หนองโพยอดนักสืบ

เนื้อเรื่อง

หนองโพเข้ากรุงมาพร้อมกับโอ้เย้วัว(ตัวเมีย)คู่ใจ เขามีสติปัญญาหลักแหลม หน้าตาก็หล่อเหลา เสียอย่างเดียว ติ๊งต๊อง เขามาพักที่ฟาร์มแห่งหนึ่ง \"เฮ้อ อุตส่าห์มาเที่ยวทั้งที เงินทองก็ไม่มี มีแต่วัว\" เขาบ่น เขารักโอ้เย้มากเพราะโตมาด้วยกันและโอ้เย้เนี่ยแหละที่ช่วยเหลือเขาหลายครั้งต่อหลายครา \"มอ มอ มอ มอ มอ \" โอ้เย้ร้อง\"แหม ข้ายังไม่ได้บอกเอ็งว่าข้าเบื่อเอ็ง\" แล้วทั้งคู่ก็ทะเลาะกันตามปกติ เช้าวันต่อมาหนองโพพบว่าโอ้เย้หายไป เขาถามใครไปทั่ว จะหาที่ไหนก็ไม่พบ พบเพียงแต่ขวดยาอะไรก็ไม่รู้ขวดหนึ่ง เขาซึมเศร้ามาเป็นอาทิตย์ เจ้าของฟาร์มเห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ จึงแนะนำให้ไปหาด๊อกเตอร์มังคุด ไปถามว่านี่ยาอะไร
              หนองโพได้พบกับด๊อกเตอร์มังคุด
\"นี่น่ะ คือยาถ่ายที่ฉันผลิตเองแต่ใส่ส่วนผสมผิด\"เขาบอก\"เป็นไปได้ไหมครับ ถ้าวัวของผมจะกินเข้าไปมาก แล้วถ่ายจนตัวเองละลายกลายเป็นน้ำ\"
\"เอ่อ(งงกับความคิดพิสดารไปชั่วครู่) นายทำงานอะไร\" \"ตอนนี้ยังไม่มีแต่นับจากนี้ผมจะเป็นนักสืบ ผมจะสืบหาวัวของผมครับ\"หนองโพพูด ด๊อกเตอร์คิดว่าไร้สาระสิ้นดี และทันใดนั้นก็มีเสียงหวานๆของผู้หญิงคนหนึ่งแทรกขึ้น\"ถ้าไม่รังเกียจให้ฉันเป็นผู้ช่วยได้ไหมค่ะ\" เธอเป็นหญิงที่งดงามมากหนองโพเห็นแล้วอึ้งทันที \"โอเคครับ\" แล้วทั้ง2ก็ไปทำความรู้จักกัน ด๊อกเตอร์เล่าว่าเธอชื่อหอยกาบ เพิ่งมาอยู่กับด๊อกเตอร์ได้ 3 วัน และเธอความจำเสื่อม \"แล้วใครตั้งชื่อให้เธอครับ\"หนองโพถาม \"ฉันเองแหละ แหะ แหะ\"ด๊อกเตอร์ตอบ หนองโพไม่พอใจกับชื่อหอยกาบจึงเปลี่ยนชื่อให้เป็นหมูป่า แต่หญิงสาวไม่ชอบจึงเปลี่ยนชื่อตัวเองเป็นมะนาวดอง \"เอาล่ะไม่ต้องมาสนใจเรื่องชื่อฉันหรอก เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เราจะแปะป้ายประกาศหาวัวแถวๆนี้กันก่อน\" ด๊อกเตอร์เนื่องจากอายุมากแล้วจึงอายที่จะทำจึงให้หลานชายของตัวเอง โฉบเฉี่ยว เป็นผู้ช่วยอีกคน โฉบเฉี่ยวนี้มีนิสัยเฉื่อยชา วันๆไม่ทำอะไร เอาแต่นอนแล้วก็กินจนใครๆเบื่อกันไปทั่ว หนองโพมีความเห็นว่าชื่อโฉบเฉี่ยวแต่มีนิสัยเฉื่อยชา จึงเปลี่ยนชื่อให้เป็นอืดอาดจะได้กระฉับกระเฉงขึ้น และก็เป็นจริงๆโฉบเฉี่ยว เอ๊ย อืดอาดมีนิสัยกระฉับกระเฉง ขยันขันแข็งขึ้น หอยกาบ เอ๊ย หมูป่า เอ๊ย มะนาวดองช่างเหอะเปลี่ยนกลับมาเป็นหอยกาบเหมือนเดิมนะ หอยกาบพยายามหาโอ้เย้อย่างสุดใจแต่ก็ไม่พบ วันเวลาผ่านไปหนองโพตัดใจได้และละทิ้งกิเลสจนหมดสิ้น “ฉัน รักเธอ รักเธอด้วยความไหวหวั่น(เพลงอาลัยรัก)” หนองโพพึมพำ หอยกาบเห็นใจ หนองโพและหอยกาบเข้าใจกันมากขึ้น ขณะเดียวกันด๊อกเตอร์มังคุดพบสิ่งแปลกประหลาดในตัวยาถ่ายที่ผิดสูตรของเขา “อะไรกันนี่”เขาคิด และหอยกาบก็เดินเข้ามา”เป็นอะไรไปค่ะ” เธอถาม “เปล่า ฉันเพียงแต่ทึ่งในเรื่องบางอย่างที่เกี่ยวกับยาถ่ายนั่น” เขากล่าว และก่อนที่เขาจะไปเขาก็พูดอีกว่า “ วันพรุ่งนี้เธอมาช่วยฉันวิเคราะห์งานทีนะ”
    ตอนเย็นของวันนั้นหนองโพอยู่กับและหอยกาบส่วนอืดอาดไปตจว. หอยกาบเล่าให้ฟังว่าด็อกเตอร์มังคุดดูแปลกๆไป “สีหน้าดร.เคร่งเครียดมาก และพรุ่งนี้เขาจะให้ฉันไปช่วยงานด้วย” “งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไปรับจากห้องทดลองแล้วเราไปเที่ยวกันนะ” หนองโพพูด หอยกาบตอบตกลง หนองโพและหอยกาบรู้สึกคุ้นเคยกันอย่างบอกไม่ถูก “คุณรู้อะไรเกี่ยวกับอดีตของตัวเองบ้าง”หนองโพถาม “ไม่สักนิด แต่ฉันคุ้นเคยกับสถานที่ต่างๆและคนบางคนอย่างบอกไม่ถูก”เธอตอบ “บางทีเราอาจจะเคยพบกันมาก่อนแต่จำไม่ได้มั้ง”หนองโพพูด ทั้ง2ยิ้มให้กัน
    วันต่อมาหอยกาบมาถึงห้องทดลองก่อนตาเฒ่ามังคุด จึงนั่งรอ วันนี้หอยกาบท้องผูกอยู่พอดี เธอเห็นยาถ่ายก็ไม่ได้คิดอะไรเอากรอกปากทันที ดร.มังคุดเข้ามาได้จังหวะเห็นหอยกาบกระดกยาถ่ายอยู่ ร่างของหอยกาบค่อยๆเปลี่ยนจนกลายเป็นวัวในที่สุด
“ไม่จริง ที่แท้หอยกาบก็คือวัวของหนองโพ ฉันน่าจะบอกเธอก่อนว่าในยานั้นมีส่วนผสมของสไลด์แร่เปลี่ยนร่างในตำนาน แต่ฉันไม่รู้เลยว่าถ้าได้กินอีกครั้งจะกลับสู่สภาพเดิม”ดร.พึมพำ จ้องมองขวดยาถ่ายที่ตอนนี้ไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว ทันใดนั้นหนองโพก็เข้ามาเห็นโอ้เย้ “โอ้เย้ นายกลับมาแล้ว นายกลับมาแล้ว” เขาเข้าไปกอดโอ้เย้ โอ้เย้เองก็งงๆว่าตัวเองมาอยู่นี้ได้อย่างไรทั้งที่ก่อนหน้านี้นอนอยู่ในฟาร์ม “เกิดอะไรขึ้นครับวัวผมมาได้ไง แล้วหอยกาบล่ะ” เขาถาม “หอยกาบน่ะนำวัวมาให้นาย เธอบอกว่าเธอจะไปตามทางของเธอ นายกลับไปทำงานของนายได้แล้วล่ะ”ดร.พูดด้วยเสียงสั่นๆ  หนองโพเงียบไป5 วินาทีแล้วก็โพล่งขึ้นมา”งานของผมคือนักสืบ ผมเป็นนักสืบ งานแรกลุล่วงได้เพราะมีหอยกาบช่วย และคราวนี้ผมกับโอ้เย้จะช่วยกันสืบหาหอยหาบครับ เอ้ยพูดผิดหอยกาบสิไม่ใช่หอยหาบ” “มอ มอ มอ มอ มอ”(แปลว่า ว่าไงว่าตามกัน) โอ้เย้ร้อง ดร.ห้ามไว้ไม่ทัน…แต่… “คิก คิก สนุกจัง”ดร.พูด......ดร.ติงต๊องนี่หว่า+++++
    30 ปีผ่านไปหนองโพกับโอ้เย้ยังคงหาหอยกาบอยู่อย่างไม่เปลี่ยนแปลง แม้ว่าวันเวลาจะเปลี่ยนแปลงไปสักเท่าใดแต่ในใจก็ยังมีแต่ชื่อของนางสาว หอยกาบ หาบกะละมังเสมอมา………….. จบแล้วจ้า(Happy Endingด้วย เพราะโอ้เย้ได้แต่งงานกับวัวพันธุ์ดีชื่อ ดุ๊กดิ๊กดึ๋งดึ๋งดึ๋ง)