปิดอ่าน
        
            ข้างในนั้นเป็นกระดาษที่เขียนด้วยลายมือของน้าอคนเล็ก มันเป็นจดหมายลาตายที่เขียนไว้ว่า...

           \"..พี่ๆครับ เมื่อพี่ๆได้อ่านจดหมายนี้แล้ว ผมก็คงไม่อยู่บนโลกนี้แล้วนะครับ ผมขอโทษที่ผมต้องทำแบบนี้
  แต่ผมไม่อยากให้แม่เป็นอะไรไป พี่ๆครับ พี่เอาหัวใจของผมไปผ่าตัดเปลี่ยนให้แม่นะครับ...ผมขอร้อง ผมอาจไม่ใช่ลูกที่นำความภาคภูมิใจมาให้แม่และพี่ๆเท่าไหร่.....แต่ผมก็รักแม่มากนะครับ ผมรักแม่ แต่ผมทำได้แค่นี้....บอกแม่ด้วยนะครับว่า ผมภูมิใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกของแม่และเป็นน้องของพี่ๆ ถ้าชาติหน้า ผมยังพอมีวาสนา ขอให้เราเกิดมาในครอบครัวเดียวกันอีกนะครับ...ผมรักพี่ๆกับแม่มากที่สุดครับ\"

                  หลังจากวันผ่าตัด แม่ฟื้นขึ้นมาพร้อมกับลูกชายทั้ง2นั่งอยู่ข้างเตียง สิ่งแรกที่แม่ถามหาคือ \"น้องล่ะลูก...น้องอยู่ไหน\"
ลูกชายทั้ง2ต่างกลั้นนําตาไว้ไม่อยู่.....พี่คนโตจึงบอกให้แม่พักผ่อนก่อน....

     แม่ก็หลับไปด้วยฤทธิ์ยา..........
            1อาทิตย์ผ่านไป แม่อาการเริ่มกลับมาเป็นปกติ...ลูกทั้ง2จึงพาแม่กลับบ้าน ระหว่างมื้อเย็น แม่ไม่เห็นน้องคนเล็กจึงถามขึ้นมาอีก
ว่า \"น้องอยู่ไหน\" คราวนี้นําเสียงแม่เริ่มดังขึ้นแล้ว...\" นี่บอกแม่มาซิ บอกแม่มา...อย่าโกหกปิดบังอะไรแม่นะ บอกมาสิน้องอยู่ไหน\"
     ลูกทั้ง2ต่างก็ร้องไห้...และลูกคนกลางก็สารภาพกับแม่ไป..\" น้อง.....อยู่ในใจแม่ครับ..แม่ ผมขอโทษ แต่น้องตายแล้ว น้องฆ่าตัวตายเผื่อเอาหัวใจมาเปลี่ยนให้แม่....นี่ครับจดหมาย\" ลูกคนกลางยื่นจดหมายลาตายของน้องให้กับแม่....
เมื่อแม่ได้อ่านจดหมายของลูกคนเล็กแล้ว....แม่จึงเป็นลมไป....พอตื่นขึ้นมาก็ยังคงเพ้อถึงลูกชายคนเล็กอยู่ตลอดเวลา...3แม่ลูก ต่างก็เสียใจมาก ได้แต่คิดถึงน้องคนเล็ก.....ผู้ที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ ทิ้งไว้เพียงความกตัญญูที่ยิ่งใหญ่





จบแล้วอ่า...เปนไง ชอบป่าว?? ถ้าคิดเหนยังไงก้อช่วยแสดงความคิดเห็นหน่อยล้ากานนนน..
วันนี้ไปแล้วคับ บ๊ายบายจ้า