ไม่อาจลืม (ภาคต่อจาก รักซ้ำๆกี่ครั้งยังไม่ลืม)

เนื้อเรื่อง

หลายวันผ่านไป เธอก็ยังไม่ลืมเรื่องราวเหล่านั้น ที่ยังคอยตอกย้ำใจเธอ เวลาร่วงเลยไป คอยหมุนเวียนเปลี่ยนวันเวลาไปเรื่อยๆ จนไม่อาจย้อนกลับมาได้ เธอได้แต่คิดว่า อยากให้ช่วงเวลาวันเก่าๆเหล่านั้นอยู่กับเธอเรื่อยไป เป็นความทรงจำที่เธอไม่อาจลบเลือนไปได้ เพราะเธอคิดว่า ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดสำหรับเธอแล้ว ไม่มีใครอาจแทนที่เขาได้อีก เธอรู้ว่าเขาอาจไม่คิดเช่นเดียวกันเธอ แต่เธอไม่เคยที่จะโกรธหรือโทษเขา เพราะเธอรู้ว่าเธอนั้นรักเขามากแค่ไหน
    
               วันอาทิตย์ของวันหนึ่งเธอเตรียมตัวไปสมาคมเป็นสมาคมของยุวชนหญิงแห่งหนึ่ง เธอขับรถไปเพียงลำพัง เธอไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เจอเขา เขามองหันมาที่เธอและก็หลบหน้าไป เธอไม่เข้าใจว่าเธอทำสิ่งที่ถูกต้องหรือไม่ ที่ไม่ยอกทักเขา ทั้งเขาและเธอต่างขับรถผ่านเลยไป ในใจของเธอยังนึกเสมอว่าเขาอาจลืมเธอไปแล้ว หรือไม่อยากที่มองหน้าให้รำคาญใจเขา หรือเธออาจคิดมากไป แต่ที่รู้ๆคือเธอไม่รู้สึกว่าเธอเสียใจซักนิดที่เขาก็ไม่ทักเธอเหมือนกัน
    
                 เมื่อมาถึงที่สมาคม และเข้าทำพิธีสวดเนเมียว เมื่อพิธีจบ การทำกิจกรรมต่างๆก็เริ่มขึ้น เธอเจอเพื่อนคนหนึ่งที่อยู่ต่างโรงเรียนกันแต่เพื่อนของเธอคนนี้เป็นเพื่อนของคนที่เขารักด้วย ซึ่งก็รู้เรื่องระหว่างเขากับคนที่เขารักดี ก่อนหน้านั้นเธอขอดูรูปจากเพื่อนเธอในมือถือ แม้รูปจะไม่ค่อยชัดแต่เธอก็พอจะรู้ว่าเป็นคนๆนั้น แต่เธอจะไม่เสียใจเท่าการที่เขาไปบอกกับใครคนอื่นว่าเธอทำอะไรกับเขาบ้าง เธอรู้สึกอึ้งไปพักหนึ่ง เมื่อได้ฟัง ในตอนนั้นเธอก็รู้สึกตัวเองเหมือนว่าตัวเองนั้นโง่มาก เธอไม่รู้เป็นเพราะอะไรทำให้เธอต้องคิดอย่างนั้น ทั้งที่มันก็เป็นสิทธิ์ของเขาที่จะบอกกับใครก็ได้ แต่สิทธิ์ของตัวเองในความคิดของเธอนั้น เธอคิดว่ามีแต่คำว่าเสียใจ แต่เธอไม่เข้าใจทำไมเขาต้องบอกกับใครต่อใครว่าเธอทำอย่างนั้น มันทำให้ใจของเธอรู้สึกชาขึ้นมาอย่างฉับพลัน เธอรู้เรื่องระหว่างเขาและผู้หญิงคนนั้น เพื่อนของเธอเล่าให้ฟังว่า เขาไปรับผู้หญิงคนนั้นถึงหน้าโรงเรียน แต่แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ไม่สนใจเขาเลย เขาได้แต่บอกกับตัวเองว่า จะทำใจ เธอได้ยินแล้ว จากความเสียใจและความไม่เข้าใจในตัวเขาที่เขาทำกับเธออย่างนั้น ก็กลายเป็นความเห็นใจและไม่เข้าใจผู้หญิงคนนั้นว่าทำไมถึงไม่ชอบเขา ทั้งๆที่เขาก็เป็นคนดี เป็นคนอบอุ่น เขาดีทุกอย่างจริงๆ หาข้อเสีย ของเขาแทบไม่ได้เลย เธอคิดว่าผู้หญิงคนนั้นอาจจะยังไม่ค้นพบตัวของเขาก็ได้ เธอพูดกับเพื่อนของเธอ แต่เพื่อนของเธอก็บอกกับเธอว่า ผู้หญิงคนนั้นไม่ชอบคนแบบเขา หรืออาจไม่ใช่สเป็ค เพราะเขาตี๋เกินไป ดีเกินไป จนผู้หญิงคนนั้นไม่ชอบ แต่ผู้หญิงคนนั้นก็รักคนที่เธอนั้นรักอย่างจริงใจอยู่แล้ว คำพูดของเพื่อนเธอนั้น ทำให้เธอคิดถึงตัวเอง ว่าเขาดีเกินไปรึเปล่า  เขาอาจไม่เหมาะสมกับเธอ เธอได้แต่คิดอย่างนี้วนเวียนอยู่สมองของเธอ
    
                หลังจากกิจกรรมที่สมาคมได้เสร็จสิ้นลง จนถึงเวลาที่จะต้องกลับบ้าน เธอขับรถกลับบ้านซึ่งเธอได้กลับไปทางเดิมที่เธอขับมา แต่แล้วเธอก็เจอเขาอีกครั้งตรงที่เก่า แต่คราวนี้เธอและเขามองตากันจนรถผ่านเลยไป หน้าของเขาที่จ้องมาที่เธอนั้น เหมือนคนไม่มีความสุขเลย เธอนึกสงสารเขา ที่เขาต้องเป็นแบบนี้ เพื่อนของเธอบอกเธอว่า สมควรแล้วที่เขาเป็นแบบนี้ แต่เธอทนไม่ได้ที่เขาเป็นแบบนี้ เธอรู้ดีว่าเขาทำอะไรให้เธอ แม้เธอจะเคยน้อยใจ แต่เธอก็ไม่เป็นอยู่นาน เพราะทำใจให้โกรธเขาไม่ได้เลย เธอก็ไม่เข้าใจทำไมต้องแบบนี้ กับผู้ชายคนนี้ บางครั้งเธอก็คิดว่า เธอต้องเริ่มต้นกับคนใหม่ที่ดีกว่าเขา รักคนอื่นให้มากกว่าเขาให้ได้ ลืมเขาให้ได้ แต่ก็ไม่ใช่เลย ใจของเธอไม่สามารถลืมเขาได้ ไม่อาจรักใครได้เท่าเขาอีกแล้ว เพื่อนก็คอยเตือนเธอตลอดว่า อย่ารักเขาเกินกว่านี้แล้ว หยุดรักซักที ทำได้มั้ย เธอพยายามทำทุกอย่างที่จะลืมเขา แต่ไม่เคยมีวันไหน ที่ไม่คิดถึงเขา ก่อนนอนก็เห็นหน้าเขา ทำข้อสอบก็ภาพเขาก็ลอยมา ใจมันสับสนไปหมด จนไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เธอไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร ถึงจะหยุดรักเขาได้ เธออยากจะรักใครซักคนในตอนนี้ แต่เธอก็ทำไม่ได้เลย เห็นใครก็นึกถึงเรื่องเขาเสมอ บางครั้งเธอก็คิดว่า มันเป็นเรื่องที่ดีรึเปล่า ที่เธอจะได้ไม่ต้องรักใครเพราะจะทำให้เธอไม่ต้องได้บทเรียนซ้ำๆอีก
    จากวันนั้นเธอได้แต่คิดอยู่เสมอว่า เธอจะต้องเลิกติดต่อเขาให้ได้ ไม่ว่ายังไงก็ตาม แม้จะลืมเขาไม่ได้ไม่เป็นไร เธอบอกกับตัวเองว่าทนได้เสมอ ยอมทำอย่างนี้ เพื่อพรุ่งนี้ที่อาจจะดีขึ้นกว่าทุกวันที่ผ่านมา เธอจะพยายามไม่รับโทรศัพท์จากเขา แม้บางวันเขาจะไม่โทรมา เธอก็ไม่คิดที่จะเสียใจ เพราะเธอกำลังทำตามคำเรียกร้องของตัวเอง เธอยอมเจ็บคนเดียว ยอมร้องไห้คนเดียว เพื่อตัวของเธอเอง เธอพยายามคิดว่าที่ทำนั้นก็เพื่อตัวเอง ไม่ใช่เพื่อเขา ถึงแม้จะเพื่อเขาก็ตาม ความทรงจำที่ดีๆเธอบอกกับตัวเองว่าจะไม่ลืม เพราะเธอรู้สึกดีใจที่ได้รักคนที่ดีอย่างเขา แค่ได้รักคนที่ดีอย่างเขาก็มีความสุขมากแล้ว
    เธอรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองได้เดินตรงมาเรื่อยๆซึ่ง ข้างทางมีแต่สิ่งดีๆที่ทำให้เธอนั้นยิ้มได้ ดอกไม้ส่งกลิ่นหอม แต่อีกไม่กี่วันมันก็ต้องร่วงโรยไป กลิ่นหอมก็จางหายไปด้วย ตอนนี้เธอรู้ว่าเธอเดินมาถึงปลายทางที่สิ้นสุดแล้ว ไม่มีวันที่เธอจะหันกลับไปเดินเริ่มต้นใหม่ เพราะในระหว่างทางนั้นมันไม่ได้มีแต่กลิ่นดอกไม้ที่ส่งกลิ่นหอม มันยังมีสัตว์ที่คอยจะทำร้ายเราให้บาดเจ็บอยู่ตลอดเวลาหากเราไม่ระวังตัวเอง ทางเดินที่เธอเดินมานั้น มันถึงที่สิ้นสุดสำหรับเธอแล้ว แม้ว่าเธอยังอยากเดินไปดมกลิ่นอันอบอวลของดอกไม้อีกซักครั้ง แต่เธอได้เลือกที่จะ ไปเริ่มเดินทางใหม่ ทางที่เธอไม่รู้ว่าจะเจออะไรอีกบ้าง ไม่รู้ว่าจะเหมือนทางเดิมอีกหรือไม่ที่มีดอกไม้และสัตว์ แต่ถ้าเจอก็คงจะไม่หวั่นไหวไปตามมัน และจะคอยหลบสัตว์ที่จ้องจะทำร้าย เพื่อให้ไม่ต้องเจ็บทั้งตัวและใจอีก เหมือนอย่างเรื่องที่เธอได้เจออยู่ในตอนนี้
    และอีกไม่ช้าทั้งเธอและเขาต้องจากกันไป เพราะใจมันบังคับให้ต้องจากกัน ต่างคนต่างมีทางเดินของตัวเอง แม้เขาจะไม่อาจลืมผู้หญิงคนนั้นได้ อยากให้เขารู้ว่าเธอนั้นก็จะไม่ลืมเขาเช่นกัน  แต่ก่อนที่เธอจะไป เธอยังอยากจะบอกกับเขาว่า เธอจะรอเวลาที่เขาทำใจจากผู้หญิงคนนั้นได้ และมีใจให้คนที่เขารักและเขาคนที่เขารักก็รักเขาเช่นกัน จะคอยเป็นกำลังใจอยู่ตรงนี้ แม้เธอจะไม่รู้ก็ตาม อยากบอกกับเขาว่า  ตั้งแต่วันแรกที่เขาให้อะไรมานั้น ทำให้ทุกวันมีแต่สิ่งที่ทำให้ใจชุ่มชื่น และจะไม่มีวันลืม เธอจะขอสัญญา ว่าจะไม่ลืม เพราะเธอรู้ว่าคนแรกของเธอที่เธอรักไม่ใช่ผู้ชายคนที่เธอคิด เป็นเพียงแค่ความรู้สึกดีๆที่มีมากกว่ารัก แต่คนแรกที่เธอนั้นรักก็คือ เขาต่างหาก เธออยากจะบอกเขา อยากตะโกนดังๆว่าเขาคือคนนั้น คนๆนั้นจริงๆ  เพราะเธอได้ค้นพบในความจริงของเธอเอง
    

    ความเป็นจริงทุกๆอย่าง โลกอาจไม่สวยงาม อย่างที่ใจต้องการ แต่ยังไงเราก็เลี่ยงไม่ได้ ในมุมมอง ของทุกคน อาจจะดูวุ่นวาย อาจจะดูร้อนรน สับสนจนใจหวั่นไหว เธออย่ากลัว อยากให้เธอมั่นใจ ในที่จริงเรากำลังยืนอยู่ แต่อย่ากลัว อยากให้เธอได้รู้ ว่าโลกใบนี้ยังมีฉันยืนอยู่ตรงนี้ ยังมีรักที่คอยให้เธอได้เจอ กับความสดใสบนโลกนี้ แม้จะโหดร้ายเพียงใด อย่าหวั่นไหว อยากให้เธอมองโลกในแง่ดี กาลเวลาของทุกอย่าง โลกอาจเป็นสีเทา จนเธอคงไม่อยากจะรับรู้ว่าจะยืนอยู่ตรงไหน
แต่อย่ากลัว อยากให้เธอมั่นใจ ในที่จริงเรากำลังยืนอยู่ เธออย่ากลัว อยากให้เธอได้รู้ ว่าโลกใบนี้นี้ยังมีฉันยืนอยู่ตรงนี้