ความรู้สึกของคนที่รอคอย

เนื้อเรื่อง อัปเดต 9 ส.ค. 46 / 19:55

ความรู้สึกของคนที่รอคอย
    ติก ติก ตุบ ตุบ… เสียงเข็มนาฬิกาและเสียงหัวใจของผมมันเต้นผสมกันไป  ผมนั่งมองนาฬิกา  3ทุ่มหรือยังนะ  เมื่อไรจะ3ทุ่มสักที  ผมนั่งถามตัวเองอยู่ในใจ  ในขณะที่ตัวของผมนั่งอยู่หน้าโทรศัพท์  แต่ดวงใจของผมนั้นมันกลับลอยไปถึงเธอคนนั้นที่น่าจะเรียนพิเศษอยู่  กลัวถ้าโทรไปเร็วเกินไปเธอก็จะยังไม่กลับมา  กลัวถ้าโทรไปช้ากินไปเธอก็อาจจะนอนแล้ว  มันเป็น2สาเหตุที่ผมคิดมาตลอดว่าจะทำยังไงถึงจะแก้ได้  และผมก็ได้นัดเธอไว้ที่3ทุ่มนั่นเอง  ถ้าผมไม่โทรไปก็ขอให้เธอโทรมาหาผม  และเธอก็รับปากและสัญญากับผมไว้  
     และแล้วช่วงเวลาที่ผมรอคอยก็มาถึง  เข็มยาวชี้ที่เลข12  เข็มสันชี้ที่เลข9  เป็นเวลา3ทุ่ม  ผมยกนิ้วกดลงบนโทรศัพท์อย่างเบาๆ  แต่ละครั้งที่กดแต่ละตัวเลขนั้น  เสียงของหัวใจของผมมันบอก  เธอต้องอยู่รอเราสิ  เธอต้องอยู่รอรับโทรศัพท์เรา  ตีด…ตีด… “ ขอสายฝ้ายด้วยครับ ”  “ อ๋อฝ้ายหลับไปแล้วละ ”  “ ครับขอบคุณครับ ”  และผมก็ได้วางสายโทรศัพท์ลง  ในตัวผมตอนนี้มีแต่ความผิดหวังเข้ามาแทนที่  อะไรกันนะ  เธอไม่รอรับโทรศัพท์ผม  เธอนอนไปแล้ว  เธอต้องโทรกลับมาหาผมแน่  เราสัญญากันไว้แล้ว  คนรักกันเขาต้องคิดถึงกันอยู่เสมอสิ  เธอต้องไม่ทิ้งให้ผมรออยู่แล้ว  ร่ายกายของผมไม่ทำอะไรอีกแล้ว  นอนจากนั่งอยู่ที่เดิมหน้าโทรศัพท์  ผมนั่งอยู่หน้าโทรศัพท์  ผมรู้สึกว่าเวลาผ่านไปอย่างช้าเหลือเกิน  เข็มนาทีหมุนไปกี่ร้อยรอบแล้วก็ไม่รู้  ที่รู้คือยังไม่มีเสียงโทรศัพท์ดังเลย  ตอนนี้เป็นเวลา5ทุ่ม  “ เธอลืมนานไปแล้วละ  นายคิดว่านายสำคัญกับเธอมากนักเหรอ  เธอถึงจะโทรมาหานายนะ  รู้ไหมเธอหลอกนายให้รักเธอแล้ว  แล้วเธอก็จะทิ้งนายไปป่  ทิ้งให้นายอกหักเท่านั้นละ  ป่านนี้แล้วเธอคงนอนหลับฝันหวานถึงใครแล้วก็ไม่รู้  นายนอนเถอะเชื่อเราสิ ไม่ต้องไปรอเธอหรอก\" เสียงมาจากไหนกัน  “ เธอยังไม่ลืมนายหรอก  เธอสัญญากับนายไว้แล้วนี่นา  และเธอก็รักนาย  คนที่รักกันเขาไม่ไม่มีทางทิ้งให้อีกคนรอเก้อเชื่อเราเถอะ  เดี่ยวเธอก็โทรมา  เธอเป็นคนดีชอบช่วยงานคนอื่นตอนนี้อาจจะยังไม่ว่างอยู่  แต่เธอต้องโทรมาแน่นอนเชื่อเรานะ ถ้านายรักเธอนายก็ต้องรอเธอนะ “ สองเสียงจากหัวใจของผมที่กำลังแนะนำผมอยู่  และแล้วผมก็เลือกที่จะรอเธอ  และผมก็นั่งรอเธอจนหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้
     สิ่งที่ผมรู้คือ  เธอไม่โทรมา  และเธอก็เป็นคนที่ไม่ได้รักและคิดถึงผม  แต่ไม่เป็นไร  ถึงผมรู้ว่าเธอไม่ได้รักผม  แต่ผมก็ยังจะรักและคิดถึงเธอเสมอ  ถึงรู้ว่ารักและต้องเจ็บแต่ผมก็ยังรัก  เพราะเธอคือรักแรกของผมและจะเป็นรักสุดท้ายด้วยเพราะผมคงจะไม่รักใครได้อีก  เพราะใจของผมให้เธอไปหมดแล้ว  ไม่ว่าเธอให้รออีกนานแค่ไหนผมก็จะรอเธอตลอดไป