\" \'ชื่อ\' \"

เนื้อเรื่อง

“ชื่อ”
‘ครับๆ ผมทราบครับ แล้วผมจะพยายามครับ ขอบคุณในคำติเตียนครับ’

“คุณคิดว่าเป็นไง คุณสมสมัย จากคำพูดของเขา คุณว่าเค้ามีความจริงใจมากแค่ไหนเชียว ?”
“อ่ะ..เอ่อ“
“จะเอ่ออะไรเล่าคู้ณณ.. มีอะไรก็ว่ามาเลย ผมมั่นใจในการสร้างสรรค์คำวิจารณ์ของคุณ เนื่องจากผมรู้ว่าชื่อของคนแต่ละคนจะบ่งบอกถึงแนวทางในการดำเนินชีวิตของเขาและบ่งบอกนิสัยของเจ้าตัว  โธ่ ไม่งั้นคุณจะได้เป็นเลขามือหนึ่งของผมหรอ คิดดูสิ ‘สมสมัย’....”
“ค่ะ ขอบคุณท่านประธานนะคะ ดิฉันคิดว่า อื่มม...เค้าคงไม่ค่อยจริงใจสักเท่าไหร่นะคะ ดูแล้วเหมือนกับพูดไปงั้นๆ พูดให้ผ่านไปเพียงอย่างนั้นแล่ะค่ะ”
“นั่นมั้ยล่ะ! (ท่านประธานยิ้มอย่างมีชัยพร้อมๆกับตีโต๊ะหนึ่งที ปึ้ง!!) ....ผมว่าแล้วคุณต้องคิดอย่างงั้น ใช่มะ เค้าก็พูดไปงั้นแล่ะ แหม ผมล่ะไม่เสียแรงเลยจริงๆนะที่จ้างคุณเป็นเลขา คุณสมสมัย สมชื่อจริงจริ๊ง..สมัยเนี๊ยจะจ้างเลขาอ่ะ ต้องให้ทันสมัยหน่อย ...ดีจริงๆ     เอ้าๆ นายสมสุขๆ ไปบอกคุณ สมใจเลยนะว่าให้ไล่นาย สมศักดิ์ ออกได้เลย เอาออกไปเลยคนมีศักดิ์มากเกินไป ไม่รู้จักฟังคำตักเตือนของคนอื่นแบบนี้ ไล่ออกไปเลย     เอาล่ะ คุณสมสมัยกลับไปประจำโต๊ะของคุณได้ละ...”
    “คะ ค่ะ ท่านประธาน”


เวลา 9นาลิกา 59นาที ประตูใหญ่ของบริษัท ถูกเปิดออก ท่านประธานเดินเข้ามาด้วยท่าทางสง่า

“แหม  วันนี้ท่านประธานดูหล่อเป็นพิเศษเชี้ยววว..เชียวนะคะ  อุ้ย!  แอบฉีดน้ำหอมยี่ห้อแพงด้วยนะค้าา..”
“แหม คุณสมรู้ พูดอะไรที่มันเป็นจริงอีกแล้ว ผมคิดไม่ผิดจริงๆที่จ้างคนรู้อะไรเยอะแยะอย่างคุณ ดีจริงๆ ไม่งั้นบริษัทของเราจะก้าวไกลอย่างนี้ได้มั้ยเนี่ย หื้ม คุณสมรู้”
    “แหม ท่านประธานชมซะขนาดนั้น ขอบคุณนะคะ แต่จะว่าไปจริงๆแล้วบริษัทของท่านประธานก็ก้าวไกลได้ด้วยความสามารถของท่านเนี่ยแล่ะคะ”
“หืมม..คุณนี่สมรู้จริงๆ ... . เอาล่ะๆ ตอนนี้จะสายแล้ว เดี๋ยวไม่ได้ฤกดิ์งามยามดีเวลาทำงานน่ะ ..ผมไปก่อนนะ”

    “ท่านประธานมาแล้วหรอคะ มีผู้บริหารบริษัทหน้าใหม่มาขอเข้าพบค่ะ เห็นมารออยู่นานแล้วค่ะ...จะให้เข้าพบเลยมั้ยคะ”
“อื่มม...หรอ แล้วผู้บริหารเค้าชื่ออะไรล่ะ คุณสมสมัย”
    “เอ่อ....ชื่อ สมชัยค่ะ”
“อ่าวหรอ งั้นเอาเค้าเข้ามาเลย ๆ...ชื่อดีแบบนี้ ผมไม่ต้องห่วง เค้าต้องรุ่งแน่ๆ ”

    “สวัสดีครับ คุณ เอ่อ...”
“อ๋อ ชื่อผมหรอ ไม่จำเป็นหรอก เรียกผมว่าท่านประธานแล้วกันนะ”
    “ได้ครับ อื่มม ท่านประธาน คือผมเป็นผู้บริหารบริษัท กระดาษทิชชูที่เพิ่งเปิดตัวไปใหม่ๆนี่เองครับ ไม่ทราบว่าท่านจะรู้จักมั้ยนะครับ ชื่อ กระดาษทิชชู Vevous ”
“อื่ม ผมต้องขอโทษนะ ที่ไม่รู้จัก พอดีพึ่งกลับมาจากพักร้อนครั้งใหญ่กับลูกๆและภรรยาน่ะ เลยยังไม่ได้ติดตาม อะไรใหม่ๆ...แล้วที่คุณมานี่มีอะไรล่ะ ? “
    “อ๋อ ผมจะมาเสนอ...เสนอขายครับ พูดภาษาง่ายๆอย่างนี้ดีแล้วนะครับ ผมมีข้อเสนอ ให้ทั้งบริษัทของท่านประธาน ลองใช้กระดาษทิชชูของผมก่อน 1เดือน หลังจากนั้น เราค่อยตกลงกันเรื่องสัญญาครับ ท่านคิดว่าไงครับ  อ่ะเอ่อซักครู่นะครับ ผมไปเอาตัวอย่างกระดาษ-
“เห้ย ไม่ต้องหรอก ผมเชื่อใจคุณ เชื่อชื่อคุณ ชื่อดีแบบนี้ ของก็ต้องดี มันแหงๆอยู่แล้ว  เอาๆ ๆไม่ต้องทดลองหรอก ผมเอาเลย”    
“อ่ะ เอางั้นเลยหรอครับ” (ยิ้ม)
“ก้อเอาซี่”
    “ครับๆ   ท่านประธานนี่เป็นคนอารมณ์ดีนะครับ ตัดสินใจอะไรเด็ดขาด มีความเป็นตัวของตัวเอง ...อย่างงี้ต้องขอคำแนะนำการบริหารงานจากท่านมั่งแล้วนะครับ ในฐานะที่ผมยังมือใหม่อยู่เลย”
“เห้ยย ชมกันเกินไป คุณสมชัย มันไม่มีอะไรยาก ดูแค่ชื่อพอแล้ว ใครชื่อดี ผมรับหมด แค่นี้เอง เห็นมั้ย คุณดูสิ ผมเป็นเจ้าของสิ่งต่างๆได้มากมายขนาดนี้”
    “โอโห สงสัยทีหลังต้องขอใช้วิธีของท่านประธานดูมั่งแล้วนะครับ วันหน้าจะได้เป็นใหญ่เป็นโตแบบท่านอย่างนี้...”
“เอาๆ พอๆ ชมผมซะมาก เดี๋ยวคุณไปคุยรายละเอียดการเซ็นสัญญากับ คุณสมสมัย ด้านนอกเลยนะ”
    “ครับ ขอบคุณมากครับ”


    “เอ่อ ผมจะขอเซ็นสัญญาน่ะครับ”
    “อ้อ ค่ะๆ เดี๋ยวกรอกรายละเอียดเลยนะคะ แล้วเซ็นรับตรงนี้ แล้วก็เสร็จแล้วค่ะ”
    “ครับ ขอบคุณครับ” (ยิ้ม)


    “ครับ เสร็จแล้วครับ”
    “เอ้า ลงชื่อด้วยซีคะ ตรงนี้ค่ะ”
      “ครับ...ครับ”
    

หันกลับมามองที่กระดาษ ส่วนท้ายของแผ่นกระดาษ ... น้ำหมึกสีดำ ถูกกลั่นกรองออกมาเป็นตัวหนังสือ ตัวหนังสือธรรมดาๆ มีปลายเส้นหมึกหวัดเล็กๆที่ตรงตัวอักษรสุดท้ายของคำ คำคำหนึ่ง... คำ คำคำนั้น ...เอ๊ะ มันอ่านว่าอะไรนะ  ...   อื่มมม   ...อ่ะ อ้า...
    สมจริง

                                                                                                 (สร้างสรรค์) โดย พู่กัน~