ความรักที่กำลังจะจางหาย

เนื้อเรื่อง

ความรักที่กำลังจะจางหาย

ความรัก ที่ทุกคนมองเห็นว่ามันสวยงามนั้น มันมักจะไม่อยู่กับเรานานซักเท่าไหร่เพียงแต่มันมักจะฝังใจ ติดอยู่กับเราก็เท่านั้น แล้วสักวันมันก็จะจางหายไปพร้อมกับกาลเวลาเพียงแต่เราต้องไม่ยึดติดปล่อยให้เวลาเป็นตัวช่วยจะดีกว่าแล้วความเจ็บปวดนั้นก็จะจางหายได้เองเหมือนกับที่ฉันกำลังปล่อยให้เวลาพาความรักไปจากใจ
ความรักเป็นสิ่งที่เรานั้นไม่ควรเอาใจไปยึดติดเพราะความรักมักจะผ่านมาและผ่านไปหากเรามัวแต่ยึดติด เราก็จะเหมือนสูญสียเวลาที่มีค่าไปโดยสูญเปล่าหากเราคิดว่าเรารู้จักกับความรักดีพอ
       ความรักของฉันมันเกิดขึ้นโดยความบังเอิญถ้าว่าไปแล้วมันเป็นสิ่งที่ฉันคิดไปเองพียงข้างเดียวตลอดระยะเวลา3ปีที่ผ่านมาฉันได้แต่ลอกตัวเองและก็ไม่ยอมรับความจริงว่าแท้จริงแล้วเค้าคนนั้น ไม่เคยรักฉันเลยแม้ฉันจะพยายามสักเท่าไหร่ก็ตาม
       ฉันคิดเสมอว่ากาลเวลาอาจทำให้เค้ารักฉันบ้างแต่แล้วเวลาก็ไม่ทำให้อะไรดีขึ้นมาเลย มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกแย่ขึ้น เมื่อวันที่ฉันต้องออกมาเผชิญกับโลกแห่งความเป็นจริง ฉันกลับรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะยืนไม่ได้เดินไม่ได้มันเหมือนโลกของฉันกำลังหยุดหมุนไปชั่วขณะแล้วสายน้ำที่ออกมาจากตาทั้งสองข้างของฉันก็เริ่มไหล ฉันคิดมาโดยตลอดว่าฉันไม่น่าจะปล่อยให้เวลาผ่านมาได้นานขนาดนี้เลยทำไมฉันต้องไปรักคนอย่างนั้นด้วยแต่เวลามันก็ผ่านมานาน
แล้วนานพอที่ฉันจะบอกได้ว่าฉันควรจะพอได้แล้วกับความเสียใจคงไม่มีใครหรอกที่เกิดมาแล้วจะไม่เคยเจอกับความผิดหวังฉันปลอบใจตัวเองมาตลอดว่าสักวันฉันจะต้องได้เจอคนที่ดีกว่าเธอแน่นอนความรักครั้งนั้นของฉันกำลังจะจางหายไปพร้อมกับกาลเวลาที่ผ่านมาทั้งหมดตลอดระยะเวลา1ปี ที่ฉันรัก และแล้วเค้าคนนั้นก็จะกลายเป็นเพียงแค่ตะกอนที่จะอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจฉันเท่านั้น ตราบนานเท่านาน
               หัวใจของคนเราเปรียบเสมือนแก้วน้ำใบโตที่รอให้ใครสักคนมาคอยเติมเต็มแต่ถ้าหากวันใดที่คนเติมมาทำให้แก้วร้าวน้ำในแก้วก็จะไม่มีวันเต็มได้จนกว่าจะรอใครอีกคนมาปิดรอยร้าวแต่ถึงจะปิดได้แต่มันก็จะไม่เหมือนเดิม